Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie Nr 4 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W sprawie wniosku co do pytań Nr 1, 2, 3 i 5 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wniosek zostanie rozpatrzony w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy narzuty ZUS oraz podatek stanowią koszty uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z opisanym przez Wnioskodawcę zdarzeniem przyszłym Spółka zamierza przeprowadzić konkursy, w których będą uczestniczyć:

• pracownicy Spółki,
• osoby zatrudnione na podstawie umowy cywilno-prawnej oraz
• współpracownicy, będący osobami fizycznymi prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą.

Celem konkursów będzie poprawa realizacji planów sprzedaży, a wygraną będą świadczenia rzeczowe, nagrody pieniężne oraz bony.

Konkursy, jakie Spółka zamierza przeprowadzić będą zawierały elementy takie jak: regulamin, w którym wskazany będzie sposób wyłaniania zwycięzców, wskazane będą również osoby odpowiedzialne za przebieg oraz rozliczenie konkursu. Konkursy, jakie Spółka zamierza przeprowadzić będą kierowane łącznie do grupy uczestników, którymi będą pracownicy Spółki, osoby zatrudnione na podstawie umowy cywilnoprawnej oraz współpracownicy będący osobami fizycznymi prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą.

Należy zauważyć, że opisane we wniosku przedsięwzięcie o charakterze marketingowym skierowane ma być do ściśle określonej grupy odbiorców, którzy związani są ze spółką z uwagi na relacje służbowe bądź handlowe.

Słownik języka polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje konkurs jako imprezę, przedsięwzięcie dające możność wyboru najlepszych wykonawców, autorów danych prac itp. Jest nim również postępowanie mające na celu wybranie najlepszego kandydata na jakieś stanowisko. Istotą konkursu jest zatem rywalizacja z innymi jego uczestnikami o zdobycie określonej przez organizatora konkursu nagrody. Celem konkursu jest wybór jego najlepszego uczestnika. Konkurs może przyjąć różną formę, np. konkurs: sportowy, naukowy, polegający na zakupie bądź sprzedaży jak największej ilości / wartości danego towaru.

Nie zawsze określone przedsięwzięcie pracodawcy stanowi konkurs, choć takim mianem jest określane, a ma to istotny wpływ na zasady opodatkowania przyznanych w takim konkursie nagród. Konkursu nie stanowią m.in. działania, w których nagrody o podobnej wartości otrzymają wszyscy jego uczestnicy, ani też gry, w których zdobycie nagrody zależy od łutu szczęścia lub przypadku.

Pracodawca przystępując do organizacji konkursu nie powinien zapominać o stosownej dokumentacji, która może okazać się pomocna w toku kontroli podatkowej, w celu wykazania kontrolującym, że organizowane przedsięwzięcie stanowi konkurs, na gruncie przepisów prawa podatkowego. Dokumentem takim będzie m.in. regulamin konkursu. W regulaminie powinien być określony organizator konkursu, jego adresaci, warunki udziału w konkursie, czas i miejsce konkursu, charakter zadania konkursowego, charakter nagrody, ilość pierwszych, drugich i dalszych miejsc, możliwych do zdobycia w konkursie, wartość nagród, sposób wyłonienia zwycięzców i wydania nagród. Dokumentacja ta powinna także składać się z protokołu potwierdzającego dokonanie wyboru zwycięzców przez komisję konkursową, jak również z potwierdzenia przyznania i przekazania nagród oraz potwierdzenia odebrania nagród przez zwycięzców.

Narzuty na wynagrodzenia stanowią wszystkie obowiązkowe obciążenia, które zostały narzucone na pracodawcę z tytułu zatrudniania pracowników. Obok wynagrodzeń, pracodawca uiszcza dodatkowo:

• składki z tytułu ubezpieczenie społecznego,
• składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
• odpisy na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych,

Omawiając przedmiotowe zagadnienie należy wskazać na art. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. j. Dz.U.09.205.1585 ze zm.), w myśl którego ubezpieczenia społeczne - określone przez Wnioskodawcę narzutami ZUS - obejmują:

1. ubezpieczenie emerytalne;
2. ubezpieczenia rentowe;
3. ubezpieczenie w razie choroby i macierzyństwa, zwane dalej ubezpieczeniem chorobowym;
4. ubezpieczenie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, zwane dalej ubezpieczeniem wypadkowym.

Na podstawie art. 4 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przyjęto, że ubezpieczonymi w myśl niniejszej ustawy są osoby fizyczne podlegające chociaż jednemu z ubezpieczeń społecznych, o których mowa w art. 1.

Zgodnie z regulacją art. 4 pkt 2 lit. a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych płatnikiem składek jest pracodawca - w stosunku do pracowników i osób odbywających służbę zastępczą oraz jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna pozostająca z inną osobą fizyczną w stosunku prawnym uzasadniającym objęcie tej osoby ubezpieczeniami społecznymi, w tym z tytułu przebywania na urlopie wychowawczym albo pobierania zasiłku macierzyńskiego, z wyłączeniem osób, którym zasiłek macierzyński wypłaca Zakład.

W myśl art. 4 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych użyte w ustawie określenie składki oznacza, że są to składki na ubezpieczenia społeczne osób wymienionych w pkt 1.

Co istotne w rozpatrywanej sprawie, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są:

1. pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów;

(...)

1. osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej zleceniobiorcami, oraz osobami z nimi współpracującymi, z zastrzeżeniem ust. 4;
2. osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi;

(...).

W myśl art. 13 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w następujących okresach:

1. pracownicy - od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku;
2. osoby wykonujące pracę nakładczą oraz zleceniobiorcy - od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy;

(...)

1. osoby prowadzące pozarolniczą działalność - od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej;

(...).

Na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przyjęto, że składki na ubezpieczenia emerytalne:

1. pracowników,

(...)

1. zleceniobiorców,

- finansują z własnych środków, w równych częściach, ubezpieczeni i płatnicy składek.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1b ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych składki na ubezpieczenia rentowe osób, o których mowa w ust. 1 i 1a, finansują z własnych środków, w wysokości 1,5 % podstawy wymiaru ubezpieczeni i w wysokości 4,5 % podstawy wymiaru płatnicy składek.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych składki na ubezpieczenie chorobowe podlegających temu ubezpieczeniu osób, wymienionych w ust. 1 pkt 1-4, 8, 9 i 11 finansują w całości, z własnych środków, sami ubezpieczeni.

Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych składki na ubezpieczenie wypadkowe osób wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 3-10, osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność, bezrobotnych pobierających stypendium oraz osób pobierających stypendium finansują w całości, z własnych środków, płatnicy składek.

W myśl art. 16 ust. 4 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe osób prowadzących pozarolniczą działalność - finansują w całości, z własnych środków, sami ubezpieczeni.

Nadmienić należy, że płatnicy, oprócz opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, zobowiązani są również do naliczania i odprowadzenia składek na fundusze pozaubezpieczeniowe - Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Powyższe ustalenia wynikające z regulacji ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych są o tyle istotne w niniejszej sprawie, że przekładają się na określenie, w jakiej części Wnioskodawca w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym obowiązany będzie do uiszczania poszczególnych składek jako płatnik, co wywiera określone skutki w ustawie podatkowej, której przepisy podlegają przedmiotowej interpretacji indywidualnej, zgodnie z zapytaniem Spółki sformułowanym we wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Odnosząc się natomiast do użytego przez Wnioskodawcę terminu podatek naliczony od nagród sprecyzować należy, że będzie on stanowił w niniejszej sprawie równowartość podatku dochodowego od osób fizycznych należnego w związku z otrzymaną wygraną przez poszczególnych uczestników konkursu.

Nadmienić trzeba, że powyższe zagadnienie zostanie omówione szczegółowo w odrębnej interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z pytaniami Spółki w tym zakresie sformułowanymi we wniosku.

Przechodząc do meritum należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Odnosząc się do powyższego należy zatem stwierdzić, że wydatkami Spółki nie będą składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe osób prowadzących pozarolniczą działalność, ponieważ zgodnie z art. 16 ust. 4 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych składki te finansują w całości, z własnych środków, sami ubezpieczeni. W stosunku do tej grupy podmiotów opisanych we wniosku nie zostanie zatem spełniony wymóg poniesienia kosztu przez Wnioskodawcę.

W oparciu o opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że narzuty ZUS osób prowadzących pozarolniczą działalność jako ubezpieczonych od nagród (wygranych) w konkursach organizowanych w celu poprawy realizacji planów sprzedaży, nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów Spółki z tytułu narzutów ZUS (od nagród (wygranych) w konkursach organizowanych w celu poprawy realizacji planów sprzedaży dla współpracowników - osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, iż kosztami podatkowymi mogą być m. in. tzw. koszty pracownicze.

Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Także wydatki pracodawcy na zapłatę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek finansowanych przez płatnika, składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 ze zm.) w części finansowanej przez płatnika składek, stanowią koszty pracownicze.

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Co istotne, nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy.

Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Co istotne, poniesione wydatki muszą być należycie udokumentowane.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Co istotne, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74, z późn. zm.), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów,
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d.

Ważne jest przy tym, że stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw - od nagród i premii, wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Podsumowując, w oparciu o opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w sytuacji ponoszenia kosztów pracowniczych wydatki pracodawcy na zapłatę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek finansowanych przez płatnika - w części finansowanej przez Wnioskodawcę jako płatnika składek, będą mogły zostać zaliczone jako koszty pracownicze do podatkowych kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych. Jednakże za koszty uzyskania przychodów Spółki nie mogą być uznane wydatki ponoszone z tego tytułu przez ubezpieczonych, bowiem w tej części nie zostanie spełniony wymóg poniesienia kosztu przez Wnioskodawcę.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów Spółki z tytułu narzutów ZUS od nagród (wygranych) w konkursach organizowanych dla pracowników w celu poprawy realizacji planów sprzedaży, należało uznać za nieprawidłowe.

Co wykazano powyżej, także umowa cywilnoprawna zawarta przez Spółkę z daną osobą powodować może powstanie obowiązku ubezpieczenia społecznego, ponieważ zleceniobiorcy zgodnie z przywołanym wcześniej art. 13 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy.

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, składki na ubezpieczenia emerytalne zleceniobiorców - finansują z własnych środków, w równych częściach, ubezpieczeni i płatnicy składek.

Na mocy art. 16 ust. 1b ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, składki na ubezpieczenia rentowe osób, o których mowa w ust. 1 i 1a, finansują z własnych środków, w wysokości 1,5 % podstawy wymiaru ubezpieczeni i w wysokości 4,5 % podstawy wymiaru płatnicy składek.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, składki na ubezpieczenie chorobowe podlegających temu ubezpieczeniu osób, wymienionych w ust. 1 pkt 1-4, 8, 9 i 11 finansują w całości, z własnych środków, sami ubezpieczeni.

Natomiast składki na ubezpieczenie wypadkowe zleceniobiorców, w oparciu o art. 16 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych finansują w całości, z własnych środków, płatnicy składek.

Z uwagi na powyższe ponoszone z tego tytułu wydatki Spółki na narzuty ZUS w części finansowanej przez Spółkę jako płatnika składek, będą mogły zostać zaliczone na zasadach ogólnych z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych - po spełnieniu ustawowych przesłanek, do podatkowych kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Jednakże brak formalnoprawnych podstaw, by narzuty ZUS ubezpieczonego mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Podsumowując, w oparciu o opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że wydatki Spółki z tytułu nagród (wygranych) przyznanych osobom zatrudnionym na podstawie umowy cywilno-prawnej w konkursach organizowanych przez Spółkę na narzuty ZUS w części finansowanej przez Spółkę jako płatnika składek, będą mogły zostać zaliczone na zasadach ogólnych z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych - po spełnieniu ustawowych przesłanek, do podatkowych kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Jednakże, co wykazano powyżej, brak formalnoprawnych podstaw, by narzuty ZUS ubezpieczonego mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów Spółki z tytułu narzutów ZUS od nagród (wygranych) w konkursach organizowanych dla osób zatrudnionych na podstawie umowy cywilno-prawnej w celu poprawy realizacji planów sprzedaży, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii podatku od nagród zauważyć należy, że zobowiązanymi do jego uiszczenia będą osoby nagrodzone (wygrane), które z tego tytułu osiągną przychód na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe brak jest podstaw, by Spółka jako płatnik na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, mogła zaliczyć do swoich kosztów uzyskania przychodów wysokość pobranego od podatników z tego tytułu podatku. To nie Wnioskodawca poniesie z tego tytułu koszty, ale podatnicy. Sytuacja ta przesądzi zatem o braku możliwości zastosowania art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych w stosunku do podatku od nagród.

Podatek dochodowy od osób fizycznych od nagród (wygranych) w konkursach organizowanych przez Spółkę w celu poprawy realizacji planów sprzedaży dla określonej grupy podmiotów nie spełnia przesłanek z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych, przez co nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów Spółki z tytułu podatku od nagród w konkursach organizowanych przez Spółkę w celu poprawy realizacji planów sprzedaży dla określonej grupy podmiotów, należało uznać za nieprawidłowe.

Podsumowując, w oparciu o opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołane przepisy prawa należy w przedmiotowej sprawie stwierdzić, że narzuty ZUS (płatnika i ubezpieczonego) oraz podatek od nagród (wygranych) nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kosztów uzyskania przychodów Spółki należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że przedmiotowa interpretacja, zgodnie z zapytaniem Spółki sformułowanym we wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, nie przesądza o kwalifikacji prawnopodatkowej poszczególnych źródeł przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na opisane we wniosku zdarzenie przyszłe niniejsza interpretacja ma zastosowanie w sytuacji, gdy dana sytuacja się ziści i przedmiotowe wydatki Spółki związane z organizowanym konkursem wywołają skutek w postaci obowiązku świadczenia składek na ubezpieczenie społeczne, zgodnie z odrębnymi przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Z uwagi na charakter niniejszego postępowania Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie ustanawia żadnej normy indywidualnej, lecz jego rola sprowadza się do przedstawienia poglądu dotyczącego rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej. Interpretacja indywidualna nie jest aktem rozstrzygającym o prawach lub obowiązkach podmiotu w konkretnej sprawie podatkowej.

W sytuacji nie ziszczenia się opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, wyrażony w konkretnej sprawie pogląd, nie będzie miał zatem racji bytu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie