Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm.) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gliwicach stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Spółkę we wniosku złożonym w dniu 22.02.2006 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia w koszty uzyskania przychodu kwoty zapłaconej należności za umowne bądź bezumowne korzystanie z hali magazynowej jest zgodne z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 22.02.2006 r. do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gliwicach wpłynął wniosek Spółki o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.W myśl art.14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Interpretacja, o której mowa w § 1, zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa-art.14a § 3 ww. ustawy.

Wnioskiem złożonym w tutejszym organie podatkowym w dniu 22.02.2006 r. Spółka wystąpiła o interpretację przepisów w zakresie zaliczenia w koszty uzyskania przychodu kwoty zapłaconej należności za umowne bądź bezumowne korzystanie z hali magazynowej.

Pismem z dnia 13.04.2006 r. nr IUS PDFD1-410/161/06 organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Braki formalne wniosku zostały uzupełnione pismem, z dnia 21.04.2006 r., które wpłynęło do tutejszego Urzędu w dniu 24.04.2006 r.

W wyżej wymienionym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny: od dnia 1.01.2004 r. Spółka korzystała z hali magazynowej ZM GLIMAG S.A. dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej; hala została wydana do używania przez właściciela, właściciel przez cały czas miał świadomość i wiedzę, że Spółka z tej hali korzysta, jako, że hala znajduje się na terenie ZM GLIMAG S.A., aczkolwiek pisemna umowa nigdy nie została zawarta, przez cały czas właściciel nie wystawiał faktur VAT obciążających Spółkę za korzystanie z hali, w dniu 3.02.2006 r. Spółka otrzymała od ZM GLIMAG S.A. dokument zatytułowany Nota księgowa nr 2006/01/19 obciążający Spółkę kwotą 32.974,01 zł tytułem bezumownego korzystania z hali magazynowej (-) mieszczącej się w Gliwicach przy ul. Karolinki 58, będącą własnością ZM GLIMAG S.A. w okresie od 01.01.2004 r. do 31.01.2006 r.

Spółka zwraca się z zapytaniem czy zapłata na rzecz ZM GLIMAG S.A. należności wynikającej z noty księgowej może być uznana za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Spółki wydatek ten powinien stanowić koszt, jako że został poniesiony w celu uzyskania przychodu, co wyczerpuje hipotezę art. 15 ust. 1 ustawy.

W odpowiedzi na wezwanie tutejszego organu podatkowego Spółka uzupełniła przedstawiony stan faktyczny następująco: "od września 1999 r. siedziba firmy znajduje się na terenie ZM GLIMAG S.A. przy ul. Karolinki 58, gdzie wynajmowano pomieszczenia biurowe i mały magazynek. Pod koniec 2003 r. z racji zwiększenia potrzeb magazynowych wynikających z prowadzonej działalności gospodarczej zaistniała konieczność wynajęcia dodatkowej hali magazynowej od ZM GLIMAG S.A. W grudniu 2003 r. Prezes Zarządu Spółki ustaliła z Prezesem Zarządu ZM GLIMAG S.A. zgodę GLIMAGU na wynajem hali magazynowej będącej ich własnością, stawkę czynszu za 1m#178; za wynajem hali oraz datę, od której Spółka będzie halę wynajmować. Była między firmami ustna umowa najmu, którą pracownik GLIMAGU miał sporządzić na piśmie do podpisania przez obie strony. Na początku roku 2004 kilkakrotnie upominano się o sporządzenie umowy na piśmie jednak bez rezultatu. W pierwszym dniu lutego 2004 r. wskazany przez Prezesa GLIMAGU pracownik wydał Spółce klucze do hali magazynowej, w której jeszcze znajdowały się maszyny GLIMAGU. Przez pierwsze 2 tygodnie lutego GLIMAG usuwał te maszyny, a Spółka przygotowywała halę do swoich potrzeb (...). Ponieważ wcześniej od kilku lat Spółka wynajmowała mały magazynek od GLIMAGU, co miesiąc przychodziły do Spółki faktury z GLIMAGU za czynsz najmu magazynu, a Spółka terminowo dokonywała zapłaty za te faktury. Faktury trafiały do księgowości i Spółka nie sprawdzała szczegółowo każdej pozycji (...). Przez cały czas korzystania przez Spółkę z hali magazynowej, czyli od 01.01.2004 r. do 31.01.2006 r. ZM GLIMAG S.A. doskonale wiedział o tym fakcie, robiliśmy to za ich zgodą na podstawie umowy ustnej. Po dokładnym sprawdzeniu faktur okazało się, że przez okres od 01.01.2004 r. do 31.01.2006 r. na fakturach wystawionych przez GLIMAG dla Spółki za czynsz nie była ujmowana hala magazynowa. W związku z tym w dniu 03.02.2006 r. Spółka otrzymała od ZM GLIMAG S.A. dokument zatytułowany Nota księgowa nr 2006/01/19 obciążający Spółkę kwotą 32.974,01 zł tytułem bezumownego korzystania z hali magazynowej mieszczącej się w Gliwicach przy ul. Karolinki 58, będącej własnością ZM GLIMAG S.A. w okresie od 01.01.2004 r. do 31.01.2006 r.

Spółka podkreśla, iż nie było to bezumowne korzystanie z hali magazynowej, gdyż była między stronami umowa ustna.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gliwicach stwierdza, co następuje:

Zagadnienie kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodu reguluje ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( jednolity tekst Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.),w której art.15 ust.1 stanowi, iż "Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1 ustawy".

Z powyższego zapisu wynika, iż kryteriami kwalifikującymi dany wydatek do grupy kosztów uzyskania przychodów są: poniesienie wydatku w celu uzyskania przychodu, co oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów pod warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, niezakwalifikowanie wydatku do grupy wydatków nie uznanych przez ustawę za koszty uzyskania przychodów.

W związku z tym, możliwość zaliczenia przez Spółkę określonych wydatków w koszty uzyskania przychodów uzależniona jest nie tylko od tego czy dane wydatki zostały wymienione w ustawie jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, ale również od tego, czy wydatki takie są "poniesione w celu osiągnięcia przychodów".

Niezależnie od powyższego ustawodawca wyłączył z grupy kosztów uzyskania przychodów szereg wydatków, które mają charakter kar i sankcji.

Z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonywanych robót i usług.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że dotyczy on jedynie zdarzeń spowodowanych wadliwością towarów lub robót i usług będących przedmiotem działalności gospodarczej; wada jest w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji poniesionych wydatków z kosztów podatkowych.

Oznacza to, że kary umowne i odszkodowania z innych tytułów niż wymienione w tym przepisie, mogą stanowić koszt podatkowy.

Z treści wniosku wynika, że zapłacone odszkodowanie nie dotyczyło żadnego z wyżej omówionych przypadków. W świetle powyższego odszkodowanie, o którym mowa we wniosku nie stanowi odszkodowań, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a stanowi wynagrodzenie za korzystanie z tej nieruchomości bez podstawy prawnej.

Ponieważ zapłacone odszkodowanie z tytułu bezumownego korzystania z lokalu nie zostało wymienione jako wydatek niestanowiący kosztu uzyskania przychodu, a z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pomieszczenie wykorzystywane było w celu osiągania przychodów Spółki, zatem odszkodowanie to stanowi koszt uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast w sytuacji uznania, że między stronami istniała umowa najmu omawianego pomieszczenia, kosztem uzyskania przychodu z działalności prowadzonej przez Spółkę powinien być ustalony pomiędzy stronami czynsz z tytułu najmu płacony właścicielowi nieruchomości. Oczywistą kwestią jest, iż otrzymanie należności winno być udokumentowane odpowiednim dowodem księgowym, jakim w tej sytuacji jest faktura VAT.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy podkreśla, że ocenę prawną stanowiska pytającego wydano wyłącznie na podstawie przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego sprawy o ile jest on zgodny ze stanem rzeczywistym.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego, nie wynika jednoznacznie, czy w omawianym okresie (niemal dwóch lat) dopełniono warunków oraz form określonych przepisami prawa wymaganymi dla pewnych czynności.

Organ podatkowy nie ma uprawnień do rozstrzygania sporów zaistniałych na gruncie prawa cywilnego.Strony winny, zatem zwrócić się do właściwego Sądu o ustalenie istnienia i treści łączącego je stosunku cywilnoprawnego.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.