Temat interpretacji
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów artykułu 16 ust. 1 pkt 25 lit a ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.)
stwierdzam, że
stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.
UZASADNIENIE
Wnioskodawca przedstawił następujący opis stanu faktycznego:
Spółka prowadzi działalność gospodarczą jako wydawca książek i innych publikacji przeznaczonych dla przedsiębiorców. W ramach prowadzonej działalności współpracowała z Panem J., który prowadził sprzedaż publikacji spółki. W związku nierozliczeniem się z pobranego towaru przez Pana J. skierowano sprawę na drogę postępowania sądowego. Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz spółki kwotę 10.650,00 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości 10% miesięcznie od dnia 09.04.2004r. do dnia zapłaty oraz kosztami sądowymi w kwocie 844,90 zł. Po uprawomocnieniu się wyroku spółka zwróciła się do Sądu Rejonowego, Spółdzielni Mieszkaniowej "P" oraz Urzędu Miejskiego z prośbą o udzielenie informacji na temat majątku dłużnika. Z uzyskanych informacji wynika, że dłużnik nie posiada żadnego wartościowego składnika majątkowego, zaś w zamieszkiwanym lokalu przebywa na podstawie umowy najmu. W dniu 02.11.2005r. spółka zwrócił się do Komornika Sądowego o udzielenie informacji, czy przeciwko dłużnikowi J. prowadzone jest postępowanie egzekucyjne, jakie są stosowane sposoby egzekucji oraz jaka jest wysokość egzekwowanych roszczeń, a także poinformowanie o aktualnym stanie postępowań prowadzonych przeciwko J. W piśmie z dnia 17.11.2005r. komornik wskazał, że aktualnie przeciwko J. prowadzone jest postępowanie w sprawie , w którym wezwano wierzyciela do wskazania adresu dłużnika pod rygorem pozostawienia sprawy bez dalszego biegu. Komornik poinformował również wierzyciela, że wcześniejsze postępowania egzekucyjne zakończyły się bezskutecznie z uwagi na fakt, że dłużnik: nie posiada stałej pracy zarobkowej, utrzymuje się z pomocy rodziców, z którymi zamieszkuje, nie prowadzi działalności gospodarczej, nie posiada akcji, obligacji, wierzytelności, rachunków bankowych, wkładów oszczędnościowych, wartościowych ruchomości, nieruchomości oraz innych praw majątkowych, mieszka w trzypokojowym lokalu, który jest własnością Spółdzielni Mieszkaniowej "P", a w wyniku przeszukania mieszkania nie znaleziono majątku z którego można pokryć zadłużenie, gdyż znajdujące się tam ruchomości są stare, zużyte i pozbawione wartości handlowej.
Powyższe informacje spólka uzyskała w trybie art. 760 ustawy z dnia 17 listopada 1964r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.) zgodnie z którym na żądanie wierzyciela, którego roszczenie stwierdzone jest tytułem wykonawczym lub tytułem egzekucyjnym, organ egzekucyjny, który prowadzi egzekucję lub który jest właściwy do jej prowadzenia według przepisów kodeksu, udzieli mu informacji, czy przeciwko dłużnikowi prowadzone jest przez ten organ egzekucyjny postępowanie egzekucyjne, a jeżeli tak, powiadomi go o stosowanych sposobach egzekucji oraz o wysokości egzekwowanych roszczeń, a także o aktualnym stanie sprawy.
W ocenie wnioskodawcy przedstawiona przez komornika informacja na temat majątku dłużnika jednoznacznie wskazuje na bezcelowość prowadzenia egzekucji.
Spółka stawia pytanie:
Czy wyżej opisaną wierzytelność można na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?
Stanowisko wnioskodawcy jest następujące:
Zdaniem wnioskodawcy opisana we wniosku wierzytelność jest wierzytelnością nieściągalną w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W ocenie spółki pełna, kompletna i wiarygodna informacja komornika o bezskuteczności egzekucji prowadzonych przeciwko dłużnikowi z powodu braku majątku udzielona w trybie art. 760 Kodeksu postępowania cywilnego stanowi wymagane przez art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych postanowienie o nieściągalności.
W związku z powyższym spółka ma zamiar opisaną na wstępie wierzytelność zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w rozliczeniu za 2005r.
Oceniając przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny stanowisko Organu podatkowego jest następujące:
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) "nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ustępie 2". Przywołany ustęp 2 artykułu 16 precyzuje sposób udokumentowania nieściągalności danej wierzytelności. Dowodem pozwalającym uznać daną wierzytelność za nieściągalną i obciążyć nią koszty uzyskania przychodów są:
- postanowienie o nieściągalności, uznane przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego;
- postanowienie sądu o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, lub o umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub postanowienie sądu o ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku;
- protokół sporządzony przez podatnika, stwierdzający, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od tej kwoty.
Ustawodawca nie przewiduje w tym względzie żadnych odstępstw. W sytuacji gdy podatnik nie przedstawi na okoliczność uznania wierzytelności za nieściągalne jednego z w/w dowodów, nie ma prawa wierzytelnościami tymi obciążyć kosztów uzyskania przychodu. Należy podkreślić, iż zasadą określoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jest, iż wierzytelności odpisane jako nieściągalne nie stanowią kosztów uzyskania przychodu, a przypadki określone w art. 16 ust. 2 w/w ustawy stanowią wyjątek od tej zasady. Skoro więc jest to wyjątek, to nie można go stosować, bez względu na obiektywnie występujące w danej sprawie okoliczności, do przypadków, w których nieściągalność należności jest wprawdzie wykazana, jednakże nie w sposób wymagany prawem.
Regulacja prawna z art. 760 Kodeksu postępowania cywilnego, na którą powołuje się wnioskodawca, rozszerza jawność postępowania egzekucyjnego i wzmacnia ochronę wierzyciela, który ma możliwość zgromadzenia znacznie większej liczby danych pozwalających na prawidłową ocenę potencjalnej skuteczności egzekucji. Dzięki powyższemu unormowaniu wierzyciel ma możliwość uzyskania informacji, czy przeciw jego dłużnikowi prowadzone jest postępowanie egzekucyjne oraz jaki jest stan danej sprawy, jakie zastosowano sposoby egzekucji a także jaka jest wysokość egzekwowanych roszczeń. Wiedza ta pozwala na podjęcie decyzji m.in. w kwestii skierowania egzekucji do określonego składnika majątku dłużnika lub ewentualnie złożenia wniosku o wyjawienie majątku. Odpowiedź udzielona w związku ze złożeniem zapytania do komornika w trybie art. 760 Kodeksu postępowania cywilnego nie posiada jednak formy postanowienia, tym bardziej postanowienia o nieściągalności, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Przepis art. 16 ust. 2 pkt 1 stanowi o postanowieniu o nieściągalności wydanym przez organ egzekucyjny. Warunkiem koniecznym wydania tego postanowienia jest co najmniej wszczęcie postępowania egzekucyjnego. W opisanym przez wnioskodawcę stanie faktycznym wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie nastąpiło, zaś udzielona przez komornika informacja nie spełnia wymogów art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z czym wierzytelności należnych od pana J. spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.