Temat interpretacji

Czy po obniżeniu stawek amortyzacyjnych w stosunku do stawek wskazanych w Wykazie, Spółka jest uprawniona do podwyższenia tych stawek do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z Wykazu dla środków trwałych używanych w normalnych warunkach i uznawania tak ustalonych odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2013 r. (data wpływu 28 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia stosowanych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, obniżenia stawek amortyzacyjnych dla nowych środków trwałych przyjmowanych po raz pierwszy do używania w trakcie roku podatkowego oraz możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży opakowań papierowych i tekturowych, a także opakowań z tworzyw sztucznych. Produkcja Spółki prowadzona jest w dwóch zakładach: w K. oraz w K. Spółka prowadzi też działalność za pośrednictwem oddziałów w kilku miastach Polski.

Rok podatkowy Spółki rozpoczyna się 1 maja, a kończy 30 kwietnia kolejnego roku kalendarzowego.

Spółka posiada środki trwałe już wprowadzone do ewidencji środków trwałych, które podlegają amortyzacji według metody liniowej, wskazanej w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik nr l do ww. ustawy (dalej: Wykaz).

W przyszłości Spółka będzie także wprowadzać nowo nabyte środki trwałe do ewidencji i dokonywać ich amortyzacji dla celów podatkowych powyżej wskazaną metodą.

Spółka planuje obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przypadku posiadanych już środków trwałych, Spółka zamierza obniżyć stawki amortyzacyjne począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Dla nowych środków trwałych wprowadzanych do ewidencji, Spółka zamierza dokonać zmiany stawki amortyzacyjnej poprzez jej obniżenie do wysokości niższej niż w Wykazie, począwszy od miesiąca, w którym te środki zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Stawki amortyzacyjne mogą zostać obniżone w różnym stopniu (nawet do 0,1% rocznie).

Natomiast w przyszłości Spółka zamierza zwiększyć tak obniżone stawki amortyzacyjne, podwyższając je do różnych wysokości, lecz nie wyższych niż stawki amortyzacyjne przewidziane w Wykazie dla poszczególnych środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka jest uprawniona obniżać stawki amortyzacyjne dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową do dowolnego poziomu, np. nawet do wysokości 0,1%...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3. W pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, obniżone uprzednio stawki amortyzacyjne, mogą następnie - począwszy od pierwszego miesiąca nowego roku podatkowego - zostać podwyższone. Z kolei, tak ustalone odpisy amortyzacyjne, w nowej wysokości, będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, podwyższenie stawek amortyzacyjnych może być dokonane w dowolnej, wybranej przez Spółkę, wysokości - o ile nowo określona stawka amortyzacyjna nie będzie przekraczać poziomu ustalonego w Wykazie. Zasada ta dotyczy zarówno tych środków trwałych, dla których stawki amortyzacyjne zostaną obniżone w trakcie ich użytkowania, a zatem począwszy od pierwszego miesiąca jednego z lat podatkowych, w których podlegają one amortyzacji, jak i tych środków trwałych, dla których stawki amortyzacyjne zostaną obniżone w stosunku do stawek z Wykazu począwszy od miesiąca wprowadzenia ich po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych Spółki.

Spółka pragnie wskazać, iż na możliwość stosowania obniżonych stawek amortyzacyjnych wskazuje przepis art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który zezwala na obniżenie stawek z Wykazu, w ramach przyjętej przez podatnika, liniowej metody amortyzacji środków trwałych. Jednocześnie, przepis ten definiuje, w którym momencie należy dokonać zmiany wysokości stawek amortyzacyjnych, przy czym nie odnosi się wprost do możliwości podwyższenia stawek, np. do wysokości z Wykazu (art. 16i ust. 5 zdanie drugie).

Zdaniem Spółki, literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi jednak do wniosku, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może być dwukierunkowa (po obniżeniu stawki podatnik ma prawo do jej podwyższenia). Termin zmiana stawki użyty w interpretowanym przepisie, odnosi się bowiem nie tylko do obniżenia. Zmiana może dotyczyć również podwyższenia stawki, przy czym również podwyższenie może być dokonane dopiero wraz z rozpoczęciem nowego roku podatkowego.

Ponadto, Spółka podkreśla, iż obniżenie i podwyższenie stawek w ramach przyjętej metody amortyzacji liniowej, nie stanowi zmiany samej metody amortyzacji w rozumieniu art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Metody amortyzacji są bowiem, czymś więcej niż tylko stosowaniem danej stawki, a zgodnie z art. 16i - 16k ww. ustawy, przepisy podatkowe przewidują następujące ich typy:

• metoda liniowa - przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek stanowiącym załącznik do ustawy, w tym również:
  • przy zastosowaniu podwyższonych stawek za pomocą współczynników określonych w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
  • przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych obniżonych w stosunku do określonych w Wykazie,

• metoda indywidualna,

• metoda degresywna.

W konsekwencji, zmiana stawki (obniżenie lub podwyższenie) w ramach metody liniowej, nie powoduje przyjęcia innej metody amortyzacji.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie zostały zawarte przepisy regulujące expressis verbis problematykę związaną z ewentualną późniejszą zmianą stawek amortyzacyjnych z pierwotnie obniżonych na stawki przewidziane czy to w ustawie, czy też na stawki ustalone na innym, uzależnionym od uznania podatnika poziomie. Ustawodawca wskazał jedynie, od kiedy zastosować można obniżone stawki amortyzacji - zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym dane środki zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, iż ustawodawca nie zakazuje podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacji podatkowej.

Spółka pragnie wskazać, iż powyższe stanowisko znajduje poparcie w licznych interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej Warszawie: Spółka ma możliwość podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych, jednak tylko do wysokości wskazanej w wykazie stawek amortyzacyjnych (pismo Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 grudnia 2010 r., nr IPPB5/423-586/10-4/JC; podobnie także m.in.: pismo Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 października 2008 r., nr IBPB3/423-635/08/BG).

Także przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że: Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Podatnik ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych (wybranych) środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest jednakże, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika (pismo Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 lutego 2011 r., nr IBPBI/2/423-1607/10/CzP, podobnie także: pismo Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 stycznia 2010 r., nr ITPB3/423-593/09/MK).

W interpretacji z dnia 21 grudnia 2011 r., nr ILPB4/423-357/11-4/DS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wprost wskazał, iż: stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prawem Spółki jest także podwyższenie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Ponadto, należy zaznaczyć, iż Spółka będzie mogła dokonać przedmiotowej zmiany stawki amortyzacyjnej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Tym samym, tak ustalone odpisy amortyzacyjne stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że możliwość podwyższania lub obniżania stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie została przewidziana (...) w przepisie art. 16i, regulującym metodę dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie rocznych stawek stanowiącym załącznik do ustawy (pismo z dnia 5 września 2006 r., nr 1401/BP-I/4230Z-76/06/EL).

W ocenie Wnioskodawcy, w praktyce oznacza to, iż podatnicy są uprawnieni do zmiany stawek amortyzacji w ramach metody liniowej co roku, na co również zwrócił uwagę Lubelski Urząd Skarbowy: (...) podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że stawki te nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 16i ust. 5 cytowanej ustawy zmiana stawki, zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Należy podkreślić, że zmiana stawki amortyzacyjnej dla danego roku podatkowego tj. jej obniżenie, a także zwiększenie uprzednio obniżonej, powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego(pismo z dnia 27 września 2006 r., nr PD.423-1/06).

Jednocześnie, Spółka podkreśla, że odpisy amortyzacyjne, uznawane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodów, dotyczą środków trwałych wykorzystywanych przez Spółkę w Jej działalności gospodarczej. Tym samym, spełniony jest warunek konieczny do uznania tych odpisów za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z powołanym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. l ww. ustawy. Ponadto, w świetle art. 15 ust. 6 tejże ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a -16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem art. 16.

Podsumowując, zdaniem Spółki, podstawową zasadą jest dokonywanie amortyzacji według stawek określonych w Wykazie, a jednocześnie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wprowadzają zakazu obniżania stawek amortyzacyjnych oraz powrotu do stawek podstawowych. Zatem, zdaniem Spółki, istnieje możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej do dowolnego poziomu (poniżej ustalonego w Wykazie) oraz podwyższenia (do poziomu nieprzekraczającego ustalonego w Wykazie) obniżonej uprzednio stawki amortyzacyjnej. Ustalone w ten sposób odpisy amortyzacyjne będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Stosownie bowiem do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a - 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dodatkowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zatem, powołany w zdaniu poprzednim przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy, a następnie jej podwyższenia. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia bądź zwiększania uprzednio obniżonej począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy.

Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania lub podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Może On, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, bądź podwyższyć uprzednio obniżoną stawkę począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Należy zaznaczyć, iż możliwość zwiększenia uprzednio obniżonych stawek odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Jednocześnie podwyższone przez Spółkę stawki nie mogą być wyższe od tych podanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka prowadząc działalność gospodarczą posiada środki trwałe już wprowadzone do ewidencji środków trwałych, które podlegają amortyzacji według metody liniowej, z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Spółka zamierza także wprowadzić nowo nabyte środki trwałe do ewidencji i dokonywać ich amortyzacji powyżej wskazaną metodą. Spółka planuje także obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Obniżenie to dotyczyć będzie zarówno środków trwałych już amortyzowanych, jak i nowych. Stawki amortyzacyjne mogą zostać przez Spółkę obniżone w różnym stopniu (nawet do 0,1% rocznie) Natomiast w przyszłości Spółka zamierza zwiększyć tak obniżone stawki amortyzacyjne, podwyższając je do różnych wysokości, lecz nie wyższych niż stawki amortyzacyjne przewidziane w Wykazie dla poszczególnych środków trwałych.

Wobec powyższego, Spółka może podwyższyć wcześniej obniżone stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Ponadto, należy zaznaczyć, iż Spółka będzie mogła dokonać przedmiotowej zmiany stawki amortyzacyjnej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Tym samym, tak ustalone odpisy amortyzacyjne będą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 238 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi