Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych, tj. pytanie nr 1a.

W części dotyczącej podatku od towarów i usług, wydana została odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, że Spółka ma możliwość zaliczenia należnego podatku VAT, który został naliczony na Artykułach spożywczych udostępnionych pracownikom, do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami Ustawy PDOP.

Uzasadnienie do pytania 1

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 Ustawy VAT, przez dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W związku z takim brzmieniem przepisów art. 7 ust. 2 Ustawy VAT, zdaniem Spółki opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem VAT w trybie art. 7 ust. 2 Ustawy VAT, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu, tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 Ustawy VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Dokonując analizy powołanych powyżej przepisów prawa podatkowego w kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w pierwszej kolejności należy uznać, że nie ma tu do czynienia ani z przekazaniem towarów ani też ze świadczeniem usług, lecz ze zużyciem towarów. Spółka udostępnia bowiem Artykuły spożywcze wyłącznie do konsumpcji pracowników w godzinach pracy i siedzibie Spółki. Nie są one przekazywane wymienionym osobom do dalszego swobodnego dysponowania. Ze względu na fakt, iż w miejscu pracy realizowane są cele przedsiębiorcy a nie cele osobiste pracowników, do zużycia towarów na cele osobiste lub nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste w ogóle nie dochodzi. Zapewnienie pracownikom Artykułów spożywczych nie powinno być rozpatrywane jako zużycie towarów na cele osobiste, ponieważ są one zużywane podczas pełnienia obowiązków służbowych. Tak więc jeżeli to zużycie następuje w godzinach pracy w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, to nawet jeśli Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Artykułów spożywczych przeznaczonych na ten cel, to ich zużycie nie będzie podlegało opodatkowaniu, gdyż nie stanowi zużycia na cele osobiste.

Podsumowując, w opinii Spółki w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym nie ma zastosowania przepis art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 Ustawy VAT, bowiem nie dochodzi do zużycia towarów na cele osobiste pracowników, gdyż Spółka udostępnia Artykuły spożywcze wyłącznie do konsumpcji pracowników w godzinach pracy i siedzibie Spółki. Tym samym udostępnienie Artykułów spożywczych przez Spółkę, w związku z wykonywaniem przez pracowników obowiązków służbowych nie stanowi czynności, będącej przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT jako nieodpłatna dostawa towarów lub nieodpłatne świadczenie usług.

Uzasadnienie do Pytania 1a

W przypadku potwierdzenia, że udostępnianie pracownikom Artykułów spożywczych stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, w opinii Spółki na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy PDOP, obliczony podatek należny z tego tytułu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Odpowiedź na pytanie nr 1a

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem, aby móc zaliczyć konkretne wydatki do kosztów uzyskania przychodów, niezbędne jest wykazanie związku między ich poniesieniem, a dążeniem do uzyskania przychodów. Do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje zakupu Artykułów spożywczych takich jak herbata, kawa, woda, sok, mleko, cukier. Zakupione Artykuły spożywcze są udostępniane pracownikom jedynie w godzinach pracy i siedzibie Spółki oraz są związane z wykonywaniem obowiązków służbowych w odniesieniu do opodatkowanej działalności gospodarczej Spółki.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego, należy zauważyć, że w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych unormowano sytuację podatników podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, chyba że spełnione są warunki szczególne ustalone w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a, b, c ustawy.

Z wydanego rozstrzygnięcia w zakresie podatku od towarów i usług nr IPPP3/443-770/12-3/KT, objętego treścią niniejszego wniosku w zakresie pytania nr 1 wynika, że nieodpłatne przekazanie napojów pracownikom przez pracodawcę w ramach wypełniania obowiązków nałożonych przepisami prawa pracy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie jest bowiem przekazaniem lub zużyciem towarów na cele osobiste pracowników. Przekazywanie pracownikom napojów w ramach stosunku zatrudnienia, do czego Wnioskodawca zobligowany jest przepisami prawa, nie stanowi w tym przypadku przekazania towarów na cele osobiste pracowników, gdyż takie przekazania (zużycia) mają na celu zabezpieczenie pracownikom zgodnych z przepisami warunków pracy oraz służą prawidłowemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Reasumując, w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie napojów (woda, sok, herbata kawa, mleko i cukier do kawy/herbaty), których zapewnienie pracownikom jest obowiązkiem Wnioskodawcy uregulowanym w odrębnych przepisach, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe rozstrzygnięcie w zakresie podatku od towarów i usług, w przypadku potwierdzenia prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy, że w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie artykułów spożywczych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem nie wystąpi należny podatek VAT, który Spółka mogłaby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 329 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie