Temat interpretacji

Czy w opisanym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym premia brokerska wypłacana Klientom z tytułu zawarcia umów ubezpieczenia za pośrednictwem Spółki może zostać przez Spółkę zaliczona do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej zwanym: podatkiem CIT") na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2013 r. (data wpływu 16 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu tzw. premii brokerskiej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu tzw. premii brokerskiej.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca Sp. z o.o. (zwana dalej: Wnioskodawcą" lub Spółką") jest pośrednikiem ubezpieczeniowym - brokerem ubezpieczeniowym działającym na podstawie ustawy z dnia 2 maja 2003 roku o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. z 2003 roku Nr 124, poz. 1154). Wnioskodawca, jako broker specjalizujący się w pośrednictwie w zawieraniu umów ubezpieczeń komunikacyjnych oraz umów ubezpieczeń dodatkowych do ubezpieczeń komunikacyjnych, do których m. in. należy ubezpieczenie assistance oraz ubezpieczenie ochrony prawnej, świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego na rzecz firm leasingowych - leasingodawców (zwanych dalej Klientami").

W ramach współpracy Wnioskodawcy z Klientami stosowane są następujące modele współpracy:

1. umowy ubezpieczenia przedmiotu leasingu i umowy ubezpieczenia dodatkowego są zawierane przez Klientów z zakładem ubezpieczeń za pośrednictwem Wnioskodawcy i następnie rozliczane z leasingobiorcą (ubezpieczającym jest Klient);
2. umowy ubezpieczenia przedmiotu leasingu i umowy ubezpieczenia dodatkowego są zawierane bezpośrednio przez leasingobiorców z zakładem ubezpieczeń za pośrednictwem Wnioskodawcy w ramach umów generalnych ubezpieczeń zawartych przez Klientów z zakładami ubezpieczeń (ubezpieczającym jest leasingobiorca jako strona umowy leasingu zawartej z Klientem).

Z tytułu świadczenia usług pośrednictwa na rzecz Klientów (w tym z tytułu umów ubezpieczenia zawartych za pośrednictwem Wnioskodawcy przez kontrahenta Klienta - leasingobiorcę) Spółce przysługuje wynagrodzenie prowizyjne od zakładu ubezpieczeń ustalane jako procent od składek ubezpieczeniowych. Wysokość prowizji jest ustalana niezależnie od Klientów, bezpośrednio pomiędzy Spółką a zakładem ubezpieczeń na podstawie stosownych porozumień. Klienci (bądź leasingobiorcy) nie są zobowiązani do zapłaty jakiegokolwiek wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy z tytułu zawartych umów ubezpieczenia lub z tytułu usług pośrednictwa ubezpieczeniowego ani też do innych świadczeń na rzecz Spółki, np. do zwrotu poniesionych przez Spółkę kosztów.

Z uwagi na panujące na rynku pośrednictwa ubezpieczeniowego warunki, a także zasady współpracy oferowane firmom leasingowym przez innych brokerów, Klienci proponują Spółce model współpracy, w ramach którego z tytułu umów ubezpieczenia zawartych przez Klientów (bądź leasingobiorców Klientów) za pośrednictwem Spółki Klientom przysługiwać będzie premia pieniężna (dalej zwana: premią brokerską").

Premia ta wypłacana będzie Klientom przez Wnioskodawcę, a jej wysokość uzależniona będzie wyłącznie od wartości składek ubezpieczeniowych opłaconych przez Klientów (bądź leasingobiorców Klientów) z tytułu zawartych umów ubezpieczenia za pośrednictwem Spółki.

Wypłata premii brokerskiej nie będzie wiązała się z powstaniem jakichkolwiek zobowiązań Klientów (bądź leasingobiorców Klientów) wobec Spółki, w tym ze spełnieniem przez nich jakichkolwiek świadczeń na rzecz Spółki. Wskazać bowiem należy, że przychodem podatkowym Wnioskodawcy w związku z zawieranymi przez Klientów (bądź leasingobiorców Klientów) za jego pośrednictwem umowami ubezpieczenia jest prowizja otrzymana od zakładu ubezpieczeń, naliczana jako określony procent od zapłaconych przez Klienta (bądź leasingobiorcę Klienta) składek ubezpieczeniowych.

Premia brokerska będzie wypłacana Klientom wyłącznie w związku z zawarciem przez danego Klienta (bądź leasingobiorcę Klienta) umowy ubezpieczenia z zakładem ubezpieczeń za pośrednictwem Spółki. Podstawą zapłaty przez Wnioskodawcę premii brokerskiej będą noty księgowe wystawiane przez Klientów.

W związku z powyższym postawiono następujące pytania.

1. Czy w opisanym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym premia brokerska wypłacana Klientom z tytułu zawarcia umów ubezpieczenia za pośrednictwem Spółki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej zwanym: podatkiem VAT"), a w konsekwencji czy podstawą jej zapłaty przez Wnioskodawcę mogą być wystawiane przez Klientów noty księgowe ...
2. Czy w opisanym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym premia brokerska wypłacana Klientom z tytułu zawarcia umów ubezpieczenia za pośrednictwem Spółki może zostać przez Spółkę zaliczona do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej zwanym: podatkiem CIT") na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie pytania drugiego. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych premia brokerska wypłacana Klientom z tytułu zawarcia przez nich (lub leasingobiorców Klientów) umów ubezpieczenia za pośrednictwem Spółki, ze względów szczegółowo opisanych poniżej, stanowić będzie koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy w podatku CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy PDOP.

Należy zatem wskazać, iż kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy PDOP, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów, przy czym ciężar wykazania tego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy PDOP,
• musi być faktycznie poniesiony oraz właściwie udokumentowany.

Mając powyższe na uwadze w ocenie Wnioskodawcy uzasadnionym jest przyjęcie, iż wydatki poniesione na wypłatę premii brokerskich wykazują związek z konkretnym przychodem, mianowicie, wysokość premii, która będzie wypłacana Klientom będzie uzależniona od sumy opłacanych przez nich (bądź leasingobiorców Klientów) składek.

Z kolei od wysokości opłacanych składek uzależnione jest wynagrodzenie prowizyjne (tzw. kurtaż) otrzymywane przez Wnioskodawcę od zakładów ubezpieczeń. Niewątpliwie prawdziwym w świetle panujących na rynku pośrednictwa ubezpieczeniowego realiów jest twierdzenie, że jeżeli Wnioskodawca nie będzie oferował Klientom wypłat premii za zawarcie umów ubezpieczenia z zakładem ubezpieczeń, Klienci nie będą zawierać umów z zakładem ubezpieczeń za pośrednictwem Wnioskodawcy. Jeżeli oferta Wnioskodawcy nie będzie konkurencyjna w stosunku do warunków oferowanych przez innych brokerów ubezpieczeniowych Klienci zaprzestaną współpracy z Wnioskodawcą i będą korzystać z usług konkurencyjnych pośredników ubezpieczeniowych, a w konsekwencji zakłady ubezpieczeń nie będą wypłacały Wnioskodawcy prowizji związanych z pośredniczeniem w zawarciu umów ubezpieczenia przez Klientów (bądź leasingobiorców Klientów) z zakładem ubezpieczeń.

Okoliczność ta potwierdza zaś istnienie związku pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem, którego istnienia wymaga się dla uznania konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodu. Skoro bowiem przychodem podatkowym Wnioskodawcy jest prowizja otrzymana od zakładu ubezpieczeń, naliczana jako określony procent od zapłaconych przez Klientów (bądź leasingobiorców Klientów) składek ubezpieczeniowych, to premia brokerska jest bezpośrednim kosztem podatkowym uzyskania tego przychodu, ponieważ przychód ten powstał dzięki wyborowi Wnioskodawcy przez Klienta na swojego brokera.

Ocena celowości ponoszenia wydatków powinna zaś zostać przeprowadzona biorąc pod uwagę całościowy obraz działalności Wnioskodawcy, w tym podniesione powyżej argumenty dotyczące konkurencyjności oferty Wnioskodawcy w stosunku do oferowanych przez innych brokerów usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Należy zatem podkreślić, iż wypłacana Klientom premia brokerska będzie miała na celu zwiększenie atrakcyjności Spółki na rynku brokerów ubezpieczeniowych, a także utrzymanie oraz ewentualne rozszerzenie katalogu podmiotów, które będą zawierać umowy ubezpieczenia z zakładami ubezpieczeń za pośrednictwem Wnioskodawcy, co niewątpliwie oznacza spełnienie warunku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy PDOP, tj. poniesienia kosztu w celu zachowania oraz zabezpieczenia źródła uzyskania przychodów.

Premia brokerska nie została wymieniona również przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy, który określa kategorie wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto należy wskazać, iż wypłacana Klientom premia brokerska stanowić będzie nie tylko wydatek faktycznie poniesiony, ale co więcej poniesiony w sposób definitywny, tzn. nie będzie ona następnie w żaden sposób refundowana lub zwracana Wnioskodawcy.

Ponadto wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę będzie udokumentowany wystawioną przez Klienta notą księgową.

W ocenie Wnioskodawcy zasadnym jest więc przyjęcie, iż premia brokerska spełnia łącznie wszystkie trzy powyżej wskazane przesłanki, a co za tym idzie powinna zostać uznana za koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy PDOP.

Wnioskodawca uważa, że stanowisko analogiczne do prezentowanego powyżej zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z dnia 13 marca 2012 roku wydanej zank IPPB5/423-1220/11-2/AS, w której potwierdził stanowisko podatnika, iż płatności (premie brokerskie), które będą dokonywane na rzecz firm leasingowych, będą spełniać kryteria uznania ich za koszty uzyskania przychodów.

Podobnie w przedmiocie możliwości uznania premii pieniężnych za wydatek stanowiący koszt uzyskania przychodów wypowiedział się także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji podatkowej z dnia 1 kwietnia 2011 roku znak ILPB3/423-20/11-2/KS, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 1 grudnia 2010 roku wydanej w sprawie o sygn. IPPB1/415-882/10-4/ES.

Analizując powyższe zagadnienie należy również przywołać uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2012 roku wydaną w sprawie o sygn. akt I FPS 2/2012, która dokonała zmian interpretacyjnych odnoszących się do premii pieniężnych również na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. Uznanie premii pieniężnych za rabat skutkuje bowiem tym, iż jej przyznanie należy udokumentować fakturą korygującą, wystawioną przez podmiot przyznający premię (tj. sprzedawcę towaru lub usługi, których premia dotyczy), zgodnie z poglądem iż nie jest ona kosztem, ale koryguje przychód, a dla otrzymującego premię (nabywcy) nie jest przychodem, ale koryguje koszt nabycia towarów lub usług. Dlatego też w świetle przywołanej uchwały dla celów podatku dochodowego od osób prawnych premia pieniężna nie będzie mogła być ujmowana jak dotychczas jako przychód.

Jednakże przedmiotowa uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego odnosi się do zupełnie innej sytuacji faktycznej. W zdarzeniu przyszłym będącym podstawą przedmiotowego wniosku brak jest bowiem faktury, która mogłaby zostać skorygowana Wnioskodawca nie wypłaca bowiem na rzecz Klientów jakiegokolwiek innego wynagrodzenia, którego wysokość po udzielonym rabacie, mogłaby ulec obniżeniu.

Jak już wskazywano powyżej, wypłacana premia brokerska ma również charakter definitywny, w jakiekolwiek części nie podlega ona bowiem refundacji lub choćby częściowemu zwrotowi.

Wobec powyższego w ocenie Wnioskodawcy premie brokerskie, które będą wypłacane Klientom przez Wnioskodawcę, spełniają kryteria uznania ich za koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości. Generalnie można więc przyjąć, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, w tym także dla zagwarantowania jego funkcjonowania.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Enumeratywnie wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy katalog kosztów niestanowiących kosztów podatkowych nie oznacza bowiem, że inne koszty w nim nie wymienione tymi kosztami nie mogą być. W takim przypadku należy badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodów (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł obiektywnie oceniając oczekiwać takiego efektu. Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W złożonym wniosku Wnioskodawca stwierdził, że jego zdaniem wydatki z tytułu premii pieniężnych (tzw. premii brokerskich) są kosztami uzyskania przychodów.

Podnieść należy, że ustawodawca w omawianej ustawie - pozostawił pojecie premia niedookreślonym. Słownik języka polskiego (http://sjp.pwn.pl/szukaj/należny) definiuje słowo premia, jako:

1. dodatek do pensji przyznawany pracownikowi zależnie od osiągniętych wyników pracy
2. nagroda za coś, często mająca zachęcić do czegoś osobę nagradzaną
3. bezpłatny dodatek dla prenumeratorów jakiegoś pisma, wydawnictwa itp.
4. w zawodach kolarskich: miejsce na trasie wyścigu, gdzie pierwsi przejeżdżający kolarze mogą zdobyć dodatkowe punkty; też: tak zdobyte punkty.

Odnosząc się do powyższego, należy stwierdzić, że tzw. premia pieniężna wypłacana będzie przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów - Klientów, a jej wysokość uzależniona zostanie wyłącznie od wartości składek ubezpieczeniowych opłaconych przez Klientów (bądź leasingobiorców Klientów) z tytułu zawartych umów ubezpieczenia za pośrednictwem Spółki. Przedmiotowe wydatki wykazują związek z konkretnym przychodem - wysokość premii, która będzie wypłacana firmom leasingowym będzie uzależniona od sumy opłacanych przez nich składek. Od wysokości opłacanych składek uzależnione jest z kolei wynagrodzenie otrzymywane przez Spółkę od zakładów ubezpieczeniowych. Wypłacane premie pieniężne mają zachęcać kontrahentów do zwierania umów ubezpieczeniowych i zwiększyć atrakcyjności Spółki na rynku brokerów ubezpieczeniowych, a także przyczynić się do utrzymania oraz ewentualnego rozszerzenia kręgu podmiotów, które będą zawierać umowy ubezpieczenia z zakładami ubezpieczeń za pośrednictwem Wnioskodawcy. Tym samym wydatki z tego tytułu stanowić będą mogły koszt uzyskania przychodów przy spełnieniu warunków wynikających z przepisów art. 15 ust. 1 cyt. ustawy.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia wydatków z tytułu tzw. premii brokerskiej do kosztów uzyskania przychodów należało uznać za prawidłowe.

Natomiast przywołane przez Spółkę interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach wnioskodawcy (zainteresowanego), w określonym stanie faktycznym bądź zdarzeniu przyszłym, a więc tylko do nich się odnoszą. Nie mają zatem charakteru powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa podatkowego - tym samym nie są wiążące w przedmiotowej sprawie.

Niniejsza interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana została w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych i nie rozstrzyga kwestii podatku od towarów i usług. Ponadto, organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie na uwagę zasługuje okoliczność, że organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

W celu wykazania związku pomiędzy kosztem, a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy