Temat interpretacji

Działając na podstawie przepisów: art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), udzielając interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w indywidualnej sprawie,

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź - Bałuty uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2005 r.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku z dnia 13 czerwca 2005 r. Spółka zamierza przeprowadzić prace remontowe polegające na wymianie pokrycia dachu na budynku magazynowym, których wartość ma wynieść ok. 40 000 zł.Spółka ma wątpliwości, czy planowane wydatki zakwalifikować do remontu i jednorazowo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, czy uznać je jako ulepszenie środka trwałego.

Zgodnie z przepisem art.15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Oznacza to, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod tym warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą a ich poniesienie ma lub będzie miało wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W zależności od kwalifikacji wydatków na remont czy modernizację występują różne skutki podatkowe tzn. Wydatki na remont są zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, natomiast wydatki na modernizację obciążają koszty poprzez odpisy amortyzacyjne.

Istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, niezmieniające jego charakteru i funkcji. Tak więc są to wszystkie zmiany trwałe przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych.

Natomiast w myśl art.15 ust.6 ww ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ( odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Stosownie do art. 16 g ust.13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową środków trwałych powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie.

W świetle powyższego, zasadnicza różnica między remontem a ulepszeniem polega na tym, że przesłanką rozpoczęcia remontu jest zużycie środków trwałych lub ich części składowych w trakcie ich eksploatacji. Remont ma na celu przywrócenie pierwotnej wartości użytkowej ( nawet przy użyciu nowocześniejszych materiałów i technologii) natomiast ulepszenie ma na celu zwiększenie wartości użytkowej obiektu.

W przedstawionym w zapytaniu stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją, gdzie wskutek przeprowadzenia remontu polegającego na wymianie zużytej części składowej środka trwałego na nową następuje jednocześnie unowocześnienie. Należy to uznać za naturalne, gdyż urządzenia podlegają postępowi technicznemu i zastosowanie dokładnie takiej samej części produkowanej przed kilku laty byłoby często nieracjonalne lub niemożliwe ze względu na wycofanie jej z produkcji.

Biorąc pod uwagę fakt, że wymiana starego pokrycia dachu z papy bitumicznej na nowe pokrycie z papy poliestrowej nastąpiła ze względu na zużycie techniczne i nie zmieni funkcjonalności zastosowanego nowego materiału, nie zajdzie zjawisko ulepszenia środka trwałego w rozumieniu przepisów podatkowych, zatem poniesione wydatki można zakwalifikować jako remont, a tym samym zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tutejszy organ podatkowy informuje, iż ww. odpowiedź jest wiążąca tylko dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowych do czasu jej zmiany lub uchylenia, nie jest natomiast wiążąca dla Podatnika.