Temat interpretacji

1. Czy w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu uprawnione jest pomniejszenie podatku o wartość podatku zapłacone go za granicą w Indiach?
2. Czy w deklaracji CIT-8 podatek potrąca się według metody memoriałowej, czy według metody kasowej?
3. Czy nieodliczony w danym roku podatek zapłacony za granicą może być odliczany w kolejnych latach?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 01 lipca 2011 r. (data wpływu 14.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości odliczenia potrąconego przez kontrahenta zagranicznego zryczałtowanego podatku dochodowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości odliczenia potrąconego przez kontrahenta zagranicznego zryczałtowanego podatku dochodowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością została założona dnia 12 maja 2006 r. Spółka działa na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie zezwolenia z dnia 25 sierpnia 2006 r.

Zezwolenie zostało udzielone do dnia 15 listopada 2017 r. Zezwolenie to dotyczy prowadzenia działalności gospodarczej rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów z tworzyw sztucznych (PKWiU - 25.2) wytwarzanych na terenie strefy.

Spółka osiąga przychody ze sprzedaży wyrobów wytworzonych w ramach otrzymanego Zezwolenia oraz od maja 2010 r. uzyskuje przychody ze źródeł położonych poza terytorium RP z tytułu umowy najmu maszyn zawartej z kontrahentem z Indii. Przychody ze sprzedaży wyrobów wytworzonych w ramach stosownego zezwolenia w specjalnej strefie ekonomicznej, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 w związku z art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W tym zwolnieniu nie mieści się jednak przychód uzyskany z tytułu najmu maszyny. Podatnik sporządzając rozliczenie podatkowe osobno wykazuje dochód zwolniony (strefowy) jak i opodatkowany (pozastrefowy m. in. z najmu maszyn). Zgodnie z Umową zawartą między Polską a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, kontrahent z Indii od wystawionej przez Wnioskodawcę faktury za świadczone usługi potrąca podatek dochodowy i wpłaca potrącony podatek na konto urzędu skarbowego w Indiach. Wnioskodawca od kontrahenta w Indiach otrzymuje poświadczenie wpłacenia podatku. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany w Indiach dla potrzeb podatkowych, w Polsce ma nieograniczony obowiązek podatkowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu uprawnione jest pomniejszenie podatku o wartość podatku zapłacone go za granicą w Indiach...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Tak więc polskie prawo podatkowe stosuje jako wewnętrzną metodę eliminacji podwójnego opodatkowania metodę zaliczenia proporcjonalnego podatku zapłaconego za granicą.

Art. 24 Umowy z dnia 21 czerwca 1989 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1990 r. Nr 8, poz. 46) również określa metodę eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku pobrania podatku od należności licencyjnych brutto i opłat za usługi techniczne w państwie źródła. Jednocześnie, przy interpretacji ww. przepisu należy mieć na względzie postanowienia art. 22a ustawy, w myśl którego m. in. przepis art. 20 tej ustawy należy stosować z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Zatem postanowienia tych umów mają pierwszeństwo w zastosowaniu przed ustawodawstwem krajowym.

Najem maszyn stanowi należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne w rozumieniu powołanej powyżej Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 13 ww. Umowy:

1. Należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności i opłaty za usługi techniczne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności lub opłat jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 22,5 procent kwoty brutto tych należności i opłat.
3. Określenie należności licencyjne użyte w niniejszym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

A zatem, aby podatnicy objęci nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce mogli skorzystać z zaliczenia podatku zapłaconego za granicą na poczet podatku w Polsce, muszą zostać spełnione następujące warunki:

1. podatnik osiąga dochód za granicą,
2. umowa międzynarodowa zawarta między Polską a państwem źródła nie zwalnia dochodu uzyskanego za granicą z opodatkowania w Polsce (nie ma zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 3),
3. podatek został faktycznie uiszczony w państwie źródła (za granicą),
4. umowa międzynarodowa nie stanowi inaczej.

Wnioskodawca spełnia wszystkie wyżej wymienione warunki.

Regulacja art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma zastosowania w stosunku do dochodów podatnika objętych w Polsce nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, jeśli zgodnie z umową międzynarodową dochody osiągnięte przez tego podatnika za granicą podlegają opodatkowaniu wyłącznie za granicą, tj. w państwie źródła. Należy również mieć na uwadze, iż kwota odliczenia nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie, co wynika bezpośrednio z przepisu art. 20 ust. 6 ustawy podatkowej.

Omawiany przepis art. 20 ust. 1 ustawy podatkowej dotyczy dwóch sytuacji:

1. w której podatnik uzyskuje dochody na terytorium państwa, z którym Polska nie zawarła umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu i dochody te są tam opodatkowywane, albo
2. kiedy zawarta przez Polskę umowa międzynarodowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu przewiduje, że te dochody uzyskane przez podatnika mającego siedzibę w Polsce mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i za granicą.

Dochodami tymi będą przykładowo odsetki, należności licencyjne i dywidendy. Uzyskanie dochodów z powyższych tytułów w większości przypadków powoduje powstanie obowiązku podatkowego zarówno w Polsce (w państwie siedziby lub zarządu podatnika), gdzie podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich uzyskania, jak i za granicą (w państwie źródła), gdzie podatnik podlega obowiązkowi podatkowemu ograniczonemu do dochodów uzyskanych na terytorium państwa ich źródła.

Powyższe oznacza, że podatnik, na którym stosownie do art. 3 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ciąży nieograniczony obowiązek podatkowy dochody (przychody) osiągnięte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, obowiązany jest w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te połączyć z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Następnie od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to jest limitowane w ten sposób, że kwota odliczenia nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Jak zatem wynika z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, odliczenie podatku zapłaconego w obcym państwie może nastąpić przy łącznym wystąpieniu następujących przesłanek:

podatek zapłacony w obcym państwie odlicza się w rozliczeniu za rok podatkowy, w którym dochody (przychody) osiągnięte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegające w obcym państwie opodatkowaniu łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

podatek zapłacony w obcym państwie odlicza się od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów za rok podatkowy,

odliczenie następuje w kwocie równej podatkowi zapłaconemu w obcym państwie z tym, że kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Jeżeli po zsumowaniu dochodów (przychodów) osiągniętych za granicą z dochodami (przychodami) otrzymanymi na terytorium RP w rozliczeniu za dany rok podatkowy podatnik wykazuje stratę (brak zobowiązania podatkowego) albo kwota obliczonego w Polsce podatku jest niewystarczająca (podatek obliczony od łącznej sumy dochodów jest mniejszy od kwoty podatku zapłaconego w obcym państwie), to ów podatek zapłacony za granicą nie zostanie rozliczony na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując

Odnośnie pytania 1.

Zdaniem Podatnika, Spółka w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu ma prawo do pomniejszenia podatku o wartość podatku zapłaconego w Indiach, w granicach określonych ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych. To znaczy, od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów z Polski (pozastrefowych) i z Indii odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Odnośnie pytania 2.

W deklaracji CIT-8 podatek potrąca się według metody memoriałowej. To znaczy, że odliczenia można dokonać jedynie w roku opodatkowania w Polsce zagranicznego dochodu, od którego zapłacono zagraniczny podatek. Odliczenie zapłaconego za granicą podatku dotyczy roku podatkowego, w którym powstał przychód podatkowy z tytułu należności od kontrahentów zagranicznych niezależnie od daty uiszczenia tych należności i podatku zagranicznego, co oznacza, że w przypadku, gdy podatnik podejmie wiadomość o uiszczeniu podatku zagranicznego już po złożeniu zeznania rocznego za dany rok podatkowy, jest uprawniony do złożenia korekty tego zeznania, obniżenia obliczonego tam podatku o kwotę podatku zapłaconego za granicą przy uwzględnieniu zasad co do możliwej wysokości tego obniżenia. W przypadku, gdy podatek u źródła zapłacony został przez zagranicznego kontrahenta w roku podatkowym następującym po roku, w którym powstał przychód z tytułu umów najmu, to winien on zostać odliczony w roku podatkowym, w którym ujęto przychód i obliczono podatek należny od łącznej sumy dochodów (przychodów). Tym samym, dla prawidłowości rozliczania podatku u źródła przez Spółkę, powinien zostać on odliczony w zeznaniu rocznym za rok podatkowy w którym nastąpi opodatkowanie przychodu z tytułu najmu maszyn.

Odnośnie pytania 3.

Nieodliczony w danym roku podatek zapłacony za granicą nie może być odliczany w kolejnych latach. Powołane powyżej przepisy nie przewidują możliwości odliczenia tego podatku w latach następnych. Przepis wyraźnie określa, iż w rozliczeniu za rok podatkowy dochody te łączy się z dochodami (...) wprowadzając zasadę łączenia dochodów osiąganych w tych samych latach podatkowych, a nie w kolejno po sobie następujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Powyższy przepis reguluje metodę eliminacji podwójnego opodatkowania w sensie prawnym, nazywaną metodą zwykłego kredytu podatkowego (metodą zaliczenia podatku). Metodę zwykłego kredytu podatkowego stosuje państwo rezydencji podatnika. Jej mechanizm sprowadza się do odliczenia podatku zapłaconego przez podatnika w państwie źródła od podatku obliczonego od sumy dochodów krajowych i zagranicznych należnego w państwie rezydencji.

Powyższy przepis precyzuje również, że dochody (przychody) osiągnięte poza terytorium RP podlegają połączeniu z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium RP w rozliczeniu za rok podatkowy. Dochody ze źródeł zagranicznych podlegają więc opodatkowaniu dopiero na etapie zeznania rocznego.

Na podstawie art. 20 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, łączna kwota odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.

Przepisy art. 20 - 22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 22a ww. ustawy).

Wskazać należy, iż przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 21 czerwca 1989 r. (Dz.U. 1990 Nr 8, poz. 46), należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże należności i opłaty za usługi techniczne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności lub opłat jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 22,5 procent kwoty brutto tych należności i opłat (art. 13 ust. 2 umowy).

Stosownie natomiast do art. 13 ust. 2 ww. umowy, określenie należności licencyjne, użyte w niniejszym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel należności licencyjnych lub opłat za usługi techniczne, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne, działalność zarobkową przez zakład w nim położony bądź wolny zawód za pomocą tam położonej stałej placówki, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne lub opłaty za usługi techniczne, rzeczywiście wiążą się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku postanowienia artykułu 7 lub artykułu 15, w zależności od konkretnego przypadku, będą miały zastosowanie (art. 13 ust. 5 umowy).

Ponadto, w myśl art. 24 ust. 2 umowy polsko - indyjskiej, w obu Umawiających się Państwach będzie się unikać podwójnego opodatkowania w następujący sposób:

1. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to pierwsze wymienione Państwo będzie, z zastrzeżeniem postanowień litery b) niniejszego ustępu, zwalniać taki dochód od opodatkowania, jednakże może, przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu takiej osoby, zastosować stawkę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód nie uzyskał takiego zwolnienia.
2. Każde z Umawiających się Państw przy nakładaniu podatków na osoby mające w nich miejsce zamieszkania lub siedzibę może włączyć do podstawy, od której te podatki są wymierzane, te części dochodu, które zgodnie z postanowieniami artykułów 11, 12 i 13 niniejszej umowy mogą być także opodatkowane w drugim Państwie, lecz zezwoli na potrącenie z kwoty podatku obliczonej na tej podstawie kwoty równej podatkowi zapłaconemu w drugim Umawiającym się Państwie. Takie potrącenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku należnego w pierwszym wymienionym Państwie, wyliczonego przed dokonaniem potrącenia, która odnosi się do dochodu, który zgodnie z postanowieniami artykułów 11, 12 i 13 niniejszej umowy może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Spółka osiąga przychody ze sprzedaży wyrobów wytworzonych w ramach otrzymanego Zezwolenia oraz od maja 2010 r. uzyskuje przychody ze źródeł położonych poza terytorium RP z tytułu umowy najmu maszyn zawartej z kontrahentem z Indii. Przychody ze sprzedaży wyrobów wytworzonych w ramach stosownego Zezwolenia w specjalnej strefie ekonomicznej, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 w związku z art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W tym zwolnieniu nie mieści się jednak przychód uzyskany z tytułu najmu maszyn. Zgodnie z Umową zawartą między Polską a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, kontrahent z Indii od wystawionej przez Spółkę faktury za świadczone usługi potrąca podatek dochodowy i wpłaca potrącony podatek na konto urzędu skarbowego w Indiach. Spółka otrzymuje od kontrahenta w Indiach poświadczenie wpłacenia podatku.

Spółka jako podmiot mający siedzibę na terytorium Polski posiada nieograniczony obowiązek podatkowy (art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). W związku z tym, obowiązana jest wykazywać w składanych zeznaniach wszelkie swoje przychody, zarówno uzyskane na terytorium Polski, jak i zagranicą. Jako przychody uzyskane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy wskazać te przychody, które zgodnie z przepisami innych krajów i z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mogą podlegać opodatkowaniu w innym państwie (w przedmiotowym przypadku są to przychody z należności licencyjnych).

Zatem w analizowanym przypadku znajdują zastosowanie przepisy art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 24 ww. umowy.

W przedstawionym stanie faktycznym, Spółka osiąga przychody z tytułu umowy najmu maszyn zawartej z kontrahentem z Indii, które podlegają tam opodatkowaniu podatkiem u źródła. W związku z tym, że Spółka jest polskim rezydentem (posiada nieograniczony obowiązek podatkowy) zobowiązana jest w rozliczeniu rocznym połączyć ww. przychody z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium kraju. W tym samym rozliczeniu Spółka ma prawo dokonać odliczenia zapłaconego na terytorium Indii podatku. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Zatem w przypadku, gdy podatek u źródła zapłacony został przez zagranicznego kontrahenta w roku podatkowym następującym po roku, w którym powstał przychód z tytułu należności licencyjnych, to winien on zostać odliczony w roku podatkowym, w którym ujęto przychód i obliczono podatek należny od łącznej sumy dochodów (przychodów).

Tym samym, dla prawidłowości rozliczania podatku u źródła przez Spółkę, powinien zostać on odliczony w zeznaniu rocznym za rok podatkowy, w którym nastąpi opodatkowanie przychodu z tytułu należności licencyjnych.

Podkreślić należy, iż odliczenia można dokonać jedynie w roku opodatkowania w Polsce zagranicznego dochodu, od którego zapłacono zagraniczny podatek. Nieodliczony w danym roku podatek zapłacony za granicą nie może być odliczany w kolejnych latach. Przepis bowiem wyraźnie określa, iż w rozliczeniu za rok podatkowy dochody te łączy się z dochodami () wprowadzając zasadę łączenia dochodów osiąganych w tych samych latach podatkowych, a nie w kolejno po sobie następujących.

Ponadto, w celu dokonania odliczenia podatku zapłaconego za granicą podatnik winien dysponować informacjami stwierdzającymi fakt jego rzeczywistej zapłaty oraz wysokość uiszczonej kwoty podatku, gdyż to na samym podatniku spoczywa ciężar dowodu w tym zakresie.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę spełnienia przez Spółkę przesłanek zastosowania art. 13 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od płatności dokonywanych przez podmiot indyjski. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa stały się zagadnienia wynikające z konkretnie zadanego przez Wnioskodawcę zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu