Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 09.08.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 17.08.2006 r.), uzupełnionego pismem z dnia 04.09.2006 r., w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W grudniu 2006 roku Wnioskodawca planuje zorganizowanie spotkania pracowników Spółki. Z uwagi na brak odpowiednio dużych pomieszczeń w siedzibie Firmy, wynajęte zostaną sale w miejscach użyteczności publicznej w Warszawie. Spotkanie będzie miało na celu zapoznanie wszystkich pracowników z osiągnięciami i wynikami firmy w ostatnim roku, jak i zapoznanie załogi z planami i kierunkami rozwoju Firmy w latach następnych. Spotkanie zakończy się wspólną kolacją i częścią artystyczną. Planowane potkanie ma również na celu zintegrowanie pracowników i poprawę atmosfery pracy w firmie. Wydatki na organizację tego spotkania nie będą finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka występuje z zapytaniem, czy wydatki na organizację imprezy informacyjno-integracyjnej dla pracowników Spółki będą stanowiły dla niej koszt uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Spółki, wydatki na organizację powyżej opisanego spotkania informacyjno-integracyjnego pracowników są kosztem uzyskania przychodu Spółki w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Są one związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz wpływając na poprawę atmosfery i efektywność pracy ściśle wiążą się z uzyskiwanymi przez firmę przychodami. Koszty organizacji takiego spotkania informacyjno-integracyjnego nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podziela stanowisko Spółki zawarte we wniosku i wyjaśnia, co następuje.

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów określona w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) oparta jest na klauzuli generalnej stanowiącej, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkami enumeratywnie wymienionymi w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Podatnik ma więc prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, jeżeli pozostają one w związku przyczynowoskutkowym z osiąganymi przychodami, o ile przedmiotowe wydatki nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiącym zamknięty katalog wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów.

W związku z tym do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia wypłacane pracownikom za pracę wykonywaną w ramach stosunku pracy. Można tu wymienić zarówno wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, wszelkiego rodzaju nagrody i premie, jak również wszelkiego rodzaju świadczenia dodatkowe, diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

W ramach tych wydatków mieszczą się także wydatki poniesione na zorganizowanie dla pracowników Spółki imprezy o charakterze integracyjno-informacyjnym. Celem tego typu spotkania jest nie tylko zapoznanie wszystkich pracowników z osiągnięciami i wynikami firmy, planami i kierunkami rozwoju, ale także stworzenie dobrej atmosfery i zacieśnienie więzi zarówno wśród pracowników przedsiębiorstwa, jak i pomiędzy pracownikami a firmą, co w konsekwencji powinno przełożyć się na lepszą pracę firmy, zwiększenie jej efektywności, a pośrednio zwiększenie przychodów firmy.

Wydatki poniesione na integrację pracowników odpowiadają kryteriom wynikającym z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast treść przepisu art. 16 ust. 1 w/w ustawy nie wyłącza ich z kosztów uzyskania przychodów. Zatem analiza przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwala na stwierdzenie, że opisane we wniosku wydatki stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu.

Przedmiotowe wydatki mogą stanowić w pełni odliczalne koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania.

Stosownie do art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób umożliwiający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku. Przepis ten, w powiązaniu z art. 4 ust. 1 ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) oznacza, że tylko prawidłowo prowadzone księgi rachunkowe mogą być uznane za bezpośredni dowód m. in. poniesienia kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez Wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego i jest ważna w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania postanowienia. Interpretacja jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez Pytającego.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej, t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.).