Dla wskazania płatnika, czyli podmiotu, na którym ciąży obowiązek poboru powyższego podatku, zastosowanie znajdzie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku d... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 07.06.2016, sygn. IPPB5/4510-508/16-2/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Dla wskazania płatnika, czyli podmiotu, na którym ciąży obowiązek poboru powyższego podatku, zastosowanie znajdzie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podmiotem, który dokonuje wypłat z tytułu zakupu usługi przelotu jest płatnik (nabywca biletów). Bez znaczenia jest przy tym, że wypłata należności następuje na rachunek agenta. Przychód agenta (w rozumieniu updop) stanowi jedynie jego wynagrodzenie za usługi agencyjne/pośrednictwa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 12 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz agenta - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz agenta.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej także jako: Spółka) jest spółką prawa handlowego. Spółka zawarła umowę agencyjną z podmiotem mającym siedzibę poza terytorium Polski. W ramach przedmiotowej umowy Spółka za wynagrodzeniem zobowiązuje się do świadczenia na rzecz kontrahenta (dalej jako: agent) następujących usług:

rezerwacja, opracowanie i sprzedaż dokumentów podróży na krajowe i międzynarodowe połączenia lotnicze;

rezerwacja, opracowanie i sprzedaż dokumentów podróży na krajowe i międzynarodowe połączenia kolejowe oraz rezerwacja, opracowanie i sprzedaż usług hotelarskich, polis ubezpieczeniowych i innych usług dodatkowych;

opracowanie zwrotu niewykorzystanych biletów i potwierdzeń rezerwacji.

W ramach zawartej umowy Spółka zobowiązana jest m.in. do dokonywania rezerwacji, opracowania i wystawienia pasażerowi dokumentu przewozowego, pobierania od pasażera lub innej osoby ustalonej przez odpowiedniego przewoźnika opłaty za przewóz, zgodnie z zasadami i przepisami przewoźnika oraz jej przekazania agentowi w trybie i terminie ustalonym w umowie. Ponadto Spółka zobowiązana jest do sporządzenia i dostarczenia agentowi sprawozdawczości w kwestii sprzedaży, zwrotów i anulowań dokumentów podróży. Do dostarczenia Spółce informacji dotyczącej taryf odpowiedniego przewoźnika zobowiązany jest agent. Agent zapewnia Spółce połączenie techniczne do swojego systemu rezerwacji dokumentów przewozowych i innych usług, przez co Spółka ma możliwość dokonywania rezerwacji. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje zakupu biletów lotniczych. Spółka nabywa bilety lotnicze od agenta, który działa na podstawie umów zawartych z przewoźnikami lotniczymi m. in. z Niemiec, Ukrainy, Rosji, Mołdawii, Azerbejdżanu, przewoźnikami kolejowymi (ich przedstawicielami), touroperatorami, firmami ubezpieczeniowymi oraz innymi dostawcami usług.

Zakup biletu potwierdzany jest fakturą wystawioną przez agenta, a kwota wskazana na fakturze przelewana jest na rachunek bankowy agenta. Agent od którego Spółka nabywa bilety lotnicze nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu (jest nierezydentem podatkowym). Nabyte od agenta bilety Spółka sprzedaje pasażerom. Pasażerowie kupują bilety na stronie internetowej Spółki i przelewają pieniądze w PLN na konto Spółki. Środki uzyskane ze sprzedaży biletów, po przewalutowaniu na Euro, Spółka przelewa na konto agenta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz agenta ?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz agenta.

Uzasadniając powyższe należy zauważyć, źe zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodów przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - ustala się w wysokości 10% tych przychodów. Aby Spółka zobowiązana była do poboru podatku u źródła od wypłacanego wynagrodzenia powinny być spełnione dwie przesłanki: usługi na jej rzecz powinno śwdadczyć zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej oraz zagraniczny kontrahent powinien osiągać na terytorium RP przychody.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby łub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z art. 3 ust. 2 ustawy CIT wynika, że opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlega wynagrodzenie pod warunkiem, że dochód jest osiągany na terenie Polski. Oznacza to, przy braku przepisów, które określałyby zasady ustalania miejsca osiągnięcia przychodu, że dochód jest osiągnięty tam, gdzie zostały wykonane czynności, które dały źródło temu dochodowi. Przy określaniu położenia źródła danego dochodu, powołać można się na pismo Ministerstwa Finansów z 24 lipca 2001 r., (Sygn.: PB4/AK-8214-1045-277/01). Ministerstwo Finansów wyjaśniło, że za źródło dochodów położone w Polsce uznać należy m. in.: dochody nierezydentów z tytułu opłat za przewóz ładunków lub osób przyjętych do przewozu w portach polskich (w tym lotniczych). W ocenie Spółki, nie można pojęcia dochody osiągane utożsamiać z pojęciem dochody wypłacane, pochodzące, otrzymywane z terytorium Polski. Pod pojęciem terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów należy rozumieć miejsce, gdzie dokonują się czynności lub położone są nieruchomości (źródło), które generują dochód i są jego przyczyną sprawczą. Czynnością taką nie jest wypłata pieniędzy, wypłata jest elementem finalnym całego procesu osiągania dochodu (Wyrok NSA w Warszawie; sygn. II FSK 2144/08).

Dla wskazania płatnika, czyli podmiotu na którym ciąży obowiązek poboru powyższego podatku, zastosowanie znajdzie art. 26 ust. 1 CIT. Zgodnie z tym przepisem osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 CIT, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zakres podmiotowy wynikający z treści przytoczonego powyżej przepisu jest zatem jednoznaczny - obowiązek ten dotyczy jedynie podmiotów, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 CIT - m. in. z tytułu przychodów uzyskanych na terenie RP przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, na rzecz podmiotu objętego ograniczonym obowiązkiem podatkowym. Ustawodawca nie kładzie zatem nacisku na kwestię ponoszenia wydatku w sensie ciężaru ekonomicznego określonego świadczenia, ani też na kwestię stosunku prawnego pomiędzy oferującym usługę przewozu zagranicznym przedsiębiorstwem a jego klientem, ale odwołuje się w sposób wyraźny do czynności technicznej jaką jest dokonywanie wypłaty należności z określonych w treści ustawy tytułów. Należy zatem uznać, że to kwestia dokonywania wypłaty środków z określonych w ustawie tytułów, ma zasadnicze znaczenie dla wskazania płatnika, zobowiązanego do ewentualnego poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

Spółka na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje zakupu biletów lotniczych zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej od agenta nie mającego siedziby na terytorium RP. Zakup biletu potwierdzany jest fakturą wystawioną przez agenta, a kwota wskazana na fakturze przelewana jest na rachunek bankowy agenta. Tym samym, nie sposób uznać, iż wnioskodawca uiszczając na rzecz agenta równowartość ekonomiczną ceny biletu lotniczego, spełnia desygnaty normy prawnej z art. 26 ust. 1 CIT, która uzależnia obowiązek pobrania podatku u źródła tj. funkcję płatnika, od faktu dokonywania wypłaty, czyli przekazania środków na rzecz zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, która to transakcja powoduje uzyskanie ewentualnych przychodów na terytorium RP. Wnioskodawca ponosi bowiem ekonomiczny ciężar świadczenia, jednakże nie dokonuje wypłaty środków z tytułu określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 4 CIT, a jedynie w związku z nim - bezpośrednich wypłat z tytułów, o których mowa, dokonuje pośrednik. Niezależnie od powyższego należy zauważyć, iż podmiotem, który dokonuje wypłat i który, kierując się miejscem siedziby podatnika, może zastosować postanowienia odpowiedniej umowy międzynarodowej odnośnie określenia właściwej stawki podatku, czy też w ogóle od tego opodatkowania odstąpić, jeżeli dana umowa zawiera takie regulacje, pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej uzyskanego od podatnika - jest agent. To on bowiem zaspokaja roszczenia przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej i dysponuje bądź nie, certyfikatem rezydencji podatkowej tego podatnika, uprawniającym go, zgodnie z umową w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, do niepobrania podatku (tak ni. in. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 lutego 2011 r. w sprawie I SA/PO 821/10). Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie jest zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz agenta.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych tak m. in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 28 stycznia 2016 (sygn, akt I SA/Rz 1162/15), którym uchylił interpretację indywidualną z dnia 2 września 2015 r. (sygn. IBPB-1-3/4510-94/15/JKT) wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

W przedmiotowym wyroku Sąd zajął stanowisko, że nie sposób uznać, iż wnioskodawca, uiszczając równowartość ekonomiczni ceny biletu lotniczego, powiększoną o należną pośrednikowi prowizję, spełnia desygnaty normy prawnej z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851), która uzależnia obowiązek pobrania podatku u źródła, tj. funkcję płatnika, od faktu dokonywania wypłaty, czyli przekazania środków na rzecz zagranicznegi przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, która to transakcja powoduje uzyskanie ewentualnych przychodów na terytorium RP. Wnioskodawca ponosi bowiem ekonomiczny ciężar świadczenia, jednakże nie dokonuje wypłaty środków z tytułu określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a jedynie w związku z nim - bezpośrednich wypłat z tytułów, o których mowa, dokonuje pośrednik.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej updop), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ograniczony obowiązek podatkowy.

W odniesieniu do przedmiotowego stanu faktycznego należy zauważyć, że:

podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, ma ustalenie, czy dochody uzyskane przez podmioty zagraniczne, świadczące usługi przewozu, są dochodami osiągniętymi na terytorium Polski,

powołany przepis art. 3 ust. 2 updop wprowadzający instytucję ograniczonego obowiązku podatkowego, odwołuje się do miejsca osiągania dochodu

w przedmiotowej sprawie wypłacane wynagrodzenie za usługi przewozu transportem lotniczym pochodzi ze środków (majątku) Wnioskodawcy, stanowi element kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym Wnioskodawcy w Polsce (Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, tu ma swoją siedzibę i tu jest zarejestrowanym podatnikiem), a zatem należy uznać, że należność z tego tytułu pochodzi z terytorium Polski.

Analogiczne stanowisko co do opodatkowania dochodów (co prawda z usług niematerialnych) świadczonych przez spółki mające siedzibę za granicą na rzecz podmiotów mających siedzibę w Polsce, zajęły wojewódzkie sądy administracyjne w prawomocnych wyrokach: z 7 kwietnia 2011 r., III SA/Wa 2045/10 (WSA w Warszawie), z 6 czerwca 2007 r. I SA/Gd 118/07 (WSA w Gdańsku - wyrokiem z dnia 21 stycznia 2009 r., II FSK 1465/07 NSA oddalił skargę kasacyjną od tego wyroku) oraz z 19 stycznia 2009 r. I SA/Kr 1484/08 (WSA w Krakowie - wyrokiem z dnia 22 października 2010 r. II FSK 1108/09 NSA oddalił skargę kasacyjną od tego wyroku), a także w wyroku III SA/Wa 2045/10 z 07.04.2011 r. Powyższe stanowisko znajduje także odzwierciedlenie także w nieprawomocnych orzeczeniach WSA w Łodzi z 18.04.2012 r. I SA/Łd 326/12 oraz I SA/Łd 328/12.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, podatek dochodowy z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Przepis art. 21 ust. 2 updop stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jednakże w sytuacji, gdy polski podmiot (występujący w roli płatnika) nie posiada certyfikatu rezydencji podatnika nie może zastosować stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo nie pobrać podatku zgodnie z taką umową. W myśl art. 26 ust. 1d tej ustawy, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, nie pobierają zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji, oraz uzyskania pisemnego oświadczenia, że należności te związane są z działalnością tego zakładu; przepis ust. 3d stosuje się odpowiednio.

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1d, powinno zawierać dane identyfikujące podatnika prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, a w szczególności pełną nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej podatnika oraz adres zagranicznego zakładu podatnika (art. 26 ust. 1e omawianej ustawy).

Tym samym w oparciu o niniejszą regulację w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność przez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład przy ustalania dochodu uwzględnia się przychody i koszty związane z działalnością zakładu. Wobec tego zagraniczny zakład jest traktowany jak polski rezydent. Rozlicza on podatek dochodowy według ogólnych zasad od wszystkich dochodów uzyskanych w Polsce. Zatem wypłacając takiemu zakładowi należności wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 4 updop płatnicy nie pobierają (przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 26 ust. 1d tej ustawy) zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa bilety lotnicze przewoźników lotniczych, którzy mają swoją siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem zagranicznego agenta, przy czym płatności dokonywane są na rzecz agenta.

Co do zasady, umowa agencyjna jest stosunkiem prawnym dwustronnie zobowiązującym, na podstawie którego agent zobowiązany jest do pośredniczenia przy zawieraniu z podmiotami trzecimi umów na rzecz zlecającego albo zawieranie umów w imieniu zlecającego, a zlecający zobowiązany jest do wypłaty stosownego wynagrodzenia.

W opinii Organu podatkowego przekazanie należności przewoźnikowi za pośrednictwem agenta (pośrednika) nie zmienia okoliczności, że beneficjentem tej części wynagrodzenia, która stanowi wynagrodzenie przewoźnika za usługę przewozu (przelotu) jest właśnie przewoźnik.

Podkreślić przy tym należy, że pośrednik, agent nie jest stroną umowy dotyczącą usługi przewozu osób. Agent działa w imieniu i na rzecz zagranicznych przewoźników.

Powyższe oznacza, że podmiotem, który osiągnął przychód na terytorium Polski z tytułu usług przewozu lotniczego jest zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej (przewoźnik).

Jeżeli np. z warunków umownych wynikałoby, że wypłacone na rzecz zagranicznego agenta wynagrodzenie składa się z dwóch wyodrębnionych elementów o określonej wartości, tj.

z wynagrodzenia za przewóz/przelot oraz
wynagrodzenia agenta/pośrednika za usługi agencyjne/pośrednictwa,

to do tej drugiej części art. 21 ust. 1 updop (w tym pkt 4) nie miałby zastosowania (usługi pośrednictwa nie mieszczą się w katalogu przysporzeń podlegających opodatkowaniu u źródła na podstawie art. 21 updop).

W przypadku braku możliwości wyodrębnienia ww. elementów art. 21 ust. 1 pkt 4 updop należy zastosować do całości wypłaconego wynagrodzenia (na podstawie analizy logicznej nie ulega wątpliwości, że elementem dominującym w wartości wypłacanego wynagrodzenia na rzecz agenta jest wartość usługi przewozowej, a nie wynagrodzenie pośrednika).

W związku z tym, że mamy do czynienia z podmiotem zagranicznym uzyskującym przychody (rozumiane jako definitywne zwiększenie aktywów danego podmiotu) w Polsce ze sprzedaży usług przewozu transportem lotniczym (tj. podmiotem podlegającym ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu), w stosunku do którego występuje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym, niezbędne staje się określenie podmiotu będącego płatnikiem tego podatku.

Za nieprawidłowe należy zatem uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie jest on zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz agenta.

Obowiązek obliczenia, pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu ciąży na płatniku bez względu na to jaką formę przybrało przekazanie przewoźnikowi należnych mu kwot.

W myśl art. 8 Ordynacji podatkowej do obowiązków płatnika należy obliczenie, pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podmiotem, który dokonuje wypłat z tytułu zakupu usługi przelotu jest Wnioskodawca który dokonuje płatności za usługę przelotu. Tym samym, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek poboru w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku od tych wypłat na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, tj. w wysokości 10% przychodów (za wyjątkiem przypadku określonego w art. 26 ust. 1d updop, który nie znajduje odzwierciedlenia w opisie stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę).

Obowiązek ten może zostać jedynie zmodyfikowany przy zastosowaniu postanowień odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 2 updop pod warunkiem przedstawienia stosownego certyfikatu rezydencji zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej (który to warunek wynika z art. 26 ust. 1 updop).

Końcowo należy zauważyć, że powołany przez Wnioskodawcę prawomocny wyrok WSA w Poznaniu sygn. I SA/Po 821/10 potwierdza prawidłowość stanowiska Organu podatkowego.

Natomiast, w opinii tut. Organu podatkowego, powołany przez Wnioskodawcę wyrok WSA w Rzeszowie sygn., I SA/Rz 1162/15 dotyczy całkowicie odmiennego prawnopodatkowego stanu faktycznego, w którym wypłaty z tytułu zakupu biletów lotniczych były bezpośrednio realizowane na rzecz pośredników mających siedziby na terytorium RP - polskich spółek, bądź polskich biur podróży, a nie zagranicznego podmiotu jak w analizowanej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie