Temat interpretacji
Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na bony podarunkowe dla dzieci.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2012 r. (data wpływu 22 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na bony podarunkowe dla dzieci - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 13 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na:
- terapię logopedyczną,
- karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe,
- kurs języka angielskiego,
- paczki i bony towarowe dla pracowników,
- bony podarunkowe dla dzieci,
- wigilię pracowniczą.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca (zwany dalej Spółką) zajmuje się produkcją różnego rodzaju pojemników, palet, skrzyń i skrzyniopalet. Spółka jest aktywna na rynkach międzynarodowych, współpracuje z podmiotami zagranicznymi. Udziałowcem Spółki jest podmiot szwajcarski.
W zakresie swojej działalności, Spółka zatrudnia szereg pracowników, na rzecz których ponosi liczne wydatki związane z zapewnianymi świadczeniami pozapłacowymi, do których zalicza: terapię logopedyczną, wejścia na basen, karnety wejściowe na wydarzenia sportowe, rehabilitację, kurs języka angielskiego, bony podarunkowe dla dzieci, bony towarowe dla pracowników oraz koszty z tytułu zorganizowania wigilii dla pracowników. Świadczenia te służą motywowaniu pracowników, poprawieniu ich efektywności oraz atmosfery wśród załogi. Spółka do tej pory przez ostrożność traktowała ww. wydatki jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Obecnie jednak rozważa zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów.
Dodatkowo, w piśmie z dnia 13 lutego 2013 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, Spółka wskazała, co następuje.
Pracownicy, uczestniczący w terapii logopedycznej są pracownikami działu sprzedaży. W ocenie Spółki, umiejętność poprawnego wysławiania się przez tych pracowników jest niezbędna dla poprawnego wykonywania przez nich obowiązków pracowniczych. Umiejętności pracowników zdobyte podczas terapii logopedycznej mają istotny wpływ na poprawę wizerunku Spółki w kontekście relacji biznesowych łączących Ją z kontrahentami.
Z kolei kurs języka angielskiego jest niezbędny pracownikom dla poprawnego wykonywania przez nich obowiązków z racji tego, iż właścicielem Spółki jest podmiot szwajcarski. W związku z tym, korespondencja z podmiotem tym odbywa się w języku angielskim. Ponadto, Spółka utrzymuje relacje handlowe z zagranicznymi kontrahentami, z którymi pracownicy Spółki komunikują się głównie w języku angielskim, w związku z czym koniecznym jest, aby pracownicy Spółki posiadali umiejętność co najmniej komunikatywnego posługiwania się tym językiem.
W kwestii źródła finansowania Spółka wskazuje, iż wydatki na:
- karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe,
- paczki i bony towarowe dla pracowników,
- bony podarunkowe dla dzieci,
- wigilię pracowniczą
finansuje ze środków obrotowych.
Spółka pragnie również wyjaśnić, że wartość ww. wydatków przyznawanych danemu pracownikowi nie jest uzależniona od sytuacji majątkowej danego pracownika.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka prosi o potwierdzenie, że wydatki na:
- terapię logopedyczną;
- karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe;
- kurs języka angielskiego;
- paczki i bony towarowe dla pracowników;
- bony podarunkowe dla dzieci;
- wigilię pracowniczą
będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1992 r. Nr 21, poz. 86 ze zm.)...
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na bony podarunkowe dla dzieci (pkt 5 ww. pytania).
Wniosek Spółki w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na terapię logopedyczną oraz kurs języka angielskiego (pkt 1 i pkt 3 ww. pytania) został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 01 marca 2013 r. nr ILPB3/423-491/12-4/AO.
Natomiast wniosek Spółki w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe, paczki i bony towarowe dla pracowników oraz wigilię pracowniczą (pkt 2, pkt 4 oraz pkt 6 ww. pytania) został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 01 marca 2013 r. nr ILPB3/423-491/12-5/AO.
Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na:
- terapię logopedyczną;
- karnety wejściowe na basen i imprezy sportowe;
- kurs języka angielskiego;
- bony towarowe dla pracowników;
- bony podarunkowe dla dzieci;
- wigilię pracowniczą
będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zdaniem Spółki, powyższe wydatki nie mieszczą się w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodu z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące bonów podarunkowych dla dzieci.
Zgodnie z przedstawionym na wstępie stanem faktycznym, Spółka ponosi wydatki na bony podarunkowe dla dzieci pracowników w celu lepszego zmotywowania swoich pracowników do pracy, związania ich ze Spółką oraz budowania poczucia lojalności wobec Spółki.
Spółka finansuje bony towarowe dla dzieci pracowników ze środków własnych (obrotowych). Rozdziału bonów podarunkowych na rzecz pracowników Spółka dokonuje, nie stosując kryteriów socjalnych.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty podatkowe nie uznaje się wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Należy zaznaczyć, że powyższy przepis nie znajdzie tu zastosowania, albowiem zakup bonów podarunkowych dla dzieci pracowników jest finansowany ze środków własnych (obrotowych) Spółki, a świadczenie nie ma cech działalności socjalnej w rozumieniu przepisów o ZFŚS.
Podsumowując, Spółka jest zdania, że ponosząc przedmiotowe wydatki ze środków obrotowych, a nie z ZFŚS będą stanowić one koszty uzyskania przychodu.
Reasumując, na podstawie przedstawionych argumentów, Spółka stoi na stanowisku, że ww. wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na bony podarunkowe dla dzieci uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.
Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.
Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.
Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
Należy podkreślić, iż kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne itp.
Jednakże nie każde świadczenie na rzecz pracownika, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Jak wynika z informacji przedstawionych we wniosku Spółka w zakresie swojej działalności, zatrudnia szereg pracowników, na rzecz których ponosi liczne wydatki związane z zapewnianymi świadczeniami pozapłacowymi, do których zalicza m.in. bony podarunkowe dla dzieci. Świadczenia te służą motywowaniu pracowników, poprawieniu ich efektywności oraz atmosfery wśród załogi. Wydatki na bony podarunkowe dla dzieci Spółka finansuje ze środków obrotowych, a ich wartość nie jest uzależniona od sytuacji majątkowej danego pracownika.
Biorąc pod uwagę powyższe rozważania stwierdzić należy, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na bony podarunkowe dla dzieci pracowników nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie są bowiem ponoszone na rzecz pracowników Spółki, tylko na rzecz ich dzieci, a zatem nie można traktować ich jako kosztów pracowniczych. W takiej sytuacji nie zachodzi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy ponoszonym wydatkiem a uzyskanym przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki. Dzieci pracowników nie przyczyniają się do osiągnięcia przez Spółkę przychodów.
W przedmiotowej sprawie nie ma również znaczenia fakt, iż Spółka finansuje bony towarowe dla dzieci pracowników ze środków obrotowych i świadczenia te nie mają cech działalności socjalnej w rozumieniu przepisów o ZFŚS. Przedmiotowe wydatki nie spełniają bowiem przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i stąd nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Reasumując, wydatki ponoszone przez Spółkę na bony podarunkowe dla dzieci Jej pracowników nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów Spółki w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Wniosek ORD-IN
Treść w pliku PDF 951 kB
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu