Temat interpretacji

W dniu 3.02.2006r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

W przedmiotowym wniosku Spółka podnosi, iż prowadzi działalność gospodarczą w zakresie leasingu środków transportu, w tym samochodów ciężarowych i osobowych. Umowy leasingu, nazywane leasingiem operacyjnym, spełniają warunki określone w art. 17b ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pozwalające Spółce (Finansującemu) wprowadzać ww. środki transportu do ewidencji środków trwałych oraz dokonywać od nich odpisów amortyzacyjnych.

Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od ww. środków transportu oddanych do używania na podstawie umów leasingu operacyjnego wg następujących zasad:

- samochody osobowe są amortyzowane metodą liniową, przy zastosowaniu stawki nie wyższej niż 20% - zgodnie z art. 16h ust. 4, art. 16i ust. 1 i Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik nr 1 ustawy,

- samochody ciężarowe są amortyzowane metodą degresywną, przy zastosowaniu stawki 20% oraz współczynnika podwyższającego 2,0 - zgodnie z art. 16k ust. 1 i Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik ustawy.

Klienci zwracają się do Spółki z wnioskiem o dokonanie - w trakcie trwania umowy - zmiany konstrukcyjnej samochodu z samochodu ciężarowego na samochód osobowy. Zatem w trakcie trwania umowy leasingu dochodzi do zmiany konstrukcyjnej samochodu poprzez wymontowanie kratki oddzielającej przestrzeń pasażerską od przestrzeni służącej do przewożenia ładunku. Po dokonaniu tej zmiany, przeprowadzane jest badanie techniczne pojazdu przez stację kontroli pojazdów, potwierdzone odpowiednim zaświadczeniem. Na podstawie zaświadczenia dokonywana jest zmiana wpisu w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, w drodze zmiany rodzaju pojazdu z ciężarowego na osobowy. Po dokonaniu zmiany konstrukcyjnej ładowność pojazdu pozostaje niezmieniona.

Wobec powyżej przedstawionego stanu faktycznego Wnioskująca składa zapytanie, jaka metoda amortyzacji będzie miała zastosowanie dla omawianego samochodu ciężarowego przekwalifikowanego na samochód osobowy w kontekście art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Czy zatem, w odniesieniu do przekwalifikowanego na samochód osobowy środka transportu należy kontynuować metodę degresywną, ze stawką 20% i współczynnikiem 2,0, czy też należy zastosować metodę liniową i stawkę nie wyższą niż 20%, która jest właściwa dla samochodu osobowego.

Zdaniem Spółki, w przedmiotowej sytuacji przede wszystkim zastosowanie będzie miał art. 16h ust. 2 ustawy, co oznacza, iż samochód będący ciężarowym w momencie wprowadzenia do ewidencji (co jest udokumentowane w sposób wymagany przepisami), pomimo przekwalifikowania na samochód osobowy, powinien być amortyzowany metodą degresywną ze współczynnikiem 2,0 aż do jego pełnego zamortyzowania. Powyższy przepis nie daje bowiem możliwości zmiany metody amortyzacji środka trwałego, w trakcie jego amortyzowania. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, iż zgodnie z art. 16k ust. 1 ustawy, odpisów amortyzacyjnych można dokonywać przy zastosowaniu metody degresywnej ze współczynnikiem 2,0 jedynie w przypadku samochodów ciężarowych.

Dodatkowo, zdaniem Spółki, zmiana przeznaczenia (rodzaju) samochodu z ciężarowego na osobowy w rozumieniu ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), potwierdzona odpowiednim wpisem do dowodu rejestracyjnego, nie powoduje zmiany rodzaju samochodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Definicja legalna samochodu osobowego na potrzeby ustawy podatkowej została bowiem wyrażona w art. 16 ust. 3a. Zgodnie z tym przepisem, za samochód osobowy uznaje się samochód, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kilogramów. Uznanie samochodu za osobowy wymaga zatem spełnienia 2 powyższych warunków łącznie. Zmiana konstrukcyjna potwierdzona zaświadczeniem stacji kontroli pojazdów nie prowadzi do zmiany świadectwa homologacji wydanej dla danego samochodu. Zatem w przedmiotowej sytuacji nadal nie spełnione pozostaną obydwa warunki: samochód w dalszym ciągu homologowany będzie jako ciężarowy, a ponadto jego ładowność nie ulegnie zmianie. Tym samym zmiana konstrukcyjna, o której mowa w przedstawionym stanie faktycznym, nie powodująca obniżenia ładowności do mniejszej niż 500 kilogramów, nie spowoduje zmiany kwalifikacji samochodu na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych.

Reasumując, zdaniem Spółki, zmiana konstrukcyjna samochodu powodująca zmianę kwalifikacji z samochodu ciężarowego na osobowy (w rozumieniu Prawa o ruchu drogowym) nie rodzi konieczności zmiany metody amortyzacji na określoną w art. 16i ust. 1 ustawy. Przerobionego samochodu nie będą również dotyczyły ograniczenia, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy i inne podobne dotyczące samochodów osobowych.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, organ podatkowy stwierdza co następuje:

Stosownie do przepisu art. 16 ust. 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), ilekroć w ust. 1 jest mowa o samochodzie osobowym, rozumie się przez to każdy samochód, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kilogramów.

Według powyższej regulacji, dla potrzeb katalogu kosztów nie uznawanych za podatkowe, określonego w art. 16 ust. 1 ustawy, samochód, by mógł być uznany za osobowy, musi spełniać jednocześnie dwa warunki. Musi posiadać homologację dla samochodu osobowego oraz jego dopuszczalna ładowność nie może przekraczać 500 kilogramów. Pojazdy, które nie spełniają obu warunków, nie są uznawane za samochody osobowe w myśl powyższego przepisu.

W art. 15 ust. 6 ustawy ustanowiono, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W regulacji ujętej w art. 16h ust. 2 ustawy, stwierdza się, iż podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Jak wynika z kolei z art. 16k ust. 1 ustawy, w stosunku do określonych środków trwałych, podatnicy mogą ustalić dokonywanie odpisów amortyzacyjnych metodą degresywną. Bowiem ustanowiono w nim, iż odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, o których mowa w art. 16 ust. 3a, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 16i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16i.

Zauważyć należy, że art. 16k ust. 1, nie wyklucza stosowania odpisów amortyzacyjnych metodą degresywną w stosunku do samochodów osobowych w ogóle. Przepis ten wyłącza jedynie stosowanie metody degresywnej w odniesieniu do samochodów, które można uznać za osobowe na podstawie przepisu art. 16 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, zdaniem tutejszego organu podatkowego, w przypadku amortyzowania przez Spółkę samochodu ciężarowego, który po zmianie konstrukcyjnej - mimo zmiany zapisu w dowodzie rejestracyjnym pojazdu - nie może zostać uznany za osobowy zgodnie z treścią przepisu art. 16 ust. 3a ustawy podatkowej (np. z powodu dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kilogramów), nie ma podstaw do dokonywania jakichkolwiek zapisów w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Pojazd ten bowiem, dla potrzeb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nadal nie będzie uznawany za samochód osobowy.

Do takiego samochodu nie będą także miały zastosowania ograniczenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określone w przepisie art. 16 ust. 1, a odnoszące się do samochodów osobowych.

Natomiast w sytuacji, gdyby po zmianie konstrukcyjnej powodującej zmniejszenie dopuszczalnej ładowności do 500 kilogramów (lub mniejszej) oraz po uzyskaniu zapisu w dowodzie rejestracyjnym, iż zarejestrowany samochód jest rodzaju osobowego, należałoby przyjąć, iż będzie to pojazd spełniający przesłanki do uznania go za osobowy w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie jednak trzeba stwierdzić, iż w takiej sytuacji nie będzie to już ten sam środek trwały, który był przez Podatnika amortyzowany, a tym samym nie dojdzie do zmiany metody amortyzacji, o której mowa w przepisie art. 16h ust. 2.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.