Stanowisko Wnioskodawcy

Ad 1.

Nabyte przez Spółkę w drodze wkładu niepieniężnego prawo ochronne do wspólnotowego znaku towarowego stanowi wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.(tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) (dalej ustawa o CIT).

Zgodnie z przepisem art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej. Jednym z praw, określonych w tej ustawie jest prawo ochronne do znaku towarowego.

Jeżeli więc nabyte prawo do znaku towarowego spełni pozostałe wymogi do uznania go za WNiP w rozumieniu przepisów podatkowych (wykorzystywanie w prowadzonej działalności, okres użytkowania minimum rok) wówczas będzie on podlegał amortyzacji według zasad określonych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nie ma przy tym znaczenia, iż rejestracja znaku nastąpiła przed Urzędem ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM). Należy bowiem wskazać, iż ochrona wynikająca z uzyskania prawa do wspólnotowego znaku towarowego jest niemal identyczna jak ta wynikająca z rejestracji znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP. Zgodnie z art. 153 ust. 1 ustawy prawo własności przemysłowej (dalej jako pwp) przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku wspólnotowego znaku towarowego jedyna zasadnicza różnica polega na tym, że zasięg terytorialny ochrony obejmuje wszystkie kraje członkowskie Unii Europejskiej (zob. art. 1 ust. 2 i art. 9 Rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, dalej jako Rozporządzenie o tożsamości praw wyłącznych wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej świadczy chociażby porównanie przepisów przewidujących możliwość zakazania osobie trzeciej używania zarejestrowanego znaku towarowego (art. 296 pwp oraz art. 9 Rozporządzenia) czy też ograniczeń prawa wyłącznego (art. 155-160 pwp oraz art. 12-13 Rozporządzenia). Warto również nadmienić, że zgodnie z art. 101 i następne Rozporządzenia dochodzenia roszczeń wynikających z naruszenia wspólnotowego znaku towarowego odbywa się na analogicznych zasadach jak w przypadku znaku krajowego.

O tożsamości porównywanych praw wyłącznych może świadczyć również fakt, że zgodnie z przepisami ustawy Prawo własności przemysłowej rejestracja wspólnotowego znaku towarowego stanowi przesłankę odmowy udzielenia innemu podmiotowi prawa ochronnego na znak towarowy przez Urząd Patentowy (art. 132 ust. 2 pwp), jak również możliwość przekształcenia zgłoszenia wspólnotowego na zgłoszenie krajowego znaku towarowego (art. 108 Rozporządzenia). Jeżeli nie mielibyśmy to czynienia z tożsamym prawem, wspomniane przekształcenie zgłoszenia byłoby niemożliwe.

Podsumowując należy stwierdzić, że zarówno rejestracja znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP, jak też rejestracja wspólnotowego znaku towarowego, prowadzi do uzyskania przez zgłaszającego tożsamego prawa podmiotowego, którego istotą jest uprawnienie do wyłącznego posługiwania się oznaczeniem w działalności zarobkowej lub zawodowej.

Ad 2 i 3.

W przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy Spółka powinna rozpoznać wartość początkową nabytych w drodze aportu przedsiębiorstwa (Lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa) znaków towarowych stanowiących wartość niematerialną i prawną w wysokości wartości rynkowej na dzień wniesienia aportu;

W przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy Spółka powinna rozpoznać wartość początkową nabytych w drodze aportu przedsiębiorstwa (lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa) znaków towarowych w wysokości różnicy pomiędzy ceną nabycia przedsiębiorstwa Lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (rozumianą jako wartość nominalną wydanych w zamian za aport udziałów) a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi prawnymi

Na wstępie należy wskazać, iż zgodnie z przepisem art. 12 ust 1 ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U Nr 226 poz. 1478)- dalej nowelizacja - podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, u których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2011 r. stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., z tym ze:

1. art. 19a ustawy wymienionej w art. 2 w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2011 r. stosuje się do tego dnia;
2. art. 6 ust 1 pkt 10a i 11a ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r.

Spółka, której pierwszy rok podatkowy rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2011 r. i trwa do dnia 31 grudnia 2011 r. pomimo zmiany od dnia 1 stycznia 2011 r. zasad ustalania wartości początkowej składników majątku wniesionych do spółki kapitałowej w drodze aportu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w pierwszym roku podatkowym nadal stosuje więc zasady uregulowane ustawą o CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

Do ustalenia wartości początkowej wnoszonych niezarejestrowanych znaków towarowych należy przyjąć regulacje zawarte w przepisach art. 16g ust. 10 w związku z art. 16g ust. 10a zdanie drugie ustawy CIT.

Zgodnie z art. 16g ust. 10 w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

1. suma ich wartości rynkowej - w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2,
2. różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego. Jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podmiot wnoszący wkład niepieniężny, stosuje się odpowiednio ust. 10 (art. 16g ust. 10a ustawy o CIT).

W stosunku do znaków towarowych nieujętych w ewidencji wnoszącego aport Spółka będzie mogła wycenić znaki towarowe w wysokości ich rynkowej wartości na dzień otrzymania aportu w sytuacji wystąpienia dodatniej wartości firmy na podstawie art. 16g ust 10 pkt 1 ustawy o CIT.

W przypadku niewystąpienia wartości firmy, o której mowa w art. 16g ust. 2 ustawy o CIT zastosowanie będzie miał art. 16g ust. 10 pkt 2 w zw. z ust. 10 ustawy o CIT, zgodnie z którym wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych określa się jako różnicę pomiędzy ceną nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zdaniem Wnioskodawcy odpowiednie stosowanie art. 16g ust. 10 pkt 2 do ustalania wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oznacza, iż ich wartość powinna być ustalona jako różnica pomiędzy wartością nominalną udziałów wydanych w zamian za aport a wartością składników majątku niestanowiących środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych.

W przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy Spółka powinna więc rozpoznać wartość początkową niezarejestrowanych znaków towarowych (nieujętych w ewidencji wnoszącego aport) w wysokości różnicy pomiędzy ceną nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (rozumianą jako wartość nominalną wydanych w zamian za aport udziałów) a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie