Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 28.03.2006 r. .... Sp. z o.o., uzupełnionym w dniu 12.06.2006 r., w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ełku stwierdza, że przedstawione stanowisko w piśmie z dnia 28.03.2006 r. jest prawidłowe.

Pismem z dnia 28.03.2006 r. ... Sp. z o.o. zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ełku w sprawie udzielenia interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie kosztów uzyskania przychodów.

W złożonym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2005 roku Spółka miała kontrolę za okres od 1 stycznia 1999 do 31 grudnia 2004 r. z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych m.in. w zakresie prawidłowości i rzetelności obliczania, potrącania i opłacania składek na ubezpieczenia społeczne oraz innych składek i wpłat, do których pobierania zobowiązany jest ZUS w okresie od 1 stycznia 2002 do 31 grudnia 2004 r. W trakcie kontroli stwierdzono nieprawidłowości w zakresie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Skutkowało to tym, iż w 2005 r. Spółka obowiązana była w oparciu o ustalenia kontroli zapłacić zaległe składki na ubezpieczenia społeczne.

W związku z powyższym Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ełku z zapytaniem "czy może zapłacone w 2005 roku kwoty należności głównych wobec ZUS za lata poprzednie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów roku 2005".

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wynika, że koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, choć ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba, że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącane w roku, w którym zostały poniesione.

Słownik języka polskiego definiuje słowo "faktycznie" jako "zgodne z faktami, w istocie, rzeczywiście, niewątpliwie, naprawdę tak było". Natomiast znaczenie pojęcia "ponieść" należy rozumieć jako "zostać obarczonym, obciążonym czymś, np. ponieść koszty".

Interpretację powyższych wyrazów należy traktować w sposób jednoznaczny na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Bowiem przez poniesienie kosztu należy rozumieć zarówno poniesienie wydatku jak i zakwalifikowanie faktycznie zrealizowanego odpisu lub innego zmniejszenia aktywów lub zwiększenia strat. Kierując się wykładnią językową i systemową za koszt poniesiony należy uznać:

1. koszt faktycznie zrealizowany w znaczeniu kasowym (rozchód pieniężny) oraz,
2. każdy faktycznie dokonany odpis niebędący wydatkiem, powodujący zmianę w strukturze aktywów lub pasywów osoby prawnej, w tym również stanu środków pieniężnych na rachunkach bankowych przedsiębiorstw.
   
   

Wydatek i odpisy faktycznie poniesione to wydatek i odpisy, niewątpliwie rzeczywiście zrealizowane, tzn. takie, które podatnik jest w stanie udokumentować. W podatku dochodowym od osób prawnych przyjmuje się zasadę, zgodnie z którą określone przychody powinny być uznane za należne, zaś koszty za poniesione dopiero wówczas, gdy tego rodzaju zdarzenie faktyczne lub prawne wystąpi w rzeczywistości.

Ponadto przepis, o którym mowa wyżej stanowi, że jeżeli zarachowanie kosztu nie jest możliwe, koszt ten będzie mógł być potrącony dopiero w roku, w którym zostanie poniesiony. Z brakiem możliwości zarachowania danego kosztu mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik z przyczyn całkowicie od niego niezależnych nie był w stanie zarachować kosztu w tym roku podatkowym, którego koszt dotyczył. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka działając w przekonaniu, iż postępuje prawidłowo dokonała albo nieprawidłowych zgłoszeń do ZUS albo w ogóle nie dokonała zgłoszenia.

W związku z powyższym, ponieważ niemożliwe było zarachowanie kosztów ubezpieczeń społecznych pracowników w 2002, 2003 i 2004 roku nie może być ono kosztem tych lat, a poniesione wydatki powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów roku, w którym faktycznie nastąpiła zapłata zaległych składek na ubezpieczenia społeczne.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja traci moc wiążącą w przypadku zmiany stanu prawnego.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Urzędu Skarbowego w Ełku w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 222 Ordynacji podatkowej zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.