Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z pismem z dnia 01.04.2005 r. złożonym w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 - tekst jednolity) dotyczącym udzielenia pisemnej informacji w zakresie stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki z siedzibą w Warszawie, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

p o s t a n a w i a

uznać za prawidłowe stanowisko Spółki przedstawione w piśmie.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że klienci Spółki dokonywali zakupu obligacji Skarbu Państwa zarówno przed dniem 1 grudnia 2001 r. jak i po tym dniu. W wyniku tego posiadali obligacje tego samego typu, ale o różnym statusie w przepisach podatkowych. Wynika to z faktu, iż dochody z tytułu odsetek i dyskonta od obligacji zakupionych przed dniem 01.12.2001 r. na mocy art. 52a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - zwanej dalej updof, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego, a dochody uzyskane z tytułu odsetek i dyskonta od obligacji zakupionych po dniu 30.11.2001 r. podlegają opodatkowaniu.

W przypadku zbycia części obligacji powstaje problem polegający na określeniu, czy zbyte obligacje były nabyte przed dniem 01.12.2001 r., czy po tym dniu.

Spółka twierdzi, iż z art. 30b ust. 7 updof w związku z art. 30a ust. 3 updof nie wynika jednoznacznie, że zasadę FIFO należy stosować w celu ustalania, które dochody z tytułu odsetek i dyskonta od obligacji podlegają opodatkowaniu, a które nie. Mimo to Spółka stoi na stanowisku, że zasadę FIFO należy stosować także w celu ustalenia zakresu zwolnienia określonego w art. 52a ust. 1 pkt 1 updof. W związku z powyższym Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie prawidłowości zajętego stanowiska.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego informuje:

Zgodnie z art. 30b ust. 7 updof przy ustalaniu dochodów z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, których identyfikacja nie jest możliwa, ma zastosowanie przepis zawarty w art. 30a ust. 3 updof, który stanowi: "jeżeli nie jest możliwa identyfikacja umarzanych jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, umarzanych albo wykupywanych certyfikatów inwestycyjnych w tych funduszach lub w inny sposób unicestwianych tytułów udziału w funduszach kapitałowych, przyjmuje się, że kolejno są to odpowiednio jednostki, certyfikaty lub tytuły począwszy od nabytych przez podatnika najwcześniej (FIFO). Zasadę, o której mowa w zdaniu pierwszym, stosuje się odrębnie dla każdego rachunku inwestycyjnego".

A zatem zasadę tę należy stosować do wszystkich niezidentyfikowanych papierów wartościowych, a więc zarówno dla zakupionych przed dniem 1 grudnia 2001 r., jak i po tym dniu.

Z przepisu art. 30b ust. 7 updof w związku z art. 30a ust. 3 updof nie wynika, że zasadę tę należy stosować jedynie w przypadku ustalania dochodu z odpłatnego zbycia obligacji. Przepis ten odnosi się do ogólnej sytuacji, gdy nie jest możliwa identyfikacja, bez wskazania jakiemu celowi ta identyfikacja ma służyć - ustalaniu dochodu, czy też jakimkolwiek innym celom. W związku z tym zasadę FIFO należy stosować także w sytuacji, gdy konieczne jest ustalenie, czy podatnik dokonuje sprzedaży obligacji zwolnionych od podatku na podstawie art. 52a ust. 1 pkt 1 updof, czy też nie korzystających z tego zwolnienia.

Biorąc pod uwagę przepisy omówione powyżej Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak na wstępie.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informuje, iż:

1. interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez składającego zapytanie;

2. interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej.

Na niniejsze postanowienie przysługuje Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie składane za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. Zażalenie zgodnie z art. 236 § 2 w związku z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej należy wnieść w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia.