Temat interpretacji

Czy ustalone w umowie opisanej w zdarzeniu przyszłym opłaty w części stanowiącej spłatę wartości Gruntu (równej wydatkom poniesionym przez Wnioskodawcę na jego nabycie) nie będą stanowić przychodów Wnioskodawcy, natomiast przychodami Wnioskodawcy będą te opłaty w pozostałej ich części?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 marca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 7 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia przychodu w związku z zawartą umową leasingową jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia przychodu w związku z zawartą umową leasingową.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przyszłości Wnioskodawca zawrze umowę ze spółką jawną albo spółką komandytową mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej jako: Spółka). Zgodnie z treścią tej umowy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej odda stanowiącą jego własność niezabudowaną nieruchomość w postaci działki lub działek gruntu (dalej jako: Grunt) do używania i pobierania pożytków przez Spółkę, a Spółka zobowiąże się zapłacić na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenie pieniężne w umówionych ratach.

Powyższa umowa zostanie zawarta na czas oznaczony i:

• suma ustalonych w niej opłat odpowiadać będzie co najmniej wartości Gruntu (równej wydatkom poniesionym przez Wnioskodawcę na jego nabycie),
• będzie określać wysokość kwoty spłaty wartości Gruntu (równej wydatkom poniesionym przez Wnioskodawcę na jego nabycie) przypadających na poszczególne opłaty ustalone w umowie,
• będzie zawierać postanowienie, iż Wnioskodawca sprzeda Grunt na rzecz Spółki po upływie czasu trwania umowy, w zamian za cenę określoną w tej umowie.

Grunt został nabyty przez Wnioskodawcę w drodze zawarcia umowy sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ustalone w umowie opisanej w zdarzeniu przyszłym opłaty w części stanowiącej spłatę wartości Gruntu (równej wydatkom poniesionym przez Wnioskodawcę na jego nabycie) nie będą stanowić przychodów Wnioskodawcy, natomiast przychodami Wnioskodawcy będą te opłaty w pozostałej ich części...

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa opisana w zdarzeniu przyszłym stanowić będzie umowę leasingu finansowego Gruntu w rozumieniu art. 17a pkt 1 w związku z art. 17i ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: Ustawy CIT) a tym samym ustalone w umowie opisanej w zdarzeniu przyszłym opłaty w części stanowiącej spłatę wartości Gruntu (równej wydatkom poniesionym przez Wnioskodawcę na jego nabycie) nie będą stanowić przychodów Wnioskodawcy, natomiast przychodami Wnioskodawcy będą te opłaty w pozostałej ich części.

Uzasadnienie własnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 Ustawy CIT przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej finansującym, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z powyższej definicji wynika, że za umowę leasingu w rozumieniu Ustawy CIT może zostać uznana również umowa, która nie stanowi umowy nazwanej leasingu w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, o ile tylko spełnia warunki wskazane w Ustawie CIT.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, zgodnie z treścią umowy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej odda stanowiący jego własność Grunt do używania i pobierania pożytków przez Spółkę, a Spółka zobowiąże się zapłacić na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenie pieniężne w umówionych ratach. W konsekwencji, z uwagi na fakt, iż zakres umowy jest zgodny z zakresem określonym w definicji umowy leasingu w Ustawie CIT, przedmiotowa umowa stanowić będzie umowę leasingu w rozumieniu art. 17a pkt 1 Ustawy CIT. Zgodnie z art. 17i ust. 1 Ustawy CIT, jeżeli przedmiotem umowy leasingu zawartej na czas oznaczony są grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, a suma ustalonych w niej opłat odpowiada co najmniej wartości gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów równej wydatkom na ich nabycie do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat ustalonych w tej umowie, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie tej umowy z tytułu używania przedmiotu umowy, w części stanowiącej spłatę tej wartości; przepis art. 17f ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że umowa zostanie zawarta na czas oznaczony. W konsekwencji, umowa ta spełniać będzie pierwszą z przesłanek określonych przez ustawodawcę w art. 17i ust. 1 Ustawy CIT. Ponadto jak wskazano w przedstawionym zdarzeniu przyszłym suma ustalonych w umowie opłat odpowiadać będzie co najmniej wartości Gruntu (równej wydatkom poniesionym przez Wnioskodawcę na jego nabycie). A zatem, zdaniem Wnioskodawcy, umowa ta będzie spełniać także drugą przesłankę określoną w art. 17i ust. 1 Ustawy CIT. Umowa będzie także określać wysokość kwoty spłaty wartości Gruntu (równej wydatkom poniesionym przez Wnioskodawcę na jego nabycie) przypadających na poszczególne opłaty ustalone w umowie. W konsekwencji, ze względu na fakt, że zostaną spełnione wszystkie warunki określone w art. 17a pkt 1 oraz art. 17i ust. 1 Ustawy CIT, umowa opisana w zdarzeniu przyszłym stanowić będzie umowę leasingu finansowego Gruntu w rozumieniu art. 17a pkt 1 w związku z art. 17i ust. 1 Ustawy CIT.

Zgodnie natomiast z art. 17i ust. 1 Ustawy CIT, jeżeli przedmiotem umowy leasingu zawartej na czas oznaczony są grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, a suma ustalonych w niej opłat odpowiada co najmniej wartości gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów równej wydatkom na ich nabycie do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat ustalonych w tej umowie, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie tej umowy z tytułu używania przedmiotu umowy, w części stanowiącej spłatę tej wartości; przepis art. 17f ust. 2 stosuje się odpowiednio. Jak wykazano powyżej, umowa będzie spełniać wszystkie warunki z art. 17a pkt 1 oraz art. 17i ust. 1 Ustawy CIT. Ponadto jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką będzie określać wysokość kwoty spłaty wartości Gruntu (równej wydatkom poniesionym przez Wnioskodawcę na jego nabycie) przypadających na poszczególne opłaty ustalone w umowie.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy ustalone w umowie opisanej w zdarzeniu przyszłym opłaty w części stanowiącej spłatę wartości Gruntu (równej wydatkom poniesionym przez Wnioskodawcę na jego nabycie) nie będą stanowić przychodów Wnioskodawcy, natomiast przychodami Wnioskodawcy będą te opłaty w pozostałej ich części.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Augustyna Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach