Temat interpretacji

Czy Spółka kapitałowa w organizacji ma możliwość zaliczenia ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę kapitałową w organizacji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 06 października 2011 r. (data wpływu 10 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę kapitałową w organizacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka została utworzona na podstawie umowy zawartej w dniu 10 listopada 2010 r., została zarejestrowana w dniu 29 grudnia 2010 r. przez Sąd Rejonowy, natomiast zgłoszenia rejestracji w zakresie podatku od towaru i usług dokonała w dniu 31 stycznia 2011 r. w Urzędzie Skarbowym.

W okresie od 13 listopada 2010 r. dokonywała zakupów i prowadziła sprzedaż usług, wystawiając faktury VAT z należnym podatkiem VAT.

Spółka wykonuje usługi wyłącznie opodatkowane.

W piśmie uzupełniającym z dnia 06 października 2011 r. (data wpływu 10 października 2011 r.), Wnioskodawca wskazał, iż poniesione przez Spółkę wydatki są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, tzw. koszty pośrednie, takie jak: zakup środków trwałych, opłaty za rejestrację Spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym, badania lekarskie dla pracownika, opłaty skarbowe, usługa za przygotowanie materiałów promocyjnych.

Pierwszy rok podatkowy Spółki nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym, liczy się od dnia rejestracji Spółki do dnia 31 grudnia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy Spółka kapitałowa w organizacji ma możliwość zaliczenia ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, spółki kapitałowe w stadium organizacji są podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wynika to wprost z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Przepis ten stanowi, że ustawa reguluje opodatkowanie dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji. Oznacza to, że do spółek kapitałowych w organizacji stosowane są takie same zasady, jak w przypadku podatników będących osobami prawnymi. Dotyczy to również kosztów uzyskania przychodów.

W rezultacie, zaliczenie spółek kapitałowych w organizacji do kręgu podatników podatku dochodowego od osób prawnych powoduje, że podlegają one wszystkim regulacjom zawartym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, spółki kapitałowe w organizacji mają możliwość zaliczenia ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W celu uznania poniesionego przez podatnika (spółki kapitałowej w organizacji) wydatku za koszt podatkowy, powinien on spełniać niżej wymienione warunki:

• być poniesiony przez podatnika,
• poniesiony w celu uzyskania przychodów bądź w celu zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów,
• związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Data złożenia zgłoszenia rejestracyjnego NIP-2 oraz określenia w nim daty rozpoczęcia działalności gospodarczej bądź też VAT-R nie ma żadnego wpływu na możliwość rozpoznania kosztów podatkowych przez spółkę kapitałową w organizacji. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależniają w żaden sposób uzyskania statusu podatnika od złożenia wspomnianych formularzy. Spółka kapitałowa w organizacji staje się bowiem podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych z momentem zawarcia umowy / statutu spółki.

Reasumując, Spółka ma prawo zaliczać do kosztów wydatki poniesione w okresie między zawarciem umowy Spółki a Jej rejestracją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji, zwanych dalej podatnikami.

Zgodnie z art. 161 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji powstaje z chwilą zawarcia umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Określenie w organizacji jest przymiotem właściwym spółce kapitałowej w okresie od zawarcia umowy (zawiązania) spółki do uzyskania wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Spółki kapitałowe w organizacji nie posiadają osobowości prawnej, aczkolwiek mogą, na podstawie art. 11 § 1 Kodeksu spółek handlowych, we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywane.

Stosownie do art. 12 tej ustawy, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji z chwilą wpisu do rejestru staje się spółką z ograniczoną odpowiedzialnością i uzyskuje osobowość prawną. Z tą chwilą staje się ona podmiotem praw i obowiązków spółki w organizacji.

W rezultacie, spółka kapitałowa po zarejestrowaniu nie tylko jest kontynuatorem, ale co należy podkreślić w świetle ww. przepisów staje się podmiotem praw i obowiązków spółki w organizacji, a więc istnieje z mocy prawa ciągłość bytu.

Zauważyć należy, iż spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji co jak wskazano powyżej może dokonywać określonych czynności. Może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Zatem, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki, które poniesione zostały w okresie między zawarciem umowy Spółki a Jej rejestracją. Warunkiem koniecznym jest tylko to, aby były one poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie stanowiły kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zarachowaniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów Spółki z o.o. w organizacji nie powinny jednak podlegać wydatki związane z zawarciem samej umowy Spółki, ponieważ wydatki takie obciążają wspólników Spółki.

Jak stanowi treść art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

I tak, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Niezbędnym warunkiem jest więc wykazanie, że między wydatkami a zamierzonym przychodem istniał związek przyczynowo - skutkowy w tym znaczeniu, że wydatki te były uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia i że w rezultacie ich poniesienia Wnioskodawca mógł oczekiwać zwiększenia swoich przychodów, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. A zatem konieczne jest udokumentowanie, także w razie nie uzyskania przychodu w następstwie poniesienia tych wydatków, że były one obiektywnie rzecz ujmując racjonalne co do zasady i co do wielkości.

Podsumowując, uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony.

Wnioskodawca w opisanym stanie faktycznym wskazał, że Spółka została utworzona na podstawie umowy, zawartej w dniu 10 listopada 2010 r., a zarejestrowana została w dniu 29 grudnia 2010 r. Jednocześnie w okresie od 13 listopada 2010 r. Spółka (będąc Spółką w organizacji) dokonywała zakupów. W ocenie Wnioskodawcy - wydatki, które poniosła Spółka stanowią koszty pośrednie i służą osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Do wydatków tych Spółka zaliczyła: zakup środków trwałych, opłaty za rejestrację Spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym, badania lekarskie dla pracownika, opłaty skarbowe, usługę za przygotowanie materiałów promocyjnych.

Mając na uwadze powyższe, w konsekwencji stwierdza się, że wydatki jakie poniósł Wnioskodawca spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią bowiem koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem, które służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Tym samym, Spółka w organizacji ma możliwość zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych.

Należy jednak podkreślić, że koszty związane z zakupem środków trwałych rozlicza się poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, o czym stanowi treść art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z ww. przepisem, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika więc, że aby składniki majątku wymienione w tym artykule mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika, muszą spełniać następujące warunki:

• przewidywany okres ich używania przekracza jeden rok o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą lub oddane do używania na podstawie umowy leasingu, najmu lub dzierżawy,
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. art. 16d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z kolei, treść art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z powyższych unormowań wynika więc, że podatnik nabywając lub wytwarzając składnik majątku o cechach środka trwałego, którego wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł (jest równa lub niższa), dla celów podatkowych może:

1. nie zaliczyć go do podlegających amortyzacji środków trwałych, odnosząc w miesiącu oddania ich do używania jego wartość bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do użytkowania art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),
2. zaliczyć go do podlegających amortyzacji środków trwałych, ujmując go w stosownej ewidencji środków trwałych, po czym:
   1. dokonać jego jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania do używania albo w miesiącu następnym (art. 16f ust. 3 ww. ustawy) lub
   2. dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej, zgodnie z zasadami określonymi w art. 16h 16m (art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).
   
   

Natomiast, gdy wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł, podatnik jest obowiązany dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, w kontekście zadanego pytania podatkowego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ pragnie nadmienić, iż pierwszy rok podatkowy Spółki liczy się od dnia zawarcia umowy, tj. od dnia 10 listopada 2010 r. do dnia 31 grudnia 2011 r., a nie jak w treści wniosku wskazał Wnioskodawca - od dnia rejestracji Spółki (29 grudnia 2010 r.) do dnia 31 grudnia 2011 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienia się, iż w zakresie zaistniałego stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP4/443-516/11-4/BA, interpretacja indywidualna
ILPP4/443-516/11-5/BA, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu