Temat interpretacji

w zakresie ustalenia czy wynajem stanowiska handlowego i wyposażenia niezbędnego do jego utworzenia przez kontrahentów nierezydentów Rzeczypospolitej Polskiej należy zakwalifikować do przychodów, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 albo pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - (pytanie oznaczone we wniosku jako nr I/7)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 01 grudnia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 03 grudnia 2010r.), uzupełnionym w dniu 14 lutego 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy wynajem stanowiska handlowego i wyposażenia niezbędnego do jego utworzenia przez kontrahentów nierezydentów Rzeczypospolitej Polskiej należy zakwalifikować do przychodów, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 albo pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe. (pytanie oznaczone we wniosku jako nr I/7)

UZASADNIENIE

W dniu 03 grudnia 2010r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy wynajem stanowiska handlowego i wyposażenia niezbędnego do jego utworzenia przez kontrahentów nierezydentów Rzeczypospolitej Polskiej należy zakwalifikować do przychodów, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 albo pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 03 lutego 2011 r. Znak IBPBI/2/423-1753/10/BG, IBPBI/2/423-1804/10/BG, IBPBI/2/423-1805/10/BG, IBPBI/423-1806/10/BG, IBPBI/2/423-1807/10/BG, IBPBI/2/423-1808/10/BG, IBPBI/2/423-1809/10/BG, IBPBI/2/423-1810/10/BG, IBPBI/2/423-1811/10/BG, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 14 lutego 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej działalności Spółka będzie kupować usługi od kontrahentów niebędących rezydentami Rzeczypospolitej Polskiej, w tym:

1. Usługi zakupu raportów i analiz.
2. Usługi zakupu wykonanych na zlecenie gadżetów.
3. Usługi ubezpieczeniowe.
4. Usługi badań i certyfikacji wyrobów.
5. Usługi szkolenia i udział w konferencjach.
6. Usługi tłumaczenia dokumentów.
7. Wynajem stanowiska handlowego i wyposażenia niezbędnego do jego utworzenia.
8. Usługi obcych agencji celnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy do przychodów, z tytułu wynajęcia stanowiska handlowego i wyposażenia niezbędnego do jego utworzenia ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 1 albo pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... (pytanie oznaczone we wniosku jako nr I/7)

Zdaniem Spółki, do kwot wypłacanych zagranicznym podmiotom, z tytułów wymienionych w poz. 54 wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w dalszej części updop").

Pierwszoplanowe znaczenie w omawianej sprawie ma wykładnia art. 21 ust. 1 updop, który stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20 % przychodów.

Katalog usług wymienionych w cytowanym przepisie ma charakter otwarty, o czym świadczy zastosowanie przez ustawodawcę sformułowania oraz świadczenia o podobnym charakterze". Użycie tego zwrotu nie może jednak prowadzić do nadinterpretacji prawa podatkowego, poprzez jego rozumienie maksymalnie szeroko.

Według opinii Spółki, nie powinno się klasyfikować do wyżej wymienionego katalogu czynności stricte technicznych, jak np. usługi wytworzenia na zlecenie produktu. Tego typu działania nie mają bowiem nic wspólnego ze świadczeniami, o których mowa w pkt 2a omawianego artykułu, a które wymagają od podmiotu wykonującego pełnej aktywności twórczej, na przykład w przypadku usługi reklamy usługodawca musi podjąć wysiłek w związku ze stworzeniem pomysłu na spot reklamowy, natomiast w przypadku usług doradczych świadczący ma za zadanie stworzenie najbardziej optymalnego rozwiązania dla usługobiorcy. Zatem dokonując oceny, czy Spółka będzie miała do czynienia z usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem u źródła, jednym z głównych kryteriów branych pod uwagę powinien być jej twórczy charakter.

Spółka będzie uczestniczyć w targach i wystawach organizowanych poza terytorium kraju. W celu właściwego zaprezentowania własnych towarów, wynajmuje stoiska wystawiennicze (określoną przestrzeń w pawilonie handlowym) i niezbędne wyposażenie do jego utworzenia (np. meble, projektory). Według opinii Spółki, należności wypłacane nierezydentom z tytułu wynajmu przyrządów niezbędnych do utworzenia stoiska, nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła. Należy zauważyć, że najem tego rodzaju przedmiotów nie mieści się w art. 21 ust. 1 updop. Co istotne wynajęte przedmioty pozwalają jedynie na estetyczne przedstawienie oferty firmy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej updop), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ograniczony obowiązek podatkowy.

Przepis art. 21 ust. 1 updop stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 254, poz. 2533), podatek dochodowy od przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 tej ustawy, ustala się w wysokości:

1. 10% przychodów od dnia 1 lipca 2005 r. do dnia 30 czerwca 2009 r.,
2. 5% przychodów od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2013 r.

-jeżeli spełnione są łącznie warunki określone w art. 21 ust. 3 ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 2 updop przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jeżeli polski podatnik (płatnik) dokonuje wypłat należności z tytułu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 updop na rzecz nierezydenta, mającego siedzibę lub zarząd w kraju, z którym Polska zawarła umowę w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu pierwszeństwo mają przepisy tej umowy międzynarodowej. W przypadku państw, z którymi Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie będą miały wprost przepisy updop.

Przepisy prawa podatkowego, nie zawierają definicji urządzenia handlowego. Zatem, aby wyjaśnić sens tego pojęcia, należy sięgnąć do języka potocznego wyrażonego w określeniach słownikowych. Według Słownika Języka Polskiego (PWN Warszawa 1996 r. tom III, str. 575) urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę. Przymiotnik handlowy oznacza natomiast odnoszący się do handlu jako obrotu towarami, podlegający na kupnie sprzedaży Mały Słownik Języka Polskiego (PWN Warszawa 1994r. str. 247). Z definicji tych wynika, iż urządzenie ma służyć do wykonywania danej czynności, a zatem wynajem stanowiska handlowego wraz z wyposażeniem, można uznać za takie urządzenie, bowiem służy do wykonywania czynności, w przedstawionej sprawie jest to właściwa prezentacja produktów. Tym samym wynajęte stoisko i jego wyposażenie należy zakwalifikować do urządzeń handlowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności będzie uczestniczyć w targach i wystawach organizowanych poza terytorium kraju. W celu właściwego zaprezentowania własnych towarów, wynajmie stoiska wystawiennicze (określoną przestrzeń w pawilonie handlowym) i niezbędne wyposażenie do jego utworzenia (np. meble, projektory).

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż uzyskiwane przez podmioty zagraniczne przychody osiągane z tytułu wynajmu stanowiska handlowego i wyposażenia niezbędnego do jego utworzenia na rzecz Spółki w opisanym zdarzeniu przyszłym mieszczą się w kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop jako użytkowanie urządzenia handlowego. Tym samym podlegają one opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, o ile przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie będą stanowiły inaczej.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr I tj. I/1, I/2, I/3, I/4, I/5, I/6, I/8 oraz pytanie nr II) wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach