Zdaniem Wnioskodawcy, wartość kosztów związanych ze sprzętem, tj. czynsz leasingowy, amortyzacja oraz wartość kosztów wynagrodzenia kierownika robót wraz z pochodnymi stanowi element wartości początkowej wytwarzanych środków trwałych.

Zgodnie bowiem z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów wytworzenia zalicza się wartość zużytych rzeczowych składników majątku, wykorzystywanych usług obcych oraz kosztów wynagrodzeń wraz z pochodnymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Z definicji kosztu podatkowego wynika więc, że aby wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione równocześnie dwa warunki:

• poniesienie kosztu musi nastąpić w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• wydatek ten nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej.

Generalnie, wydatki na inwestycje, jako że ponoszone są w celu zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów oraz nie zostały wymienione w katalogu kosztów wyłączonych z kosztów podatkowych, stanowią koszty uzyskania przychodów. Jednakże nie mogą one być odnoszone w koszty bezpośrednio. Mogą jedynie zmniejszać podstawę opodatkowania poprzez ich zaliczenie w koszty uzyskania przychodów w postaci odpisów z tytułu zużycia środków trwałych, tzw. odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 4a pkt 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Z kolei, środki trwałe w budowie to w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa PWN (wersja internetowa www.pwn.pl), budowa to nie tylko budowanie domu, mostu, drogi itp. Pojęcie to oznacza również zespół i wzajemne powiązanie części składowych całości lub tworzenie, organizowanie czegoś. W związku z tym, inwestycja, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to również czynność polegająca na stworzeniu czegoś, powiązaniu różnych składników w całość, tj. polegająca na nabyciu lub wytworzeniu we własnym zakresie środka trwałego.

Regulacja zawarta w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje ponadto, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Natomiast z definicji środka trwałego zawartej w art. 16a ust. 1 ww. ustawy wynika, że aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

1. stanowić własność lub współwłasność podatnika,
2. być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, tzn. środek powinien być wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem,
3. przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,
4. musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia, który stanowi - stosownie do art. 16g ust. 4 tej ustawy - wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Użycie przez ustawodawcę zwrotu, iż do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych oznacza, iż katalog wydatków związanych z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty. Mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost w treści omawianego przepisu koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. O tym, czy wydatki stanowić powinny koszt poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje wobec tego związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym.

Do kosztów wytworzenia środków trwałych zalicza się koszty, które mają wpływ na wartość początkową danego składnika majątku i dają się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego, to znaczy związane są bezpośrednio z realizacją inwestycji.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka wskazała, iż w związku z prowadzoną działalnością, wykonuje Ona w ramach inwestycji własnych zadania budowy sieci wodociągowo - kanalizacyjnych, które po zakończeniu stanowią środki trwałe Spółki. W ramach struktury organizacyjnej Spółki funkcjonuje grupa inwestycyjna zajmująca się wytwarzaniem środków trwałych dla Spółki oraz sporadycznie wykonuje usługi na zlecenie zewnętrzne. Z uwagi na prawie 100% ilości robót ziemnych, szeroki zakres działań oraz wysoki koszt najmu niezbędnych maszyn i urządzeń, Spółka zakupiła koparki, agregaty i inne sprzęty budowlane. W celu wykonywania zadań użytkuje Ona również w ramach umowy leasingu specjalistyczne maszyny do robót ziemnych. Wszystkie maszyny są przyjęte na stan środków trwałych Spółki. Dla każdego sprzętu prowadzone są dzienne karty czasu pracy. Dodatkowo, dla każdego indywidualnie stworzono miesięczne karty zestawienia czasu pracy sprzętu związane z wytworzeniem środka trwałego. Z uwagi na wysoką wartość ww. maszyn budowlanych, Spółka ponosi znaczne koszty eksploatacji typu: czynsze leasingowe, amortyzacja. Kierownik grupy inwestycyjnej pełni jednocześnie funkcję kierownika robót.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż ponoszone przez Spółkę koszty czynszów leasingowych i amortyzacji maszyn oraz wynagrodzenia kierownika robót wraz z pochodnymi stanowią wydatki inwestycyjne, które są bezpośrednio związane z prowadzoną inwestycją. Funkcjonująca w ramach struktury organizacyjnej Spółki grupa inwestycyjna jest ściśle powiązana z realizowanym przedsięwzięciem, w ramach którego wytwarzane są środki trwałe. Konsekwencją tego jest fakt, że przedmiotowe wydatki powinny zwiększać koszt wytworzenia, a tym samym wartość początkową wytwarzanych środków trwałych. Podlegają one zatem odniesieniu w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne.

Reasumując, koszty czynszów leasingowych i amortyzacji maszyn w procesie służącym działalności inwestycyjnej oraz wynagrodzenia kierownika robót wraz z pochodnymi zwiększają na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość początkową wytwarzanych w ramach przedsięwzięcia środków trwałych, przy czym ich alokacji do wartości początkowej powinna dokonać sama Spółka w oparciu o posiadane dokumenty.

Tut. Organ podatkowy informuje, że załączniki dołączone do wniosku, nie były przedmiotem oceny. Dlatego też nie podlegają interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu