Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań z kontrahentami.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2010 r. (data wpływu 02 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań z kontrahentami:

• w części dotyczącej spotkań w siedzibie Spółki jest prawidłowe,
• w części dotyczącej spotkań poza siedzibą Spółki (w restauracji, w lokalach gastronomicznych) jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki oraz poza siedzibą Spółki (w restauracji, w lokalach gastronomicznych).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca wchodzi w skład Grupy Kapitałowej A S.A., świadczącej usługi finansowe dla podmiotów działających na rynku medycznym. Reprezentanci Spółki, z uwagi na szeroki wachlarz działalności oraz silne zaangażowanie na rynku, często odbywali i odbywają spotkania biznesowe, podczas których prezentowana jest oferta oraz negocjowane były i są warunki handlowe, zarówno w siedzibie Spółki, jak i poza nią, jak również spotkania związane z pozyskiwaniem finansowania dla Spółki.

Często, kontrahenci sami wychodzą z propozycją spotkań w restauracji z uwagi na chęć odbycia spotkania na neutralnym gruncie, czy łatwiejszy dojazd. Na spotkaniach Spółka omawiała i omawia aktualną ofertę handlową, uzgadnia szczegóły transakcji, negocjuje warunki umowy, w tym płatności, czy też zabezpieczenia ewentualnych roszczeń.

Spotkania z kontrahentami w restauracjach lub innych lokalach gastronomicznych odbywały i odbywają się również poza miastem siedziby Spółki, w związku z czym zgodnie z zasadami kultury biznesowej były i są prowadzone w takich lokalach. Idąc dalej, wskazać należy, że podczas tego rodzaju spotkań, Spółka ponosiła i ponosi ich koszty, w trakcie których jeżeli były i są organizowane w siedzibie Spółki, zapewniała i zapewnia uczestnikom drobne poczęstunki (np. napoje, kanapki), a czasami - jeśli wymagała tego długość spotkania - także lunch. Kiedy spotkanie odbywa się w lokalu gastronomicznym, Spółka oferuje swoim gościom zwykłe dania restauracyjne wraz z napojami. Drobny poczęstunek dla kontrahentów w siedzibie Firmy jest standardem w obecnych czasach i traktowany jest jako zachowanie ogólnie przyjęte w środowisku biznesowym.

Ponoszone wydatki na poczęstunek nie wiążą się z okazałością, a raczej świadczą o zachowaniu dobrych standardów. Wydatki ponoszone na zakup produktów spożywczych w celu poczęstowania klientów oraz potencjalnych klientów, stanowią powszechnie obowiązujący kanon kultury. Posiłek spożywczy proponowany kontrahentom Spółki w restauracji, bądź w Jej siedzibie, nie jest okazały ani wykwintny, bo powodem organizacji spotkania nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością, lecz prezentacja przedmiotu spotkania, zgodnie z normami przyjętymi dla tego typu relacji. Powyższe spotkania nie mają charakteru wytwornej i okazałej kolacji (obiadu czy lunchu), czy też specjalnie zorganizowanej imprezy. Celem spotkań jest zwykle omówienie bieżących spraw biznesowych. Wszystkie wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są udokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

dotyczące zaistniałego stanu faktycznego.

Czy wydatki, które Spółka poniesie w przyszłości na posiłki podczas spotkań z kontrahentami w lokalu gastronomicznym oraz wydatki na zakup artykułów spożywczych w celu spożycia podczas spotkań w siedzibie Firmy, stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, poprzez wydatki na spotkania rozumie On zaproszenie kontrahenta na kawę, zwykły lunch, czy obiad do restauracji, co nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Tak samo wydatek na zakup kawy, ciastek, herbaty czy obiadu, gdy kontrahent przebywa w siedzibie Spółki. Jest to powszechnie stosowana praktyka.

Wnioskodawca podkreśla, że spotkanie w restauracji nie ma charakteru wytwornej i okazałej kolacji (obiadu lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Wydatki na usługę gastronomiczną, które są związane ze spotkaniem z kontrahentem w lokalu gastronomicznym w celach biznesowych nie mają charakteru reprezentacyjnego. W obecnych czasach takie spotkania są czymś normalnym, standardowym. Jeżeli służą one omawianiu spraw dotyczących wzajemnej współpracy, np. negocjowaniu umowy, warunków płatności, zabezpieczenia ewentualnych roszczeń, to wydatki te są kosztami związanymi ze zwykłym prowadzeniem działalności gospodarczej. Ich celem nie jest wskazanie kontrahentowi swojej wytworności czy przepychu, nie świadczy też o okazałości danego przedsiębiorcy.

Według Wnioskodawcy powyższe wydatki nie stanowią wydatków reprezentacyjnych w rozumieniu art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Formułując przedmiotowy wniosek, Spółka pragnie zwrócić uwagę na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy (sygn. I SA/Bd 382/10), który w dniu 01 czerwca 2010 r. orzekł, że tzw. wydatki gastronomiczne, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów bez względu na to, czy spotkanie miało miejsce w siedzibie podatnika, czy w restauracji lub innym lokalu gastronomicznym. Zdaniem Sądu, z art. 16 ust. 1 pkt 28 powyższej ustawy wynika, że tylko wydatki na spotkania o charakterze reprezentacyjnym, a więc nie każde, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Takiego charakteru, zdaniem Sądu, nie mają wydatki poniesione na zwyczajowe posiłki spożyte podczas spotkania z kontrahentami w lokalu gastronomicznym oraz siedzibie Wnioskodawcy, poświęconego omówieniu wzajemnych kontaktów handlowych.

Zwracając się z prośbą o udzielenie przedmiotowej interpretacji, Wnioskodawca wskazuje z pełną stanowczością, iż wydatki związane ze wszystkimi spotkaniami biznesowymi Spółki - niezależnie od miejsca, w którym się odbywają - powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie noszą cech wytworności, okazałości, przepychu, itp. Znaczną część wydatków, szczególnie na produkty spożywcze, traktuje się obecnie jako standard biznesowy, który przedsiębiorcy muszą utrzymywać, a tym samym - mogą wydatki na jego stosowanie zaliczać do kosztów podatkowych.

Analogiczne do stanowiska Spółki zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2009 r. nr IPPB5/4240-24/09-2/AM. W powołanej sprawie wskazano, że zaproszenie kontrahenta na kawę, lunch, czy obiad do restauracji, które ma na celu omówienie spraw biznesowych, nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym, w związku z czym wydatek na powyższe można ująć w kosztach podatkowych.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, brak jest podstaw aby uznać, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami czy to w siedzibie Spółki, czy poza nią spełniały przesłanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28, wyłączające je z kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki,
• nieprawidłowe w części dotyczącej spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki (w restauracji, w lokalach gastronomicznych).

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży wytwarzanych dóbr i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej. Reprezentacja oznacza okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Jak wynika z przedstawionych we wniosku okoliczności, Wnioskodawca w celu omawiania różnego rodzaju spraw biznesowych związanych z funkcjonowaniem Spółki, organizuje spotkania z kontrahentami i ponosi koszty z tym związane. Spotkania odbywają się w siedzibie Spółki lub poza nią, tj. w restauracji lub w innym lokalu gastronomicznym.

Wnioskodawca wskazał ponadto, iż organizacja spotkań biznesowych z kontrahentami w siedzibie Spółki lub w restauracji, połączona z niewystawnym posiłkiem - nie wiąże się z chęcią zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wytwornością, lecz ma na celu omówienie bieżących spraw biznesowych z danym kontrahentem. W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego, gdyż organizacja spotkań biznesowych połączonych z drobnym, niewystawnym posiłkiem jest praktyką powszechnie stosowaną.

Z tak przedstawioną argumentacją Spółki nie można jednak w pełni się zgodzić.

Nie ulega wątpliwości, że realia współczesnej działalności gospodarczej, odbywającej się w warunkach rynkowych, wymagają od przedsiębiorców nawiązywania licznych kontaktów z innymi podmiotami gospodarczymi. Kontakty te często decydują o pozycji przedsiębiorcy, szansach rozwoju, czy też powodzeniu podejmowanych przedsięwzięć. Jednakże nie oznacza to, że każdy wydatek wiążący się z takimi spotkaniami może być uznany za koszt uzyskania przychodów. Wydatki na usługi gastronomiczne podczas spotkań z kontrahentami ponoszone w restauracji, nawet jeżeli uznawane są za zwyczajowo przyjęte i zostaną dostosowane do charakteru spotkania, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy podatkowej.

Jak wskazano powyżej, reprezentację należy postrzegać jako działania związane z tworzeniem wizerunku przedsiębiorcy, utrzymywaniem dobrych relacji z kontrahentami, które wprawdzie nie są konieczne dla osiągania przychodu lub zabezpieczenia jego źródła, ale sprzyjają temu celowi, są z nim w sposób pośredni powiązane. Przede wszystkim zaś jest to właśnie dążenie do stworzenia skierowanego na zewnątrz, pozytywnego wizerunku przedsiębiorcy, takiego jaki wiedziony doświadczeniem i specyfiką działalności chciałby wykreować na użytek kontrahentów (klientów).

Wizerunek ten, postrzegany i określany jako pozytywny, wcale nie musi odzwierciedlać dostatku, okazałości, zamożności, itp. Najkrócej rzecz ujmując, wizerunek pozytywny to taki, jaki dany podmiot chciałby prezentować, jaki uznaje on za właściwy dla siebie. Przypisywanie reprezentacji tylko cech takich, jak wystawność, okazałość, wytworność, ekskluzywność, wynika w gruncie rzeczy z faktu, iż te właśnie cechy powszechnie postrzegane są jako pozytywnie charakteryzujące wizerunek określonego podmiotu, kojarzące się z wysokim statusem i pozycją społeczną. Jednakże nie oznacza to, że budowanie wizerunku może odbywać się wyłącznie poprzez działania nadzwyczajne, wykraczające poza przyjęte standardy. Działaniem takim będą również wydatki na spotkania z kontrahentem w restauracji, gdyż służą one stworzeniu odpowiedniego klimatu, wizerunku gospodarza jako podmiotu gościnnego, itp. Innymi słowy, wydatki takie mają się przyczynić do pozytywnego względem Wnioskodawcy nastawienia kontrahentów i klientów.

Jednocześnie podkreślić należy, że nie wszystkie koszty zakupów usług gastronomicznych, żywności oraz napojów nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, lecz takie, które zostały dokonane w celu reprezentacyjnym. Uznanie bowiem, że każdy zakup takich towarów czy usług jest zakupem w ramach reprezentacji byłoby sprzeczne z rozumieniem tego pojęcia.

Wydatkami takimi nie będą np. wydatki na poczęstowanie kontrahenta w firmie kawą lub herbatą. Natomiast reprezentacja w podejmowaniu kontrahentów przejawiać się będzie w takim postępowaniu gospodarza, które kontrahent może odebrać jako przejaw wystawności i okazałości ze strony gospodarza, np. w zaproszeniu kontrahenta do restauracji. Możliwość skorzystania z posiłków czy napojów oferowanych w menu restauracji ma bowiem, bez wątpienia, na celu stworzenie oczekiwanego, pozytywnego wizerunku firmy, (podnosi jej prestiż), a tym samym lepsze postrzeganie przedsiębiorcy w stosunku do pozostałych podmiotów gospodarczych z danej branży (które spotkania biznesowe odbywają we własnym zakresie, w swojej siedzibie).

W świetle powyższego, na gruncie rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należy, iż ponoszone przez Spółkę wydatki na organizację spotkań z kontrahentami poza siedzibą Firmy w restauracjach (lokalach gastronomicznych), a łączących się z nabywaniem usług gastronomicznych, zakupem posiłków (lunchu, obiadu czy kolacji) nie stanowią wydatków związanych ze zwykłym prowadzeniem działalności, lecz mają charakter reprezentacyjny. Jakkolwiek bowiem w toku odbywanych spotkań podejmowane są tematy biznesowe, to jednak wydatki te zasadniczo kształtują pozytywny wizerunek Spółki przez osoby trzecie, który z kolei będzie zachętą do podjęcia współpracy, zakupu Jej produktów czy usług.

Natomiast wskazać należy, iż wydatki z tytułu spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że nie noszą znamion wystawności. Co prawda koszty te dotyczą oficjalnych kontaktów biznesowych utrzymywanych przez Wnioskodawcę, jednak z uwagi na zwyczajowy, nie związany z okazałością, charakter oferowanego poczęstunku, nie stanowią one kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spotkania z kontrahentami w tym przypadku nie służą stworzeniu odpowiedniego klimatu oraz wizerunku gospodarza jako podmiotu gościnnego. Spółka może zatem zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Reasumując, wydatki poniesione na posiłki podczas spotkań z kontrahentami w restauracji lub innych lokalach gastronomicznych zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast wydatki z tytułu spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Przy zaistniałym podobieństwie stanu faktycznego oraz rozważań prawnych organ podatkowy uważa, iż w badanej sprawie należy jednak uznać stanowisko Wnioskodawcy - w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji i lokalach gastronomicznych - za nieprawidłowe.

Ponadto, w odniesieniu do powołanego przez Spółkę pisma organu podatkowego stwierdzić należy, że rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu