Temat interpretacji

Czy ponoszone przez SKOK wydatki na nabycie składników majątku wykorzystywanych przy wykonywaniu działalności statutowej stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, potrącalne w dacie poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d tej ustawy?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu 4 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie sposobu zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych wydatków na nabycie składników majątku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2011 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie sposobu zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych wydatków na nabycie składników majątku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo - Kredytowa prowadzi działalność na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo -kredytowych (Dalej Ustawa SKOK). Na podstawie przepisu art. 2 tej ustawy można stwierdzić, że Wnioskodawca jest spółdzielnią, do której w zakresie nieuregulowanym odmiennie przepisami Ustawy SKOK stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (dalej: Prawo spółdzielcze). Celem statutowym działalności Wnioskodawcy jest w szczególności: gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielanie im pożyczek i kredytów, przeprowadzanie na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo - kredytowych, Wnioskodawca prowadzi działalność niezarobkową.

W toku prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywał w latach 2007 - 2010 oraz planuje nabywać w przyszłości składniki majątku wykorzystywane przy wykonywaniu działalności statutowej, np. nieruchomości gruntowe, budynki, lokale, prawo użytkowania wieczystego gruntu, urządzenia i sprzęt biurowy: meble biurowe, urządzenia klimatyzacyjne, komputery, serwery, urządzenia wielofunkcyjne, drobny sprzęt biurowy, urządzenia telekomunikacyjne, samochody (osobowe oraz inne niż osobowe), a także szereg innych składników majątku, niezbędnych do prowadzenia działalności. Wskazane składniki majątku mają różne przewidywane okresy eksploatacji, co do zasady jednak okres wykorzystywania tych składników majątkowych w działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę przekracza rok. Nabywane składniki majątku stanowią własność lub współwłasność Wnioskodawcy, są kompletne i zdatne do używania zgodnie z ich przeznaczeniem.

Wnioskodawca, przy wykorzystaniu wskazanych wyżej składników majątku, realizując cele statutowe, świadczy na rzecz osób fizycznych będących członkami Wnioskodawcy odpłatne usługi finansowe, polegające w szczególności na udzielaniu pożyczek i kredytów swoim członkom oraz pośredniczeniu w rozliczeniach finansowych. Z tytułu świadczenia przedmiotowych usług Wnioskodawca osiąga przychody, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Dochody Wnioskodawcy nie korzystają ze zwolnień podmiotowych ani przedmiotowych od podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na nabycie składników majątku wykorzystywanych przy wykonywaniu działalności statutowej stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, potrącane w dacie poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy...
2. Czy przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu wykonywania działalności statutowej polegającej na świadczeniu swoim członkom odpłatnych usług finansowych, stanowią przychody podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, rozpoznawane na zasadzie kasowej...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego. Stanowisko Jednostki w pozostałym zakresie stanowi przedmiot odrębnych rozstrzygnięć.

Przedstawiając własne stanowisko w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że posiadając prawny status spółdzielni, zgodnie z art. 11 Prawa spółdzielczego posiada osobowość prawną. W związku z powyższym, stosownie do postanowień art. 1 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Jednostka nie jest podmiotem objętym którymkolwiek ze zwolnień podmiotowych określonych w art. 6 ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca ustala podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w sposób określony w art. 7 ust. 2 ww. ustawy, tj. w wysokości nadwyżki sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Osiągane przez Wnioskodawcę przychody nie podlegają wyłączeniu od opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 3 tej ustawy. Dochody Wnioskodawcy nie korzystają także z żadnego z przewidzianych w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwolnień od podatku dochodowego.

Działalność prowadzona przez Jednostkę, zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy SKOK ma charakter niezarobkowy. W ocenie Wnioskodawcy powyższe oznacza, że nie spełnia ona warunków umożliwiających uznanie jej za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa, za którą uznaje się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność do przedsiębiorców. Na zarobkowy charakter działalności gospodarczej wskazuje również definicja tej działalności przewidziana w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którą działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Należy przy tym podkreślić, że w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że za działalność gospodarczą nie można uznać działalności skierowanej do wewnątrz, realizowanej wyłącznie na rzecz członków osoby prawnej, np. członków spółdzielni. Skoro zatem zgodnie z Ustawą SKOK oraz statutem Wnioskodawcy, działalność jego polega na gromadzeniu środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielaniu im pożyczek i kredytów, przeprowadzaniu na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczeniu przy zawieraniu umów ubezpieczenia, tj. świadczy on odpłatne usługi wyłącznie na rzecz swoich członków, a prowadzona działalność nie jest nakierowana na zewnątrz wobec osób trzecich, to prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności statutowej nie można uznać za działalność gospodarczą. Jakkolwiek zatem działalność prowadzona przez Wnioskodawcę wydaje się nie stanowić działalności gospodarczej, bez wątpienia polega ona na odpłatnym świadczeniu określonych usług finansowych na rzecz członków Wnioskodawcy, z której to działalności Wnioskodawca osiąga przychody podlegające opodatkowaniu zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, skoro prowadzona przez Wnioskodawcę działalność wiąże się z uzyskiwaniem przychodów ze źródeł podlegających opodatkowaniu, zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. ustawy, Wnioskodawca uprawniony jest do potrącania kosztów uzyskania tych przychodów.

W myśl przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Nabywane przez Wnioskodawcę składniki majątku wykorzystywane są do prowadzenia działalności statutowej, z której Wnioskodawca uzyskuje podlegające opodatkowaniu przychody. Nabycie wskazanych we wniosku składników majątku jest niezbędne dla prowadzenia przez Jednostkę przynoszącej przychody działalności statutowej, a wszelkie usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz swoich członków wykonywane są z użyciem (bezpośrednim lub pośrednim) wskazanych we wniosku składników majątku. Bez nabycia przedmiotowych składników majątku, Wnioskodawca nie mógłby prowadzić przynoszącej przychody działalności, ani też w ogóle żadnej działalności. Jakkolwiek zatem nie można co do zasady mówić o bezpośrednim związku ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków z konkretnymi przychodami (koszty bezpośrednie), wydatki te wiążą się z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę, stanowiąc warunek konieczny dla możliwości jej faktycznego prowadzenia, lub umożliwiają bardziej efektywne prowadzenie działalności przez Wnioskodawcę, przyczyniając się w ten sposób do osiągnięcia przychodów z tej działalności (koszty pośrednie).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W przypadku podlegających amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych koszt uzyskania przychodów stanowią, zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzona przez niego działalnością gospodarcza albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Analogicznie, w myśl art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzona przez niego działalnością gospodarcza albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Mając na uwadze brzmienie powołanych wyżej przepisów Wnioskodawca wskazuje, że skoro prowadzona przez Jednostkę działalność statutowa nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu Ordynacji podatkowej oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, to nabywane przez Wnioskodawcę składnik majątku nie będą wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, co równocześnie przesądza o tym, iż przedmiotowe składniki majątku nie spełniają warunków umożliwiających uznanie ich za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Skoro nabywane przez Wnioskodawcę składniki majątku nie stanowią środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do wydatków na ich nabycie nie znajdują zastosowania wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczące wydatków na zakup środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych określonych w ustawie. W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki na nabycie wskazanych w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) składników majątku wykorzystywanych przy prowadzeniu działalności statutowej Wnioskodawcy, które Wnioskodawca ponosi w celu uzyskania przychodów z prowadzonej działalności, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, które Wnioskodawca uprawniony jest potrącać zgodnie z zasadami określonymi w art. 15 ust. 4 - 4d, co do zasady w dacie ich poniesienia, jako koszty pośrednie, określone w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca nadmienia, że zasadność powyższego stanowiska potwierdzają wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lipca 2010 r. o sygnaturze II FSK 1761/09 oraz II FSK 1760/09, w których stwierdzono: Jak już wskazano, składniki majątku, o które chodzi we wniosku o wydanie interpretacji, nie mogą być uznane za środki trwale lub wartości niematerialne i prawne, ponieważ nie są przez skarżącą wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, jako że skarżąca działalności gospodarczej nie prowadzi. Wobec powyższego, z jednej strony, nie mogą być amortyzowane, ale, z drugiej strony, wydatki na ich nabycie nie są wyłączone z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) u.p.d.o.p. Nie odnosi się do nich także zasada zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia (art. 16 ust. 1 pkt 1 in fine u.p.d.o.p.). W tej sytuacji kwalifikacja prawnopodatkowa tych wydatków opierać się musi na ogólnej regule, określonej w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Jeżeli zatem składniki majątku, wskazane we wniosku o wydanie interpretacji, nabywane są w celu realizacji zadań statutowych skarżącej, a źródłem jej przychodów jest wykonywanie zadań statutowych, wydatki na nabycie tych składników majątku powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w sposób bezpośredni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania pierwszego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy