Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) s t w i e r d z a m, że stanowisko podatnika - przedstawione we wniosku z dnia 19.01.2006r. który wpłynął w dniu 27.01.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, tj. czy dla Spółki, w przypadku zapłaty "podatku u źródła" podstawą opodatkowania jest wartość brutto czy netto wynikająca z otrzymanej od kontrahenta niemieckiego faktury sprzedaży usług leasingowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 stycznia 2006 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

1. stan faktyczny:

W zapytaniu o interpretację prawa podatkowego Podatnik przedstawił stan faktyczny z którego wynika, że Spółka otrzymuje od kontrahenta niemieckiego faktury sprzedaży usług leasingowych, których przedmiotem jest samochód osobowy. Spółka jako płatnik podatku u źródła oblicza, pobiera i wpłaca podatek w wysokości wynikającej z umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. Spółka przyjmuje za podstawę opodatkowania wynikającą z faktury wartość netto i obniża kwotę należności do zapłacenia kontrahentowi niemieckiemu o zapłacony podatek.

1. zapytanie Podatnika:

Czy dla Spółki, w przypadku zapłaty "podatku u źródła" ( art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) podstawą opodatkowania jest wartość brutto czy netto wynikająca z otrzymanej od kontrahenta niemieckiego faktury sprzedaży usług leasingowych.

c)stanowisko Podatnika:

Zdaniem Spółki, na podstawie umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. ( art. 12 pkt 2) oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ( art. 21) Spółka oblicza podatek u źródła i za podstawę opodatkowania bierze wartość netto wynikającą z faktury, tzn. z wyłączeniem podatku VAT. Spółka stoi na stanowisku, że opodatkowanie przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych skutkuje koniecznością wyłączenia z niego podatku VAT. Na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 9 z przychodów wyłączony został należny podatek od towarów i usług. Jako podatnik w przedmiotowej transakcji występuje kontrahent niemiecki i wykazany w fakturze podatek VAT jest dla niego podatkiem należnym. Z kolei Spółka będzie występowała z wnioskiem o zwrot zapłaconego podatku do właściwych organów podatkowych w Niemczech. Analiza obowiązujących przepisów i stanu faktycznego pozwala Spółce na przyjęcie podstawy opodatkowania wartości netto wynikającej z faktury tj. z wyłączeniem podatku VAT.

Ocena prawna stanowiska pytającego.

W świetle przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wyjaśniam, że zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 wymienionej ustawy stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów: z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego,w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje zwiazane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20%. Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska (art. 21 ust. 2 ustawy).

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji) wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej. W tym przypadku zastosowanie mają postanowienia umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majtku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. ( Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Zgodnie z art. 12 ust. 2 w/w umowy należności licencyjne mogą być opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

W myśl art. 26 w/w ustawy o podatku dochodowym, osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22, są obowiązane jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Obowiązkiem Spółki wynikającym z przepisów prawa podatkowego jest wpłata zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego, właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, jak również przesłanie deklaracji (CIT-10) o pobranym podatku. Podstawą naliczenia podatku jest kwota całej wypłaconej kontrahentowi należności wraz z niemieckim podatkiem VAT. Zarówno stwierdzenia zawarte w przepisach ustawy podatkowej które określają obowiązek płatnika - "od dokonanych wypłat" - jak również stwierdzenia zawarte w zapisach umowy między Polską a Niemcami, które określają podstawę obowiązku płatnika jako- kwotę brutto należności licencyjnych - nie pozostawiają co do tego żadnych wątpliwości. Tak więc w świetle zacytowanych przepisów płatnik potrąca zryczałtowany podatek dochodowy od kwoty brutto dokonanych wypłat należności.

Przedsiębiorca z Niemiec określając swój dochód ( uwzględniając wszystkie swoje przychody i koszty uzyskania przychodów związane z tymi przychodami, w tym koszty uzyskane i poniesione za granicą ) stosuje w tym zakresie niemieckie, a nie polskie przepisy podatkowe. Od całości dochodów spółka z Niemiec na podstawie przepisów podatkowych obowiązujących w jej kraju określa należny podatek dochodowy i od tak określonego podatku - w świetle przyjętej metody przedstawionej w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania - odlicza się podatek od dochodów z tytułu należności licencyjnych zapłaconych w Polsce.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mówiący o tym iż do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług, nie dotyczy obowiązków płatnika. W przedstawionym przypadku Spółka dokonuje wypłaty należności na rzecz niemieckiego kontrahenta, tak więc należności te nie są przychodem dla Polskiej Spółki.

Reasumując, w świetle przytoczonych powyżej przepisów stanowisko Podatnika, iż w tym stanie faktycznym opodatkowanie przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych skutkuje koniecznością wyłączenia z niego podatku VAT - uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 143 ustawy Ordynacja podatkowa, postanowienie niniejsze zostało wydane z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.