Temat interpretacji

W dniu 13.09.2005r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca w 2003r. otrzymała od niemieckiego podmiotu pożyczkę w EURO. W bieżącym roku Spółka spłaca raty tej pożyczki, a spłata ta jest dokonywana również w walucie obcej EURO. W związku z powyższym przy spłacie zobowiązania powstają różnice kursowe. Podatnik informuje, że z uwagi na spadek kursu EURO wystąpią u Niego dodatnie różnice kursowe (przychody).

Wobec tak przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskująca zwróciła się do tutejszego organu podatkowego z zapytaniem, czy różnice kursowe powstałe przy spłacie kredytu lub pożyczki zaciągniętych w walucie obcej są kosztem lub przychodem?

Podatnik przedstawił następujące stanowisko odnośnie powyżej opisanego stanu faktycznego:

Zdaniem Spółki, różnice kursowe powstałe przy spłacie kredytu lub pożyczki dewizowej, wpływają na podstawę opodatkowania - bezpośrednio w miesiącu ich wystąpienia lub pośrednio poprzez odniesienie ich na wartość początkową środka trwałego, jeżeli na taki cel był dany kredyt lub zaciągnięta pożyczka.

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Powstanie różnic kursowych, w myśl ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), uzależnione jest od charakteru transakcji, z której różnice te wynikają. Jeżeli transakcja wiąże się z ponoszeniem kosztów również i różnice kursowe, bez względu na ich wartość matematyczną (+ lub -), będą kosztami. Analogicznie jest z przychodami. Jeżeli kwota z transakcji dotyczy przychódów, również i różnice kursowe, zarówno na plus, jak i na minus, zaliczane są do przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, zdaniem tutejszego organu podatkowego, stanowi o różnicach kursowych odnoszących się do spłaty zobowiązań (pożyczek) wyrażonych w walucie obcej, w poniżej cytowanych przepisach.

Stosownie do regulacji art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Różnice kursowe, w rozumieniu powyższej regulacji, powstają zdaniem organu podatkowego, w dacie spłaty pożyczki, w sytuacji, gdy wyniki przeliczeń na złotówki tej samej ilości waluty obcej, różnią się ze względu na wahania kursów walutowych w czasie między zarachowaniem zaciągniętej pożyczki a faktyczną spłatą tej samej pożyczki.

Jednocześnie, stwierdzić należy, iż podatkowa różnica kursowa (dodatnia lub ujemna) od spłacanej przez podatnika pożyczki (mającej związek funkcjonalny z osiąganymi przez niego przychodami), wynika z porównania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania - zaciągnięcia tej pożyczki, z kursem sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonym przez bank, z którego usług korzystał spłacający pożyczkę.

Ponadto, przy spłacie zobowiązania m. in. z tytułu pożyczki zaciągniętej w walucie obcej, w sytuacji gdy ta spłata następuje z własnych środków walutowych podatnika, dochodzi do powstania różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) w trybie art. 15 ust. 1a ustawy. Stanowi on bowiem, iż koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Mając natomiast na względzie brzmienie obu powyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić należy, iż różnice kursowe mające wpływ na koszty podatkowe powstają tylko w przypadku płatności dokonywanych drogą faktycznego transferu środków pieniężnych w walutach obcych. Różnice kursowe, wpływające na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, mają więc charakter kasowy.

Wobec powyżej dokonanej analizy przytoczonych przepisów ustawy, dotyczących podatkowych różnic kursowych powstałych przy spłacie zobowiązań, jakim jest np. spłata pożyczki, tutejszy organ podatkowy zgadza się ze zdaniem Podatnika, iż momentem powstania takich różnic kursowych, będzie spłata kredytu lub pożyczki dewizowej.

Organ podatkowy zgadza się także ze stwierdzeniem, iż o wpływie tych różnic kursowych na podstawę opodatkowania będzie decydował charakter ponoszonych wydatków, z którymi są one związane, a mianowicie - w przypadku np. nabycia lub wytworzenia środków trwałych, cenę tego nabycia lub koszt wytworzenia, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania tego środka trwałego, a więc takie różnice kursowe wpłyną na podstawę opodatkowania w sposób pośredni poprzez odniesienie w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tych środków trwałych.

Jednocześnie organ podatkowy zwraca uwagę Spółce na okoliczność, iż w sytuacji spłaty pożyczki, nigdy nie będzie miało miejsca powstanie różnic kursowych przychodowych, gdyż zaciągnięta pożyczka stanowi zobowiązanie Podatnika i zawsze różnice kursowe powstałe przy jej spłacie będą związane z kosztami podatkowymi - będą je zwiększać lub zmniejszać.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.