Temat interpretacji

Wnioskiem z dnia 25.04.2005r. (uzupełnionym pismami z dnia 17.05., 18.05. i 07.06.2005r.) Spółka wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji w trybie art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Prezentowane przez Spółkę stanowisko w ww. wniosku z dnia 25.04.2005r. w sprawie interpretacji co do zakresu stosowania prawa podatkowego dotyczyło stanu faktycznego przedstawionego w piśmie, a mianowicie problemu prawnego związanego z ustaleniem konsekwencji podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych dla Spółki, w związku z zawarciem porozumienia (z dnia 28.02.2005r.) z Prezydentem Miasta, na podstawie którego firma X wstąpiła na miejsce dotychczasowego dłużnika (Spółki) - w zamian za przekazanie prawa do korzystania z dotychczasowych lokali w trybie bezprzetargowym oraz do rozliczania nakładów poniesionych przez Spółkę i zobowiązała się pokryć zadłużenie Spółki.

Prezentowane stanowisko Spółki w ww. wniosku wskazywało, iż (...) Spółka nie powinna być obciążona podatkiem dochodowym od osób prawnych, natomiast firma X, która przejęła prawa do lokali za obowiązek spłaty powstałego zadłużenia, winna uiścić podatek od umów cywilnoprawnych, gdyż nastąpiła zmiana dłużnika, który nabył prawo do rozliczeń korekt z tytułu poniesionych nakładów za przeprowadzone remonty przez Spółkę, które nie zostały rozliczone na dzień podpisania porozumienia.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny postanowieniem z dnia 21.06.2005r., znak: US II-1/423/11/05/DP Naczelnik Urzędu Skarbowego, uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 30.06.2005r., Spółka wniosła zażalenie na ww. postanowienie, wnosząc na podstawie art. 14b § 5 cyt. Ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa o zmianę przez organ odwoławczy zaskarżonego postanowienia w sposób uwzględniający stanowisko Spółki, gdyż w ocenie Spółki spłata zadłużenia Spółki wobec Miasta z tytułu najmu lokali użytkowych przez firmę X - nie jest nieodpłatnym świadczeniem, ponieważ:

• firma X nabyła prawo do późniejszych korekt i rozliczeń z tytułu nakładów poczynionych przez Spółkę,
• firma X otrzymała prawo do najmu lokali.

Na potwierdzenie zaprezentowanego stanowiska w niniejszej sprawie Spółka przytacza szereg wyrwanych z kontekstu tez zawartych w orzecznictwie NSA, szereg wyroków NSA oraz różnych publikacji, które mają dowodzić, iż w przedmiotowej sprawie nie występuje nieodpłatne świadczenie.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi po rozpatrzeniu zażalenia Spółki wydał decyzję z dnia 23.08.2005r., Nr PB/II-2/4218-6/Int/05/SJ w której odmówił zmiany postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 21.06.2005r., znak: US II-1/423/11/05/DP

Pismem z dnia 23.09.2005r. Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na powyższą decyzję z dnia 23.08.2005r. Spółka nie zgodziła się z rozstrzygnięciem dokonanym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi i wniosła o zmianę pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego udzielonej przez organy podatkowe w kontekście istniejącego stanu faktycznego, którego wniosek dotyczył. W odpowiedzi na skargę z dnia 23.09.2005r. Nr PB/II-2/4218-6/Int/05/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi podtrzymał w całości swoje stanowisko i wniósł o odrzucenie lub oddalenie skargi.

W wyroku z dnia 02.12.2005r. sygn. akt I SA/Łd 1142/05 Sąd postanowił odrzucić skargę uznając, iż jej wniesienie jest niedopuszczalne.

Zdaniem Sądu decyzja "organu odwoławczego" - w istocie - Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, wydana na skutek zażalenia, jest decyzją wydaną przez organ I instancji. Ponieważ ustawodawca nie przewidział w przepisach Ordynacji podatkowej wyjątku od dwuinstancyjności postępowania podatkowego (art. 127 Ordynacji podatkowej) Sąd stwierdził, iż przepis art. 220 Ordynacji podatkowej powinien znaleźć zastosowanie w sprawie. Strona przed złożeniem skargi do sądu administracyjnego musi wyczerpać środki zaskarżenia przysługujące jej w toku postępowania administracyjnego. Dodatkowo, w ocenie Sądu, stanowiska w zakresie niedopuszczalności niniejszej skargi nie zmienia fakt błędnego pouczenia, zawartego w treści decyzji. W związku z powyższym wyrokiem WSA, organ odwoławczy był zobowiązany rozpatrzyć odwołanie Strony wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, z dnia 14.12.2005r.

Postanawiając jak w sentencji Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi zważył, co następuje.

Na wstępie wskazać należy, iż w odwołaniu Spółka nie przedstawiła żadnych nowych okoliczności, które w jakikolwiek sposób mogłby wpłynąć na zmianę rozstrzygnięcia zaprezentowanego z zaskarżonej decyzji.

Mając powyższe na uwadze Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w pełni podtrzymuje swoje stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji i ponownie wskazuje, iż w związku z zawarciem porozumienia (z dnia 28.02.2005r.) z Prezydentem Miasta, na podstawie którego firma X wstąpiła na miejsce dotychczasowego dłużnika (Spółki)- w zamian za spłatę jej zobowiązań wobec Miasta z tytułu zadłużenia za korzystanie z lokali użytkowych, Spółka otrzymała nieodpłatne świadczenie od firmy X.

Ponownie należy wskazać, iż zgodnie z oświadczeniem Likwidatora z dnia 07.06.2005r. Spółka "nieosiągnęła z tytułu przekazania żadnych dochodów i nie poniosła kosztów", co potwierdza również materiał dowodowy, w którym brak jest dokumentów potwierdzających fakt dokonania jakichkolwiek rozliczeń korekt z tytułu nakładów na remonty poczynionych przez Spółkę, do których to rozliczeń prawo nabyła firma X, wstępując w miejsce dotychczasowego dłużnika , czyli Spółki.

W sytuacji, gdyby miały miejsce ww. rozliczenie i korekty należałoby wziąć pod uwagę częściowo odpłatne świadczenie, czego nie wyklucza cytowany wyżej art. 12 ust. 1 pkt. 2, a co w obecnym stanie faktycznym - przy uwzględnieniu oświadczenia Likwidatora Spółki ww. z dnia 07.06.2005r. - nie ma zastosowania.

Odnosząc się do stwierdzenia zawartego w odwołaniu, iż za zgodą Spółki, firma X uzyskała prawo korzystania z przedmiotowych lokali i możliwość prowadzenia w nich działalności gospodarczej, co stanowi wymierną korzyć, należy ponownie wskazać, iż właścicielem lokali jest Miasto, które to dokonało przekazania prawa najmu lokali na rzecz Spółki w zamian za spłatę zadłużenia. A zatem to nie Spółka przekazała prawo do lokali, lecz tylko wyraziła zgodę na zawarcie porozumienia z dnia 28.02.2005r.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż bezspornym w obecnym stanie faktycznym jest, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia stosownie do art. 12 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - z nieodpłatnym świadczeniem na rzecz Spółki.

A zatem, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi po rozpatrzeniu ponownym sprawy nie stwierdził podstaw do uwzględnienia odwołania Spółki i zmiany przedmiotowej decyzji.