Temat interpretacji

W zakresie konsekwencji podatkowych dotyczących zwrotu nakładów poniesionych na wynajmowaną nieruchomość, ustalenia wartości początkowej środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2017 r. (data wpływu 28 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• konsekwencji podatkowych dotyczących zwrotu nakładów poniesionych na wynajmowaną nieruchomość (pytanie nr 1) &‒ jest prawidłowe,
• ustalenia wartości początkowej środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym (pytanie nr 2) &‒ jest prawidłowe,
• dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym (pytanie nr 3) &‒ jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych dotyczących zwrotu nakładów poniesionych na wynajmowaną nieruchomość oraz ustalenia wartości początkowej środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym i dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka, lub Najemca) prowadzi działalność gospodarczą, która związana jest z dystrybucją na terenie Polski produktów należących do dwóch głównych sektorów działalności Spółki, tj. sektor zdrowia oraz dział środków ochrony roślin.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zawarła umowę najmu powierzchni magazynowych i biurowych w parku logistycznym. Następnie Najemca oraz Wynajmujący zawarli Aneks nr 7 do ww. wskazanej umowy najmu (dalej: Umowa najmu), zgodnie z którym strony porozumiały się co do najmu dodatkowej powierzchni magazynowej (dalej: Powierzchni Magazynowej 2) i biurowej (dalej: Powierzchni Biurowej 2) w budynku oraz przedłużenia okresu przedmiotowego najmu.

Zgodnie z zawartym Aneksem nr 7 do Umowy najmu, Spółka jako najemca zobowiązała się, że zrealizuje w Powierzchni Magazynowej 2 prace adaptacyjne w celu dostosowania jej do potrzeb Spółki, których zakres został określony w Załączniku 5 tego aneksu, w terminie 5 miesięcy od dnia jego zawarcia (dalej: Prace Adaptacyjne Najemcy).

Zgodnie z Załącznikiem 5 Aneksu nr 7, Spółka zobowiązała się do wykonania następujących Prac Adaptacyjnych Najemcy, tj.:

• Wykonanie projektu budowlanego wraz z uzyskaniem pozwolenia na budowę;

• Przygotowanie projektów wykonawczych i uzyskanie pozytywnej opinii Wynajmującego przed rozpoczęciem prac;

• Wykonanie ściany pożarowej w klasie REI240 w osi 6, murowanej do wysokości dachu;

• Wykonanie przejść pożarowych przez ścianę pożarową: rury instalacji tryskaczowej, deszczówki, wody zimnej, instalacji hydrantowej, instalacji gazowej, trasy kablowej;

• Uzyskanie wszelkich wymaganych zgód i opinii;

• Wykonanie cokołów o wysokości 10 cm z żywicy epoksydowej przy ścianach zewnętrznych hali magazynowej;

• Wykonanie zmiany olicznikowania nagrzewnic gazowych;

• Wykonanie nowego podziału oświetlenia;

• Demontaż ściany El 120 w osi 10 wraz z wywozem gruzu;

• Demontaż ściany w osi 7 (gazobeton + panel) wraz z wywozem gruzu i elementów z demontażu;

• Montaż systemu wentylacji w hali o wydajności 2 wymiany/ h;

• Wykonanie nowej klatki schodowej;

• Przygotowanie dokumentacji powykonawczej;

• Uzyskanie pozwolenia na użytkowanie / Zgłoszenie zakończenia robót.

Zgodnie z powyższym Aneksem nr 7, Prace Adaptacyjne Najemcy zostaną wykonane przez Najemcę na jego własny koszt i ryzyko, z zastrzeżeniem, że pod warunkiem prawidłowego wykonania Prac Adaptacyjnych Najemcy zgodnie z postanowieniami niniejszego aneksu, Wynajmujący wyraził zgodę na pokrycie kosztów ich wykonania w zakresie ustalonym przez strony w tym aneksie (dalej: Wkład Wynajmującego).

Jednocześnie, Wynajmujący zobowiązany jest zapłacić na rzecz Najemcy Wkład Wynajmującego na podstawie faktury wystawionej przez Najemcę (z terminem płatności 14 dni od dnia doręczenia faktury Wynajmującemu) po finalnym zakończeniu Prac Adaptacyjnych Najemcy (w tym uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie, jeżeli będzie wymagane) oraz odbiorze przez Wynajmującego Prac Adaptacyjnych Najemcy bez żadnych wad i usterek.

Wraz z fakturą Najemca zobowiązany jest przekazać Wynajmującemu podsumowanie łącznych kosztów wykonania Prac Adaptacyjnych Najemcy w celu potwierdzenia, że przekraczają kwotę Wkładu Wynajmującego.

Zgodnie z przedmiotowym aneksem do Umowy najmu, Najemca jest zobowiązany do uzyskania pozwolenia na budowę dla Prac Adaptacyjnych Najemcy oraz wszelkich innych pozwoleń, zgód, opinii, rejestracji i oświadczeń wydanych lub udzielanych przez odpowiednie władze publiczne lub osoby, jakie wymagane będą dla przeprowadzenia Prac Adaptacyjnych Najemcy (dalej: Pozwolenia).

Najemca jest zobowiązany również do uzyskania pozwolenia na użytkowanie w odniesieniu do Prac Adaptacyjnych Najemcy, o ile takie pozwolenia będą wymagane.

Spółka po zakończeniu Prac Adaptacyjnych Najemcy zawarła wraz z Wynajmującym Protokół Zdawczo - Odbiorczy wykonanych prac.

Jednocześnie, Spółka złożyła zawiadomienie o zakończeniu budowy i zamiarze przystąpienia do użytkowania budynku zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r., Prawo budowlane do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego.

W przedmiotowym przypadku Spółka dla celów rozliczeń podatku dochodowego od osób prawnych, traktuje przedmiotowe koszty Prac Adaptacyjnych Najemcy jako inwestycje w obcym środku trwałym (dalej: Inwestycja), po zakończeniu której Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, że rozpoczęła amortyzację przedmiotowej inwestycji w obcym środku trwałym pomniejszając wartość początkową nakładów o kwotę równowartości odpisów amortyzacyjnych od Wynajmującego. Tym samym, wartość początkowa środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym została odpowiednio pomniejszona o wartość należnego zwrotu nakładów od Wynajmującego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jaki sposób otrzymany zwrot części wydatków na Prace Adaptacyjne Najemcy, tj. nakładów na inwestycję w obcym środku trwałym od Wynajmującego (Wkład Wynajmującego) wpływa na rozliczenie podatku CIT Najemcy, tj.:

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym kwota, jaką Spółka otrzymała od Wynajmującego jako zwrot nakładów poniesionych przez nią na wynajmowaną nieruchomość stanowi dla Spółki przychód podatkowy?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym częściowe sfinansowanie wytworzenia środków trwałych środkami w postaci zwrotu poniesionych wydatków przez Wynajmującego ma wpływ na ustalanie wartości początkowej środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym?
3. Czy w przedmiotowym stanie faktycznym Spółka, jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przedmiotowej inwestycji w obcym środku trwałym, pomniejszonych proporcjonalnie o kwotę otrzymanego od Wynajmującego zwrotu poniesionych przez Spółkę nakładów (Wkład Wynajmującego), w ramach bieżącej amortyzacji podatkowej?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1 zwrot nakładów - nie stanowi przychodu na gruncie CIT:

Zdaniem Wnioskodawcy, należy zwrócić uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 ustawy o CIT, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa jedynie zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawy o CIT ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto ustawodawca wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów na gruncie ustawy o CIT.

Biorąc powyższe po uwagę przychodami są więc w szczególności w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o CIT, otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Jednocześnie ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 ustawy o CIT pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, jeżeli spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy o CIT, mogą być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę pożytków &‒ stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu, czy też zawężeniu &‒ które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 przedmiotowego przepisu.

Tym niemniej, do przychodów nie zalicza się zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT m in. zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii innych wydatków, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, konieczne jest, aby wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi.

Analizując stan faktyczny nie powinno ulegać wątpliwości, że przepis ten będzie miał zastosowanie w przedmiotowej sprawie. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka zawarła bowiem umowę najmu nieruchomości oraz poniosła nakłady związane z modernizacją tej nieruchomości i koniecznością jej przystosowania do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Wydatki te stanowią inwestycję w obcym środku trwałym.

Tym niemniej, odpisy amortyzacyjne od tej inwestycji nie były i nie będą zaliczane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów przed otrzymaniem przedmiotowego zwrotu nakładów od Wynajmującego (szczegółowe uzasadnienie w tym zakresie znajduje się w uzasadnieniu do stanowiska Spółki na pytanie 2).

W konsekwencji, w tym zakresie zastosowanie będą miały regulacje zawarte w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT. Jak już wskazano powyżej, zgodnie z tym przepisem do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Z unormowania tego wynika zdaniem Spółki, że jeżeli na rzecz podatnika, który nie zaliczył w żadnym zakresie do kosztów uzyskania przychodów nakładów inwestycyjnych poczynionych na wynajmowaną nieruchomości dojdzie do zwrotu tych nakładów przez wynajmującego, wówczas - na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT - kwota otrzymana przez niego z tego tytułu zostanie wyłączona z przychodów podatkowych.

Tym samym, jeżeli kwota nakładów inwestycyjnych nie została zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów w żadnej części, to ich zwrot w całości nie będzie stanowić przychodu Spółki.

Powyższe konkluzje znajdują potwierdzenie m.in. w poniższej interpretacji z dnia 24-04-2017 r., Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (nr 0461-ITPB3.4510.82.2017.1.KP):

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm., dalej updop) nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Przychody neutralne podatkowo, a więc niestanowiące podstawy ustalania dochodu podatnika podlegającego opodatkowaniu, wymienia przepis art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonując ich wyczerpującego wyliczenia. W wyniku tej regulacji przepis ten tworzy zamknięty katalog, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu poprzez stosowanie analogii, czy wykładni rozszerzającej.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka wynajęła od innej spółki nieruchomość zabudowaną, tj. magazyn/halę wraz z placem, które wymagały dostosowania do potrzeb działalności Spółki, co wiązało się z dokonaniem stosownych remontów i modernizacji. Wynajmujący zobowiązał się zwrócić Spółce dokładnie tyle, ile Spółka wydatkowała tytułem nakładów na wynajmowaną nieruchomość. Spółka nie zaliczała odpisów amortyzacyjnych od tych nakładów (jako inwestycji w obcym środku trwałym) do podatkowych kosztów uzyskania przychodu.

Jak stanowi art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Co istotne, aby zwrócone podatnikowi wydatki zostały wyłączone z przychodów podatkowych, muszą być wydatkami niepodlegającymi zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a - 16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z powyższych regulacji można więc wywieść, że skutki podatkowe związane ze zwrotem kosztów są generalnie uzależnione od tego, czy wydatki, które są zwracane podlegały zaliczeniu do kosztów podatkowych, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu powinna podlegać zaliczeniu do przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy zwrot poniesionych wydatków dotyczy kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ww. ustawy, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym.

Jednocześnie tut. Organ pragnie podkreślić, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii innych wydatków, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy, konieczne jest oprócz tego, by wydatek nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, żeby wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi, przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc wydatek zwrócony to ten sam &‒ a nie taki sam &‒ wydatek, który został poniesiony. Zwróconym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku, lecz nie stanowi jego zwrotu.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne stanowiące zwrot nakładów modernizacyjnych, które nie zostały zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów, podlegają wyłączeniu z przychodów podatkowych na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 2 Wartość początkowa środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o CIT.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

&‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl zaś art. 16a ust. 2 ustawy o CIT amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c ustawy o CIT, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej inwestycjami w obcych środkach trwałych,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

&‒ zwane także środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, &‒ począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki należy zwrócić uwagę, że częściowe sfinansowanie wytworzenia środków trwałych środkami w postaci zwrotu poniesionych wydatków przez Wynajmującego nie ma wpływu na ustalanie wartości początkowej środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym.

Zgodnie bowiem z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Jednocześnie, zgodnie z ust. 7 w związku z ust. 4 tego artykułu, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych; rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Powyższe konkluzje znajdują potwierdzenie m.in. w poniższej interpretacji z dnia 03-02-2015 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (nr ILPB4/423-532/14-4/MC):

Należy zwrócić uwagę, że częściowe sfinansowanie zakupu (wytworzenia) środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych środkami w postaci zwrotu poniesionych wydatków pozostaje bez wpływu na ustaloną wartość początkową.

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym częściowe sfinansowanie wytworzenia środków trwałych środkami w postaci zwrotu poniesionych wydatków przez Wynajmującego nie ma wpływu na ustalanie wartości początkowej środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym.

Ad. 3 Amortyzacja inwestycji w obcym środku trwałym:

Zgodnie z analiza dokonaną powyżej, kwota, jaką Spółką otrzymała od Wynajmująca jako zwrot nakładów nie będzie pomniejszać wartości początkowej środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym.

Tym niemniej, fakt otrzymania częściowego zwrotu wydatków wpłynie na wysokość odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie bowiem z regulacją art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Powyższy przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT ustanawia wyjątek, kiedy odpis amortyzacyjny od wartości początkowej środka trwałego wykorzystywanej przez podatnika do prowadzenia działalności gospodarczej nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, tj. jeżeli podatnik poniósł wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, a następnie wydatki te zostały:

1. podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie, albo
2. odliczone przez podatnika od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym,

Biorąc powyższe pod uwagę, odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej środka trwałego, która sfinansowana została otrzymanym wsparciem finansowym (zwrotem w postaci Wkładu Wynajmującego), nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności. Zaś pozostała część niezwróconych wydatków Najemcy, co do zasady powinna stanowić koszt uzyskania przychodów poprzez dokonywane przez Najemcę odpisy amortyzacyjne.

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka w przedmiotowym stanie faktycznym powinna przyjąć za wartość początkową przedmiotowego środka trwałego, wartość wszystkich kosztów wytworzenia tego środka trwałego, zgodnie z dyspozycją art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Jednocześnie, jest ona uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przedmiotowej inwestycji w obcym środku trwałym, pomniejszonych proporcjonalnie o kwotę otrzymanego od Wynajmującego zwrotu poniesionych przez Spółkę nakładów (Wkład Wynajmującego), w ramach bieżącej amortyzacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej