Temat interpretacji

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odsetek od kredytu, prowizji za prolongatę terminu spłaty należności, opłaty bankowej za rozpatrzenie wniosku restrukturyzacyjnego na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).uznajeza prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku

Pismem znak: L.dz. 1618/PI/4/11/05 z dnia 09.11.2005 r. (data wpływu 18.11.2005 r.), uzupełnionym pismem znak: L. dz. 1735/PI/4/11/05 z dnia 29.11.2005 r. ,,X" Sp. z o.o. zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie dotyczącej uznania za koszt uzyskania przychodu wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytów, prowizji za prolongatę terminu spłaty należności z tytułu kredytów, opłaty bankowej za rozpatrzenie wniosku restrukturyzacyjnego na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym ,,X" Spółka z o.o. dokonała zakupu składników majątkowych oraz usług dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej od ,,Y" Sp. z o.o. Zobowiązanie Spółka miała uregulować przelewem na rachunek bankowy. W celu zwolnienia z długu "X" Sp. z o.o. wstąpiła w miejsce ,,Y" Sp. z o.o. po stronie kredytobiorcy i przejęła na siebie całość praw i obowiązków wynikających z umów kredytowych, (tj. obowiązek spłaty kwoty zobowiazania w 53 ratach miesięcznych wraz z odsetkami bieżącymi naliczanymi za okresy obrachunkowe począwszy od dnia 30.08.2005 r.), które,,Y" Sp. z o.o. zawarła z Bankiem Polska Kasa Opieki S.A. z/s w Warszawie.W dniu 30.08.2005 r. wnioskodawca zawarł z Bankiem Polska Kasa Opieki S.A. z/s w Warszawie umowę o przejęciu całości praw i obowiązków wynikających z umów kredytowych z dnia 14.02.2002 r. i z dnia 17.06.2002 r. W umowie ustalono, że "X" Sp. z o.o., w terminie do 15 września 2005 r., dokona na rzecz Banku zapłaty prowizji za prolongatę terminu spłaty należności z tytułu kredytów w wysokości 1% prolongowanej kwoty każdego z kredytów oraz opłaty za rozpatrzenie wniosku restrukturyzacyjnego w wysokości 500,00 zł. Umowa, nazwana "Umową przejęcia długu", zawarta została przy udziale i za zgodą ,,Y" Sp. z o.o. Zdaniem wnioskodawcy przejęcie to ma charakter zawarcia nowych umów kredytowych przez "X" Sp.z o.o. we własnym imieniu i na własny rachunek - zawarta umowa nie stanowi odnowienia żadnej z uprzednio zawartych umów. W sposób pośredni, w wyniku przejęcia spłaty kredytu, wnioskodawca sfinansował zobowiązania z tytułu zakupu środków majątkowych oraz usług dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem odsetki, prowizja za prolongatę terminu spłaty oraz opłata bankowa za rozpatrzenie wniosku restrukturyzacyjnego stanowić powinny koszty Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.Ponadto na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy zapłacone odsetki od kredytu stanowić będą dla wnioskodawcy zasadny koszt uzyskania przychodu. Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, iż istotą umowy przejęcia długu, uregulowanej w art. 519 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U z 1993 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), jest nabycie długu przez przejemcę jako jego własnej powinności, zwolnienie dotychczasowego dłużnika i zachowanie tożsamości przejmowanego zobowiązania. Oznacza to, że osoba trzecia, przejmująca dług, staje się zobowiązana za dług dotychczasowego dłużnika. Na skutek przejęcia długu dłużnik zostaje zwolniony od obowiązku świadczenia wobec wierzyciela, a przejmujący dług -przejemca, staje się dłużnikiem. Przejęcie długu zatem nie narusza treści istniejącego dotychczas stosunku zobowiązaniowego, a jedynie powoduje zmianę osoby dłużnika. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu musi on służyć osiągnięciu przychodu lub być poniesiony w celu jego osiągnięcia. Oznacza to, że między wydatkiem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy lub gospodarczy, a także wydatek ten nie jest ujęty w negatywnym katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu. Postanowienia ww. ustawy wskazują enumeratywnie te kategorie odsetek, których ustawodawca nie uznał za koszt uzyskania przychodu, a które wyszczególnione są w art. 16 ust. 1 ww. ustawy:

1. pkt. 10 lit. a wydatki na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów),
2. pkt 11 naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, iż możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od zaciągniętych pożyczek (kredytów) nie jest uzależniona od stosowanego przez instytucje finansowe nazewnictwa, ale od tego czy odsetki zostały zapłacone, a pożyczka (kredyt) spożytkowana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Elementem istotnym dla oceny, czy ponoszone wydatki (odsetki) spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem, jest ustalenie, na jaki cel środki pochodzące z pożyczki (kredytu) zostały przeznaczone. W niniejszej sprawie środki te przeznaczone zostały pośrednio na spłatę zobowiązań, powstałych w związku z zakupem składników majątkowych oraz usług związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zatem jeśli spłata zobowiązań wynikających z ww. umów kredytowych związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, to zapłacone od tej pożyczki odsetki mogą stanowić koszt uzyskania przychodu. W przypadku zaś pozostałych kosztów poniesionych przez wnioskodawcę tj. prowizji za prolongatę terminu spłaty kredytów oraz opłaty za rozpatrzenie wniosku restrukturyzacyjego należy uznać, że mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Skoro bowiem wnioskodawca zawarł z bankiem umowę w celu uregulowania zaległych zobowiązań z tytułu zakupu składników majątkowych oraz usług służących prowadzonej działalności gospodarczej, to jest to działanie związane z osiąganymi przychodami. Prowadzi to do wniosku, że koszty te dotyczą owego kredytu, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.
W świetle powyższego, tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 09.11.2005r. jest prawidłowe, stąd też postanowił jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia. Interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa.