Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami)stwierdzam, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 10.08.2005 r., który wpłynął w dniu 10.08.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej odpowiedzi na pytanie czy Spółka jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych może dokonać zmiany - korekty zeznania podatkowego za rok 2004 oraz korekty deklaracji podatkowych w przedmiocie podatku dochodowego za miesiące od stycznia 2005 do kwietnia 2005 w zakresie zaniżenia kosztów uzyskania przychodów poprzez zaniechanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych w postaci samochodów ciężarowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.08.2005 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Pismem z dnia 26.09.2005 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione pismem Spółki z dnia 04.10.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 04.10.2005 r.).

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.a) stan faktyczny Z treści wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania prawa podatkowego wynika, iż Spółka (korzystający) w dniach 11 października 2002 r. oraz 8 listopada 2002 r. zawarła z firmą X umowy leasingu łącznie 23 sztuk samochodów Iveco Daily. Zgodnie z postanowieniami umowy przedmiot leasingu miał należeć do składników majątkowych korzystającego i miał być przez niego amortyzowany na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Samochody będące przedmiotem w/w umów leasingu zostały przyjęte w stan środków trwałych w miesiącu podpisania umowy (październik lub listopad) według cen euro przeliczonych w oparciu o tabelę kursów walut NBP z dnia podpisania umów. Suma opłat netto w poszczególnych umowach leasingu odpowiada wartości początkowej środków trwałych.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od miesiąca następującego po miesiącu w którym środek został wprowadzony do ewidencji przystąpiono do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Jako podstawę amortyzacji przyjęto art. 16j pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj. metodę liniową, według indywidualnie ustalonych stawek amortyzacyjnych dla używanych środków transportu po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, przy przyjęciu minimalnego okresu amortyzacji wymaganego przepisami ustawy tj. 30 miesięcy.

Samochody pochodzą z produkcji 1998 r. i są samochodami używanymi, po raz pierwszy wprowadzonymi do ewidencji, o czym świadczy przebieg samochodu, jak również cena (średnio samochód IVECO wyceniono na kwotę 20.900,00 zł). Umowy leasingu z 2002 r. zostały zawarte na okres 24 miesięcy i w swoich postanowieniach przewidywały, iż przedmiot leasingu należy do składników majątkowych korzystającego (leasingobiorcy) i jest przez niego amortyzowany na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Przez ten okres leasingobiorca uiszczał miesięczne raty leasingowe obejmujące kapitał i odsetki, zgodnie z postanowieniami umowy. Po upływie okresu na jaki została zawarta umowa leasingu leasingobiorca przejął samochody będące przedmiotem umów według wartości "0" zł zgodnie z postanowieniami umów, gdyż wszystkie raty leasingowe zostały spłacone.

Na skutek błędu z chwilą zakończenia umów leasingu zaprzestano dokonywania odpisów amortyzacyjnych od stanowiących już własność podatnika samochodów, pozostała w ten sposób niezamortyzowana część 6 rat odpisów amortyzacyjnych, tj. 30 miesięcy a okresem na jaki zostały zawarte umowy leasingu, tj. 24 miesiące. Przedmiotowe samochody przez cały okres są wykorzystywane w działalności podatnika. Wynikające z błędu zaniechanie dokonywania odpisów spowodowało zaniżenie kosztów uzyskania przychodów za ostatnie dwa miesiące roku 2004 oraz za okres 4 miesięcy roku 2005 r.

b) pytanie wnioskodawcy Czy Spółka jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych może dokonać zmiany - korekty zeznania podatkowego za rok 2004 oraz korekty deklaracji podatkowych w przedmiocie podatku dochodowego za miesiące od stycznia 2005 do kwietnia 2005 w zakresie zaniżenia kosztów uzyskania przychodów poprzez zaniechanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych w postaci samochodów ciężarowych?

c) stanowisko w sprawie Zdaniem Spółki powyżej opisany stan faktyczny stanowi podstawę do korekty zeznania za rok 2004 oraz korektę deklaracji podatkowych za 4 miesiące 2005 roku. W ten sposób powstanie nadpłata w podatku dochodowym, którą podatnika może zadysponować zgodnie z art. 76 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Ponadto, zdaniem Spółki - w świetle regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - brak jest jakichkolwiek przeciwwskazań do skorygowania w tym zakresie kosztów uzyskania przychodów za rok 2004 oraz za wskazane miesiące roku 2005 r. Ocena prawna stanowiska pytającego. Oceniając stan faktyczny opisany przez Spółkę należy stwierdzić, że stosownie do treści przepisu art. 16ł ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami), od środków trwałych lub wartości materialnych i prawnych przekazanych do używania na podstawie innych umów niż wymienione w ust. 1, odpisów amortyzacyjnych od tych składników dokonują odpowiednio finansujący lub korzystający na zasadach określonych w art. 16h-16k i art. 16m, z uwzględnianiem przepisów rozdziału 4a. Zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż - dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, o których mowa w art. 16 ust. 3a - 30 miesięcy. Środki trwałe (środki transportu) uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy. Zastosowanie indywidualnych stawek amortyzacyjnych jest możliwe zatem tylko po spełnieniu warunków określonych przez ustawodawcę, a mianowicie:środki trwałe muszą być po raz pierwszy wpisane do ewidencji podatnika (środki te mogły natomiast figurować w ewidencji środków trwałych innego podatnika i być tam wykorzystywane do działalności gospodarczej),środki trwałe spełniają opisaną powyżej definicję używanego środka transportu. Artykuł 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określa liczbowo minimalnej i maksymalnej wysokości indywidualnych stawek amortyzacyjnych, ale ustala minimalne okresy amortyzacji. W ten sposób podatnik może wyliczyć maksymalną wysokość stawek amortyzacyjnych. Poza tym podatnik jest uprawniony do zastosowania stawek w wysokości ustalonej samodzielnie, o ile tylko nie powodują one skrócenia okresu amortyzacji poniżej minimalnego okresu stosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Równocześnie zgodnie z treścią art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Indywidualne stawki amortyzacyjne można stosować do środków trwałych będących własnością podatnika, jak również do środków trwałych niebędących własnością podatnika, ale zaliczanych do jego środków trwałych, np. przy leasingu finansowym. Przepis art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (regulujący skutki podatkowe umowy leasingu finansowego) nie ogranicza bowiem uprawnienia korzystającego do stosowania przepisów o amortyzacji środków trwałych. W myśl art. 81 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w 2002 roku (październik i listopad 2002) zawarła dwie umowy leasingu finansowego na okres 24 miesięcy, których przedmiotem były samochody Iveco Daily. Zgodnie z postanowieniami tych umów przedmiot leasingu miał należeć do składników majątkowych korzystającego i miał być amortyzowany przez Spółkę na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Samochody będące przedmiotem w/w umów leasingu zostały przyjęte w stan środków trwałych Spółki w miesiącu podpisania umowy (październik i listopad). Jako podstawę amortyzacji Spółka przyjęła art. 16j pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj. metodę liniową, według indywidualnie ustalonych stawek amortyzacyjnych dla używanych środków transportu po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, przy przyjęciu minimalnego okresu amortyzacji wymaganego przepisami ustawy, tj. 30 miesięcy. Po upływie okresu na jaki zostały zawarte umowy leasingu leasingobiorca (w omawianym przypadku Spółka) przejął samochody będące przedmiotem umów według wartości "0" zł zgodnie z postanowieniami umów, gdyż wszystkie raty leasingowe zostały spłacone. Z chwilą zakończenia umów leasingu Spółka zaprzestała dokonywania odpisów amortyzacyjnych od stanowiących już jej własność samochodów. Tym samym pozostała niezamortyzowana część odpowiadająca 6 odpisom amortyzacyjnym. W świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że Spółka mogła zastosować wszelkie dopuszczalne przez art. 16h-16k i art. 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - metody amortyzacji. Jednocześnie Spółka stosując indywidualną stawkę amortyzacji zgodnie z art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uprawniona jest do zastosowania stawek w wysokości ustalonej samodzielnie, pod warunkiem że nie powodują one skrócenia okresu amortyzacji poniżej minimalnego okresu stosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych, tj. w omawianym przypadku - 30 miesięcy. Równocześnie zgodnie z treścią art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka miała prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową. Zatem po zakończeniu podstawowego okresu umów leasingu - Spółka przejmując na własność przedmioty leasingu - powinna dalej kontynuować dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od stanowiących już jej własność samochodów. Wobec powyższego, Spółka może skorygować uprzednio złożone deklaracje, w trybie i na zasadach określonych w cytowanych przepisach art. 81 § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa. Oceniając przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny na gruncie obowiązujących przepisów, należy stwierdzić, iż stanowisko zaprezentowane przez podatnika jest prawidłowe. Postanowienie niniejsze - na podstawie art. 143 w/w ustawy Ordynacja podatkowa, wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.