Temat interpretacji

ustalenie prawidłowej stawki amortyzacyjnej dla składnika majątku Spółki (hali namiotowej).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 28 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia prawidłowej stawki amortyzacyjnej dla składnika majątku Spółki (hali namiotowej) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia prawidłowej stawki amortyzacyjnej dla składnika majątku Spółki (hali namiotowej). Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 08 listopada 2012 r. znak IBPBI/2/423-1240/12/JS wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 16 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zakupiła halę namiotową, która nie jest trwale związana z gruntem. Podłoże pod halą namiotową stanowi istniejący już plac asfaltowy. Wymiary hali namiotowej 20m x 50m x 3m wysokości (w szczycie 7 m). Słupy konstrukcyjne hali mocowane są do podłoża za pomocą kotew mechanicznych (stalowych szpil) za pośrednictwem blach stopowych.

Obiekt przykryty jest materiałem poliestrowym powlekanym PVC VALMEX FR 650-2. Poszycie układane jest na ryglach aluminiowych i naciągane za pomocą systemu belek stalowych i pasów naciągowych. Ściany boczne są wykonane również z tkaniny PVC.

Namiot posiada wyłącznie oświetlenie bateryjne i służyć będzie do składowania wyrobów gotowych pochodzących z własnej produkcji.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 16 listopada 2012 r. Wnioskodawca wskazał m.in., iż hala namiotowa nie jest kioskiem, budką, barakiem, domkiem kempingowym. Natomiast halę namiotową należy zakwalifikować do grupy 8, rodzaj 808 KŚT Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Do jakiej grupy środków trwałych należy zakwalifikować halę namiotową niezwiązaną trwale z gruntem i jaką przyjąć stawkę amortyzacyjną...

Zdaniem Wnioskodawcy, hala namiotowa będzie wykorzystywana w ramach prowadzonej działalności dłużej niż 1 rok. Stanowi ona własność Wnioskodawcy, jest kompletna i zdatna do użytkowania. W związku z tym, stanowi środek trwały, a dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodów. Ze względu, że w załączniku nr 1 (wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych) do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie wymienia się wprost hali namiotowej, to powstaje wątpliwość, jak kwalifikować tego rodzaju obiekt. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż halę namiotową, jako środek trwały należy zakwalifikować do grupy 8 KŚT Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, co do której zastosowanie ma stawka 20%, gdyż przewidywany okres użytkowania tej hali nie przekroczy 5 lat z uwagi na fakt, że namiot wykonany jest z materiałów, których okres trwałości nie przekroczy 5 lat, biorąc pod uwagę warunki atmosferyczne.

Wnioskodawca uważa, że do hali namiotowej nie ma zastosowania stawka amortyzacyjna 10% dotycząca grupy 806, gdyż nie jest to kiosk, budka, barak, czy domek kempingowy. Natomiast hala namiotowa jest innym obiektem wolnostojącym niezwiązanym trwałe z gruntem, tzn. jest ruchomością, do której zastosowanie ma stawka 20%. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie min. w interpretacji Nr ILPB1/415-749/11-4/AG z dnia 07 września 2011 r.

Z pisma uzupełniającego z dnia 16 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 16 listopada 2012 r.) wynika, iż zdaniem Wnioskodawcy do hali namiotowej nie ma zastosowania stawka 10% (grupa 8, rodzaj 806 KŚT), gdyż nie jest kioskiem, budką, barakiem, domkiem kempingowym. Natomiast halę namiotową należy zakwalifikować do grupy 8, rodzaj 808 KŚT Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie zastosowanie ma stawka 20%, gdyż przewidywany okres użytkowania tych hal nie przekroczy 5 lat z uwagi, iż hale takie wykonane są z materiałów, których okres trwałości nie przekroczy 5 lat, biorąc pod uwagę warunki atmosferyczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2, dotyczące ustalenia prawidłowej stawki amortyzacyjnej dla składnika majątku trwałego (hali namiotowej).

Natomiast w części dotyczącej pytania nr 1, w zakresie dokonania prawidłowej klasyfikacji ww. środka trwałego do odpowiedniej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych, wydano postanowienie z dnia 08 listopada 2012 r. znak IBPBI/2/423-1347/12/JS, o odmowie wszczęcia postępowania.

Mając powyższe na uwadze, niniejsza interpretacja zawiera wyłącznie ocenę stanowiska Spółki w zakresie obowiązujących przepisów prawa podatkowego, a zatem tut. Organ nie oceniał prawidłowości dokonanego grupowania składnika majątku trwałego, traktując tę okoliczność jako element opisu stanu faktycznego.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. - dalej ustawa), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na fakt, że ww. składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki na ich nabycie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, podatnicy mogą uznać za koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Z treści przepisu art. 16a ust. 1 ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane dalej środkami trwałymi.

W myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Klasyfikując środki trwałe do poszczególnych grup należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), (Dz. U. Nr 242 poz. 1622), Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego, służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Jak wynika z przedstawionych informacji, Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zakupiła halę namiotową, która nie jest trwale związana z gruntem. Wnioskodawca dokonał kwalifikacji tego składnika majątku trwałego i zaliczył go do grupy 8, rodzaj 808 KŚT Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, przyjmując jednocześnie, iż właściwą stawką amortyzacyjną dla tego składnika będzie stawka 20%.

Z załącznika nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych wynika, że stawka amortyzacji dla środków trwałych objętych grupowaniem 808 KŚT, wynosi 20% (tj. poz. 08, symbol KŚT 8).

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia stawki amortyzacyjnej dla składnika majątku Spółki (hali namiotowej) zaklasyfikowanego przez Spółkę do grupy 8, rodzaj 808 KŚT Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach