Temat interpretacji
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 29.03.2006 r. (wpłynęło do tut. urzędu 30.03.2006 r.), uzupełnione z dnia 12.05.2006 r.
postanawia
uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dnia 06.02.2006 r. Spółka zbyła nieruchomość wraz z prawem wieczystego użytkowania. Zgodnie z ustawą o Gospodarce Nieruchomościami opłatę roczną za wieczyste użytkowanie do 31.03. każdego roku wnosi ten kto był użytkownikiem na dzień 01 stycznia danego roku. W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenia stanowiska czy wartość netto wystawionej przez Spółkę faktury będzie kosztem dla obecnego użytkownika wieczystego gruntu.
Po wniesieniu opłaty Spółka otrzyma fakturę VAT za cały 2006 r. Tym samym uważa za uzasadnione przeniesienie części kosztów na nowego użytkownika proporcjonalnie do okresu używania gruntu. Kierując się zasadą racjonalności Spółka chce wystawić fakturę na obecnego użytkownika obejmującą wartość za okres od 06.02.2006 r. do końca roku. Spółka uważa, iż zasadnym jest uznanie kosztów z faktury proporcjonalnie do okresu użytkowania tj. w wysokość netto 34 559,27 zł za okres 01.01.2006-05.02.2006 natomiast pozostałą wartość tj. 315 833,29 PLN obciążyć nowego użytkownika. Spółka uważa, że będą to koszty uzyskania przychodów dla nowego użytkownika gruntów.
Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się z przedstawionym stanem faktycznym zauważa co następuje:
Aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien spełniać stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) łącznie następujące warunki:- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu, - nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust.1 powyższej ustawy. Natomiast przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 lit a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Wobec czego opłaty za użytkowanie wieczyste gruntów nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów i na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy stanowią koszt uzyskania przychodów. Natomiast przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów opłaty zapłacone przez podatnika z tytułu tego użytkowania nie są kosztem uzyskania przychodu, gdyż były już kosztem w momencie wnoszenia tych opłat.
Opłatę roczną - zgodnie z przedstawionym we wniosku obowiązującym stanem prawym w tym zakresie ponosi podmiot będący na dzień 01.01. każdego roku użytkownikiem wieczystym gruntu - do dnia 31.03. tego roku. Przepisy przedstawionego przez Podatnika prawa ustawy o Gospodarce Nieruchomościami ani przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie ustanawiają proporcjonalnego liczenia i poboru opłaty w przypadku zmiany właściciela w ciągu roku i dlatego opłata roczna w całości będzie kosztem uzyskania przychodów tego podmiotu, który na dzień 01.01. danego roku był właścicielem tego prawa i był zobowiązany do uiszczenia opłaty.
Nie ma przeszkód formalnych do obciążenia kupującego, prawo wieczystego użytkowania, częścią opłaty przypadającą za okres, w którym nabył on to prawo - o ile taka jest wola stron. Otrzymane w ten sposób kwoty będą dla sprzedającego prawo wieczystego użytkowania przychodem.
O kosztach uzyskania przychodu kupującego prawo wieczystego użytkowania Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego nie może się wypowiadać jako, że interpretacje prawa podatkowego są udzielane w sprawach indywidualnych obowiązków podatkowych danego Podmiotu (a nie kontrahentów).