Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Spółka ma możliwość obniżenia podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych do dowolnej, uznanej przez Spółkę, wysokości (nawet do 0%) począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W myśl art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej zwana PDOP) podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Przepisy ustawy PDOP nie określają rodzaju środków trwałych, w stosunku do których można obniżać stawki amortyzacyjne, jak również nie określają przyczyny, dla której stawka amortyzacyjna miałaby być obniżona. Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Przepisy ustawy PDOP nie określają również dolnego limitu obniżenia stawki amortyzacyjnej, ani też wartości, o jaką stawkę można obniżyć. Podatnicy mogą zatem obniżyć stawkę amortyzacyjną do takiej wysokości, jaką uznają wdanych warunkach za konieczną (nawet do 0%). Oznacza to, iż przyjęcie maksymalnie obniżonej stawki amortyzacyjnej równa się niedokonywaniu wdanym okresie odpisów amortyzacyjnych.

Podobny pogląd został wyrażony przez organy podatkowe w wydanych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, m.in. w interpretacji indywidualnej z 1 lipca 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-841/10/AP), w interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB3/423-593/09/MK), w interpretacji indywidualnej z dnia 9 listopada 2009 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-962/09/BG), interpretacji indywidualnej z 11 lipca 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-226/08-2/EK) oraz w interpretacji indywidualnej z 2 września 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-334/08-4/ŁM). Ponadto, Spółka chce zwrócić uwagę na brzmienie uzasadnienia do ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1179), która wprowadziła do ustawy o PDOP m.in. art. 16i ust. 5. Celem wprowadzenia ww. przepisu było bowiem umożliwienie podatnikom zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością (...) stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty i dochodu do opodatkowania. Nie ulega zatem wątpliwości, iż intencją ustawodawcy było umożliwienie podatnikom swobodnego decydowania o obniżeniu oraz ponownym podwyższeniu stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych.

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 PDOP ma prawo do czasowego obniżenia, stawki amortyzacyjnej dla wszystkich środków trwałych do poziomu 0% począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Konsekwencją takiego obniżenia będzie niedokonywanie wdanym okresie odpisów amortyzacyjnych dla tych środków trwałych.

Ad. 2

Spółka ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z Wykazu wraz z rozpoczęciem każdego nowego roku podatkowego.

Zdaniem Spółki zwiększenie stawki może być dokonane wraz z rozpoczęciem nowego roku podatkowego, dowolnie wybranego przez Spółkę. Przepis art. 16i ust. 5 PDOP nie wprowadza bowiem ograniczeń w zakresie podwyższania uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej. Z literalnej wykładni przepisu art. 16i ust. 5 wynika bowiem, iż stawki amortyzacyjne mogą być zarówno obniżane, jak i podwyższane (po obniżeniu stawki podatnik ma prawo do jej podwyższenia). Termin zmiana stawki użyty w drugim zdaniu przepisu odnosi się bowiem nie tylko do obniżenia. Zmiana może dotyczyć również podwyższenia stawki, przy czym również podwyższenie może być dokonane dopiero wraz z rozpoczęciem nowego roku podatkowego, dowolnie wybranego przez podatnika. Prawo do podwyższenia stawek amortyzacyjnych dotyczy zarówno środków trwałych, co do których obniżono stawki w momencie ich wprowadzenia do ewidencji, jak i pozostałych, co do których obniżenie stawki nastąpiło w okresie ich amortyzacji. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez organy podatkowe w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, np. w interpretacji indywidualnej z 1 lipca 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-841/10/AP), w interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB3/423-593/09/MK), w interpretacji indywidualnej z dnia 9 listopada 2009 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-962/09/BG), w interpretacji indywidualnej z dnia 9 maja 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB3/423-125/08/AW), interpretacji indywidualnej z dnia 23 października 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB3/423-404/08/DK), w interpretacji indywidualnej z dnia 11 lipca 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-226 /08-2/EK).

Na poparcie swojego stanowiska Spółka wskazuje na wykładnię celowościową przepisu art. 16i ust. 5 PDOP. Zgodnie z cytowanym powyżej uzasadnieniem do ustawy zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 27 lipca 2002 r. (Dz. U. Nr 141, poz. 1179), podatnicy powinni mieć możliwość powrotu do stawek amortyzacyjnych stosowanych uprzednio (przed ich obniżeniem).

W opinii Spółki, w odniesieniu do środków trwałych wykorzystywanych przez nią w działalności gospodarczej, ma ona prawo podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne, pod warunkiem iż podwyższenie takie nastąpi począwszy od pierwszego miesiąca nowego roku podatkowego, dowolnie wybranego przez Spółkę. Podwyższenie to może zostać dokonane w dowolnej, wybranej przez Spółkę wysokości, nie przekraczającej jednak poziomu ustalonego w Wykazie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

• możliwości obniżenia obecnie stosowanych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych do dowolnej wysokości (w tym nawet do 0%) za prawidłowe,

• możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu nie wyższego niż wynikający z Wykazu za prawidłowe,

• momentu dokonania zmiany stawek amortyzacyjnych za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zwrócić uwagę należy, iż w obwieszczeniu marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 9 marca 2011 r. opublikowanym w Dzienniku Ustaw z 8 kwietnia 2011 r. nr 74, poz. 394 - został ogłoszony jednolity tekst ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie