Temat interpretacji

W dniu 16.03.2005r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 10.06.2005r.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka ponosi wydatki z tytułu składek na rzecz Polsko-Niemieckiej Izby Przemysłowo-Handlowej, której jest członkiem.

Wnioskująca podnosi, iż Polsko-Niemiecka Izba Przemysłowo-Handlowa została utworzona na podstawie ustawy z dnia 30 maja 1989r. o izbach gospodarczych. Jest ona ujęta w rejestrze izb gospodarczych Krajowego Rejestru Sądowego, przynależność do Izby jest dobrowolna. Zgodnie ze statutem, celem Izby jest wspomaganie rozwoju stosunków gospodarczych i handlowych pomiędzy Rzeczypospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec oraz ochrona i popieranie polskich interesów gospodarczych w RFN i niemieckich interesów gospodarczych w Polsce. Podatnik wskazuje, iż członkami zwyczajnymi Izby mogą być osoby fizyczne, osoby prawne oraz niemające osobowości prawnej spółki, utworzone zgodnie z ustawodawstwem Republiki Federalnej Niemiec lub Rzeczypospolitej Polskiej, mające siedzibę na terytorium wyżej wymienionych państw, które prowadzą działalność gospodarczą oraz uczestniczą w polsko-niemieckich stosunkach gospodarczych.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym, zrodziła się wątpliwość, czy składki członkowskie, opłacane przez Spółkę na rzecz Izby, w granicach limitu ustawowego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. c) ustawy podatkowej, stanowią koszt uzyskania przychodu?

Prezentując własne stanowisko w sprawie, Podatnik wskazuje, iż celem uczestnictwa w Polsko-Niemieckiej Izbie Przemysłowo-Handlowej jest rozwijanie kontaktów handlowych oraz gospodarczych z innymi podmiotami, które są jej członkami. W rezultacie, Spółka może nawiązywać oraz rozwijać stosunki gospodarcze z podmiotami, które mogą być potencjalnymi nabywcami produkowanych i sprzedawanych przez Nią towarów, a także z podmiotami, które - jako dostawcy - mogą zaoferować Jej swoje produkty i usługi.

W ocenie Podatnika, uczestnictwo w Polsko-Niemieckiej Izbie Przemysłowo-Handlowej, poprzez nawiązywanie nowych kontaktów oraz rozwijanie istniejących stosunków z innymi członkami Izby, ma zdecydowanie pozytywny wpływ na uzyskiwane przez Spółkę przychody, przez co spełniony jest warunek określony w art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Zdaniem Spółki, z treści art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. c) ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, z wyjątkiem składek na rzecz organizacji zrzeszających przedsiębiorców i pracodawców, działających na podstawie odrębnych ustaw - do wysokości łącznie nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty odpowiadającej 0,15% kwoty wynagrodzeń wypłaconych w poprzednim roku podatkowym, stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Powyższy przepis - jak podnosi Wnioskodawca - wskazuje ściśle określone wymogi, których spełnienie jest konieczne w celu zaliczenia opłacanych przez Spółkę składek do kosztów uzyskania przychodu, a więc:

- organizacja musi zrzeszać przedsiębiorców i pracodawców,

- organizacja musi działać na postawie odrębnych ustaw.

W opinii Spółki, okoliczność, iż spełniony został pierwszy ze wskazanych warunków, wynika z postanowień statutu Izby, który stanowi, iż jej członkami mogą być m. in. osoby prawne prowadzące działalność gospodarczą oraz uczestniczące w polsko-niemieckich stosunkach gospodarczych, utworzone zgodnie z ustawodawstwem RFN lub RP.

Jednocześnie fakt, iż Izba działa na podstawie ustawy o izbach gospodarczych, spełnia warunek działania na podstawie odrębnych ustaw.

W związku z powyższym, w opinii Spółki w pełni uzasadnione jest stanowisko, że koszty związane ze składkami członkowskimi, opłacanymi na rzecz Polsko-Niemieckiej Izby Przemysłowo-Handlowej, w granicach limitu ustawowego, o którym mowa art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią koszt uzyskania przychodu.

Ustosunkowując się do przedstawionych kwestii tutejszy organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Oznacza to, że Podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy ponoszone być muszą dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych.

Zauważyć należy, iż zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

- przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz

- potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Podkreślić dodatkowo należy, iż adresatami normy prawnej zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej są podatnicy. To na nich spoczywa ciężar udowodnienia, że wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu. Winni oni wykazać, iż w momencie podejmowania decyzji o obciążeniu kosztów podatkowych wydatkiem, mogli obiektywnie zakładać, iż wpłynie on na osiągnięcie przychodów podatkowych.

Jednocześnie, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. c) przywołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, z wyjątkiem składek na rzecz organizacji zrzeszających przedsiębiorców i pracodawców, działających na podstawie odrębnych ustaw - do wysokości łącznie nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty odpowiadającej 0,15% kwoty wynagrodzeń wypłaconych w poprzednim roku podatkowym, stanowiącym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Przywołana powyżej regulacja wskazuje, iż składki fakultatywne ponoszone przez przedsiębiorców - co do zasady - nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Jednakże, w sytuacji, gdy zostaną spełnione odrębne warunki, określone w przywołanym przepisie, wydatki poniesione na opłacenie składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, mogą zostać zakwalifikowane w poczet kosztów uzyskania przychodów, aczkolwiek w ograniczonym zakresie.

Zatem, aby wydatek na opłacenie przedmiotowych składek mógł być zaliczony do kosztów podatkowych, spełnione muszą być następujące przesłanki:

- wydatek winien być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,

- organizacja, na rzecz której opłacane są składki zrzesza przedsiębiorców i pracodawców,

- organizacja, na rzecz której opłacane są składki działa na postawie odrębnych ustaw.

W przedstawionych okolicznościach faktycznych, poniesione przez Spółkę składki członkowskie na rzecz Polsko-Niemieckiej Izby Przemysłowo-Handlowej uznać należy za pośrednio związane z osiąganiem przychodów, dotyczące całokształtu działalności Podatnika, związane z funkcjonowaniem Firmy, natomiast organizacja, na rzecz której są opłacane, zrzesza przedsiębiorców i pracodawców oraz działa na postawie odrębnych ustaw.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż spełnione zostały warunki zaliczenia przez Spółkę wydatków poniesionych na opłacenie składek na rzecz Polsko-Niemieckiej Izby Przemysłowo-Handlowej do kosztów uzyskania przychodów, w granicach ustawowego limitu przewidzianego w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. c) przywołanej ustawy.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.