Temat interpretacji

Czy po utracie przedmiotu leasingu, wydatki jakie Spółka poniosła na spłatę zobowiązania wobec leasingodawcy odnoszące się do spłaty wartości początkowej, części odsetkowej rat leasingowych oraz opłaty manipulacyjnej, wynikające z rozliczenia umowy leasingu po utracie przedmiotu leasingu, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2017 r. (data wpływu 11 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków jakie Spółka poniosła na spłatę zobowiązania wobec leasingodawcy do kosztów uzyskania przychodu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków jakie Spółka poniosła na spłatę zobowiązania wobec leasingodawcy do kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawcą jest Sp. z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: Wnioskodawca lub Spółka). Przedmiotem działalności Spółki jest stacja kontroli pojazdów, serwis mechaniczny, blacharnia oraz lakiernia. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa, Wnioskodawca zawarł w dniu 20 listopada 2012 r. umowę leasingu finansowego z Spółką X S.A. na okres 48 miesięcy. Przedmiotem leasingu był samochód osobowy marki Mercedes Benz E-350, rok produkcji 2010. Wartość przedmiotu leasingu wynosiła 180.000 zł. Auto użytkowane było przez Prezesa Zarządu Spółki na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W rozliczeniu podatkowym, Spółka przyjmowała samochód za środek trwały i dokonywała od niego odpisów amortyzacyjnych. Część odsetkową dotyczącą rat leasingowych Spółka zaliczała do kosztów uzyskania przychodu w dacie poniesienia. Dnia 21 grudnia 2013 r. auto zostało skradzione. Kradzież została zgłoszona na Policję. Firma ubezpieczeniowa odmówiła wypłaty odszkodowania z auto-casco. Zgodnie z umową leasingu finansowego, z racji faktu, że doszło do utraty przedmiotu stanowiącego przedmiot leasingu, leasing wygasł. Po kradzieży auta, Spółka zaprzestała dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z ogólnymi warunkami leasingu, leasingodawca w stosunku do reszty zobowiązań wynikających z niespłaconych rat leasingu i ustalonej wartości końcowej, wyliczył kwotę zdyskontowaną, którą Spółka była zobowiązana uiścić. Poza tym, Spółka była zobowiązana do zapłaty jednorazowej opłaty manipulacyjnej z tytułu utraty przedmiotu leasingu. Z uwagi na brak przedmiotu leasingu nie było podstawy do wystawienia faktury, wystawiono więc notę poszkodową. Spółka dokonała spłaty kwoty, do której była zobowiązana, czym zaspokoiła wszelkie roszczenia firmy leasingowej powstałe z tytułu rozwiązanej umowy leasingu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy po utracie przedmiotu leasingu, wydatki jakie Spółka poniosła na spłatę zobowiązania wobec leasingodawcy odnoszące się do spłaty wartości początkowej, części odsetkowej rat leasingowych oraz opłaty manipulacyjnej, wynikające z rozliczenia umowy leasingu po utracie przedmiotu leasingu, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki jakie Spółka poniosła na spłatę zobowiązania wobec leasingodawcy odnoszące się do spłaty wartości początkowej, części odsetkowej rat leasingowych oraz opłaty manipulacyjnej, wynikające z rozliczenia umowy leasingu po utracie przedmiotu leasingu, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 2014 poz. 851 ze zm. - dalej jako Ustawa o CIT). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodu uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Podstawą zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest wykazanie związku między ponoszonymi kosztami, a osiąganymi przychodami. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują bezpośredniego wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z umową leasingu, dlatego też zasadnicze znaczenie dla dokonania oceny możliwości zaliczenia wskazanych w pytaniu wydatków do kosztów uzyskania przychodu, będzie miało określenie, czy zostały one poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów.

Biorąc pod uwagę przepis art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących warunków:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe przesłanki zostały przez Wnioskodawcę spełnione. Ponadto, podkreślić należy, że wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z umową leasingu, nie zostały wymienione w katalogu przesłanek negatywnych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Koszty poniesione w związku z przedterminowym zakończeniem umowy leasingu stanowiły dla Spółki zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, ponieważ obowiązek ich zapłaty wynikał wprost z umowy leasingu. W przypadku niedokonania płatności, Spółka narażałaby się na ewentualne konsekwencje prawne lub postępowanie sądowe, które dodatkowo zwiększyłoby obciążenie Spółki pod względem finansowym. Finalnie i tak należałoby uregulować należności, ponieważ stanowiły one niekwestionowany obowiązek po stronie Spółki. Ponadto, Spółce zależało na zachowaniu dobrych relacji z firmą leasingową. Przepisy ustawy o CIT nie regulują wprost sytuacji, gdy przedmiot leasingu zostaje skradziony, dlatego też zastosowanie znajdą tu ogólne zasady zaliczania wydatku do kosztu podatkowego. Zgodnie z obowiązującymi przepisami wydatek ma służyć osiągnięciu przychodu lub zachowaniu lub zabezpieczeniu źródeł przychodów w przyszłości.

Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów, o ile umowa spełnia warunki wynikające z przepisów art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a mianowicie:

• umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
• umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
• suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu: przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma decydującego znaczenia, czy opłaty te ponoszone są w trakcie trwania umowy, czy też po jej zakończeniu. W dalszym ciągu są to bowiem opłaty leasingowe wynikające z umowy leasingu. W przedstawionym stanie faktycznym, utrata przedmiotu leasingu nastąpiła w wyniku zdarzenia losowego czyli kradzieży. W związku z tym, na mocy umowy leasingu, Wnioskodawca zobowiązany był do zapłaty wymagalnych niezapłaconych płatności. W opinii Wnioskodawcy wydatki te należy uznać za koszt związany z umową leasingową i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Co prawda, nie jest to już opłata za korzystanie z przedmiotu leasingu, lecz Wnioskodawca podpisując umowę zobowiązał się do poniesienia opłaty w określonej sytuacji, by móc korzystać z przedmiotu umowy. Zobowiązanie to stanowiło więc niezbędny element, aby móc zawrzeć umowę leasingu.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidulanej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 23 lutego 2015r. sygn. ITPB1/415-1165/14/KW. Organ podatkowy stwierdził, że Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego stanowią koszt uzyskania przychodów, o ile umowa spełnia warunki wynikające z przepisów art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma decydującego znaczenia, czy opłaty te ponoszone są w trakcie trwania umowy, czy też po jej zakończeniu. W dalszym ciągu są to bowiem opłaty leasingowe wynikające z umowy leasingu. Jeżeli w wyniku zdarzenia losowego (np. kradzieży lub zniszczenia), następuje utrata przedmiotu leasingu, a na mocy zawartej z finansującym umowy korzystający zobowiązany jest do zapłaty kwoty rozliczeniowej, to kwotę tę należy uznać za koszt związany z umową leasingową i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki jakie Spółka poniosła na spłatę zobowiązań wynikających z rozliczenia umowy leasingu po utracie przedmiotu leasingu, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, ponieważ spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy CIT oraz nie są wymienione w negatywnym katalogu wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Biorąc powyższe pod uwagę, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na spłatę zobowiązania wobec leasingodawcy odnoszące się do spłaty wartości początkowej, części odsetkowej rat leasingowych oraz opłaty manipulacyjnej wynikające z rozliczenia umowy leasingu po kradzieży auta, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: updop).

Zgodnie z art. 17a pkt 1 updop, ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej finansującym, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do art. 17b ust. 1 updop, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.

W myśl natomiast art. 17b ust. 2 updop, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178),

-do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f - 17h.

Stosownie do art. 17f ust. 1 updop, do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony;
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio;
3. umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu:
1. odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w lit. b, albo
2. finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Jak wynika z powyższego, jeżeli zawarto umowę leasingu spełniającą wymienione wyżej warunki, to ponoszone na jej podstawie opłaty stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego.

W celu prawidłowego zaliczenia wydatków związanych z przedmiotem leasingu do kosztów uzyskania przychodów, oprócz spełnienia warunków umowy, należy mieć na uwadze generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 15 ust. 1 updop. Stosownie do treści ww. regulacji, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę leasingu finansowego z Spółką X S.A. na okres 48 miesięcy. Przedmiotem leasingu był samochód osobowy. Auto użytkowane było przez Prezesa Zarządu Spółki na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W rozliczeniu podatkowym, Spółka przyjmowała samochód za środek trwały i dokonywała od niego odpisów amortyzacyjnych. Część odsetkową dotyczącą rat leasingowych Spółka zaliczała do kosztów uzyskania przychodu w dacie poniesienia. Dnia 21 grudnia 2013 r. auto zostało skradzione. Kradzież została zgłoszona na Policję. Firma ubezpieczeniowa odmówiła wypłaty odszkodowania z auto-casco. Zgodnie z umową leasingu finansowego, z racji faktu, że doszło do utraty przedmiotu stanowiącego przedmiot leasingu, leasing wygasł. Po kradzieży auta, Spółka zaprzestała dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z ogólnymi warunkami leasingu, leasingodawca w stosunku do reszty zobowiązań wynikających z niespłaconych rat leasingu i ustalonej wartości końcowej, wyliczył kwotę zdyskontowaną, którą Spółka była zobowiązana uiścić. Poza tym, Spółka była zobowiązana do zapłaty jednorazowej opłaty manipulacyjnej z tytułu utraty przedmiotu leasingu. Z uwagi na brak przedmiotu leasingu nie było podstawy do wystawienia faktury, wystawiono więc notę poszkodową. Spółka dokonała spłaty kwoty, do której była zobowiązana, czym zaspokoiła wszelkie roszczenia firmy leasingowej powstałe z tytułu rozwiązanej umowy leasingu.

Stosownie do art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.), przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. W myśl art. 7095 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli po wydaniu korzystającemu rzecz została utracona z powodu okoliczności, za które finansujący nie ponosi odpowiedzialności, umowa leasingu wygasa. Na podstawie art. 7095 § 2 Kodeksu cywilnego, korzystający powinien niezwłocznie zawiadomić finansującego o utracie rzeczy. Zgodnie natomiast z art. 7095 § 3 Kodeksu cywilnego, jeżeli umowa leasingu wygasła z przyczyn określonych w § 1, finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i wygaśnięcia umowy leasingu oraz z tytułu ubezpieczenia rzeczy, a także naprawienia szkody.

Z powyższej regulacji wynika, że jeżeli po wydaniu korzystającemu rzecz została utracona z powodu okoliczności za które korzystający nie ponosi odpowiedzialności, zatem również w przypadku kradzieży przedmiotu leasingu, umowa leasingu wygasa. Finansujący może w tej sytuacji żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia przewidzianych w umowie niezapłaconych rat pomniejszonych o korzyści jakie finansujący uzyskał przed umownym terminem wygaśnięcia umowy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera natomiast regulacji, które by wprost odnosiły się do sytuacji, w której przedmiot leasingu zostaje skradziony, dlatego też w takim przypadku zastosowanie znajdą ogólne zasady zaliczania wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego stanowią koszt uzyskania przychodów, o ile umowa leasingu spełnia warunki wynikające z przepisów art. 17b ust. 1 updop. Nie ma decydującego znaczenia, czy opłaty te ponoszone są w trakcie trwania umowy, czy tez po jej zakończeniu. W dalszym ciągu są to bowiem opłaty leasingowe wynikające z umowy leasingu, które korzystający musi uiścić. Jeżeli zatem w wyniku zdarzenia losowego przedmiot leasingu zostaje skradziony, to kwota pozostająca do spłaty z tytułu umowy leasingu może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Nie jest to już opłata za korzystanie z przedmiotu leasingu, lecz korzystający podpisując umowę leasingową zobowiązuje się do poniesienia takiej opłaty w określonych sytuacjach by móc korzystać z przedmiotu leasingu. Zatem, jeżeli Wnioskodawca poniósł wydatki o jakich mowa we wniosku, to wydatki te można uznać za wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i tym samym można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej