Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pierwszej raty leasingowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 26 lipca 2016 r. (data wpływu 27 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pierwszej raty leasingowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z 26 września 2016 r. (data wpływu 28 września 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pierwszej raty leasingowej.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółdzielnia Mieszkaniowa (dalej: Wnioskodawca, Spółdzielnia) planuje zawrzeć w charakterze korzystającego umowę leasingu spełniającą warunki, o których mowa w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedmiotem umowy leasingu będzie nieruchomość, którą Wnioskodawca zamierza wykorzystywać jako swoją siedzibę.

Na podstawie zawartej umowy leasingu Spółdzielnia będzie zobowiązana do zapłaty na rzecz finansującego miesięcznych rat leasingowych, przy czym pierwsza z dokonywanych przez Wnioskodawcę płatności (dalej: pierwsza rata leasingowa) będzie znacząco wyższa niż kolejne płatności ponoszone przez Wnioskodawcę na podstawie ww. umowy leasingu.

W dniu podpisania umowy leasingu finansujący nie będzie korzystać ze zwolnień, o których mowa w art. 17b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jakim momencie poniesiony przez Spółdzielnię wydatek na zapłatę pierwszej raty leasingowej powinien zostać zaliczony przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesiony przez Spółdzielnię wydatek stanowiący pierwszą ratę leasingową powinien zostać zaliczony przez Spółdzielnię do kosztów uzyskania przychodów w okresie, za który ta rata będzie należna.

Przepis art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określający warunki zaliczania opłat leasingowych do kosztów podatkowych korzystającego nie wskazuje, w którym momencie korzystający powinien zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wynikające z umowy leasingu opłaty. W konsekwencji, moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rat leasingowych (w tym także pierwszej raty leasingowej), w ocenie Wnioskodawcy, należy ustalać w oparciu o ogólne zasady potrącania kosztów w czasie, które zostały uregulowane w art. 15 ust. 4&−4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust. 4d powyższej ustawy, koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f&−4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając na względzie, że jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego przedmiotem umowy leasingu, którą zmierza zawrzeć Spółdzielnia będzie nieruchomość, która będzie wykorzystywana przez Spółdzielnię jako jej siedziba, w ocenie Wnioskodawcy, ponoszone przez Spółdzielnię wydatki na uregulowanie wynikających z umowy leasingu tej nieruchomości miesięcznych rat leasingowych będą stanowiły dla Spółdzielni koszty inne niż bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Wydatków tych nie można bowiem będzie przyporządkować do konkretnych przychodów ani nie będą one warunkować uzyskania konkretnego przychodu, a związane będą z całokształtem prowadzonej przez Spółdzielnię działalności.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, określenie momentu ujęcia rat leasingowych w kosztach podatkowych powinno zostać dokonane w oparciu o art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, dla potrzeb określenia momentu ujęcia rat leasingowych (w tym także pierwszej raty leasingowej) w kosztach uzyskania przychodów decydujące znaczenie ma określenie, czy koszty rat leasingowych będą objęte zakresem zastosowania art. 15 ust. 4d zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym powinny podlegać potrąceniu w dacie ich poniesienia, czy też będą objęte zakresem zastosowania art. 15 ust. 4d zdanie drugie powyższej ustawy i tym samym powinny być rozliczany w czasie, proporcjonalnie do okresu którego dotyczą.

Art. 15 ust. 4d zdanie drugie ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są dwa warunki: (i) koszty dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, (ii) nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, na podstawie umowy leasingu, którą zamierza zawrzeć Spółdzielnia, będzie ona zobowiązana do zapłaty miesięcznych rat leasingowych. W konsekwencji, w ocenie Spółdzielni należy uznać, że poszczególne raty leasingowe (w tym pierwsza rata leasingowa) będą dotyczyły okresów nieprzekraczających roku podatkowego. Tym samym, zdaniem Spółdzielni, koszty poszczególnych rat leasingowych ponoszone przez Spółdzielnię na podstawie wspomnianej powyżej umowy leasingu powinny być potrącane w dacie ich poniesienia, przy czym za dzień ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać dzień ich ujęcia w księgach rachunkowych.

Mając na uwadze powyższe argumenty, zdaniem Spółdzielni, pierwsza rata leasingowa powinna zostać zaliczona przez Spółdzielnię do kosztów uzyskania przychodów w okresie, za który ta rata będzie należna.

Wnioskodawca chciałby wskazać, że powyżej przedstawione stanowisko z zakresie momentu zaliczania do kosztów podatkowych rat leasingowych jest zgodne ze stanowiskiem doktryny w tym zakresie, czego przykładem jest poglądy wyrażony w komentarzu do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pod red. K. Gila, A. Obońskiej, A. Wacławczyka i A. Walter, zgodnie z którym: W związku z tym, że treść art. 17b ust. 1 PDOPrU nie odnosi się do kwestii określenia momentu, w którym korzystający niebędący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłaty należne finansującemu na podstawie zawartej umowy leasingu, zastosowanie znajdą ogólne zasady potrącania kosztów, określone w art. 15 ust. 4d i 4e PDOPrU koszty te podlegać będą zatem rozpoznaniu na bieżąco (K. Gil, A. Obońska, A. Wacławczyk, A. Walter (red.), Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz., Wyd. 2. Warszawa 2016).

Jednocześnie Wnioskodawca chciałby wskazać, że stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę jest zgodne ze stanowiskiem organów podatkowych prezentowanym w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów, czego przykładem jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 stycznia 2015 r. (sygn. ILPB4/423-521/14-2/DS), w której organ stwierdził, że (...) pierwsza rata leasingowa w kwocie stanowiącej 20% wartości przedmiotu leasingu jest kosztem pośrednim i podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w pełnej wysokości w momencie jej poniesienia.

Reasumując, w ocenie Spółdzielni, pierwsza rata leasingowa powinna zostać zaliczona przez Spółdzielnię do kosztów uzyskania przychodów w okresie, za który ta rata będzie należna.

W piśmie stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku Spółdzielnia doprecyzowała swoje stanowisko wskazując, że w kontekście przywołanego we wniosku przepisu art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku z tytułu pierwszej raty leasingowej, Wnioskodawca uznaje dzień, w którym ww. wydatkiem zostanie obciążony wynik finansowy Spółdzielni. Tym samym, zawarte w stanowisku Wnioskodawcy sformułowanie wydatek stanowiący pierwszą ratę leasingową powinien zostać zaliczony przez Spółdzielnię do kosztów uzyskania przychodów w okresie, za który ta rata będzie należna należy rozumieć tak, że zdaniem Wnioskodawcy wydatek stanowiący pierwszą ratę leasingową powinien zostać zaliczony przez Spółdzielnię do kosztów uzyskania przychodów w okresie, w którym wydatek ten obciąży wynik finansowy Spółdzielni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

Zgodnie z przepisem art. 17a pkt 1 tej ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej finansującym, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Natomiast stosownie do art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 17b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. nr 26, poz. 143, z 1998 r. nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. nr 49, poz. 484 i nr 101, poz. 1178)

&− do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Aby dana umowa mogła zostać uznana za tzw. podatkową umowę leasingu, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

• przedmiotem umowy mogą być wyłącznie rzeczy i prawa stanowiące środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów,
• jedna ze stron umowy oddaje drugiej przedmiot umowy do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków, za co druga ze stron jest zobowiązana zapłacić.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, należy zauważyć, że cytowany na wstępie przepis art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wynikające z umowy leasingu raty (opłaty).

Rozstrzygając zatem kwestię momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wskazanej w zdarzeniu przyszłym pierwszej raty leasingowej, należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów, które zostały uregulowane w art. 15 ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z niniejszej regulacji wynika więc, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Z kolei dla ustalenia momentu zaliczenia ponoszonych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, ważne jest rozpoznanie rodzaju powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Kosztami takimi są więc w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, czy warunkujące prowadzenie tej działalności. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

W świetle powyższych wyjaśnień należy więc stwierdzić, że związek poniesionego wydatku w postaci pierwszej raty leasingowej z uzyskiwanymi przez Spółdzielnię przychodami nie ma charakteru bezpośredniego. Tym samym, niniejszy wydatek stanowi koszt pośrednio związany z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.

Moment potrącalności takich kosztów określają przepisy art. 15 ust. 4d i ust. 4e ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wobec powyższego, wskazanie w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że dniem poniesienia jest dzień, na który ujęto koszt w księgach oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać na podstawie zapisów w księgach prowadzonych w oparciu o uregulowania ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm.).

Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa więc datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Koszt podatkowy powstaje zatem w dniu zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych, a nie w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej. Podstawą ujęcia takich kosztów jest faktura lub inny dokument. Natomiast data sporządzenia dowodu księgowego (faktury lub innego dokumentu) może się różnić od daty dokonania operacji gospodarczej, którą dokumentuje.

W konsekwencji stwierdzić należy, że za dzień poniesienia kosztu uznaje się dzień, na który podatnik uwzględnia koszt w prowadzonych przez niego księgach rachunkowych. Dnia poniesienia kosztu nie należy także utożsamiać z dniem faktycznego księgowania kosztów, tj. z dniem technicznego zapisu operacji gospodarczej w księgach rachunkowych, ponieważ data zapisu księgowego jest tylko datą technicznego wprowadzenia informacji do ksiąg rachunkowych. Zatem nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach, tylko jego ujęcie jako kosztu, tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt z punktu widzenia przepisów o rachunkowości.

Innymi słowy, przyporządkowanie księgowe danego kosztu do okresu sprawozdawczego zgodnie z przepisami o rachunkowości pozwala na określenie dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, ustawodawca przesądził, że pośrednie koszty uzyskania przychodów rozpoznawane są nie na zasadzie kasowej (a więc z momentem faktycznego poniesienia danego wydatku przez podatnika skutkującego uszczupleniem jego majątku), lecz na zasadzie memoriałowej (a więc z momentem księgowego poniesienia danego wydatku przez podatnika).

W konsekwencji, za dzień poniesienia kosztu podatkowego należy rozumieć dzień, na który ujęto wydatek w księgach rachunkowych jako koszt, tj. obciążono tym wydatkiem wynik finansowy podatnika.

W tym stanie rzeczy, odnosząc powołane uregulowania prawne oraz przedstawione wyjaśnienia do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wydatek z tytułu pierwszej raty leasingowej, wynikający z zawartej umowy leasingu w rozumieniu art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca powinien rozpoznać jako pośredni koszt uzyskania przychodów jednorazowo w dacie poniesienia (dzień, na który obciążono tym wydatkiem wynik finansowy Spółdzielni) w myśl art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie tut. Organ pragnie dodać, że w związku z tym, iż to pytanie podatkowe określone przez podatnika wyznacza zakres przedmiotowy wniosku, w niniejszej interpretacji indywidualnej odniesiono się ściśle do kwestii w nim zawartej, tj. momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pierwszej raty leasingowej.

W odniesieniu do powołanej przez Spółdzielnię interpretacji indywidualnej, należy stwierdzić, że jest ona rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Natomiast co do przywołania przez Wnioskodawcę poglądu występującego w doktrynie prawa podatkowego, zaznaczyć należy, że odzwierciedla on indywidualne stanowisko jego autora na dany temat. Ponadto dodaje się, że komentarze podatkowe znajdujące się w publikacjach nie posiadają waloru wykładni powszechnej normującej prawo.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu