Temat interpretacji

w zakresie ustalenia, czy planowaną transakcję należy zakwalifikować jako nabycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym, czy Wnioskodawca na potrzeby tego podatku będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej nabywanych przez niego składników majątku Zbywcy w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz art. 16g ust. 12 ww. ustawy.

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 grudnia 2017 r. (data wpływu do Organu 2 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy planowaną transakcję należy zakwalifikować jako nabycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym, czy Wnioskodawca na potrzeby tego podatku będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej nabywanych przez niego składników majątku Zbywcy w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz art. 16g ust. 12 ww. ustawy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy planowaną transakcję należy zakwalifikować jako nabycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym, czy Wnioskodawca na potrzeby tego podatku będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej nabywanych przez niego składników majątku Zbywcy w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz art. 16g ust. 12 ww. ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest europejską spółką kapitałową prowadzącą poprzez oddział w Polsce działalność m.in. w zakresie obrotu paliwami oraz sprzedaży detalicznej paliw. Planuje nabyć opisane poniżej składniki majątkowe. Zbywca składników majątkowych jest spółką kapitałową prowadzącą działalność w zakresie sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw (dalej: Zbywca). Zbywca jest właścicielem nieruchomości gruntowych zabudowanych budynkiem stacji paliw wraz z towarzyszącą infrastrukturą trwale związaną z gruntem, parkingiem i drogą dojazdową. Nieruchomości te są obciążone hipotekami na zabezpieczenie spłaty zobowiązań Zbywcy.

Zbywca prowadził na powyższych nieruchomościach działalność w zakresie sprzedaży detalicznej paliw. Działalność stacji paliw położonej na terenie ww. nieruchomości była głównym przedmiotem działalności Zbywcy. Spółkę oraz Zbywcę łączy Umowa o Współpracy i Dostawie Paliw w Sieci Partnerskich Stacji (dalej: Umowa o współpracy), a prowadzona, przez Zbywcę stacja paliw stanowiła, tzw. stację partnerską Wnioskodawcy.

Na podstawie Umowy o współpracy, Wnioskodawca zobowiązany był do dostawy paliw oraz części wyposażenia niezbędnego do prowadzenia stacji paliw, a także do zapewnienia know-how i wsparcia w działaniach marketingowych. W przeszłości Wnioskodawca dostarczył do stacji paliw Zbywcy składniki majątkowe niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w postaci stacji paliw, stanowiące wyposażenie stacji paliw, w tym między innymi:

• system kasowy (w tym moduły kasowe, cztery stanowiska kasowe, terminale płatnicze),
• system kontroli paliw,
• materiały związane z marką Wnioskodawcy (w tym słup cenowy),
• wyposażenie sklepu (meble, kosze, koszomyjki, termometr),
• słupy informacyjne, wiatę wraz z otokiem,
• wyposażenie informatyczne (komputery, drukarka, dysk sieciowy),
• latarnie oświetleniowe,
• szafy itp.

Powyższe składniki przez cały czas trwania Umowy o współpracy stanowiły własność Wnioskodawcy.

Zbywca w ramach prowadzenia stacji paliw zawarł między innymi następujące umowy:

• kredytu bankowego,
• z dostawcami energii elektrycznej,
• na dostawę wody i odbiór ścieków,
• na obsługę terminali płatniczych,
• na wywóz odpadów,
• na świadczenie usług telekomunikacyjnych,
• na dostawę towarów,
• umowa na dostawę paliw, zawartą z Wnioskodawcą.

Zbywca posiadał personel przypisany do stacji paliw, w tym pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę.

Z punktu widzenia organizacyjnego, stacja paliw nie stanowi w schemacie organizacyjnym Zbywcy odrębnego oddziału, nie jest też wpisana do Krajowego Rejestru. Sądowego (dalej: KRS), jako odrębny oddział Zbywcy. Zbywca nie sporządza odrębnego sprawozdania finansowego dla stacji paliw.

Z informacji przekazanych Wnioskodawcy wynika, że na podstawie ksiąg rachunkowych Zbywcy możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do działalności wykonywanej w ramach stacji paliw. Niemniej, dla stacji paliw nie jest sporządzany odrębny bilans oraz rachunek zysków i strat.

Obecnie, wobec braku płatności zobowiązań przez Zbywcę, Wnioskodawca zaprzestał dostaw paliwa na stację paliw Zbywcy. Z tego powodu stacja paliw jest obecnie nieczynna, działalność stacji została zawieszona. W chwili obecnej Zbywca wypowiedział całemu personelowi stacji umowy o pracę oraz pozostałe umowy cywilnoprawne. Stacja paliw Zbywcy obecnie nie posiada personelu koniecznego do prowadzenia działalności gospodarczej stacji paliw, w tym do obsługiwania klientów (nie jest to stacja samoobsługowa). Mając na uwadze powyższe okoliczności, Wnioskodawca planuje nabyć od Zbywcy prawo własności do nieruchomości gruntowych zabudowanych budynkiem stacji paliw wraz z towarzyszącą infrastrukturą trwale związaną z gruntem, parkingiem i drogą dojazdową.

W ramach planowanej transakcji, Wnioskodawca planuje nabyć również następujące składniki majątkowe:

1. części wyposażenia stacji paliw, niestanowiące własności Wnioskodawcy,
2. paliwo w zbiornikach stacji paliw Zbywcy,
3. towar znajdujący się sklepie i w magazynach Zbywcy.

Na potrzeby niniejszego wniosku, powyższe składniki majątkowe (wraz z nieruchomościami) będą dalej łącznie zwane Zbywanymi Składnikami Majątkowymi.

Wnioskodawca planuje prowadzić opodatkowaną działalność gospodarczą w formie stacji paliw z wykorzystaniem Zbywanych Składników Majątkowych.

Po dokonaniu transakcji sprzedaży Zbywca wypowie umowy z dostawcami mediów. W związku z tym Wnioskodawca rozważa możliwość zawarcia nowych umów z dotychczasowymi dostawcami mediów Zbywcy (tj. energii elektrycznej, wody i ścieków, odbiór odpadów), niemniej wynikać to będzie, z braku wyboru alternatywnego dostawcy mediów lub z faktu, że oferta dotychczasowego dostawcy będzie konkurencyjna wobec pozostałych dostawców oraz z uwagi na konieczność ciągłej dostawy mediów w planowanej działalności Wnioskodawcy.

W ramach transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych Wnioskodawca nie przejmie pozostałych umów cywilnoprawnych zawartych przez Zbywcę, w tym umowy na dostawę towarów do sklepu (prowadzonego w ramach stacji paliw). Wnioskodawca nie przejmie zobowiązań z tytułu ww. umów, w tym zobowiązań z tytułu płatności za dostarczony towar do stacji paliw Zbywcy. Ponadto, w związku z nabyciem Zbywanych Składników Majątkowych, na Wnioskodawcę nie przejdą uprawnienia i zobowiązanie z tytułu umów kredytu zawieranych przez Zbywcę z bankami. Część ceny zapłaty za Zbywane Składniki Majątkowe zostanie przekazana bezpośrednio na rachunek wierzycieli Zbywcy, będących wierzycielami hipotecznymi Zbywcy, w skutek czego dojdzie do zwolnienia hipotek obciążających nieruchomości wchodzące w skład Nabywanych Składników Majątkowych.

Wnioskodawca nie przejmie ponadto umów rachunków bankowych Zbywcy, praw do środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych Zbywcy, umów o świadczenie usług księgowych i kadrowych. Podstawowe elementy wyposażenia stacji paliw Zbywcy, będące przedmiotem własności Wnioskodawcy, tj.:

• system kasowy (w tym moduły kasowe, cztery stanowiska kasowe, terminale płatnicze),
• system kontroli paliw,
• materiały związane z marką Wnioskodawcy (w tym słup cenowy),
• wyposażenie sklepu (meble, kosze, koszomyjki, termometr),
• słupy informacyjne, wiatę wraz z otokiem,
• wyposażenie informatyczne (komputery, drukarka, dysk sieciowy),
• latarnie oświetleniowe,
• szafy itp.

z natury rzeczy nie będą stanowiły przedmiotu planowanej transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych. Wnioskodawca nie wyklucza jednak, iż należące do niego elementy wyposażenia stacji, po finalizacji transakcji sprzedaży, zostaną połączone ze Zbywanymi Składnikami Majątkowymi celem prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie otrzyma również planów sprzedażowych ani informacji o indywidualnych akcjach promocyjnych Zbywcy, prowadzonych na stacji paliw.

W ramach planowanej transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych nie dojdzie również do przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy koncesji w zakresie obrotu paliwami ciekłymi, udzielonej na rzecz Zbywcy, bez której nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej w postaci stacji paliw. Na Wnioskodawcę nie przejdą też inne licencje lub zezwolenia związane z prowadzeniem stacji paliw (w tym związane ze sprzedażą alkoholu). Wnioskodawca w tym zakresie będzie musiał samodzielnie uzyskać koncesję oraz pozostałe licencje i zezwolenia.

Sprzedaży nie będzie podlegała również nazwa firmy Zbywcy.

W ramach przedmiotowej transakcji nie dojdzie również do przejścia zakładu pracy Zbywcy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy. Wnioskodawca nie przejmie również potencjalnych zobowiązań, wobec pracowników (lub byłych pracowników) Zbywcy, jak również zobowiązań wobec osób zatrudnionych u Zbywcy na podstawie umów cywilnoprawnych. W szczególności, w ramach planowanej transakcji, nie dojdzie do przejścia do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy osób odpowiedzialnych za zarządzanie spółką Zbywcy, w tym w szczególności za zarządzanie stacją paliw.

W ramach planowanej transakcji, Spółka nie otrzyma również od Zbywcy dokumentacji związanej ze stacją paliw, w tym ksiąg handlowych, rejestrów, a także środków finansowych znajdujących się w kasie stacji paliw Zbywcy.

Mając na uwadze powyższy opis zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, planowaną transakcję należy zaklasyfikować jako nabycie przedsiębiorstwa, czy też jako nabycie poszczególnych składników majątkowych. Powyższe ma istotne znaczenie dla określenia prawidłowej metody ustalenia wartości początkowej nabywanych składników majątkowych.

W związku z powyższym zadano m.in. pytanie:

Czy planowaną transakcję należy zakwalifikować jako nabycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 (winno być: art. 4a pkt 3) ustawy o CIT, a tym samym czy Wnioskodawca na potrzeby tego podatku będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej Zbywanych Składników Majątkowych w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz art. 16g ust. 12 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowanej transakcji nie należy kwalifikować jako nabycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 (winno być: art. 4a pkt 3) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT), a tym samym Wnioskodawca na potrzeby tego podatku nie będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej zbywanych Składników Majątkowych w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz 16g ust. 12 ustawy o CIT.

Uzasadniając powyższe twierdzenie Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z generalną zasadą wynikającą z art. l6g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, wartość początkową, środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: WNiP), w przypadku ich odpłatnego nabycia, stanowi ich cena nabycia. Jednakże, jak wskazuje Wnioskodawca, w dalszej części ww. artykułu ustawy o CIT ustawodawca wprowadził szereg szczegółowych zasad ustalania wartości początkowej środków trwałych i WNIP, w przypadku, gdy przedmiot nabycia stanowi przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

W treści art. l6g ust. 10 ustawy o CIT, ustawodawca stwierdził, że w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

1. suma ich wartości rynkowej - w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2;
2. różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Ponadto zgodnie z treścią ustawy art. l6g ust. 12 ustawy o CIT, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 10 i 11 stosuje się odpowiednio art. 14.

Mając na uwadze treść powyższych przepisów, w przypadku nabycia składników majątkowych w drodze kupna, do prawidłowego określenia sposobu ustalania wartości początkowej nabywanych składników majątkowych koniecznym jest by podatnik w pierwszej kolejności ustalił czy ma do czynienia z zakupem poszczególnych składników majątkowych (środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych), czy też przedmiotem transakcji zakupu jest przedsiębiorstwo.

Zdaniem Wnioskodawcy planowaną transakcję sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych nie należy kwalifikować jako nabycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 (winno być: art. 4a pkt 3) ustawy o CIT, a tym samym Wnioskodawca na potrzeby CIT nie będzie zobowiązany do ustalenia wartości początkowej Zbywanych Składników Majątkowych w oparciu o przepisy art. 16g ust. 10 oraz 16g ust. 12 ustawy o CIT.

Wnioskodawca wskazał, że pojęcie przedsiębiorstwa zostało zdefiniowane w ustawie o CIT poprzez odesłanie do definicji zawartej w art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (dalej: Kodeks cywilny). W świetle tego artykułu, za przedsiębiorstwo należy uznać zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej.

W ocenie Wnioskodawcy, aby dany zespół składników majątkowych mógł być uznany za przedsiębiorstwo, koniecznym jest by odpowiednie zorganizowanie funkcjonale i celowościowe tych składników majątkowych umożliwiało prowadzenie działalności gospodarczej, zarówno pod kątem formalnym jak i faktycznym. Powyższe oznacza, że zorganizowanie danego zespołu składników zapewnia spełnienie niezbędnych wymogów formalno-prawnych do prowadzenia danej działalności gospodarczej (zawiera np. konieczne zezwolenia, licencje, czy koncesje), jak również umożliwia faktyczne wykonywanie danej działalności gospodarczej w oparciu o ten konkretny zespół składników majątkowych (tj. zespół ten zawiera wszystkie składniki konieczne do prowadzenia działalności, np. regały w sklepie i pracowników obsługujących klientów).

W ocenie Wnioskodawcy czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości. Dopiero czynnik organizacyjny oparty na kryterium funkcjonalności i celowości zestawienia składników pozwala uznać ten zespół za przedsiębiorstwo. Powyższe rozumienie definicji przedsiębiorstwa było wielokrotnie podzielane w orzecznictwie sądów powszechnych i administracyjnych.

Ponadto, aby stwierdzić, że nabyte środki tworzą zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, konieczna jest ocena, czy w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Przykładowo, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 1316/15, chodzi o taką sytuację, w której realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja zakupu Zbywanych Składników Majątkowych nie będzie stanowiła transakcji nabycia przedsiębiorstwa. W ocenie Spółki, Zbywane Składniki Majątkowe nie stanowią minimum składników przedsiębiorstwa Zbywcy, umożliwiających kontynuację działalności przedsiębiorstwa, tak by można było stwierdzić, że będzie miało miejsce zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

W ramach planowanej transakcji nie dojedzie do przeniesienia składników definiujących przedsiębiorstwo, w tym w szczególności:

• nazwy firmy Zbywcy,
• zobowiązań związanych z prowadzoną stacją paliw (w tym zobowiązań kredytowych),
• praw wynikających z umów o prowadzenie rachunków bankowych na rzecz Zbywcy,
• planów sprzedażowych i informacji o indywidualnych akcjach promocyjnych Zbywcy, prowadzonych na stacji paliw,
• wierzytelności i środków pieniężnych na rachunkach bankowych Zbywcy oraz środków pieniężnych w kasach Zbywcy,
• koncesji w zakresie obrotu paliwami ciekłymi, udzielonej na rzecz Zbywcy,
• licencji lub zezwoleń związanych z prowadzeniem stacji paliw (w tym związanych ze sprzedażą alkoholu na stacji paliw),
• dokumentacji związanej ze stacją paliw, w tym ksiąg handlowych, rejestrów,
• zakładu pracy Zbywcy (tj. nie dojdzie do przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy.

Ponadto, Zbywane Składniki Majątkowe nie stanowią zorganizowanego, samodzielnego zbioru, który w sposób celowościowy i funkcjonalny umożliwi prowadzenie działalności gospodarczej w postaci stacji paliw. W szczególności, fakt, że Zbywane Składniki Majątkowe nie będą zawierały niezbędnego wyposażenia stacji paliw, personelu obsługującego tę stację, jak również koncesji koniecznej do sprzedaży paliw, świadczy o braku samodzielnego zorganizowania celowościowego i funkcjonalnego Zbywanych Składników Majątkowych.

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzenie stacji paliw wyłącznie w oparciu o Zbywane Składniki Majątkowe, obiektywnie nie będzie możliwe. W celu prowadzenia działalności gospodarczej w postaci stacji paliw koniecznym będzie poniesienie dodatkowych nakładów przez Wnioskodawcę.

W szczególności, koniecznym będzie połączenie Zbywanych Składników Majątkowych ze składnikami majątkowymi należącymi do Wnioskodawcy, stanowiącymi wyposażenie stacji paliw. Ponadto, aby prowadzić działalność gospodarczą, Wnioskodawca będzie zobowiązany do samodzielnego uzyskania koncesji na sprzedaż paliw w miejscu planowanej działalności gospodarczej, jak również innych licencji i zezwoleń związanych z planowaną działalnością. Koniecznym będzie również dostarczenie przez Wnioskodawcę własnego personelu, obsługującego stację paliw. Wnioskodawca będzie również zobowiązany do zawarcia szeregu umów cywilnoprawnych związanych z obsługą stacji paliw, w tym umów z dostawcami mediów, dostawcami towarów do sklepu stacji itp.

Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, Zbywane Składniki Majątkowe nie będą stanowiły samodzielnego przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Zatem zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1994 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest zespołem składników. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Do uznania, że nabywane składniki majątku zbywcy stanowią przedsiębiorstwo wymagane jest zatem, aby potencjalnie zdolne ono było do samodzielnego funkcjonowania gospodarczego.

Z treści powołanych przepisów wynika, że przedsiębiorstwo stanowi składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że przedsiębiorstwo nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że wobec braku płatności zobowiązań przez kontrahenta (Zbywcę), Wnioskodawca zaprzestał dostaw paliwa na stację paliw Zbywcy. Z tego powodu stacja paliw jest obecnie nieczynna, działalność stacji została zawieszona. W chwili obecnej Zbywca wypowiedział całemu personelowi stacji umowy o pracę oraz pozostałe umowy cywilnoprawne. Stacja paliw Zbywcy obecnie nie posiada personelu koniecznego do prowadzenia działalności gospodarczej stacji paliw, w tym do obsługiwania klientów (nie jest to stacja samoobsługowa). Mając na uwadze powyższe okoliczności, Wnioskodawca planuje nabyć od Zbywcy prawo własności do nieruchomości gruntowych zabudowanych budynkiem stacji paliw wraz z towarzyszącą infrastrukturą trwale związaną z gruntem, parkingiem i drogą dojazdową. W ramach planowanej transakcji, Wnioskodawca planuje nabyć również części wyposażenia stacji paliw, niestanowiącego własności Wnioskodawcy, paliwo w zbiornikach stacji paliw Zbywcy, towar znajdujący się sklepie i w magazynach Zbywcy (Zbywane Składniki Majątkowe). Wnioskodawca planuje prowadzić opodatkowaną działalność gospodarczą w formie stacji paliw z wykorzystaniem Zbywanych Składników Majątkowych. Po dokonaniu transakcji sprzedaży Zbywca wypowie umowy z dostawcami mediów. W związku z tym Wnioskodawca rozważa możliwość zawarcia nowych umów z dotychczasowymi dostawcami mediów Zbywcy (tj. energii elektrycznej, wody i ścieków, odbiór odpadów), niemniej wynikać to będzie, z braku wyboru alternatywnego dostawcy mediów lub z faktu, że oferta dotychczasowego dostawcy będzie konkurencyjna wobec pozostałych dostawców oraz z uwagi na konieczność ciągłej dostawy mediów w planowanej działalności Wnioskodawcy. W ramach transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych Wnioskodawca nie przejmie pozostałych umów cywilnoprawnych zawartych przez Zbywcę, w tym umowy na dostawę towarów do sklepu (prowadzonego w ramach stacji paliw). Wnioskodawca nie przejmie zobowiązań z tytułu ww. umów, w tym zobowiązań z tytułu płatności za dostarczony towar do stacji paliw Zbywcy. Ponadto, w związku z nabyciem Zbywanych Składników Majątkowych, na Wnioskodawcę nie przejdą uprawnienia i zobowiązanie z tytułu umów kredytu zawieranych przez Zbywcę z bankami. Część ceny zapłaty za Zbywane Składniki Majątkowe zostanie przekazana bezpośrednio na rachunek wierzycieli Zbywcy, będących wierzycielami hipotecznymi Zbywcy, w skutek czego dojdzie do zwolnienia hipotek obciążających nieruchomości wchodzące w skład Nabywanych Składników Majątkowych. Wnioskodawca nie przejmie ponadto umów rachunków bankowych Zbywcy, praw do środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych Zbywcy, umów o świadczenie usług księgowych i kadrowych. Podstawowe elementy wyposażenia stacji paliw Zbywcy, będące przedmiotem własności Wnioskodawcy, tj.: system kasowy (w tym moduły kasowe, cztery stanowiska kasowe, terminale płatnicze), system kontroli paliw, materiały związane z marką Wnioskodawcy (w tym słup cenowy), wyposażenie sklepu (meble, kosze, koszomyjki, termometr), słupy informacyjne, wiatę wraz z otokiem, wyposażenie informatyczne (komputery, drukarka, dysk sieciowy), latarnie oświetleniowe, szafy itp. z natury rzeczy nie będą stanowiły przedmiotu planowanej transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych. Wnioskodawca nie wyklucza jednak, iż należące do niego elementy wyposażenia stacji, po finalizacji transakcji sprzedaży, zostaną połączone ze Zbywanymi Składnikami Majątkowymi celem prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie otrzyma również planów sprzedażowych ani informacji o indywidualnych akcjach promocyjnych Zbywcy, prowadzonych na stacji paliw. W ramach planowanej transakcji sprzedaży Zbywanych Składników Majątkowych nie dojdzie również do przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy koncesji w zakresie obrotu paliwami ciekłymi, udzielonej na rzecz Zbywcy, bez której nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej w postaci stacji paliw. Na Wnioskodawcę nie przejdą też inne licencje lub zezwolenia związane z prowadzeniem stacji paliw (w tym związane ze sprzedażą alkoholu). Wnioskodawca w tym zakresie będzie musiał samodzielnie uzyskać koncesję oraz pozostałe licencje i zezwolenia. Sprzedaży nie będzie podlegała również nazwa firmy Zbywcy. W ramach przedmiotowej transakcji nie dojdzie również do przejścia zakładu pracy Zbywcy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy. Wnioskodawca nie przejmie również potencjalnych zobowiązań, wobec pracowników (lub byłych pracowników) Zbywcy, jak również zobowiązań wobec osób zatrudnionych u Zbywcy na podstawie umów cywilnoprawnych. W szczególności, w ramach planowanej transakcji, nie dojdzie do przejścia do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy osób odpowiedzialnych za zarządzanie spółką Zbywcy, w tym w szczególności za zarządzanie stacją paliw. Zbywca nie przekaże Wnioskodawcy również dokumentacji związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że nabyte przez Wnioskodawcę zgodnie z umową składniki majątkowe nie spełniają definicji przedsiębiorstwa zawartej w art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ nie przejdą na niego w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo, umowy dotyczące dostawy mediów, rachunki bankowe, środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych Zbywającego, ewidencje księgowe i inne dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Zbywającego, żadne koncesje, czy zobowiązania Zbywającego, w tym związane ze spłatą kredytów. Nie nastąpi też przejście pracowników Zbywającego przez Wnioskodawcę.

Powyższe oznacza, że nabywane aktywa są jedynie niepowiązanymi organizacyjnie i finansowo elementami przedsiębiorstwa Zbywcy i jako takie nie mogą być uznane za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, którego podstawową cechą jest możliwość dalszego samodzielnego funkcjonowania. Zatem nabycie przez Wnioskodawcę, wskazanych we wniosku składników majątku Zbywającego niewątpliwie nie będzie również spełniać warunku do uznania za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych.

Odnosząc się natomiast do sposobu ustalenia wartości początkowej nabytej przez Wnioskodawcę nieruchomości i innych składników majątku stanowiących środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne wskazać należy, że w art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zróżnicowano zasady ustalania przez podatników wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w zależności od sposobu ich nabycia oraz rodzaju nabywanych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia, przez którą należy rozumieć kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 16g ust. 3 ww. ustawy). Natomiast zgodnie z art. 16g ust. 10 ww. ustawy, w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

1. suma ich wartości rynkowej - w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2;
2. różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Przy czym, jak wynika z art. 16g ust. 12 cyt. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 10 i 11 stosuje się odpowiednio art. 14.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że skoro jak wynika z wniosku nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości oraz innych składników stanowiących środki trwałe czy wartości niematerialne i prawne nie będzie spełniać definicji zawartych w art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (a więc Wnioskodawca nie nabędzie przedsiębiorstwa, lecz nabędzie poszczególne składniki majątku przedsiębiorstwa Zbywcy), to wówczas winien ustalić dla nabytych w drodze kupna składników majątku stanowiących środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne wartość początkową na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, tj. wg ich ceny nabycia.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż nabyte przez niego składniki majątku Zbywcy, będące środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi nie stanowią przedsiębiorstwa, a zatem nie jest on zobowiązany do ustalenia wartości początkowej tych składników na podstawie art. 16g ust. 10 i art. 16g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Karków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej