Temat interpretacji

W latach 2002-2004 Spółka wynajmowała powierzchnie biurowe z przeznaczeniem na swoje biuro główne. W celu dostosowania wynajmowanych lokali do swoich potrzeb, Spółka ponosiła wydatki, które zgodnie z art. 16a ust.2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000r Nr 54, poz. 654 ze zm.), zaliczała w formie odpisów amortyzacyjnych, do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych według rocznej stawki 10%. W 2004r podjęto decyzję o zmianie siedziby biura i rozwiązaniu umowy najmu przed upływem 10 lat. Spółka w 2004r, dokonała likwidacji inwestycji w obcych środkach trwałych wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka prowadzi także działalność gospodarczą na obszarze całej Polski za poprzez swoje filie i oddziały. Lokale użytkowe, w których funkcjonują filie i oddziały podatnik wynajmuje od niezależnych podmiotów. W związku z optymalizacją kosztów funkcjonowania Spółki, w latach 2002-2005 rozwiązała ona kilka umów najmu lokali użytkowych i zaprzestała dokonywania odpisów amortyzacyjnych od inwestycji w tych środkach trwałych. Rozwiązanie umów nastąpiło przed upływem 10 lat a wynajmujący nie dokonali zwrotu poniesionych przez Spółkę wydatków.

Mając na uwadze powyższe, podatnik zwraca się z prośbą o potwierdzenie stanowiska, iż likwidacja nie w pełni umorzonych środków trwałych w postaci inwestycji w obcych obiektach (wynajmowanych lokalach biurowych ) stanowi dla Spółki stratę, która w myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 15 ust.1 ustawy podatkowej oraz w myśl art.16 ust.1 pkt 5 ustawy podatkowej, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Spółka nie zmieniała rodzaju prowadzonej działalności, a likwidacja wskazanych środków trwałych uzasadniona jest względami ekonomicznymi. Powyższe wyklucza więc zastosowanie w omawianej sytuacji art. 16 ust.1 pkt 6 ustawy podatkowej, zawierającego przesłanki pozbawiające prawa do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o wartość straty powstałej w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych.

W opinii podatnika, dokonując rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych za lata 2002-2005, błędnie zinterpretował on przepisy art. 15 i 16 ustawy i nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcych środkach.

Spółka wynajmując powierzchnie biurowe poniosła wydatki, których celem było dostosowanie biur filii i oddziałów oraz biura głównego do standardów obowiązujących w Spółce. Powyższe koszty niewątpliwie miały, w momencie ich poniesienia bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą a tym samym z realizowanymi przez Spółkę przychodami. Fakt rozwiązania umów najmu przed całkowitym zamortyzowaniem inwestycji i zaprzestanie wykorzystywania określonych powierzchni biurowych do celów prowadzonej działalności nie powinno mieć, zdaniem Spółki, wpływu na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanych nakładów na te inwestycje.

W opisanym stanie faktycznym, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie zauważa co następuje:

Wszelkie wydatki o charakterze inwestycyjnym, w tym inwestycje w obcych środkach trwałych, stają się kosztem uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane w przewidzianym w ustawie okresie czasu. W myśl art.16j ust.4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000r Nr 54, poz.654 ze zm.) podatnicy mogą indywidualnie ustalać stawki amortyzacji dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych z zastrzeżeniem, iż okres dla amortyzacji inwestycji w obcych budynkach (lokalach lub budowlach) nie może być krótszy niż 10 lat.

Zaprzestanie wykorzystywania inwestycji w obcym środku trwałym dla celów własnej działalności gospodarczej skutkuje brakiem możliwości dalszego odnoszenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art.16c pkt 5 ustawy amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności

W latach 2002-2005 Spółka rozwiązała kilka umów najmu lokali użytkowych w związku z optymalizacją kosztów jej funkcjonowania. Spółka zaprzestała dokonywania odpisów amortyzacyjnych od inwestycji w tych środkach trwałych. Rozwiązanie umów nastąpiło przed upływem 10 lat a wynajmujący nie dokonali zwrotu poniesionych wydatków. Wnioskodawca podjął więc czynności polegające na likwidacji niektórych oddziałów i filii, których dalsze funkcjonowanie nie jest uzasadnione ekonomicznie, dokonując fizycznej likwidacji tych inwestycji.

W myśl art.15 ust.1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust. 1ustawy. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność na skutek zmiany rodzaju działalności. Biorąc pod uwagę fakt, iż pod pojęciem środków trwałych rozumie się również inwestycje w obcych środkach trwałych (art. 16a ust. 2 w/w ustawy), wspomniany wyżej przepis art. 16 ust. 1 pkt 6 obejmuje również te inwestycje. Oznacza to, że a contrario kosztem jest strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, w przypadku gdy likwidacja ta nie jest związana z utratą przydatności gospodarczej środka trwałego w wyniku zmiany rodzaju działalności. Należy podkreślić, iż przywołany przepis dotyczy faktycznej likwidacji środków trwałych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą osoby prawnej.