Należy zaznaczyć, że przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie Nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Odpowiedź na pytania Nr 2, 3 i 5 dotyczące podatku od towarów i usług oraz na pytanie Nr 4 dotyczące Ordynacji podatkowej zostanie rozpatrzony w odrębnych interpretacjach.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654) przewiduje wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

1. nabytych nieodpłatnie, jeżeli:
   • nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw, lub
   • dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
   • nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku,
2. jeżeli przed dniem 1 stycznia 1995 r. zostały nabyte, lecz nie zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
3. oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania,
4. nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, odniesienie zakresu zastosowania powyższego przepisu do Jednostki wymaga analizy dotyczącej charakteru prawnego powstania Jednostki.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Jednostka została utworzona mocą zarządzenia z dnia XX.XX.2010 r. Nr XX Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie utworzenia instytucji gospodarki budżetowej pod nazwą A. (Dz. Urz. MSWiA z dnia XX.XX.2010 r., Nr XX, poz. XX). Jako postawę prawną utworzenia Jednostki powyższe zarządzenie podaje art. 23 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240) w związku z art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz.1241). Art. 116 ust. 1 wspomniany powyżej określa jedną z dopuszczalnych form tworzenia instytucji gospodarki budżetowej. Przepis ten reguluje wyjątkowy i uproszony tryb tworzenia instytucji gospodarki budżetowej, związany z likwidacją gospodarstw pomocniczych. Przepis ten pozwala na utworzenie instytucji gospodarki budżetowej poprzez przekształcenie istniejącego gospodarstwa pomocniczego państwowej jednostki budżetowej. Jest to tryb wyjątkowy i stanowi odstępstwo od reguły likwidacji wszystkich gospodarstw pomocniczych do 31 grudnia 2010 r. Zgodnie z art. 116 ust. 1 instytucja gospodarki budżetowej może być utworzona poprzez przekształcenie istniejącego gospodarstwa pomocniczego państwowej jednostki budżetowej na zasadach określonych w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2010 r. w sprawie sposobu i trybu przekształcenia gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych w instytucje gospodarki budżetowej.

Z analizy tych przepisów oraz powołanego zarządzenia Nr XX wynika, że A. jako instytucja gospodarki budżetowej przejmuje przysługujące przekształcanym gospodarstwom pomocniczym (wskazanym szczegółowo w treści § X zarządzenia Nr XX) przed ich przekształceniem należności, uprawnienia, obowiązki, środki pieniężne oraz rzeczowe składniki majątkowe inne niż nieruchomości. Na podstawie natomiast § X ust. X zarządzenia Nr XX A. przejmie środki pieniężne, należności i zobowiązania powstałe po likwidacji zakładów budżetowych MSWiA wskazanych w tym przepisie. Na podstawie § X ust. X zarządzenia nr XX A. przejmie część zasobów organizacyjnych Policji w zakresie wskazanym w tym przepisie. W zakresie przejętego mienia jednostek wskazanych w § X ust. X i ust. X zarządzenia Nr XX A. wstępuje w prawa i obowiązki tych jednostek wynikające z formy przejęcia. Dodatkowo, mocą § X ust. X zarządzenia Nr XX z dniem przejęcia na A. przechodzą w szczególności zezwolenia i koncesje przyznane jednostkom wskazanym w § X ust. X i ust. X, chyba że przepisy stanowią inaczej. Wreszcie na podstawie § X zarządzenia Nr XX A. staje się z mocy prawa pracodawcą dla pracowników gospodarstw pomocniczych, o których mowa w § X i pracowników jednostek organizacyjnych Policji realizujących zadania przekazane do Jednostki.

Oceniając całokształt powyższych przepisów zdaniem Wnioskodawcy wynika z nich rodzaj następstwa prawnego, który ma niejednorodny charakter. Najszerszy występuje w stosunku do przekształconych gospodarstw pomocniczych wskazanych w § X zarządzenia Nr XX A.. W pozostałym zakresie następstwo dotyczy albo przejęcia tylko środków pieniężnych, należności i zobowiązań pozostałych po wymienionych w § X ust. X zarządzenia Nr XX A. zakładach budżetowych albo tylko przejęcia części zasobów jednostek organizacyjnych Policji wskazanych w § X ust. X zarządzenia Nr XX A..

Zdaniem Wnioskodawcy następstwo Jednostki uregulowane w omówionych wyżej przepisach nie przystaje jednak do żadnej z sytuacji uregulowanej w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), co stanowi silny argument za tezą, że na gruncie prawa podatkowego Wnioskodawca nie jest następcą prawnym przekształconych jednostek gospodarstw pomocniczych czy zakładów budżetowych.

W rezultacie, do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przejętych po przekształconych gospodarstwach pomocniczych lub przejętych od zakładów budżetowych MSWiA albo przejętych z zasobów Policji, które weszły do A. na podstawie § X ust. X zarządzenia Nr XX A. jako część zasobów jednostek Policji wskazanych w tym przepisie znajdą zastosowanie ograniczenia z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a Jednostka nie może zaliczać w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tak nabytych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie wyłączenia na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przejętych przez Wnioskodawcę po gospodarstwach pomocniczych, zakładach budżetowych MSWiA lub przejętych z zasobów Policji a także od środków trwałych pozyskanych przez Wnioskodawcę nieodpłatnie od MSWiA uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Nawiązując do przedmiotowej sprawy wskazać należy, że środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne służą do osiągania przychodów przez wiele lat, w związku z czym ustawodawca zdecydował, że wydatki z nimi związane powinny być również rozliczane w dłuższym okresie. Dlatego też w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Nie w każdej sytuacji bowiem wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu będzie kosztem. Na co wskazano powyżej, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jako koszt uzyskania przychodu traktowane będą dokonywane według szczegółowych zasad odpisy amortyzacyjne. Niekiedy jednak również takie odpisy nie będą mogły być uwzględnione w rachunku podatkowym.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym wymienione w pkt 1-3 środki trwałe podlegają amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, stanowią własność lub współwłasność podatnika,

• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu (tzw. operacyjnego),

• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.

W oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że Wnioskodawca jest instytucją gospodarki budżetowej utworzoną na podstawie zarządzenia z dnia XX.XX.2010 r. Nr XX Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie utworzenia instytucji gospodarki budżetowej pod nazwą XZY (Dz. Urz. MSWiA z dnia XX.XX.2010 r., Nr 14, poz. 68). Wnioskodawca, będąc instytucją gospodarki budżetowej, jest osobą prawną wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego. Zgodnie z art. 9 pkt 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240) sektor finansów publicznych tworzą, między innymi, instytucje gospodarki budżetowej. Z kolei art. 23 ust. 1 ustawy o finansach publicznych stanowi, że instytucja gospodarki budżetowej jest jednostką sektora finansów publicznych tworzoną w celu realizacji zadań publicznych, która odpłatnie wykonuje wyodrębnione zadania; pokrywa koszty swojej działalności oraz zobowiązania z uzyskiwanych przychodów. Jako postawę prawną utworzenia Jednostki powyższe zarządzenie podaje art. 23 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240) w związku z art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157 poz. 1241). Art. 116 ust. 1 wspomniany powyżej określa jedną z dopuszczalnych form tworzenia instytucji gospodarki budżetowej. Przepis ten reguluje wyjątkowy i uproszony tryb tworzenia instytucji gospodarki budżetowej, związany z likwidacją gospodarstw pomocniczych. Przepis ten pozwala na utworzenie instytucji gospodarki budżetowej poprzez przekształcenie istniejącego gospodarstwa pomocniczego państwowej jednostki budżetowej. Jest to tryb wyjątkowy i stanowi odstępstwo od reguły likwidacji wszystkich gospodarstw pomocniczych do 31 grudnia 2010 r. Zgodnie z art. 116 ust. 1 instytucja gospodarki budżetowej może być utworzona poprzez przekształcenie istniejącego gospodarstwa pomocniczego państwowej jednostki budżetowej na zasadach określonych w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2010 r. w sprawie sposobu i trybu przekształcenia gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych w instytucje gospodarki budżetowej. Z analizy tych przepisów oraz powołanego zarządzenia Nr XX wynika, że Wnioskodawca jako instytucja gospodarki budżetowej przejmuje przysługujące przekształcanym gospodarstwom pomocniczym (wskazanym szczegółowo w treści § X zarządzenia Nr XX) przed ich przekształceniem należności, uprawnienia, obowiązki, środki pieniężne oraz rzeczowe składniki majątkowe inne niż nieruchomości. Na podstawie natomiast § X ust. X zarządzenia Nr XX A. przejmie środki pieniężne, należności i zobowiązania powstałe po likwidacji zakładów budżetowych MSWiA wskazanych w tym przepisie. Na podstawie § X ust. 2 zarządzenia Nr XX A. przejmie część zasobów organizacyjnych Policji w zakresie wskazanym w tym przepisie. W zakresie przejętego mienia jednostek wskazanych w § X ust. X i ust. X zarządzenia Nr XX A. wstępuje w prawa i obowiązki tych jednostek wynikające z formy przejęcia.

Dodatkowo mocą § X ust. X zarządzenia Nr XX z dniem przejęcia na Jednostkę przechodzą w szczególności zezwolenia i koncesje przyznane jednostkom wskazanym w § 5 ust. 1, chyba że przepisy stanowią inaczej. Wreszcie na podstawie § X zarządzenia Nr XX A. staje się z mocy prawa pracodawcą dla pracowników gospodarstw pomocniczych, o których mowa w § X i pracowników jednostek organizacyjnych Policji realizujących zadania przekazane do Jednostki.

W niniejszej sprawie istotnym jest zatem ustalenie, czy Wnioskodawca wstępując z mocy prawa w prawa i obowiązki przejętych w wyniku likwidacji jednostek ma prawo w świetle art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przejętych przez Jednostkę po gospodarstwach pomocniczych, zakładach budżetowych MSWiA lub przejętych z zasobów Policji oraz czy będą stanowiły koszt uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych pozyskanych przez Jednostkę nieodpłatnie od Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Co wykazano powyżej, rozpatrując możliwość zaliczenia określonego wydatku do kosztów podatkowych należy w pierwszej kolejności mieć na względzie, czy wydatek ten nie mieści się w określonym w art. 16 ust. 1 ustawy wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Istotnym w niniejszej sprawie jest, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

1. nabytych nieodpłatnie, jeżeli:
   • nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw, lub
   • dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
   • nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku,
2. jeżeli przed dniem 1 stycznia 1995 r. zostały nabyte, lecz niezaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
3. oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania,
4. nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej;

Należy zatem stwierdzić, że zgodnie z ww. art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie bądź z dochodów niepodlegających opodatkowaniu.

Uwzględnić przy tym należy jednakże, że nie każde nieodpłatne nabycie skutkować będzie zakazem zaliczania odpisów w koszty. Stanie się tak, gdy nieodpłatne nabycie nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw.

Powstanie przychodu z tego tytułu reguluje art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

2) wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się przy tym:

14) wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów;

Jeżeli zatem nie stanowi przychodu wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw sfinansowanych z budżetu jednostki publicznej lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych wskazanych w art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to odpisy amortyzacyjne od takiej rzeczy lub prawa w części sfinansowanej przez podmiot publiczny nie są kosztem uzyskania przychodu.

Natomiast w sytuacji, gdy jakieś nieodpłatne przysporzenie stanowi przychód, to odpisy amortyzacyjne od nabytej w taki sposób rzeczy stanowią koszt uzyskania przychodu.

Podsumowując, w oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w świetle art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przejętych przez Jednostkę po gospodarstwach pomocniczych, zakładach budżetowych MSWiA lub przejętych z zasobów Policji nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy i nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych pozyskanych przez Jednostkę nieodpłatnie od Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wyłączenia na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przejętych przez Wnioskodawcę po gospodarstwach pomocniczych, zakładach budżetowych MSWiA lub przejętych z zasobów Policji a także od środków trwałych pozyskanych przez Wnioskodawcę nieodpłatnie od MSWiA należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie