Zdaniem Wnioskodawcy: (Ad. 1) wydatki poniesione (które zostaną poniesione) na nabycie Usług Doradczych związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem Transakcji stanowią (będą stanowić) w świetle przepisów ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. W myśl powołanego przepisu, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony w poczet KUP, musi spełniać dwie przesłanki:

1. zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów (zachowania, zabezpieczenia ich źródła), tzn. jego poniesienie musi być uzasadnione z punktu widzenia prowadzonej działalności, oraz
2. nie może być wymieniony w katalogu wydatków, które nie są uznawane za KUP.

1. Poniesienie w celu uzyskania przychodów / zachowania ich źródła

Kosztami uzyskania przychodów mogą być zarówno koszty bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, tzn. są wydatkami mającymi ekonomiczne uzasadnienie z punktu widzenia prowadzonej działalności. Jak zostało wskazane powyżej w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, wydatki na zakup Usług Doradczych były i są ponoszone w związku z realizacją przez Wnioskodawcę procesu nabycia udziałów Spółki Zależnej. Po zamknięciu tego procesu, działalność Wnioskodawcy polegać będzie na świadczeniu Usług Zarządzania na rzecz Spółki Zależnej.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, świadczenie tych usług na rzecz Spółki Zależnej byłoby niemożliwe, gdyby Wnioskodawca nie nabył udziałów w tej spółce i nie posiadał wiedzy, doświadczenia i kompetencji uzyskanych dzięki nabytym Usługom Doradztwa. Jednocześnie poprzedzenie nabycia tych udziałów przez zakup Usług Doradztwa było konieczne, bowiem umożliwiło Wnioskodawcy: zapoznanie się z sytuacją finansową, podatkową i prawną Spółki Zależnej, zdobycie wiedzy na temat funkcjonowania podmiotu, branży oraz relacji ekonomicznych, jak również istotnych uwarunkowań innego rodzaju etc., a także umożliwiło opracowanie optymalnej struktury nabycia i finansowanie nabycia tych udziałów.

W rezultacie przeprowadzenia Transakcji, Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą w postaci świadczenia Usług Zarządzania i w ten sposób będzie uzyskiwał dodatkowe przychody z działalności gospodarczej podlegające opodatkowaniu CIT. Zatem koszty Usług Doradczych poniesione w celu umożliwienia przeprowadzenia Transakcji,a w konsekwencji, w celu umożliwienia Wnioskodawcy uzyskiwania dodatkowych przychodów podlegających opodatkowaniu spełniają podstawowy warunek zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, tj. są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów podatkowych lub zachowania ich źródła.

Należy zatem zaklasyfikować ponoszone wydatki na zakup Usług Doradczych do kategorii wydatków poniesionych pośrednio w celu uzyskania przychodu / zachowania źródła uzyskiwania przychodu.

1. Brak ograniczenia możliwości zaliczania do KUP

Co do zasady, Wnioskodawca ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie o CIT.

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie wymienia wydatków na nabycie usług związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem transakcji nabycia udziałów. Mając na uwadze fakt, iż w ramach Transakcji doszło do nabycia przez Wnioskodawcę udziałów Spółki Zależnej, w analizie należy odnieść się do treści art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT. Przepisy ustawy o CIT nie definiują wprost co należy rozumieć pod pojęciem wydatków na nabycie lub objęcie udziałów lub akcji (w szczególności nie wskazują, które z nich należy traktować jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu powołanego pkt 8). Zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, iż przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT obejmuje swoim zakresem wyłącznie wydatki pozostające w bezpośrednim związku z nabyciem udziałów lub akcji. Za takim rozumieniem art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT przemawia wykładnia literalna tego przepisu i posłużenie się przez ustawodawcę sformułowaniem wydatki na objęcie lub nabycie udziałów lub akcji, a nie przykładowo wydatki poniesione w celu objęcia lub nabycia udziałów lub akcji. W sposób jednoznaczny wskazuje to na konieczność istnienia ścisłego i bezpośredniego związku tego rodzaju wydatków z nabyciem lub objęciem udziałów lub akcji.

Ponadto należy zauważyć, iż art. 16 ustawy o CIT stanowi katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu, a więc szczegółowy katalog wyjątków od ogólnej zasady uznawania wydatków określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT za koszty uzyskania przychodu. W konsekwencji, kategoria wskazana w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT (tym samym także pojęcie wydatków na nabycie lub objęcie udziałów lub akcji), nie powinna być interpretowane rozszerzająco, lecz w sposób ścisły.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż pojęcie wydatków na nabycie / objęcie udziałów swoim zakresem obejmuje wyłącznie wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie, takie jak: cena nabycia nowych akcji / udziałów, opłaty notarialne. Pojęcie to nie obejmuje natomiast Usług Doradczych związanych z przeprowadzeniem transakcji nabycia udziałów, określeniem struktury planowanego nabycia, oceną rentowności transakcji itp.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w piśmie Ministra finansów z dnia 7 sierpnia 2002 r. (sygn PB4/AK-8214-6905-192/02) wydanym na podstawie art. 14 Ordynacji podatkowej, w którym Minister finansów wskazał, że wydatkami na nabycie udziałów lub akcji są wyłącznie wydatki bezpośrednio związane z nabyciem, tj. wydatki bez których nie byłoby możliwe nabycie lub objecie udziałów lub akcji (w szczególności cena nabycia udziałów).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w licznych interpretacjach podatkowych wydawanych na przestrzeni lat, czego przykładem może być m.in.:

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 marca 2017 r., sygn. 1462-IPPB3.4510.20.2017.1.KK, potwierdzająca w całości stanowisko analogiczne do prezentowanego przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. 1462-IPPB3.4510.1.2017.1.MC, w której zostało uznane za prawidłowe stanowisko, że: () Koszty planowania wymienione w opisie stanu faktycznego, jakie zostały/zostaną przeniesione przez Spółkę nie sposób uznać za wydatki na objęcie akcji, warunkujące w sposób bezpośredni zawarcie transakcji nabycia udziałów/akcji. Tego typu koszty mają bowiem inną charakterystykę - są to koszty niewątpliwie związane i niezbędne do podjęcia decyzji o nabyciu udziałów/akcji, tj. będące wydatkami o charakterze ogólnym, związane z nabyciem udziałów/akcji w sposób pośredni. W niniejszym stanie faktycznym, wydatki poniesione przez Spółkę w zakresie doradztwa prawnego inwestycyjnego, podatkowego i gospodarczego, w zakresie due diligence, usług finansowych zostały poniesione w celu określenia sytuacji prawnej, finansowej i podatkowej nabywanych podmiotów, uzyskania informacji na temat sposobu ich działania, jak również właściwego ustrukturyzowania transakcji nabycia udziałów/akcji w tych podmiotach. Skorzystanie przez Spółkę z ww. usług spowodowało, że Spółka miała możliwość należycie ocenić skutki ekonomiczno planowanego nabycia udziałów/akcji i dzięki temu zminimalizować ryzyka finansowe, prawne i podatkowe związane z tą transakcją. Jednocześnie należy zauważyć, że nabywane usługi umożliwią Spółce poznanie sytuacji rynkowej podmiotu, którego udziały/akcje nabywa. W szczególności dały sposobność poznania praktycznych problemów prawnych, finansowych, podatkowych, komercyjnych i operacyjnych, z jakimi na co dzień spotyka się ten podmiot. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 18 czerwca 2015 r (sygn. IBPBI/2/4510-349/15/IZ), w której organ stwierdził, że kategorie kosztów takie, jak: koszty usług doradczych, prawnych, finansowych, koszty zakupu raportu due dilligence i koszty delegacji stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów;
• interpretacja Dyrektora w Bydgoszczy z dnia 20 marca 2014 r (sygn. ITPB3/423-619/13/MK), w której to organ potwierdził stanowisko podatnika, że koszty przeprowadzenia badania due diligence prawnego, finansowo-podatkowego, techniczno-środowiskowego, ubezpieczeniowego, negocjacje umowy sprzedaży udziałów/akcji, koszty doradztwa przy zakupie udziałów/akcji, koszty doradztwa związanego z pozyskaniem niezbędnych zezwoleń od organów administracji, w tym Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, koszty wsparcia w zakresie wyceny udziałów/akcji oraz negocjowania warunków ich nabycia (...) mają inną charakterystykę - są to koszty niewątpliwie związane z nabyciem udziałów / akcji, ale o charakterze ogólnym, związane z nabyciem udziałów/akcji w sposób pośredni,
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 grudnia 2014 r. (sygn. IPPB3/423-812/13-2/MC), w której to organ potwierdził stanowisko podatnika, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania do wydatków poniesionych na usługi doradcze oraz opłaty bankowe związane z procesem nabycia udziałów. Wydatki te będą więc stanowiły koszty uzyskania przychodów rozliczane na zasadach ogólnych. Ponadto organ wskazał, iż przedmiotowe wydatki, z uwagi na ich naturę, stanowią koszty pośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia z 28 lutego 2012 r. (sygn. IBPBI/2/423-1377/11/SD), w której organ potwierdził prawidłowość stanowiska podatnika, że koszty pomocy prawnej, delegacje pracowników, analizy techniczne oraz przygotowanie oferty nie są kosztami warunkującymi nabycie udziałów / akcji o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT i w konsekwencji stanowią koszty pośrednie, potrącalne w dacie ich poniesienia;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 stycznia 2011 r. (sygn. IPPB3/423-808/10-2/MC), w której organ potwierdził prawidłowość stanowiska podatnika, że koszty doradztwa inwestycyjnego, koszty przygotowania projekcji finansowych, koszty audytu oraz audytu środowiskowego, koszty doradztwa prawnego, koszty due diligence, koszty wyjazdów nie stanowią wydatków na nabycie udziałów i w konsekwencji stanowią koszty podatkowe w chwili ich poniesienia;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 lutego 2009 r. (ILPB3/423-791/08-4/MC); w której organ potwierdził prawidłowość stanowiska podatnika, że koszty doradztwa inwestycyjnego, koszty przygotowania projekcji finansowych, koszty audytu oraz audytu środowiskowego, koszty doradztwa prawnego, koszty due diligence, koszty wyjazdów nie stanowią wydatków na nabycie udziałów" i w konsekwencji stanowią koszty podatkowe w chwili ich poniesienia;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 maja 2008 r. (sygn. ILPB3/423-135/08-2/EK), w której organ uznał, iż wydatki, które Spółka ponosi w związku z planowanym nabyciem udziałów/akcji w innych podmiotach, takie jak koszty ekspertyz prawnych, wycen, analiz opłacalności, badań due diligence, podróży służbowych, nie są kosztami warunkującymi nabycie tych udziałów/akcji, a zatem wobec nich nie znajdą zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Przedstawioną przez Wnioskodawcę interpretację przepisu art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT potwierdzają również orzeczenia sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku NSA z dnia 7 września 2004 r., (sygn. akt FSK 324/2004), Sąd stwierdził, że Przez wydatki, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654), należy rozumieć wydatki podatnika bezpośrednio związane z nabyciem akcji, a więc w szczególności ich cenę, opłaty notarialne, prowizje biura maklerskiego.

1. Podsumowanie - wydatki na Usługi Doradcze jako pośredni koszt uzyskania przychodu

Poprzedzenie Transakcji zakupem Usług Doradztwa i poniesieniem innych wydatków związanych z Transakcją było i jest konieczne, bowiem umożliwiło/umożliwi Wnioskodawcy m.in:

• weryfikację rentowności Spółki Zależnej oraz gospodarczej zasadności Transakcji,
• określenie m.in. uwarunkowań finansowych, ekonomicznych, prawnych i podatkowych związanych z Transakcją,
• ułatwienie przygotowania struktury zewnętrznego finansowania i pozyskania środków niezbędnych do przeprowadzenia Transakcji.

W rezultacie, Usługi Doradztwa nabyte przez Spółkę w toku procesu nabywania udziałów umożliwią w konsekwencji Spółce rozpoczęcie oraz prowadzenie działalności w zakresie zarządzania. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, będą one stanowić koszt podatkowy pośrednio związany z przychodem Wnioskodawcy.

Analogiczne stanowisko w zakresie kwalifikacji usług doradczych związanych z transakcją nabycia udziałów jako pośrednich kosztów uzyskania przychodów zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2013 r., sygn. IPPB3/423-387/13-2/PK1, w której wskazano, że: Spółka jest na etapie rozszerzania działalności w Polsce. W ocenie Wnioskodawcy, nabycie akcji Spółki Nabywanej umożliwi Spółce intensywny rozwój działalności, a co za tym idzie, wpłynie na zwiększenie uzyskiwanych przez Spółkę przychodów. Jak Spółka wyjaśniła powyżej, celem nabycia Usług Doradztwa jest zapoznanie się z sytuacją prawną i finansową Spółki Nabywanej, a także opracowanie struktury nabycia akcji z perspektywy prawnej i finansowej. Zakupione usługi pozwoliły Spółce na zidentyfikowanie potencjalnych ryzyk związanych z nabyciem akcji Spółki Nabywanej oraz uzyskanie wiedzy niezbędnej z punktu widzenia decyzji podejmowanych w ramach działalności prowadzonej po nabyciu tych akcji. (...) Podsumowując, skoro wydatki na nabycie przedmiotowych usług nie stanowią kosztów bezpośrednich, tj. podlegających rozpoznaniu w chwili odpłatnego zbycia akcji Spółki Nabywanej, należy je zaliczyć do tzw. kosztów pośrednich, zaliczanych do KUP w dacie ich poniesienia.

Podsumowując, w świetle powyższego, należy uznać, iż przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania do wydatków poniesionych przez Spółkę na Usługi Doradcze. Wydatki te będą natomiast stanowiły koszty uzyskania przychodów rozliczane na zasadach ogólnych. Ponadto, należy uznać, iż przedmiotowe wydatki, z uwagi na ich naturę, stanowią koszty pośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na Usługi Doradcze powinny być potrącane dla celów podatkowych w dacie ich poniesienia.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na Usługi Doradcze powinny być potrącane dla celów podatkowych w dacie ich poniesienia.

Wydatki na Usługi Doradcze jako koszty pośrednio związane z przychodami Wnioskodawcy powinny być, w świetle art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, potrącalne dla celów podatkowych w dacie ich poniesienia.

Interpretacja ta jest analogiczna do stanowiska zaprezentowanego w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. 1462-IPPB3.4510.1.2017.1.MC, w której zostało uznane za prawidłowe stanowisko, że: zdaniem Wnioskodawcy, Koszty planowania związane z nabyciem przez Spółkę udziałów/akcji w Spółkach ciepłowniczych, powinny być uznane za koszty pośrednio związane z działalnością gospodarczą Spółki i jako takie, powinny być potrącane dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w dacie ich poniesienia. Z kolei "datę poniesienia" uznać należy moment, o którym mowa w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, z którego wynika, że jest to dzień na który ujęto wydatek w księgach rachunkowych jako koszt.

Datę poniesienia zdefiniowano w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Przepis ten stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo BRM.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że moment rozpoznania wydatku jako koszt w księgach rachunkowych wyznacza także moment potrącenia kosztu dla celów podatkowych. Takie podejście potwierdzają interpretacje prawa podatkowego w tym m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 maja 2015 r. (IPPB6/4510-54/15-3/AG), według której Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 4e ustawy o CIT (...) moment zaksięgowania wydatku jako kosztu dla celów rachunkowych przekłada się na moment ujęcia wydatku jako koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych (...); moment powstania kosztu podatkowego będzie uzależniony od uznania wydatku za koszt w ujęciu bilansowym. Zatem, wydatki dotyczące zakupu części zamiennych mogą być przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z chwilą zaksięgowania ich jako koszty dla celów rachunkowych, czyli na zakończenie każdego okresu rozliczeniowego (miesiąca). Podobnie w interpretacji z dnia 29 września 2010 r. (IPPB3/423-400/10-4/GJ), w której organ stwierdził:,podstawowe znaczenie ma dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, jako dzień do którego dany wydatek powinien zostać przypisany. Zgodnie bowiem z brzmieniem powołanego przepisu, data ta stanowi również moment rozpoznania kosztu do celów podatkowych. Oznacza to więc, że w przypadku, gdy koszt rozpoznany zostanie jednorazowo dla celów księgowych, to również jednorazowo powinien zostać rozpoznany dla celów podatkowych. Zasada ta obowiązuje również w sytuacji przeciwnej, tj. jeśli koszt zostaje rozpoznany dla celów księgowych na przestrzeni lat, również dla celów podatkowych powinien być rozpoznany na przestrzeni lat.

Analogiczna teza została zaprezentowana w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 czerwca 2014 r., sygn. IPPB3/423-315/14-2/MC Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Wskazać należy, iż z brzmienia art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika jednoznacznie, że ustawodawca uzależnia moment, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia go w księgach zgodnie z zasadami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Również wyroki sądów administracyjnych wskazują, że księgowe podejście do ujmowania wydatków w kosztach determinuje ich rozpoznanie dla celów podatkowych (przykładowo: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 września 2012 r., sygn. II FSK 253/11 lub z dnia 20 maja 2014 r., sygn. II FSK 1443/12, w którym to NSA stwierdził, że wydatki na prowizje bankowe poniesione w związku ze sfinansowaniem nabycia udziałów w spółce należy uznać za koszty pośrednio związane z przychodem, natomiast za dzień poniesienia tych kosztów należy uznać dzień ich ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie faktury).

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu i będzie przysługiwało prawo do zaliczenia wydatków na zakup Usług Doradczych poniesionych w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem Transakcji do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, rozumianego zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, tj. w dniu, na który ujęto dany wydatek jako koszt w księgach rachunkowych, z wyjątkiem ujętych jako koszty rezerw albo BRM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej