Temat interpretacji

W zakresie momentu powstania przychodu z tytułu zawarcia umowy przenoszącej własność lokalu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2017 r. (data wpływu 2 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu zawarcia umowy przenoszącej własność lokalu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu zawarcia umowy przenoszącej własność lokalu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej Spółka) jest podmiotem prowadzącym działalność deweloperską w zakresie budowy budynków mieszkalnych w celu ustanowienia odrębnej własności znajdujących się w nich lokali i ich sprzedaży.

W ramach tej działalności Spółka zawiera z przyszłymi nabywcami tych lokali:

1. umowy deweloperskie, o których mowa w art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, na podstawie których Spółka zobowiązana jest do: wybudowania nieruchomości, wyodrębnienia lokalu oraz przeniesienia na rzecz nabywcy lokalu wraz z wszelkimi prawami związanymi z jego własnością; ponadto stosownie do dalszych postanowień umowy deweloperskiej, strony ustalają, że zawrą umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży w terminie 60 dni po wydaniu ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie budynku, po wydaniu zaświadczenia potwierdzającego, że lokal stanowi samodzielny lokal mieszkalny, wypisu z kartoteki lokali, po zapłaceniu przez kupującego całej ceny oraz po wydaniu (odbiorze) lokalu nabywcy;
2. umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży oraz umowy sprzedaży udziału we współwłasności lokalu niemieszkalnego garażu wielostanowiskowego.

Na podstawie powyższych umów nabywcy wpłacają zaliczki na poczet ceny nabycia lokali, przy czym zapłata całej ceny następuje przed fizycznym wydaniem (odbiorem) lokalu. Po zakończeniu budowy lokal jest odbierany przez przyszłego nabywcę na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego (tzn. po podpisaniu protokołu zdawczo-odbiorczego otrzymuje on klucze do lokalu). Do treści protokołu zdawczo-odbiorczego klient lokalu może zgłosić ewentualne wady lokalu. Strony w umowie postanawiają, że przez dzień wydania/odbioru lokalu należy rozumieć dzień podpisania przez strony protokołu odbioru. Ma to takie znaczenie, że od tego dnia klient:

1. ponosi ryzyko uszkodzenia lokalu,
2. jest uprawniony do korzystania z lokalu w sposób zgodny z jego przeznaczeniem (przykładowo może wykonać prace wykończeniowe, dokonać zmian związanych z aranżacją wnętrz, zasiedlić lokal),
3. zobowiązuje się do ponoszenia przypadającej na lokal części kosztów zarządu nieruchomością wspólną, to jest: wydatków na remonty i bieżącą konserwację, opłatę za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, opłat za windę, ubezpieczenia, wydatków na utrzymanie porządku i czystości, utrzymanie zieleni, kosztów ochrony i recepcji, kosztów działania zarządcy i administratora oraz kosztów eksploatacyjnych lokalu (opłaty za dostawy mediów i usuwanie nieczystości).

Natomiast w dniu wydania (odbioru) lokalu Klient nie jest jeszcze jego właścicielem (lokal nie jest jeszcze wyodrębniony pod względem prawnym jako lokal w rozumieniu przepisów o własności lokali). Wykonanie zobowiązania Spółki w tym zakresie następuje dopiero w odrębnej umowie sprzedaży albo umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności. Zawarcie tej umowy może nastąpić w innym okresie sprawozdawczym (miesiącu, roku) niż fizyczne wydanie (odbiór) lokalu pomiędzy Spółką a Klientem.

Zgodnie z umową do dnia zawarcia umowy przenoszącej własność lokalu każda ze stron może odstąpić od umowy i do przejścia własności nie dojdzie. Strony mają do tego prawo zarówno przed, jak i po ewentualnym wydaniu (odbiorze) lokalu. Jeżeli odstąpienie następuje z przyczyn leżących po stronie Spółki, wówczas Spółka zwraca nabywcy lokalu wpłacone zaliczki oraz zadatek w podwójnej wysokości. W sytuacji przeciwnej, tj. gdy odstąpienie od umowy następuje z przyczyn leżących po stronie nabywcy, Spółka zwraca nabywcy lokalu wpłaconą zaliczkę, zadatek nie podlega zwrotowi. W okresie od dnia fizycznego odbioru (wydana) lokalu do momentu przeniesienia własności do lokalu, nabywca nie ponosi odrębnych opłat na rzecz Spółki za korzystanie z lokalu.

W typowej sytuacji na podstawie umowy sekwencja zdarzeń przedstawia się zatem w ten sposób, że:

1. Klient wpłaca w uzgodnionych ratach całą cenę sprzedaży lokalu,
2. Spółka w tym samym czasie buduje budynek, w którym jest lokal,
3. Spółka wydaje protokolarnie lokal Klientowi, a Klient go faktycznie odbiera,
4. Spółka wyodrębnia własność lokalu i przenosi tę własność na Klienta, zawierając umowę przenoszącą własność.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym przychód podatkowy po stronie Spółki powstaje w momencie zawarcia umowy przenoszącej własność lokalu?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W opisanym stanie faktycznym przychód podatkowy po stronie Spółki powstaje w momencie zawarcia umowy przenoszącej własność lokalu.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym zdarzeniem skutkującym powstaniem przychodu po stronie Spółki nie jest otrzymanie zaliczki na poczet ceny sprzedaży lokalu, nawet jeśli obejmuje ona całość ceny. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.; dalej: updop), do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Ustalając zatem moment powstania przychodu podatkowego należy stwierdzić, że zgodnie z art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z kolei w myśl art. 12 ust. 3a updop, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Mając na względzie, że zgodnie z przywołanym przepisem szczególnym art. 12 ust. 4 pkt 1 updop, mającym pierwszeństwo zastosowania przed art. 12 ust. 3a updop, w przedstawionym stanie faktycznym otrzymanie przedpłaty na poczet ceny sprzedaży lokalu (ani wystawienie faktury dokumentującej otrzymania przedpłaty) nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego, przychód ten powstaje w momencie wydania rzeczy, wystawienia faktur albo uregulowania należności w zależności od tego, które z tych zdarzeń wystąpi wcześniej.

Przepisy updop nie regulują, co należy rozumieć pod pojęciem wydania rzeczy w rozumieniu art. 12 ust. 3a updop, niemniej jednak nie ulega wątpliwości, że pojęcie to nie obejmuje takiego wydania, które następuje w związku ze świadczeniem usług (np. najmu) w tym ostatnim przypadku dniem powstania przychodu należnego jest dzień wykonania usługi.

Wydanie rzeczy skutkuje zatem powstaniem przychodu podatkowego jedynie w przypadku tych transakcji, których istotą jest rozporządzenie rzeczą, w szczególności umów sprzedaży.

Jest to pierwsza okoliczność przemawiająca za uznaniem, że w przypadku nieruchomości należy rozumieć przez to przeniesienie jej własności, jako moment, w którym następuje przekazanie prawnej kontroli (władztwa) nad rzeczą (nieruchomością) oraz przejęcie ryzyk jej dotyczących. Skutek ten następuje właśnie z chwilą podpisania aktu notarialnego przenoszącego własność nieruchomości, zgodnie z art. 155 § 1 w zw. z art. 158 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Przyjęcie odmiennego momentu jako chwili powstania przychodu w szczególności momentu wydania lokalu potwierdzonego podpisaniem protokołu zdawczo-odbiorczego nie miałoby uzasadnienia z punktu widzenia wykładni systemowej. Trzeba bowiem mieć na uwadze, że art. 12 ust. 3 updop wiąże powstanie przychodu z określonym zdarzeniem gospodarczym (świadczeniem) dostawą towaru lub wykonaniem usługi. W związku z powyższym należy uwzględnić, że w przedstawionym stanie faktycznym świadczeniem, do którego wykonania zobowiązana jest Spółka, i z tytułu którego przysługuje jej świadczenie pieniężne od nabywcy lokalu którego kwota stanowi przychód Spółki jest ustanowienie odrębnej własności lokali mieszkalnych i przeniesienia własności tych lokali na nabywców.

Transakcja ta dochodzi do skutku dopiero z chwilą zawarcia umowy w formie aktu notarialnego, a co za tym idzie, do tego momentu nie jest sfinalizowana bez względu na to, czy została wpłacona, w formie zaliczek, cena sprzedaży, jak również bez względu na to, czy przyszły nabywca uzyskał możliwość faktycznego korzystania z lokalu.

Dopóki zatem nie dojdzie do podpisania aktu notarialnego, nie mamy do czynienia ze zdarzeniem gospodarczym wywołującym skutki w podatku dochodowym od osób prawnych, jakim jest dostawa (przeniesienie własności) nieruchomości. Inne zdarzenia, jak w szczególności otrzymanie przedpłaty na poczet ceny sprzedaży, czy wydanie lokalu nabywcy nie mają żadnego wpływu na przeprowadzenie powyższej operacji gospodarczej, skutkującej przeniesieniem prawnego władztwa na lokalem i co za tym idzie nie mogą skutkować powstaniem przychodu podatkowego po stronie sprzedającego.

Samo zapewnienie fizycznego dostępu do rzeczy nie oznacza jeszcze zamierzonego przez strony transakcji jej rezultatu i zaspokojenia wierzyciela (kupującego), dla którego istotne nie jest jedynie uzyskania posiadania rzeczy, ale również (a może przede wszystkim) prawa rozporządzania nią. Tymczasem prawo to uzyskuje on dopiero z chwilą zawarcia umowy przenoszącej własność nieruchomości. Do tego czasu jest on jedynie użytkownikiem cudzej nieruchomości. Powyższe stanowisko koresponduje z utrwalonym poglądem, iż przychodem podatkowym jest jedynie przysporzenie majątkowe o charakterze definitywnym, bezzwrotnym (z tego względu za przychód nie są uznawane kwoty otrzymanych pożyczek) tak. m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. akt III SA 3382/02:Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 12 ust. 3, do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika.

W przedstawionym stanie faktycznym zdarzeniem wywołującym skutek w postaci powstania bezzwrotnego, definitywnego przysporzenia majątkowego po stronie Spółki jest zawarcie aktu notarialnego przenoszącego własność lokalu na nabywcę dopiero w tym momencie dochodzi do realizacji transakcji, w związku z którą Spółce przysługuje należność, uprzednio otrzymana w formie przedpłat. Gdyby nie doszło do zawarcia tej umowy w formie aktu notarialnego Spółka byłaby co do zasady zobowiązana do zwrotu otrzymanych zaliczek niezależnie od tego, czy doszłoby do podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego, czy też nie.

To ostatnie zdarzenie jest więc, podobnie jak fakt otrzymania zaliczek, całkowicie obojętne z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych. Momentem, w którym powstaje przychód podatkowy jest więc moment, w których zostaje zrealizowana transakcja, której ten przychód jest skutkiem, tj. sprzedaż lokalu (ewentualnie ustanowienie jego odrębnej własności i jej przeniesienie) co ma miejsce w chwili podpisania aktu notarialnego.

Mając zatem na względzie, że:

• dopiero z chwilą zawarcia umowy przenoszącej własność dochodzi do spełnienia świadczenia sprzedającego, którego istotnym elementem jest przeniesienie prawa rozporządzania rzeczą, a w konsekwencji

• dopiero w tym momencie cena sprzedaży staje się definitywnie świadczeniem należnym sprzedającemu

uzasadniony jest wniosek, że dniem wydania rzeczy, skutkujący powstaniem przychodu należnego jest dzień zawarcia w formie notarialnej umowy przenoszącej własność.

Powyższe stanowisko ma oparcie w utrwalonej linii interpretacyjnej organów podatkowych. Przykładowo można wskazać na interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

• nr IPPB5/423-710/09-2/DG z dnia 26 stycznia 2010 r.: Z fizycznym wydaniem rzeczy zrównuje się wydanie dokumentów, umożliwiające rozporządzenie rzeczą. Przez wydanie przedmiotu sprzedaży, w tym przypadku lokali mieszkalnych, rozumie się umożliwienie korzystającemu uzyskania bezpośredniego władztwa nad rzeczą. Decydujące w tej materii, będzie określenie momentu przeniesienia własności nieruchomości co normuje przepis art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny, zaś art. 158, określa formę czynności prawnej koniecznej do dokonania takiego przeniesienia. Stosownie do treści art. 158, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Za moment zbycia nieruchomości uznaje się więc dzień przeniesienia własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową, co następuje z chwilą zawarcia aktu notarialnego. A zatem umowa sprzedaży nieruchomości przenosi własność na nabywcę, a transakcję uznaje się za zrealizowaną z datą podpisania umowy, na mocy której dochodzi do przeniesienia prawa do nieruchomości. Uzyskanie zatem bezpośredniego władztwa nad rzeczą umożliwiającego rozporządzanie nią wyznaczone jest terminem zawarcia umowy kupna-sprzedaży, zawartej w formie aktu notarialnego. Data ta będzie jednocześnie momentem powstania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem nieprawidłowe jest stanowisko Spółki, iż już z chwilą podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego dokumentującego fizyczne wydanie lokalu powstanie przychód podatkowy. Sama czynność podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego nie skutkuje wydaniem rzeczy rozumianej jako możność rozporządzania rzeczą;

• nr IPPB5/423-29/10-2/JC z dnia 8 lutego 2010 r.: Trzeba bowiem mieć na uwadze, że art. 12 ust. 3 updop wiąże powstanie przychodu z określonym zdarzeniem gospodarczym dostawą towaru lub wykonaniem usługi. W sprawie zdarzeniem gospodarczym, w związku z którym powstaje przychód podatkowy po stronie Spółki, jest transakcja sprzedaży nieruchomości, która dochodzi do skutku dopiero z chwilą zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Wobec tego, do dnia podpisania tego aktu transakcja ta nie jest wykonana bez względu na to, czy cena została wpłacona w formie zaliczek (i w jakiej wysokości), jak również bez względu na to, czy przyszły nabywca uzyskał możliwość faktycznego korzystania z lokalu. Dopóki zatem nie dojdzie do podpisania aktu notarialnego, nie mamy do czynienia ze zdarzeniem gospodarczym wywołującym skutki w podatku dochodowym od osób prawnych, jakim jest dostawa (przeniesienie własności) nieruchomości;

• nr IPPB3/423-553/14-2/MC z dnia 7 sierpnia 2014 r.: datą powstania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego jest dzień podpisania przez strony przedmiotowej umowy przyrzeczonej przenoszącej prawo własności lokalu mieszkalnego wraz z prawami związanymi z nieruchomością lokalową, zawartej w formie aktu notarialnego;

• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPB3/423-725/12/PS z dnia 27 lutego 2013 r.: w świetle prawa cywilnego bezwzględnym warunkiem ważności umowy sprzedaży nieruchomości jest jej zawarcie w formie aktu notarialnego. Toteż, ani umowa deweloperska zawarta w formie aktu notarialnego i zobowiązująca Spółkę do wybudowania i ustanowienia przeniesienia na rzecz nabywcy lokalu (umowa przedwstępna), ani wpłata zaliczki (raty), czy też spisanie protokołu zdawczo-odbiorczego nie powodują przeniesienia prawa własności nieruchomości lokalowej. Powstanie przychodu należnego związane jest z wydaniem rzeczy lub zbyciem prawa majątkowego. Zatem za datę powstania przychodu należnego z tytułu budowy i sprzedaży lokalu należy uznać datę przeniesienia własności wynikającą z aktu notarialnego, bowiem z tym dniem Spółce będzie przysługiwała wierzytelność z tytułu sprzedaży przedmiotowego lokalu;

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB4/423-451/13-2/PR z dnia 24 grudnia 2013 r.: skoro sprzedaż nieruchomości jak i odpłatne przeniesienie jej własności, następuje z mocy Kodeksu cywilnego w momencie zawarcia aktu notarialnego, to bez wpływu na moment rozpoznania przychodów pozostaje fakt wydania nieruchomości na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego (przed umową sprzedaży w formie aktu notarialnego), ponieważ czynność wydania nieruchomości nie stanowi skutecznej czynności prawnej przenoszącej prawo własności nieruchomości.

Końcowo należy zwrócić uwagę na jeszcze jeden aspekt, przemawiający za powyższym stanowiskiem: w praktyce bardzo często ustanowienie odrębnej własności lokalu jest dokonywane jest w tym samym akcie notarialnym, na mocy którego następuje przeniesienie jego własności. W takich wypadkach rzecz, którą jest nieruchomość lokalowa (art. 46 kc), w sensie prawnym przed dniem sporządzenia tego aktu notarialnego jeszcze nie istnieje. Nie jest zatem możliwe przyjęcie, że przed dniem zawarcia ww. aktu notarialnego może mieć miejsce wydanie rzeczy w rozumieniu art. 12 ust. 3a updop, skutkujące powstaniem przychodu z tego tytułu, skoro nie istnieje ona jako samodzielny przedmiot obrotu.

Na okoliczność tę zwrócił uwagę Dyrektor Izy Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej nr IPPB5/423-592/11-2/AS z dnia 31 sierpnia 2011 r.: Należy także zwrócić uwagę, że wymogiem formalnym dokonania przeniesienia własności nieruchomości jest jego wcześniejsze wyodrębnienie, czyli ustanowienie odrębnej własności lokalu. Zgodnie z praktyką przyjętą w Spółce umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży zawierane są w tym samym momencie i objęte są jednym aktem notarialnym. Nie można zatem mówić o wydaniu lokalu przed zawarciem takiej umowy, gdyż lokal taki w sensie prawnym nie istnieje (nie jest odrębną nieruchomością, a stanowi tylko część składową nieruchomości) i samodzielnie nie może być przedmiotem obrotu. Mając na względzie powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż datą powstania przychodu ze sprzedaży lokali mieszkalnych bądź użytkowych (garaży, lokali usługowych, komórek miejsc postojowych) jest dzień zawarcia aktu notarialnego. W tym momencie należy mówić bowiem o skutecznym wydaniu nieruchomości nabywcy na podstawie umowy sprzedaży.

Analogiczne stanowisko zajął również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej na rzecz innej spółki z grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca, w stanie analogicznym jak przedstawiony w niniejszym wniosku, interpretacji indywidualnej nr 0114-KDIP2-2.4010.127.2017.2.AZ z dnia 30 sierpnia 2017 r.

Całokształt przedstawionych powyżej okoliczności jednoznacznie świadczy więc o tym, że w przedstawionym stanie faktycznym, w przypadku gdy udostępnienie lokalu przyszłemu nabywcy na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego następuje przed podpisaniem aktu notarialnego, przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych powstaje w momencie zawarcia aktu notarialnego umowy sprzedaży lokalu, ewentualnie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jej na nabywcę.

W związku z powyższym uzasadnione jest uznanie stanowiska wnioskodawcy za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej