Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie: leasing a koszty uzyskania przychodu

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka w kwietniu 2004r. podpisała trzy umowy leasingowe, których przedmiotem jest użytkowanie trzech samochodów. Jak wyjaśnił Podatnik umowy te spełniały warunki tzw. leasingu operacyjnego z art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Do czerwca 2005r. Spółka otrzymywała faktury z adnotacją OP, co rozumiała jako skrót od leasing operacyjny. Spółka powyższe faktury księgowała w koszty podatkowe jako czynsz dzierżawny zgodnie z zasadami dla leasingu operacyjnego.

Od lipca 2005r. Spółka otrzymuje faktury, które nie posiadają już adnotacji OP, zmieniona też została treść faktur, która obecnie obejmuje jako dwie odrębne pozycje odsetki i kapitał. W lipcu 2005r. Spółka zaksięgowała kwotę odsetek w koszty finansowe, a kapitał - jak dawniej - w ciężar kosztów rodzajowych - koszty czynszu dzierżawnego - leasing. Niemniej jednak Spółka ma odczucie, że w trakcie obowiązywania umowy zmieniono jej zasady, a obecnie faktury wyglądają tak, jakby zawarte przez Spółkę umowy nosiły znamiona leasingu kapitałowego, co winno skutkować przyjęciem przez Podatnika samochodów w poczet środków trwałych i ich amortyzacją.

Wątpliwości Podatnika budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie faktur wystawianych od lipca 2005r., kwoty odsetek, jak również kwoty kapitału raty leasingowej.

Zdaniem Podatnika nowy typ faktur jest w dalszym ciągu - mimo innego zapisu w treści faktury - ratą czynszu leasingowego, która jest dla Spółki kosztem podatkowym, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

W myśl art.17a ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Jak stanowi art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Na podstawie art. 17b ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie: art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych, art. 23 i 37 ustawy z dnia 14.06.1991r. o spółkach z udziałem zagranicznym - do umowy leasingu stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Z kolei zgodnie z art. 17f ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
3. umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający.

Przy czym na podstawie art. 17f ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. jeżeli wysokość kwoty spłaty wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przypadających na poszczególne opłaty nie jest określona w umowie leasingu, ustala się ją proporcjonalnie do okresu trwania tej umowy.

Tut. Organ podatkowy zauważa, iż o tym, czy opłaty ponoszone na podstawie umowy leasingu stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych decyduje charakter zawartej umowy leasingu, a nie oznaczenie faktury adnotacją OP, oznaczającą leasing operacyjny.

W świetle powołanych wyżej przepisów jedynie, jeśli Podatnik zawarł umowy leasingu spełniające warunki określone w art. 17b ust.1, a finansujący nie korzysta ze zwolnień, o których mowa w art. 17b ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992r., wówczas odpisów amortyzacyjnych dokonuje finansujący, a korzystający ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów obciążające go opłaty wynikające z umowy leasingu.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy zauważa, iż w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej organy podatkowe nie mają możliwości prowadzenia postępowania wyjaśniającego, dlaczego leasingodawca w czerwcu 2005r. zmienił sposób wystawiania faktur. Zatem nie sposób ustosunkować się do stwierdzeń Podatnika, iż Spółka ma odczucie, że w trakcie obowiązywania umowy zmieniono jej zasady, a obecnie faktury wyglądają tak, jakby zawarte przez Spółkę umowy nosiły znamiona leasingu kapitałowego.

Niewątpliwie w ramach należytego udokumentowania zdarzeń gospodarczych Podatnik powinien dysponować zgodnymi z prawem dowodami potwierdzającymi fakt poniesienia spornych wydatków w celu osiągnięcia przychodów. Przy czym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych - jak stwierdził NSA w wyroku z dnia 09.02.2005r., sygn. akt I S.A./Gd 2216/01 - wystawienie wadliwej faktury nie niweczy samego faktu poniesienia wydatku, jeżeli służył on osiągnięciu przychodów, a podatnik wykaże innymi dowodami zaistnienie zdarzenia gospodarczego uzasadniającego ten wydatek.

Poza tym zasady opodatkowania podatkiem VAT, oraz kwestie wystawiania faktur VAT reguluje nie ustawa z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, o interpretację której wystąpił Podatnik, lecz ustawa z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25.05.2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2005r. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.).

Reasumując, jeżeli umowy leasingu zawarte przez Podatnika spełniały warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. i finansujący nie korzystał ze zwolnień, o których mowa w art. 17b ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992r., a strony nie zawierały aneksów skutkujących zmianą kwalifikacji zawartych umów leasingu, to za prawidłowe uznać należy stanowisko, iż raty leasingowi płacone na podstawie takiej umowy leasingowej są kosztem uzyskania przychodów leasingobiorcy.