Temat interpretacji

W zakresie sposobu rozliczania przychodów i kosztów uzyskania przychodów przez członka konsorcjum będącego liderem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 października 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 18 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczania przychodów i kosztów uzyskania przychodów przez członka konsorcjum będącego liderem jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczania przychodów i kosztów uzyskania przychodów przez członka konsorcjum będącego liderem.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w sektorze usług budowlanych i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W ramach swojej działalności świadczy usługi budowlane w branży elektrycznej w tym instalacje wewnętrzne w obiektach budowlanych, sieci elektroenergetyczne nN i sN, oświetlenie ulic i placów, budowa stacji transformatorowych i inne roboty elektryczne. W celu realizacji usług na rzecz zamawiających Wnioskodawca planuje tworzyć konsorcja razem ze swoimi partnerami biznesowymi. Konsorcjantami będą inne podmioty świadczące usługi budowlane, czy remontowe albo podmioty świadczące usługi towarzyszące usługom budowlanym (np. usługi projektowe). Utworzenie konsorcjum pozwoli stronom konsorcjum na składanie ofert oraz realizację usług, które nie mogłyby być realizowane przez każdego z konsorcjantów osobno, z uwagi na brak środków lub odpowiedniej, specjalistycznej wiedzy. Konsorcjum będzie tworzone przez dwa podmioty: Wnioskodawcę oraz konsorcjanta. Zasady współpracy w ramach konsorcjum regulowane będą umową konsorcjum zawieraną pomiędzy uczestnikami konsorcjum. Zgodnie z treścią planowanej umowy konsorcjum, utworzenie konsorcjum nie powoduje powstania jakiegokolwiek wspólnego majątku mającego charakter wspólności łącznej, nie powoduje zawiązania żadnego rodzaju spółki. Uczestnicy konsorcjum zachowują w ramach konsorcjum pełną odrębność i samodzielność. Zakres prac każdego z uczestników konsorcjum nie jest co do zasady określany w umowie z zamawiającym, zamawiającego nie interesuje, który podmiot i w jakim zakresie wykona zlecone prace, z jego perspektywy za całość prac odpowiada Wnioskodawca i to Wnioskodawca ma zapewnić wykonanie całości prac. Podział prac nie będzie regulowany w umowie konsorcjum. Zgodnie z umową, Wnioskodawca będzie liderem konsorcjum, nie będzie pobierał jednakże wynagrodzenia za wykonywanie funkcji lidera. Lider konsorcjum ma za zadanie przede wszystkim reprezentować konsorcjum w relacji z zamawiającym oraz z podmiotami trzecimi w związku z podpisaniem umowy o świadczenie usług oraz w związku z późniejszą realizacją przedmiotu tej umowy. W szczególności lider będzie umocowany do prowadzenia korespondencji z zamawiającym, otrzymywania oświadczeń, instrukcji zleceń od zamawiającego w toku wykonywania usług przez konsorcjum. Lider będzie miał za zadanie również koordynować roboty prowadzone przez konsorcjum, często również będzie musiał zapewnić obsadę na stanowisku kierownika budowy i kierowników robót. Lider będzie rozliczał również wykonywanie usług przez konsorcjum z zamawiającym. W ramach rozliczania usług konsorcjum z zamawiającym lider wystawi na zamawiającego faktury, dokumentujące część lub całość usług wykonywanych przez konsorcjum. Wnioskodawca wystawi więc we własnym imieniu na zamawiającego faktury potwierdzające wykonanie prac w danym okresie. Faktury te obejmą zarówno realizację prac wykonanych przez Wnioskodawcę, jak i prace wykonywane przez konsorcjanta. Konsorcjant nie wystawia na zamawiającego własnych faktur, ponieważ za całość relacji z zamawiającym, w tym również za fakturowanie i rozliczanie prac, odpowiada lider konsorcjum. Podstawą zapłaty przez zamawiającego wynagrodzenia należnego konsorcjum będzie zatem faktura wystawiona przez Wnioskodawcę. Umowa konsorcjum reguluje również sposób podziału przychodów konsorcjum oraz kosztów wspólnych poszczególnych konsorcjantów. Podział przychodów i kosztów będzie proporcjonalny do udziału każdego z partnerów w konsorcjum, np. po 50%. Przychody konsorcjum, czyli kwota netto z faktury wystawianej przez lidera na zamawiającego będą więc dzielone proporcjonalnie, np. po 50% między Wnioskodawcę i konsorcjanta. Lider wypłaci konsorcjantowi należną mu część przychodów na podstawie faktury, wystawionej przez konsorcjanta na rzecz lidera. Konsorcjant wystawi fakturę na kwotę równą połowie kwoty netto faktury wystawionej przez lidera na zamawiającego. Przychód Wnioskodawcy stanowi 50% wynagrodzenia netto wskazanego w fakturze wystawionej na zamawiającego. Pozostała kwota wynikająca z faktury wystawianej przez lidera na zamawiającego, jako należna pozostałym uczestnikom konsorcjum, nie będzie stanowiła przychodu Wnioskodawcy.

Koszty wspólne konsorcjum dzielone będą również według udziału w konsorcjum każdego z partnerów. Koszty wspólne konsorcjum to w szczególności koszty mediów, podwykonawców, koszty zaplecza budowy, ubezpieczeń, ochrony, kontenerów na odpady, łączy telefonicznych i internetowych, zabezpieczeń wykonania umowy, ustanowienia kierownika budowy i kierownika robót oraz wszelkie inne koszty ustalone pomiędzy stronami. Wykaz kosztów wspólnych może nieco różnić się, w zależności od każdorazowej umowy, niemniej mechanizm rozliczania kosztów wspólnych będzie zawsze taki sam. Za każdy przyjęty okres rozliczeniowy (zazwyczaj miesiąc) strony dokonają rozliczenia poniesionych, zaakceptowanych przez obie strony, kosztów wspólnych. Następnie lider wystawi na konsorcjanta odpowiednio notę uznaniową lub obciążeniową, w taki sposób, żeby w efekcie każda ze stron poniosła 50% kosztów wspólnych inwestycji. Przykładowo, jeżeli Wnioskodawca poniesie koszty wspólne w wysokości 150, a konsorcjant w wysokości 250, wówczas suma kosztów wspólnych wynosi 400, zatem każdy z uczestników konsorcjum powinien partycypować w kosztach wspólnych w wysokości 200. Oznacza to, że lider wystawi na konsorcjanta notę uznaniową na kwotę 50 i przekaże konsorcjantowi 50, jako wyrównanie udziału w kosztach wspólnych konsorcjum.

Wnioskodawca wydatki związane z realizacją poszczególnych etapów robót zaewidencjonuje w księgach rachunkowych na bieżąco, tj. co do zasady w dacie wpływu dokumentu.

Następnie, lider dokona podziału poniesionych wydatków na bezpośrednie i pośrednie koszty uzyskania przychodów, w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: ustawa o PDOP), i rozliczy w kosztach podatkowych z zachowaniem przepisów ustawy o PDOP, dotyczących momentu rozliczenia bezpośrednich i pośrednich kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie, poniesione koszty bezpośrednie będą rozliczane proporcjonalnie do osiąganych przychodów przez lidera.

Strony w umowie konsorcjum uzgodnią, że konsorcjant wystawi na lidera fakturę (ryczałtową) na kwotę 50% kwoty netto z faktury wystawionej przez lidera na rzecz zamawiającego, bez względu na wartość prac wykonanych przez konsorcjanta, czy też wysokość kosztów poniesionych przez konsorcjanta w danym okresie. Wnioskodawca kosztów wynikających z tej faktury nie rozliczy w kosztach uzyskania przychodów. Uczestnicy konsorcjum nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustawy o PDOP.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w tak przedstawionym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) do rozliczenia konsorcjum będzie miał zastosowanie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o PDOP?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, do rozliczenia konsorcjum ma zastosowanie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o PDOP. Konsorcjum spełnia bowiem kryteria warunkujące uznanie go za wspólne przedsięwzięcie, w rozumieniu art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o PDOP.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o PDOP, przychody z m.in. wspólnego przedsięwzięcia łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ustawy o PDOP). Jednocześnie, ustawa o PDOP nie definiuje pojęcia konsorcjum, jak również wspólnego przedsięwzięcia, wskazując jedynie w jaki sposób należy rozliczać przychody i koszty po stronie jego uczestników.

Umowa konsorcjum jest umową gospodarczą, co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy solidarnym ponoszeniu ryzyka. Zawarcie umowy o wspólne przedsięwzięcie gospodarcze - umowy konsorcjum, nie ma na celu powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie istniejących stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że dwóch lub więcej wspólników przedsięwzięcia jest związanych ustaleniami umownymi oraz, że owe ustalenia umowne ustanawiają sprawowanie współkontroli. Działalność wykonywana w ramach wspólnego przedsięwzięcia może być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, jednakże do uznania takiej działalności za wspólne przedsięwzięcie wystarczy jednokrotne jej wykonanie, nie musi to być więc działalność nastawiona na wykonanie w sposób powtarzający się. Przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum powinni dokonywać podziału kosztów, czy przychodów zgodnie z ustaleniami wynikającymi z porozumienia między uczestnikami konsorcjum, np. według zawartej umowy. Rozliczenia pomiędzy konsorcjantami są sprawą wewnętrzną i pozostają poza sferą rozliczeń z zamawiającym. Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy, logistyczny, techniczny lub organizacyjny przekracza możliwości jednego podmiotu. Ponieważ prawo nie wyszczególnia umowy konsorcjum, należy ona do tzw. umów nienazwanych. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie ma własnej osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane, nie musi mieć odrębnej nazwy, ani też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli działaniach nie związanych z konsorcjum), a w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Ponadto, konsorcjum nie jest samodzielnym podatnikiem podatku CIT, są nimi członkowie konsorcjum.

Zgodnie z cywilistyczną zasadą swobody umów, wyrażoną w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm. winno być: t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiał się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego. Strony takiej umowy korzystając z powyższej zasady swobody umów mogą dowolnie ułożyć swój stosunek zobowiązaniowy, tzn. mogą dowolnie określać wzajemne prawa i obowiązki, i o ile nie jest to sprzeczne z właściwością stosunku zobowiązaniowego, z zasadami współżycia społecznego mogą traktować zawartą umowę jako nieuregulowaną przepisami kodeksu cywilnego umowę konsorcjum. Zatem, pomiędzy członkami konsorcjum istnieje duża swoboda w zakresie kształtowania zasad wzajemnych rozliczeń. Istotne jest bowiem, by przyjęte zasady rozliczeń realizowały postanowienia umowy konsorcjum, a członkowie konsorcjum posiadali odpowiednią dokumentację, z której rozliczenia te będą wynikać.

W kontekście rozważań przytoczonych powyżej, w ocenie Wnioskodawcy, przyszłe konsorcjum spełnia kryteria warunkujące uznanie go za wspólne przedsięwzięcie w rozumieniu art. 5 ustawy o PDOP. Zdaniem Wnioskodawcy, klasyfikacja konsorcjum jako wspólnego przedsięwzięcia w rozumieniu art. 5 ustawy o PDOP, znajduje potwierdzenie zarówno w sposobie sformułowania celu, dla którego wspólne przedsięwzięcie zostanie zawiązane, jak również w szeregu postanowień umownych wynikających z porozumienia zawartego pomiędzy Wnioskodawcą a partnerem biznesowym, a w szczególności:

• współpraca pomiędzy stronami zostanie nawiązana w zamiarze realizacji wspólnego celu gospodarczego w postaci konkretnej inwestycji budowlanej,
• utworzenie konsorcjum pozwoli uczestnikom konsorcjum na składanie ofert oraz realizację usług, które nie mogłyby być realizowane przez każdego z konsorcjantów osobno, z uwagi na brak środków lub odpowiedniej, specjalistycznej wiedzy,
• podmiotem pełniącym funkcję lidera w ramach realizacji wspólnego przedsięwzięcia będzie Wnioskodawca, który zostanie upoważniony do reprezentowania obu stron, zarządzania środkami pieniężnymi oraz dokonywania wzajemnych rozliczeń pomiędzy stronami i z zamawiającym,
• zysk wynikający z realizacji wspólnego celu gospodarczego w ramach konsorcjum będzie rozliczany pomiędzy Wnioskodawcą a uczestnikami konsorcjum proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach konsorcjum, tj. w proporcji 50% do 50%.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) do rozliczenia konsorcjum będzie miał zastosowanie art. 5 ust. 1. i 2 ustawy o PDOP. Konsorcjum spełni kryteria warunkujące uznanie go za wspólne przedsięwzięcie w rozumieniu art. 5 ustawy o PDOP.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 października 2014 r., Znak: IPPB5/423-802/14-2/RS oraz w wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 marca 2011 r., sygn. akt II FSK 1950/09.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będąc liderem konsorcjum, powinna zaliczać do przychodów podatkowych i odpowiednio kosztów uzyskania przychodów tylko tę ich część, która dotyczy Spółki, tj. w proporcji odpowiadającej posiadanemu przez Wnioskodawcę udziałowi w zysku konsorcjum.

Treść art. 5 ust. 1 ustawy o PDOP, dotyczy sposobu podziału przychodów uczestników konsorcjum, zgodnie z którym przychody ze wspólnego przedsięwzięcia łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). Przepis ten nie reguluje natomiast momentu uzyskania przychodów u każdego z konsorcjantów. W tym zakresie zastosowanie znajdą przepisy odpowiednio art. 12 ustawy o PDOP. Spółka dla momentu powstania przychodu z udziału w konsorcjum zastosuje, co do zasady, postanowienia wynikające z art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zatem, przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa. Wskazać jednak należy, że w sytuacji, w której lider przekazuje część aktywów, takich jak np. środki pieniężne innemu podmiotowi, tj. uczestnikowi konsorcjum, nie będąc uprawnionym do dysponowania tymi aktywami, ich wartość nie może być traktowana jako przychód w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), tj. kwoty przychodu jaką rozpozna Wnioskodawca z tytułu wystawionej faktury na rzecz zamawiającego (50% wynagrodzenia netto wskazanego na fakturze) uznać należy, że lider postąpi prawidłowo. Przyszłe postępowanie lidera znajduje również aprobatę w stanowisku prezentowanym przez organy podatkowe. Jako przykład wskazać można interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 października 2014 r., Znak: IPPB5/423-802/14-2/RS, w której organ uznał, że: (...) przepis art. 5 ustawy podatkowej określa sposób podziału i opodatkowania przychodu ze źródeł przychodów będących źródłami wspólnymi dla więcej niż jednego podatnika. Przychody ze źródeł wspólnych opodatkowuje się osobno u każdego z podatników. Przychód z omawianych źródeł stanowi taką część przychodu wspólników ze wspólnego przedsięwzięcia, jaka odpowiada udziałowi podatnika. Ustalona w powyższy sposób suma przychodu podlega łączeniu z innymi, podlegającymi opodatkowaniu na zasadach ogólnych, przychodami podatnika. Analogiczne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 2 sierpnia 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-542/11/AP oraz w interpretacji indywidualnej z 6 października 2015 r., Znak: IBPB-1-3/4510-184/15/MO.

Z kolei, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 29 września 2010 r., Znak: ITPB3/423-327a/10/MT uznał, że: (...) przychodem Wnioskodawcy z tytułu realizacji umowy z Zamawiającym jest wynagrodzenie należne Konsorcjum w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w Konsorcjum. Pozostała część tego wynagrodzenia - jako należna Partnerowi (...) - nie stanowi natomiast przychodu Wnioskodawcy. Dla kwalifikacji podatkowej tej części wynagrodzenia po stronie Wnioskodawcy nie ma przy tym znaczenia okoliczność, że faktycznie otrzymuje on tę kwotę od Zamawiającego, a dopiero następnie przekazuje ją, w ramach stosownych rozliczeń dokonywanych na podstawie umowy Konsorcjum, na rzecz Partnera.

Z kolei, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 2 czerwca 2010 r., Znak: IPPB5/423-157/10-6/DG zaprezentował stanowisko, zgodnie z którym: Lider wystawiając fakturę w imieniu konsorcjum działa w imieniu własnym i w imieniu konsorcjantów. W momencie wystawiania faktury będzie posiadać informację, jaka kwota wynagrodzenia objętego fakturą przypada na każdego z członków konsorcjum (...). W konsekwencji, przychodem Lidera jest wyłącznie ta część objętego fakturą wynagrodzenia, która jemu jest należna. Pozostałą część wynagrodzenia ma obowiązek przekazać członkom konsorcjum, jako kwotę im należną. (...) Do przychodów Lidera nie powinno się doliczać pozostałej kwoty zafakturowanego na Zamawiającego wynagrodzenia, które faktycznie należne jest członkowi konsorcjum. (...) przychody dla Partnerów w ustalonej proporcji powstaną z not uznaniowych wystawionych przez Lidera oraz koszty w ustalonej proporcji z not obciążeniowych wystawionych przez Lidera.

Podsumowując, przychodem należnym Wnioskodawcy z tytułu udziału w konsorcjum będzie przychód przypadający na Spółkę, zgodnie z proporcją wynikającą z zawartej umowy konsorcjum. Pozostała kwota wynikająca z faktury wystawionej przez Spółkę na zamawiającego, jako należna uczestnikowi konsorcjum, nie będzie stanowić przychodu Wnioskodawcy.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 2 ustawy o PDOP, koszty ze wspólnego przedsięwzięcia łączy się z kosztami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przepisy te ustalają nadrzędne zasady rozliczeń podatkowych dokonywanych między podmiotami biorącymi udział we wspólnym przedsięwzięciu. Niemniej jednak, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie na jaką zgodnie z przepisami ustawy o PDOP powinien być ujmowany dany koszt podatkowy i z zastrzeżeniem wydatków nie mogących być uznanymi za koszty uzyskania przychodu.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Wydatki (koszty wspólne) ponoszone przez konsorcjum będą w prawidłowej wysokości zaliczane do kosztów uzyskania przychodów lidera, tj. w wysokości 50% poniesionych wydatków. Poniesione koszty wspólne przez lidera i konsorcjanta w danym okresie będą bowiem sumowane a następnie rozliczane zgodnie z ustaleniami w umowie konsorcjum. Lider i konsorcjant będzie partycypował w kosztach wspólnych realizacji robót i finansowaniu inwestycji proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach konsorcjum.

Powyższe wnioski znajdują także aprobatę w stanowisku organów podatkowych. Tytułem przykładu w interpretacji indywidualnej z 30 grudnia 2010 r., Znak: IBPBI/2/423-1356/10/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, że: (...) podmioty współuczestniczące w konsorcjum należy traktować jak podwykonawców w ramach umowy konsorcjum, każdy z nich ponosi swoje koszty i osiąga przychody związane z kontraktem. Zatem, rozliczenia pomiędzy podmiotami (...) powinny być dokonywane w sposób umożliwiający właściwe i niebudzące wątpliwości określenie kosztów i przychodów podatkowych dla poszczególnych firm realizujących projekt (...) składające się na wynik związany z działalnością Konsorcjum przychody i koszty deklarowane być powinny dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych przez Spółkę i Konsorcjanta w takiej części/proporcji, w jakiej zostało to uzgodnione pomiędzy uczestnikami Konsorcjum. W interpretacji indywidualnej z 7 maja 2010 r., Znak: ILPB3/423-135/10-4/GC Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty wspólne Konsorcjum przypadające procentowo na Spółkę.

Z kolei w interpretacji indywidulanej z 5 czerwca 2009 r., Znak: ILPB3/423-199/09-2/MM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał za prawidłowe postępowanie podatnika zgodnie z którym: (...) na koniec każdego miesiąca lider wystawi na drugiego członka konsorcjum notę uznaniowa/obciążeniową dokumentującą przekazanie umówionego udziału w całkowitych przychodach i kosztach konsorcjum związanych z budową, a później z funkcjonowaniem i obsługą galerii. Zatem, zgodnie z zasadami dotyczącymi rozliczania kosztów i przychodów wyrażonymi w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, członkowie konsorcjum będący uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia opisanego we wniosku zarówno koszty, jak i przychody winni dzielić proporcjonalnie do udziału wniesionego do tego przedsięwzięcia i łączyć je z przychodami i kosztami z innych źródeł.

Reasumując, kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy będą wyłącznie wydatki przypadające na Spółkę, zgodnie z proporcją wynikającą z zawartej umowy konsorcjum (w dacie na jaką zgodnie z przepisami ustawy o PDOP powinien być ujmowany dany koszt podatkowy i z zastrzeżeniem wydatków nie mogących być uznanymi za koszty uzyskania przychodu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach