Temat interpretacji

Obowiązki płatnika w odniesieniu do płatności dokonywanych na rzecz podmiotów z siedzibą w Irlandii.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2016 r. (data wpływu 8 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia obowiązków płatnika w odniesieniu do płatności dokonywanych na rzecz podmiotów z siedzibą w Irlandii jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z 6 kwietnia 2016 r. data wpływu (8 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia obowiązków płatnika w odniesieniu do płatności dokonywanych na rzecz podmiotów:

• z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki,
• z siedzibą w Irlandii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka akcyjna (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest wiodącym producentem wysokiej jakości systemów oświetleniowych i opraw oświetleniowych zintegrowanych ze źródłem światła w formie panelu led.

Celem budowania atrakcyjnego i profesjonalnego wizerunku oferowanych produktów, Wnioskodawca podejmuje szereg działań o charakterze marketingowym, reklamowym i promocyjnym. Czynności te stanowią formę wspomagającą główną działalność Spółki, gdyż ich zadaniem jest wzmocnienie pozycji rynkowej firmy, poprzez jej rozpoznawalność, pozytywny odbiór, a w konsekwencji zdobywanie nowych rynków zbytu i zwiększenie poziomu sprzedaży.

W związku z powyższym Wnioskodawca korzysta w szerokim zakresie z materiałów wizualizacyjnych w formie drukowanej bądź elektronicznej, np. ulotki, katalogi, foldery, wizytówki, papier firmowy, roll-upy, stoiska wystawowe, strony internetowe. Kluczowym elementem tych materiałów jest forma zastosowanej grafiki poprzez odpowiednie skomponowanie ilustracji oraz tekstu. Wnioskodawca w celu przygotowania powyższych materiałów o charakterze marketingowym, dokonuje odpłatnego nabycia praw do korzystania z fotografii oraz czcionek.

Zakupów fotografii i czcionek Spółka dokonuje za pośrednictwem portali typu stock, czyli stronach internetowych będących bankami zdjęć, takich jak: X, Y, czy Z. Właścicielami tych portali internetowych są najczęściej podmioty zagraniczne, które nie mają na terytorium Polski siedziby zarządu ani miejsca zamieszkania (osoby fizyczne). Podmioty te są zatem nierezydentami w rozumieniu ustaw podatkowych (dalej: Ustawa CIT, Ustawa PIT).

Zakup fotografii lub czcionek od powyższych podmiotów zazwyczaj odbywa się drogą elektroniczną poprzez akceptację regulaminu działania portalu stockowego.

Z regulaminów portali stockowych wynika m.in., że w ramach dokonanego zakupu:

1. nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich na nabywcę, a prawa autorskie do zakupionej fotografii lub czcionki pozostają przy właścicielu portalu albo autorze:
2. nabywca otrzymuje prawo do korzystania z fotografii lub czcionki wyłącznie na swój własny użytek, w szczególności może wykorzystywać zakupione zdjęcia lub czcionki we własnych celach biznesowych i komercyjnych, na stronach internetowych, biuletynach informacyjnych, w reklamach, publikacjach elektronicznych, prezentacjach multimedialnych, broszurach i ulotkach, plakatach, kartkach i pocztówkach, opakowaniach i etykietach, katalogach, w celach promocyjnych i dekoracyjnych;
3. nabywca nie ma prawa by zakupione prawo do korzystania z fotografii lub czcionki odsprzedawać, czy na jego podstawie udzielać dalszej licencji.

Spółka dokonuje zakupu fotografii i czcionek od podmiotów zagranicznych zgodnie z regulaminami portali stockowych, wyłącznie w celach marketingowych, na własny użytek, bez prawa do dalszej odprzedaży. Spółka nie może nabytych w ten sposób fotografii i czcionek sprzedać czy udzielać sublicencji.

Zapłata z tytułu zakupu fotografii i czcionek od podmiotów zagranicznych następuje w walutach obcych i nie jest pomniejszana o podatek u źródła.

W piśmie z 6 kwietnia 2016 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku Spółka doprecyzowała, że:

1. Zapytanie dotyczy dwóch stanów faktycznych:
   1. zakupu fotografii i czcionek od podmiotów innych niż osoba fizyczna, których siedziby znajdują się na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki;
   2. zakupu fotografii i czcionek od podmiotu innego niż osoba fizyczna, którego siedziba znajduje się na terytorium Irlandii.
2. Zapytanie dotyczy dwóch zdarzeń przyszłych:
   1. zakupu fotografii i czcionek od podmiotów innych niż osoba fizyczna, których siedziby znajdują się na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki;
   2. zakupu fotografii i czcionek od podmiotu innego niż osoba fizyczna, którego siedziba znajduje się na terytorium Irlandii.
3. Jednocześnie Spółka pragnie wskazać, iż zgodnie z jej wiedzą, powyższe podmioty podlegają opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania w państwach, w których posiadają siedziby, tj. odpowiednio w Stanach Zjednoczonych Ameryki oraz w Irlandii.
4. W związku z powyższymi wyjaśnieniami Spółka wskazuje, iż wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy przepisów podatkowych wynikających z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka w związku ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym przedstawionym we wniosku ma obowiązek pobrać podatek u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz nierezydentów z tytułu nabycia na portalach stockowych prawa do używania zdjęć i czcionek, wyłącznie na własny użytek dla celów marketingowych, jeżeli Spółka nie będzie w posiadaniu certyfikatu rezydencji...
2. Czy Spółka w związku ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym przedstawionym we wniosku ma obowiązek pobrać podatek u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz nierezydentów z tytułu nabycia na portalach stockowych, prawa do używania zdjęć i czcionek, wyłącznie na własny użytek dla celów marketingowych, jeżeli Spółka będzie w posiadaniu certyfikatu rezydencji...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania nr 1 i 2 w zakresie obowiązków płatnika w odniesieniu do płatności dokonywanych na rzecz podmiotów z siedzibą w Irlandii. Odpowiedź w zakresie określenia obowiązków płatnika w odniesieniu do płatności dokonywanych na rzecz podmiotów z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki przedstawiono w interpretacji indywidualnej z 14 kwietnia 2016 r. nr ILPB4/4510-1-36/16-4/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka nie ma obowiązku pobierania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz nierezydentów z tytułu nabycia zdjęć i czcionek na portalach stockowych dla własnych celów marketingowych, bez względu na to, czy jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji, czy też go nie posiada.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 Ustawy CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-1e Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT podatek dochodowy w wysokości 20% ustała się od uzyskanych przez nierezydentów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodów m.in. z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw.

Jak wynika z art. 21 ust. 2 Ustawy CIT przepisy dotyczące podatku u źródła należy stosować jednak z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Mając na uwadze powyższe w niniejszej sprawie zastosowanie powinny znaleźć regulacje umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte z poszczególnymi państwami, w których siedzibę mają podmioty zagraniczne, od których Spółka dokonuje zakupu zdjęć i czcionek. W szczególności wziąć pod uwagę należy regulacje w zakresie należności licencyjnych.

Każda z umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu zawiera odmienną definicję należności licencyjnych. W zakresie interpretacji pojęcia należności licencyjnych szczególną rolę odgrywa jednak Komentarz do Modelowej Konwencji OECD. Na Modelowej Konwencji wzorowane są wszystkie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Choć nie jest on źródłem prawa, ma moc szczególną, nadając kierunek interpretacji poszczególnym umowom o unikaniu podwójnego opodatkowania. Polskie organy podatkowe z uwagi na to, że Polska jest członkiem OECD mają również obowiązek stosować się do powyższego Komentarza, tak by zapewnić międzynarodową jednolitość interpretacji.

Powyższe potwierdzają organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 3 grudnia 2015 roku, sygn. ITPB1/4511-974/15/MR uznał, iż tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Tym samym w tym miejscu należy zatem wskazać na stosowne zapisy Komentarza do Modelowej Konwencji.

Według powyższego Komentarza do transakcji dotyczących wytworów cyfrowych, takich jak obrazy, dźwięki lub teksty, należy stosować odpowiednio konstrukcje przewidziane dla programów komputerowych. Zgodnie z punktem 14.2 Komentarza, wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej. W Komentarzu zwrócono również uwagę na licencje polegające na elektronicznym zdalnym nagrywaniu utworów. Dla ich rozliczenia przyjęto zasady podobne jak dla programów komputerowych. W punkcie 17.3 wskazano, że elektroniczne zdalne nagrywanie wytworów cyfrowych (obrazy, dźwięki lub tekst) dla własnego użytkowania lub na czerpanie korzyści jest wyłącznie zakupem danych, a nie nabyciem licencji.

Jak wynika z powyższego za należności licencyjne nie mogą być uznawane te należności, które ponoszone są za licencję, w związku z którą jej nabywca:

1. nie nabywa praw autorskich bądź praw do dysponowania nimi w stosunku do przedmiotu licencji;
2. nie będzie dokonywał dalszej odsprzedaży bądź nie będzie udzielał sublicencji;
3. może wykorzystywać przedmiot licencji jedynie do własnych potrzeb.

Powyższe potwierdzają również organy podatkowe. Przykładowo:

1. Minister Finansów w piśmie z dnia 28 maja 1997 r. sygn. PO 4/AK-802.227/97 stwierdził, iż zakup przez podmiot polski od podmiotu zagranicznego egzemplarza programu komputerowego, który nie skutkuje przejściem całości praw autorskich do tego programu, a korzystanie z tych praw ograniczone jest jedynie do wykorzystania na własne potrzeby kupującego (bez prawa do dalszej odprzedaży, powielania, kopiowania itp.), nie rodzi u tego podmiotu obowiązku pobrania podatku dochodowego określonego w art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych;
2. podobne stanowisko wynika również z pisma Ministra Finansów z dnia 30 czerwca 1997 r. sygn. PO 4/AK-802-3627/345/97. Z pisma tego wynika, że Zapłata przez podmiot polski za nabycie od podmiotu zagranicznego programu komputerowego na potrzeby własnej działalności podmiotu polskiego bez praw do jego kopiowania dystrybucji czy innego podobnego realizowania prawa do tego programu nie mieści się w definicji należności licencyjnych określonej w art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 z późn. zm.) oraz określonej przepisach międzynarodowych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, a tym samym należność taka nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Minister Finansów potwierdził zatem, że zakup programu komputerowego na własny użytek nie rodzi obowiązku pobrania podatku u źródła. Taką samą regułę należałoby zastosować do zakupionych zdjęć i czcionek, zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD. Powyższe stanowiska, chociaż odnoszą się do programów komputerowych, w kontekście Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, mają zastosowanie również do innych wytworów cyfrowych (obrazy, dźwięki, teksty). Tym samym należy stwierdzić, iż dotyczą także nabywania licencji na korzystanie z fotografii i czcionek, w zakresie, w jakim zostało to przedstawione przez Wnioskodawcę.

Oznacza to, że zapłata za wykorzystywanie obrazów, czy czcionek zakupionych przez Spółkę na portalach stockowych zgodnie z regulaminem wyłącznie na własny użytek nie stanowi należności licencyjnej w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W konsekwencji w takich przypadkach nie ma obowiązku pobrania podatku u źródła. Spółka korzysta bowiem z zakupionych fotografii i czcionek jedynie na własne cele przygotowania materiałów promocyjnych, reklamowych, marketingowych. Jednocześnie zakupione fotografie i czcionki nie podlegają dalszej odsprzedaży.

Obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT. W przedstawionym stanie faktycznym nie obejmuje on swoją dyspozycją Wnioskodawcy, gdyż wypłacone przez niego należności nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie wyżej wymienionych przepisów. Dokonując wypłaty należności na rzecz nierezydentów z tytułów wymienionych w stanie faktycznym nie jest zatem zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od płatności na rzecz zagranicznego kontrahenta.

W przypadku wypłaty przez Spółkę należności nierezydentom, które nie mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, Spółka nie będzie miała obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji warunkującego niepobranie podatku u źródła. W związku z tym na Spółce nie będzie również ciążył obowiązek do złożenia informacji IFT-2/IFT-2R.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również organy podatkowe.

Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 7 listopada 2013 r. sygn. ILPB4/423-319/13-2/ŁM potwierdził stanowisko podatnika, który wskazał, iż uzyskał prawo do korzystania z zasobów fotograficznych z witryny internetowej, jedynie na cele reklamowe, promocji, rozrywkowe, np. biuletyny, publikacje internetowe i elektroniczne, wydruki plakatów. Podatnik jednocześnie nie miał uprawnienia do wykorzystania zasobów w zakresie, w jakim zostałyby użyte do celów związanych z odsprzedażą. Organ podatkowy potwierdził, że podatnik nie jest zobowiązany do pobrania podatku u źródła, gdyż tego rodzaju zakup nie mieści się w pojęciu należności licencyjnych, o których mowa w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD.

W analogicznym stanie faktycznym, wypowiadał się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 28 listopada 2011 r. sygn. IBPBI/2/423-1207/11/MS. Podatnik nabywał prawo do korzystania z zasobów fotograficznych, ilustracji, animacji oraz innej zawartości multimedialnej za pośrednictwem witryny internetowej wyłącznie na własne potrzeby, będąc jednocześnie końcowym użytkownikiem tej zawartości. Organ podatkowy potwierdził również, że płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz podmiotu kanadyjskiego nie stanowią należności licencyjnych. Oznacza to, że Spółka dokonując wypłaty takich należności nie będzie obowiązana do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

Należy zatem stwierdzić, iż zakup licencji uprawniających Spółkę do użytkowania fotografii i czcionek, w sytuacji, gdy Spółka zgodnie z regulaminami portali stockowych nie nabywa jednocześnie praw autorskich do tych materiałów lecz ma jedynie możliwość korzystania z nabytych fotografii i czcionek na własny użytek, nie stanowi należności licencyjnych, w myśl Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Tym samym, w przedstawionym stanie faktycznym i przyszłym, nie wystąpi po stronie Spółki obowiązek pobrania podatku u źródła. Spółka nie ma również obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji i składania informacji IFT2/IFT2R.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.): podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy stanowi, że: podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ww. ustawy: przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

W myśl art. 12 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 29, poz. 129 ze zm.; dalej: umowa polsko-irlandzka): należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne powstałe w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz podatek wymierzony w ten sposób nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych (art. 12 ust. 2 pkt a umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania).

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 3 pkt a ww. umowy: określenie należności licencyjne, użyte w niniejszym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla radia i telewizji lub innych sposobów odtwarzania lub przekazywania, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Interpretując przepisy zawarte w umowie polsko-irlandzkiej należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienia Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Według Komentarza do transakcji dotyczących wytworów cyfrowych, takich jak obrazy, dźwięki lub teksty, należy stosować odpowiednio konstrukcje przewidziane dla programów komputerowych. Zgodnie z punktem 14.2 Komentarza wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej. W Komentarzu zwrócono również uwagę na licencje polegające na elektronicznym zdalnym nagrywaniu utworów. Dla ich rozliczenia przyjęto zasady podobne jak dla programów komputerowych. W punkcie 17.3 Komentarza wskazano, że elektroniczne zdalne nagrywanie wytworów cyfrowych (obrazy, dźwięki lub tekst) dla własnego użytkowania lub na czerpanie korzyści jest wyłącznie zakupem danych, a nie nabyciem licencji. Odmiennie należy traktować wyłącznie prawo do użytkowania praw autorskich zawartych w produkcie cyfrowym, które konieczne jest dla używania wytworów cyfrowych. W tym przypadku nabywca wytworów cyfrowych musi posiadać odpowiednie prawo do praw autorskich, aby móc wykorzystać utwór dla potrzeb prowadzonej działalności (np. wytworzenia wyrobu gotowego) oraz wprowadzenia danego wytworu cyfrowego do obrotu oraz jego upublicznienia.

Innymi słowy Komentarz odnosi się do transakcji określanych jako licencje na miejsce/przedsiębiorstwo/sieć (network licenses), które nie powinny być traktowane jako należności licencyjne, a jako zyski przedsiębiorstwa. Kluczowe znaczenie ma prawidłowe ustalenie przedmiotu, za który płatność jest dokonywana. Jeżeli płatność nie dotyczy prawa autorskiego, to znaczy jest ograniczone do prawa, jakie jest niezbędne dla skopiowania obrazu i obsługi przez klienta w ramach wyłącznie jego zasobów, to takie użytkowanie nie powinno być traktowane jako wchodzące w zakres definicji należności licencyjnych. Jeżeli zatem w ramach transakcji Spółka nabywa prawo do elektronicznego skopiowania produktu cyfrowego (np. obrazu fotograficznego) dla własnego użytku/korzyści, bez prawa do odsprzedania, to płatności z tego tytułu dokonywane są w zamian za nabycie danych przekazywanych w formie sygnału cyfrowego, wobec czego nie są one traktowane jako należności licencyjne, a jako zyski przedsiębiorstwa (z komentarza B. Brzezińskiego Model Konwencji OECD Komentarz, wyd. OPP Wiedza i Praktyka, Warszawa 2010 r.).

Z przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (dalej: Spółka) w ramach prowadzonej działalności korzysta/będzie korzystał w szerokim zakresie z materiałów wizualizacyjnych w formie drukowanej bądź elektronicznej, np. ulotki, katalogi, foldery, wizytówki, papier firmowy, roll-upy, stoiska wystawowe, strony internetowe. Spółka w celu przygotowania powyższych materiałów o charakterze marketingowym, dokonuje/będzie dokonywała odpłatnego nabycia praw do korzystania z fotografii oraz czcionek. Zakupów fotografii i czcionek Spółka dokonuje/będzie dokonywała za pośrednictwem portali typu stock, czyli stronach internetowych będących bankami zdjęć. Właścicielami tych portali są podmioty zagraniczne, które nie mają na terytorium Polski siedziby zarządu. W niniejszym przypadku są to podmioty z siedzibą w Irlandii będące rezydentami tego kraju. Spółka dokonuje zakupu fotografii i czcionek od podmiotów zagranicznych zgodnie z regulaminami portali stockowych, wyłącznie w celach marketingowych, na własny użytek, bez prawa do dalszej odsprzedaży. Spółka nie może nabytych w ten sposób fotografii i czcionek sprzedawać czy udzielać sublicencji.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca nabędzie prawo do korzystania z zasobów fotograficznych oraz czcionek za pośrednictwem witryny internetowej wyłącznie na własne potrzeby, będąc jednocześnie końcowym użytkownikiem tej zawartości. Zatem płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz podmiotów z siedzibą w Irlandii nie stanowią należności licencyjnych. Oznacza to, że Spółka dokonując wypłaty takich należności nie jest/nie będzie zobowiązana do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

Obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy. W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie obejmuje/nie będzie obejmował on Spółki, gdyż wypłacane przez nią należności z tytułu nabycia fotografii i czcionek dla własnych celów nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie ww. art. 21 wskazanej ustawy. Spółka nie jest/nie będzie zatem zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych płatności.

Mając na uwadze powyższe w przypadku wypłaty przez Spółkę należności podmiotom z siedzibą w Irlandii, które nie mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka nie będzie miała obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji warunkującego niepobranie podatku u źródła. W związku z tym na Spółce nie będzie również ciążył obowiązek do złożenia informacji IFT-2/IFT-2R.

Reasumując w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka nie ma obowiązku pobierania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz nierezydentów z siedzibą w Irlandii z tytułu nabycia na portalach stockowych prawa do używania zdjęć i czcionek, wyłącznie na własny użytek dla celów marketingowych, bez względu na to, czy jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji, czy też go nie posiada.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu