Temat interpretacji

D E C Y Z J A

Na podstawie art. 14b § 5 pkt. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia Spółki z o.o. L z dnia 20.06.2006 r. na postanowienie Naczelnika Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze z dnia 13.07.2006 r., nr LUS/I-3/423/P-19/06/EM w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Dyrektor Izby Skarbowej w Zielonej Górze:

• odmawia zmiany zaskarżonego postanowienia.
  

U Z A S A D N I E N I E

Spółka z o.o. L pismem z dnia 11.04.2006 r., uzupełnionym pismem z dnia 16.05.2006 r., na podstawie przepisu art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, wystąpiła do Naczelnika Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze z zapytaniem o zakres stosowania prawa podatkowego. Spółka w 2003 r. od Syndyka masy upadłości dokonała zakupu obiektów zakładu produkcyjnego z zamiarem utworzenia zakładu produkcji ościeżnic drzwiowych. Zakupiła także linię technologiczną oraz maszyny pomocnicze do produkcji ościeżnic. Środki na inwestycje pochodziły z kredytu uzyskanego na "współfinansowanie kosztów w związku z budową i uruchomieniem produkcji ościeżnic". Zabezpieczenie tego kredytu stanowiły:majątek LB będącej zarazem przeważającym odbiorcą produkcji Spółki,linia technologiczna do produkcji ościeżnic Spółki sfinansowana z tego kredytu orazmajątek prywatny wspólników.

Do momentu uruchomienie produkcji wydatki ponoszone przez Spółkę były traktowane jako inwestycje rozpoczęte i stanowiły o wartości początkowej środków trwałych i wysokości późniejszych odpisów amortyzacyjnych. Uruchomienie produkcji nastąpiło z końcem 2003 roku. Od stycznia 2004 r. trwa normalna produkcja a koszty obsługi kredytowej w postaci odsetek były odnoszone bezpośrednio w koszty finansowe w momencie ich poniesienia. Z dniem 31.12.2005 r. firma poręczająca kredyt obciążyła L prowizją awalową za rok 2004 w wysokości 3% od kwoty udzielonego kredytu z uwzględnieniem dokonywanych przez LB spłat miesięcznych oraz dodatkowymi kosztami nadzoru inwestorskiego za rok 2003.

Podatnik ma wątpliwości, czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 2005 r. koszty nadzoru inwestorskiego za 2003 r. i prowizję awalową za rok 2004. Zdaniem Podatnika w opisanym stanie faktycznym i prawnym nie było możliwe zarachowanie dodatkowych kosztów nadzoru inwestorskiego za 2003 r. na zwiększenie inwestycji w okresie ich realizacji oraz prowizji awalowej za 2004 r. w koszty uzyskania przychodów w 2004 roku. W związku z tym zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w obu przypadkach zarachowanie tych kosztów do kosztów uzyskania przychodów powinno nastąpić w roku 2005.

Organ pierwszej instancji postanowieniem z dnia 13.07.2006 r. nr LUS/I-3/423/P-19/06/EM uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe, tj. uznał, iż brak było możliwości zarachowania ww. wydatków do kosztów roku 2005 zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W dniu 21.07.2006 r. Podatnik złożył zażalenie na ww. postanowienie Naczelnika Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze, w którym wniósł o zmianę postanowienia. Zdaniem Podatnika zaskarżonym postanowieniem naruszono art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz przepisy art. 120 - 125 Ordynacji podatkowej poprzez założenie, że Spółka nie wykazała, iż nie było możliwości zarachowania prowizji awalowej za rok 2004 w koszty uzyskania przychodu tegoż roku oraz dodatkowych kosztów nadzoru inwestorskiego za rok 2003 na zwiększenie inwestycji w okresie ich realizacji. Jednocześnie nie udzielono odpowiedzi na postawione pytania o interpretację przepisów podatkowych. Dodatkowo Podatnik w zażaleniu poinformował, że w siedzibie LB w okresie od kwietnia do połowy grudnia 2005 r. trwała kontrola podatkowa, obejmująca lata 2003 i 2004. W wyniku zaleceń pokontrolnych zostały wystawione faktury na Spółke z o.o. w Lubsku na wyrównanie fakturowanych wcześniej usług nadzoru inwestorskiego za 2003 r. o narzut zysku (wcześniej usługa była fakturowana po kosztach własnych) oraz faktury na prowizję awalową za rok 2004. Podatnik stoi na stanowisku, że w tej sytuacji nie miał możliwości zarachowania powyższych obciążeń do odpowiednich okresów podatkowych.

Wypowiadając się w sprawie Strona przedłożyła pismem z dnia 17.08.2006 r. dodatkowe wyjaśnienia oraz dokumenty. Spółka złożyła przetłumaczony na język polski wyciąg z protokołu kontroli Grupy L przeprowadzonej przez niemiecki Urząd Skarbowy. Kontrola w LB miała miejsce w 2005 r. i zakończyła się 15.12.2005 roku. Zdaniem Strony wskazuje to, że strona niemiecka, wykonując zalecenia organu kontrolnego, poprzez wystawienie Spółce rachunku z dniem 31.12.2005 r. nie posiadała wiedzy, iż będzie zobowiązana obciążyć Spółkę polską kosztami prowizji awalowej oraz nadzoru inwestorskiego za 2003 i 2004 rok.

Organ odwoławczy po rozpatrzeniu zebranych w sprawie dokumentów stwierdza, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Podniesione w zażaleniu zarzuty naruszenia przez organ I instancji przepisów art. 120 - 125 Ordynacji podatkowej są bezzasadne. Zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Zgodnie z § 3 wskazanego przepisu udzielenie interpretacji wnioskodawcy polega na dokonaniu oceny prawnej stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa. W trakcie rozpatrywania wniosku o wydanie interpretacji organ nie przeprowadza zatem postępowania dowodowego "u podatnika", a jedynie odnosi się do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, na którym spoczywa ciężar właściwego jego przedstawienia. Zbieżność stanu faktycznego zawartego we wniosku z rzeczywistą indywidualną sprawą wnioskodawcy zależy od sposobu sformułowania problemu przez wnioskodawcę.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że we wniosku o pisemną interpretację Strona wskazała, iż Spółka w 2003 r. dokonała zakupu obiektów zakładu produkcyjnego z zamiarem utworzenia zakładu produkcji ościeżnic drzwiowych. Zakupiła także linię technologiczną oraz maszyny pomocnicze do produkcji ościeżnic. Środki na inwestycje pochodziły z kredytu uzyskanego na "współfinansowanie kosztów w związku z budową i uruchomieniem produkcji ościeżnic". Kredyt został poręczony przez LB. Uruchomienie produkcji nastąpiło z końcem 2003 roku i od stycznia 2004 r. trwa normalna produkcja a koszty obsługi kredytowej w postaci odsetek były odnoszone bezpośrednio w koszty finansowe w momencie ich poniesienia. Z dniem 31.12.2005 r. firma poręczająca kredyt obciążyła L prowizją awalową za rok 2004 w wysokości 3% od kwoty udzielonego kredytu z uwzględnieniem dokonywanych przez LB spłat miesięcznych oraz dodatkowymi kosztami nadzoru inwestorskiego za rok 2003.

W ocenie organu odwoławczego organ I instancji zasadnie uznał, iż koszty nadzoru inwestorskiego za 2003 r. i prowizja awalowana 2004 r. nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu w roku 2005. Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych "koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowane nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione".Tylko w przypadku, gdy zarachowanie danego kosztu do roku, którego on dotyczy, nie jest możliwe, koszty te mogą być zarachowane do kosztów w roku ich faktycznego poniesienia.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, Spółka nie wykazała, iż nie miała możliwości zarachowania dodatkowych kosztów nadzoru inwestorskiego za rok 2003 na zwiększenie inwestycji w okresie ich realizacji oraz prowizji awalowych za rok 2004 w koszty uzyskania przychodów roku 2004. Sam fakt obciążenia Spółki powyższymi kosztami fakturą z dnia 31.12.2005 r. nie może być uznany za dowód tego, że przedmiotowe koszty nie były znane Spółce co do rodzaju i kwoty, a tym samym zarachowanie tych kosztów do przychodów danego roku podatkowego nie było możliwe. Wniosek Spółki nie zawierał żadnych okoliczności pozwalających organowi I instancji przyjąć, iż taka sytuacja miała faktycznie miejsce. Stąd też wydane przez ten organ postanowienie musi zostać uznane za prawidłowe.