Temat interpretacji

D E C Y Z J A

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit.a w związku z art. 239 i art. 14 b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm. ), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 12.01.2006 r. złożonego 13.01.2006 r. przez Sp. z o.o. "Z" na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Targówek z dnia 05.01.2006 r. Nr 1437/ZI/406/438/DJW/06 wydane w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych

o r z e k a

zmienić postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Targówek z dnia 05.01.2006 r. Nr 1437/ZI/1406/438/DJW/06 i uznać stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 24.11.2005 r. za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Strona pismem z dnia 24.11.2005 r. zwróciła się o udzielenie w trybie art. 14a § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ( Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm. ) pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zamierza opłacić aplikację radcowską dla pracownicy, która zajmuje stanowisko specjalisty ds. nieruchomości. Do obecnego zakresu jej obowiązków należy sporządzanie umów najmu, pilotowanie kwestii wyjaśniania prawa wieczystego użytkowania gruntów znajdujących się w posiadaniu spółki oraz prowadzenie dokumentacji związanej ze sprawami skierowanymi na drogę sądową.
Spółka stoi na stanowisku, iż istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionym kosztem a osiąganymi przychodami. Umiejętności i wiedza nabyta przez pracownicę na aplikacji radcowskiej przekładać się będą na sprawniejszą obsługę najemców, interwencję w sprawach spornych oraz kompetentną reprezentację w urzędach administracyjnych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek postanowieniem z dnia 05.01.2006 r. znak 1437/ZI/406/438/DJW/06 uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe. Jego zdaniem opłata za aplikację radcowską pracownicy nie pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowo - skutkowym z uzyskanym przychodem i nie ma wpływu na wielkość tego przychodu lub jego powstanie. Wydatku tego nie można uznać za koszt uzyskania przychodów, ponieważ nie został poniesiony w celu uzyskania przychodu. Organ I instancji uważa, iż przy kwalifikowaniu poniesionych kosztów należy brać pod uwagę przeznaczenie wydatku i jego związek z uzyskanym przychodem, a udowodnienie związku kosztu z przychodem należy do strony .

W dniu 13.01.2006 r. Spółka wniosła zażalenie na powyższe postanowienie.
Spółka we wniesionym zażaleniu nadal podtrzymuje, iż dokształcanie pracownika ma związek z uzyskiwaniem przez firmę przychodów. Stoi na stanowisku, iż wiedza prawnicza i umiejętności praktycznego wykorzystania są dla pracodawcy wielokrotnie źródłem ograniczenia kosztów, a czasami nawet źródłem przychodów. Zatrudnienie aplikanta radcowskiego z jednoczesnym pokryciem kosztów odbywania przez niego aplikacji jest dla Spółki tańsze niż zatrudnienie radcy prawnego lub odpowiednie zwiększenie wynagrodzenia dla obecnie współpracującego na podstawie umowy zlecenia radcy prawnego. Spółka jest zainteresowana podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracownika ze względu na jego doświadczenie zawodowe zdobyte w urzędach publicznych oraz posiadaną specjalistyczną wiedzę z zakresu regulacji stanu prawnego nieruchomości. Dodatkowo strona powołuje się na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Legionowie z dnia 13.12.2005 r. znak 1409/PDF/413-i-40/05/MW dotyczące podatkowej kwalifikacji przedmiotowego dofinansowania od strony podatku dochodowego od osób fizycznych.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza jak niżej.

Wydane w dniu 13.12.2005 r. przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Legionowie postanowienie Nr 1409/PDF/413-i-40/05/MW, iż świadczenie pracodawcy na rzecz pracownika polegające na pokryciu opłaty za aplikację radcowską jest wolne od podatku dochodowego nie jest równoznaczne z tym, iż dla pracodawcy wydatek ten stanowi koszt uzyskania przychodu
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r ( Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. ) o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Wydatki na kształcenie pracownika nie zostały przez ustawodawcę wymienione wśród tych, które nie mogą być kosztami dla celów podatkowych. Nie świadczy to jednak o tym, że takimi kosztami bezwarunkowo są. Musi bowiem istnieć związek przyczynowy między ich poniesieniem a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu. Na temat tego, co należy rozumieć przez taki związek, wielokrotnie wypowiadał się NSA. Otóż poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Zdarza się jednak, że związek między kosztem a przychodem nie jest tak wyraźny, wówczas - jak wskazywał sąd - należy kierować się zasadami zdrowego rozsądku, nie ma tu żelaznych reguł, a każda sytuacja wymaga odrębnego potraktowania (wyrok NSA z 18 lutego 1998 r. sygn. akt I SA/Ka 1241/96).
Tak więc, pracodawca który ponosi koszty w związku z podnoszeniem kwalifikacji pracowników, a kierunek kształcenia pracownika jest zgodny z profilem działalności firmy, z rodzajem wykonywanej przez pracownika pracy lub służy przygotowaniu go do objęcia w przyszłości do konkretnego stanowiska, może wydatki na ten cel ( bez względu na formę kształcenia) wliczyć do kosztów uzyskania przychodów. W sytuacji, gdy pracodawca nie wykaże, że poniesione wydatki mogą mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub nie przedstawi rzeczowych argumentów wskazujących na celowość wydatków z punktu widzenia zabezpieczenia źródła przychodów, to wydatek nie może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów.
W przedmiotowej sytuacji Spółka zamierza pokrywać koszty odbywania przez pracownika aplikacji radcowskiej. Zdaniem Spółki wydatek ten wpłynie na kształtowanie się przychodu, bowiem:

• posiadanie kompetentnego pracownika nie spowoduje podwyższenia wynagrodzenia dla obecnie zatrudnionego na podstawie umowy cywilnoprawnej radcy prawnego w związku z rozszerzeniem zakresu jego obowiązków;
• firma będzie dysponowała kompetentnym pracownikiem w kontaktach z urzędami.

Zawód radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej, a w szczególności na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami.
Odbycie aplikacji radcowskiej nie jest wymuszone wprawdzie rodzajem wykonywanej przez pracownika pracy i nie stanowi przygotowania do objęcia przez niego konkretnego stanowiska. Jednak należy się zgodzić ze stanowiskiem Spółki, iż posiadanie wykwalifikowanego pracownika, odbywającego aplikację radcowską pozwoli na ograniczenie kosztów związanych nie tylko z wypłatą wynagrodzenia dla radcy prawnego, ale także ze sprawniejszą obsługą prawną w firmie.
Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony stan faktyczny należy uznać iż odbywanie aplikacji radcowskiej przez pracownicę Spółki w sposób pośredni przyczynia się do osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej.