Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych, tj. pytanie nr 3.

W części dotyczącej podatku od towarów i usług, wydana została odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych należy zauważyć, że podstawową zasadą w systemie VAT, która ma także zastosowanie w przypadku klasyfikacji podatku od towarów i usług odpowiednio jako przychodu i kosztu podatkowego, jest zasada neutralności. Podatek od towarów i usług nie stanowi ani przychodu, ani kosztu uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy o CIT podstawowym warunkiem zaliczenia podatku naliczonego do kosztów uzyskania przychodu jest brak możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

W sytuacji, kiedy Spółka powinna jednak dokonać korekty naliczonego podatku VAT od części niezamortyzowanej inwestycji, będzie miała prawo zaliczyć wartość skorygowanego VAT-u do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem, aby móc zaliczyć konkretne wydatki do kosztów uzyskania przychodów, niezbędne jest wykazanie związku między ich poniesieniem, a dążeniem do uzyskania przychodów. Do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność poprzez sieć wynajętych lokali na terenie całej Polski. Lokale, w których prowadzona jest działalność, są przedmiotem umów najmu, w których Spółka występuje jako najemca. Spółka poniosła duże nakłady finansowe, żeby dostosować lokale do własnych potrzeb i standardów. Adaptacja lokalu polegała w szczególności na trwałej przebudowie zajmowanego lokalu i montażu urządzeń, w taki sposób, by nadać lokalowi wygląd i funkcjonalność zgodnie ze standardami firmy. Inwestycje w obce środki trwałe służyły działalności mieszanej (opodatkowanej i zwolnionej). Spółka odliczyła podatek VAT naliczony od poniesionych wydatków, na podstawie proporcji (100%). Nakłady inwestycyjne, o których mowa we wniosku przekraczały kwotę 15.000 zł. Inwestycje zostały oddane do użytkowania w lutym 2000 r..

W świetle przedstawionego stanu faktycznego, należy zauważyć, że w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych unormowano sytuację podatników podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, chyba że spełnione są warunki szczególne ustalone w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a, b, c ustawy.

Z wydanego rozstrzygnięcia w zakresie podatku od towarów i usług nr IPPP1/443-680/12-2/MPe, objętego treścią niniejszego wniosku w zakresie pytania nr 1 wynika, że Wnioskodawca przedmiotowe inwestycje w obcym środku trwałym oddał do użytkowania przed dniem 1 maja 2004 r. (w lutym 2000 r.), nie miał On obowiązku korygowania odliczonego podatku naliczonego. W związku z powyższym zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że likwidacja wskazanych we wniosku inwestycji w obcym środku trwałym nie spowodowała obowiązku korekty podatku VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe rozstrzygnięcie w zakresie podatku od towarów i usług, w przypadku potwierdzenia prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy, że w przedmiotowej sprawie likwidacja inwestycji w obcym środku trwałym nie spowoduje obowiązku korekty podatku VAT, w związku z tym nie wystąpi podatek VAT, który Spółka mogłaby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 393 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie