Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 4, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W części dotyczącej Ordynacji podatkowej (pytanie nr 1, 2 i 3) wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 4, zryczałtowane wynagrodzenie, o którym mowa w art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej, obliczone od terminowo wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i zryczałtowanego podatku dochodowego za okres nieobjęty przedawnieniem zobowiązań podatkowych potrącone z aktualnie (i w przyszłości) obliczanych i pobieranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz zryczałtowanego podatku dochodowego będzie stanowić przychód podlegający opodatkowaniu w dacie potrącenia, tj. zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli (i) w dacie przekazania pomniejszonej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych/zryczałtowanego podatku dochodowego, (ii) a w przypadku gdy kwota potrącanego zryczałtowanego wynagrodzenia będzie równa kwocie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych/zryczałtowanego podatku dochodowego, w dacie, w której najpóźniej na zasadach ogólnych Wnioskodawca miałby obowiązek dokonania wpłaty pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych/zryczałtowanego podatku dochodowego, na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowej zapłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych/zryczałtowanego podatku dochodowego, będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Równocześnie nie będzie to przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 3 tej ustawy. Dlatego też do wynagrodzenia będzie miał zastosowanie przepis art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a przychód z tego tytułu będzie uzyskiwany przez Wnioskodawcę w dacie przekazania (na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego) pomniejszonej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych/zryczałtowanego podatku dochodowego, a w przypadku, gdy kwota potrącanego zryczałtowanego wynagrodzenia będzie równa kwocie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych/zryczałtowanego podatku dochodowego w dacie, w której najpóźniej na zasadach ogólnych Wnioskodawca miałby obowiązek dokonania wpłaty pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych/zryczałtowanego podatku dochodowego, na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 marca 2015 r. (sygn. ITPB3/4510-38/15-3/AW) oraz w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 26 marca 1998 r., zgodnie z którym (...) zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przywołany w tym przepisie art. 12 ust. 3 w swojej pierwszej części stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Z przepisu tego wynika, że wszelkie inne przychody są opodatkowane dopiero wówczas, gdy zostały otrzymane; wynagrodzenie płatników zalicza się również do tej kategorii przychodów, gdyż tytułem do jego uzyskania nie jest prowadzona działalność gospodarcza, lecz prawidłowe wykonywanie ściśle określonego przepisami obowiązku publicznoprawnego. Dlatego też nie ma żadnych podstaw, aby traktować kwotę wynagrodzenia jako przychód należny i w związku z tym poddawać go opodatkowaniu podatkiem dochodowym bez względu na to, czy wynagrodzenie z tego tytułu zostało pobrane, czy też nie. Konkludując, przychody z tytułu wynagrodzenia przysługującego płatnikom, będącym podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych lub podatku dochodowego od osób prawnych, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym wyłącznie wówczas, gdy zostały faktycznie przez nich uzyskane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Z przedmiotowego wniosku wynika, że Spółka wypłaca wynagrodzenie należne pracownikom ze stosunku pracy bądź innym osobom fizycznym i działając jako płatnik w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), oblicza, potrąca i wpłaca na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Niezależnie od powyższego Spółka, dokonując świadczeń pieniężnych na rzecz nierezydentów podatkowych, oblicza, pobiera i odprowadza na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych i od osób fizycznych. W okresie poprzedzającym datę złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca, wypełniając obowiązki płatnika w zakresie ww. podatków obliczał i odprowadzał na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych oraz od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, od którego zaliczki miesięczne pobierają płatnicy określeni w art. 31, art. 33 lub art. 35 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, złoży płatnikowi przed dniem 10 stycznia roku następującego po roku podatkowym oświadczenie sporządzone według ustalonego wzoru, które traktuje się na równi z zeznaniem, że:

1. poza dochodami uzyskanymi od płatnika nie uzyskał innych dochodów, z wyjątkiem dochodów określonych w art. 30-30c oraz art. 30e,
2. nie korzysta z odliczeń, z zastrzeżeniem ust. 1a pkt 2-4,
3. nie korzysta z możliwości opodatkowania dochodów na zasadach określonych w art. 6 ust. 2 lub 4,
4. (uchylony),
5. nie ma obowiązku doliczenia kwot uprzednio odliczonych, z zastrzeżeniem ust. 1a pkt 5

płatnik jest obowiązany sporządzić, według ustalonego wzoru, roczne obliczenie podatku, na zasadach określonych w art. 27, od dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym.

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Stosownie do treści art. 26 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2-2b i 2d pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

1. art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,
2. art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

sporządzone według ustalonego wzoru.

Pojęcie płatnika zostało zdefiniowane w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 28 § 1 ww. Ordynacji podatkowej stanowi, że płatnikom i inkasentom przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa.

Z treści tego przepisu wynika, że uprawnienie płatnika do potrącenia przysługującego mu wynagrodzenia jest uzależnione od dokonania wpłaty pobranego podatku w terminie. Wynagrodzenie przewidziane w art. 28 ww. ustawy ma charakter fakultatywny. Płatnicy oraz inkasenci podatków stanowiących dochód budżetu państwa mogą, ale nie muszą, korzystać z tego uprawnienia.

Wobec tego, w przypadku zaistnienia obowiązku pobrania przez Spółkę zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych/zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka jako płatnik tego podatku będzie uprawniona do potrącenia zryczałtowanego wynagrodzenia przysługującego z tytułu terminowego wpłacania tego podatku na rzecz budżetu państwa.

Należy dodać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy). Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodzącą do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną. Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Ponadto, stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przepis ten nakazuje ujmować dla celów podatkowych przychody, które są należne podatnikowi, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń, nawet jeśli nie zostały przez niego jeszcze otrzymane. Swoim zakresem zastosowania obejmuje przy tym wyłącznie przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej.

Przepis art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wiąże więc przychody z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, co oznacza, że przychody objęte tym przepisem muszą być następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, względnie któregoś z działów specjalnych produkcji rolnej. Zatem, między przychodem a wymienionymi rodzajami działalności gospodarczej bądź rolnej musi istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu, tzn. wszelkie przychody, których przyczyną powstania jest prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej są przychodami związanymi z działalnością gospodarczą.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. Należność wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Z kolei w art. 12 ust. 3a-3e cytowanej ustawy ustawodawca określił datę powstania obowiązku podatkowego poprzez szczegółowe określenie daty powstania przychodu. W unormowaniach tych wskazano, jakie zdarzenia umiejscowione w czasie należy uznać za datę powstania przychodu.

Stosownie do art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo

• uregulowania należności.

A zatem, zasadą jest, że opodatkowany jest przychód należny, co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

W przypadku, gdy usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, momentem powstania przychodu jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na fakturze lub umowie nie rzadziej jednak niż raz w roku (art. 12 ust. 3c i 3d ww. ustawy).

Istnieją również sytuacje szczególne, w których dopiero otrzymanie środków pieniężnych rodzi obowiązek zadeklarowania przychodu podatkowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Reguluje tę kwestię art. 12 ust. 3e omawianej ustawy, zgodnie z którym w przypadku przychodu, który powstaje nie wskutek takich zdarzeń jak określone w art. 12 ust. 3a, 3c, 3d ustawy, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Tym samym art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi określenie daty powstania przychodu należnego, o którym mowa w art. 12 ust. 3 tej ustawy.

Należy przy tym wskazać, że wynagrodzenie płatników nie ma bezpośredniego związku z prowadzeniem (bądź nie) działalności gospodarczej. Identyczne obowiązki płatników zostały bowiem nałożone na wszystkich płatników, bez względu na ich status prawny oraz bez względu na to, czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też nie. Tytułem omawianego wynagrodzenia nie jest prowadzenie działalności gospodarczej, lecz prawidłowe wykonywanie ściśle określonego przepisami obowiązku publicznoprawnego. Dlatego też nie ma żadnych podstaw, aby traktować kwotę wynagrodzenia jako przychód należny i w związku z tym poddawać go opodatkowaniu podatkiem dochodowym bez względu na to, czy wynagrodzenie z tego tytułu zostało pobrane, czy też nie.

W związku z powyższym, przychody z tytułu wynagrodzenia przysługującego płatnikom, będącym podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym wyłącznie wówczas, gdy zostały faktycznie przez nich uzyskane.

Tym samym zryczałtowane wynagrodzenie, o którym mowa w art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej obliczone od terminowo wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i zryczałtowanego podatku dochodowego za okres nieobjęty przedawnieniem zobowiązań podatkowych potrącone z aktualnie (i w przyszłości) obliczanych i pobieranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz zryczałtowanego podatku dochodowego stanowi przychód podlegający opodatkowaniu w dacie potrącenia.

Mając na uwadze powyższe, w odpowiedzi na postawione przez Spółkę pytanie należy w podsumowaniu stwierdzić, że zryczałtowane wynagrodzenie obliczone od terminowo wypłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i zryczałtowanego podatku dochodowego za okres nieobjęty przedawnieniem zobowiązań podatkowych potrącone z aktualnie (i w przyszłości) obliczanych i pobieranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz zryczałtowanego podatku dochodowego, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie jak twierdzi Wnioskodawca art. 12 ust. 3e tej ustawy.

Przychody objęte przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy podatkowej mają charakter kasowy, co oznacza że co do zasady powstają w momencie otrzymania zapłaty lub w momencie każdej innej formy realizacji przychodu równoważnej zapłacie. W analizowanej sprawie taką równoważną formę zapłaty będzie potrącenie przez Spółkę omawianego wynagrodzenia. Należy stwierdzić, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku jest wewnętrznie sprzeczne. Spółka wskazuje, że zryczałtowane wynagrodzenie będzie stanowiło przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jednocześnie za podstawę prawną daty powstania tego przychodu wskazuje art. 12 ust. 3e tej ustawy. Należy ponownie zaznaczyć, że art. 12 ust. 3e dotyczy przychodów należnych związanych z działalnością gospodarczą, określonych w art. 12 ust. 3 ustawy. Zryczałtowane wynagrodzenie, jak wskazano powyżej, nie może być uznane za przychód należny, o którym mowa w tym przepisie.

W tych okolicznościach, z uwagi na błędne uzasadnienie prawne, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przychodów z tytułu zryczałtowanego wynagrodzenia płatnika, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie