Temat interpretacji

W zakresie ustalenia, czy wartość ujawnionych dróg leśnych będzie stanowiła przychód podatkowy Wnioskodawcy

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 maja 2017 r. (data wpływu 18 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wartość ujawnionych dróg leśnych będzie stanowiła przychód podatkowy Wnioskodawcy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2017 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wartość ujawnionych dróg leśnych będzie stanowiła przychód podatkowy Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Nadleśnictwo jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 788 ze zm.), reprezentującą Skarb Państwa w zakresie swojego działania. Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię 17088,59 ha i jest on administracyjnie wydzielony. W skład Nadleśnictwa wchodzi 13 leśnictw, których obszary są administracyjnie wydzielone. Ponadto Nadleśnictwo prowadzi nadzór nad gospodarką leśną w lasach niepaństwowych, na powierzchni 6023,24 ha, które również są obszarem administracyjnie wydzielonym.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o lasach, w ramach sprawowanego zarządu Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę leśną, gospodarują gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z gospodarką leśną, a także prowadzą ewidencję majątku Skarbu Państwa oraz ustalają jego wartość.

Zgodnie z art. 35 wyżej cyt. ustawy o lasach, nadleśnictwem kieruje jednoosobowo Nadleśniczy, bezpośrednio zarządzając lasami oraz reprezentując Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych.

Gospodarka leśna została zdefiniowana w art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o lasach, zgodnie z którym jest to działalność leśna w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania, z wyjątkiem skupu, drewna, żywicy choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaż tych produktów oraz realizacja pozaprodukcyjnych funkcji lasu.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o lasach Nadleśnictwo prowadzi trwale zrównoważoną gospodarkę leśną według planu urządzania lasu z uwzględnieniem w szczególności następujących celów:

1. zachowania lasów i korzystnego ich wpływu na klimat, powietrze, wodę, glebę, warunki życia i zdrowia człowieka oraz na równowagę przyrodniczą,
2. ochrony lasów, zwłaszcza lasów i ekosystemów leśnych stanowiących naturalne fragmenty rodzimej przyrody lub lasów szczególnie cennych,
3. ochrony gleb i terenów szczególnie narażonych na zanieczyszczenie lub uszkodzenie oraz o specjalnym znaczeniu społecznym,
4. ochrony wód powierzchniowych i głębinowych, retencji zlewni, w szczególności na obszarach wododziałów i na obszarach zasilania zbiorników wód podziemnych,
5. produkcji, na zasadzie racjonalnej gospodarki, drewna oraz surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu.

Do realizacji zadań gospodarki leśnej służą między innymi drogi leśne, które są zaliczane do dróg wewnętrznych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 8 ustawy o lasach - drogami leśnymi są drogi położone w lasach niebędące drogami publicznymi w rozumieniu przepisów o drogach publicznych. Ustawa ta określa, że drogi nie zaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych, w szczególności drogi w osiedlach mieszkaniowych, dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych, dojazdowe do obiektów użytkowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, place przed dworcami kolejowymi, autobusowymi i portami są drogami wewnętrznymi.

Jednocześnie, zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy o lasach, lasem w rozumieniu ustawy jest grunt związany z gospodarką leśną, zajętą pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne.

Budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych oraz zarządzanie nimi należy do zarządcy terenu, na którym jest ona zlokalizowana.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca l985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1440 ze zm.), zarządca terenu na którym zlokalizowana jest droga wewnętrzna, jest jednocześnie zarządcą drogi. Stąd Lasy Państwowe zarządzają drogami wewnętrznymi. W przypadku gruntów leśnych stanowiących własność Skarbu Państwa i będących w zarządzie Lasów Państwowych, na mocy ustawy o lasach, zarząd dróg jest prowadzony przez podstawową jednostkę organizacyjną Lasów Państwowych, czyli Nadleśnictwo.

Nadleśnictwo posiada wiele dróg leśnych, nie będących na ewidencji środków trwałych jednostki. Drogi te powstały kilkadziesiąt lat temu jako naturalne pasy terenu, służące do przemieszczania się, w tym z użyciem pojazdów mechanicznych, maszyn i sprzętu oraz ludzi, przede wszystkim w związku z prowadzoną, zgodnie z ustawą o lasach, gospodarką leśną.

Przez cały okres użytkowania wyżej wymienionych dróg nie będących obecnie środkami trwałymi, Nadleśnictwo przeprowadzało (jeśli wystąpiły takie potrzeby) bieżące remonty i konserwacje nawierzchni, w celu utrzymania ich w stanie używalności i umożliwienia przejezdności, oczyszczało pasy drogowe z pojedynczych krzewów i drzew, odnawiało znaki drogowe, tablice itp.

Nadleśnictwo posiadając drogi wewnętrzne, których stan faktyczny został opisany we wniosku i które zgodnie z definicją przedstawioną w art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz., 1888 ze zm., dalej: updop) oraz definicją przedstawioną przez art. 22a ust. 1 ustawy o PIT, spełniają warunki środków trwałych, zamierza ujawnić takie drogi i przyjąć je na ewidencję środków trwałych.

Wartość początkową ujawnionych środków trwałych (dróg) Nadleśnictwo zamierza ustalić poprzez:

1. zlecenie biegłemu rzeczoznawcy wycenę przedmiotowych dróg leśnych jako środków trwałych i ich przyjęcie do ewidencji środków trwałych zgodnie z przedmiotową wyceną (Nadleśnictwo w tym przypadku w ostatnich pięciu latach nie ponosiło żadnych wydatków i nie posiada żadnych dokumentów, na podstawie których można by było odtworzyć lub przyjąć ich wartość),
2. jako środki trwałe wytworzone we własnym zakresie, o wartości ustalonej na podstawie poniesionych w ostatnich pięciu latach kosztów (Nadleśnictwo w tym przypadku posiada dokumenty-faktury, na podstawie których będzie można ustalić wartość początkową środków trwałych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość ujawnionych dróg leśnych, a następnie wprowadzonych na stan środków trwałych nadleśnictwa będzie stanowiła przychód podatkowy w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ujawnienie dróg leśnych i przyjęcia ich na stan środków trwałych jednostki, nie będzie stanowiło przychodu podatkowego, ponieważ na skutek ich ujawnienia nie dojdzie do przysporzenia po stronie Nadleśnictwa, skutkującego powiększeniem aktywów.

Jednocześnie, w ocenie Nadleśnictwa, nie nastąpił przychód podatkowy w rozumieniu updop. Ujawnianie dróg leśnych (drogi leśnej), jako środków trwałych oznaczałoby jedynie techniczne wprowadzenie ich do ewidencji środków trwałych.

Nadleśnictwo od początku jest właścicielem przedmiotowych dróg leśnych i wobec tego po stronie Nadleśnictwa, w wyniku ujawnienia nie powstałby przychód z nieodpłatnego nabycia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń ().

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji stosownie do sformułowanego pytania wyznaczającego jej zakres jest wyłącznie kwestia rozstrzygnięcia, czy w związku z ujawnieniem dróg leśnych po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podatkowy. Przechodząc zatem do oceny stanowiska Wnioskodawcy wskazać należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej updop), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

W tym miejscu warto wskazać, że updop nie zawiera definicji przychodu, jednakże z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

W myśl art. 12 ust. 5 updop, wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 5a updop, wartością rzeczy lub praw częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych rzeczy lub praw, ustaloną według zasad określonych w ust. 5, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje co należy rozumieć przez nieodpłatne świadczenie, ograniczając się do wskazania w art. 12 ust. 6 i 6a updop sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (taką definicję przedstawiono m.in. w uchwałach Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06). Nieodpłatnym świadczeniem, jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu.

W świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 updop aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, a drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Nadleśnictwo posiada wiele dróg leśnych, nie będących w ewidencji środków trwałych jednostki. Drogi te powstały jako naturalne pasy terenu, służące do przemieszczania się, w tym z użyciem pojazdów mechanicznych, maszyn i sprzętu oraz ludzi, przede wszystkim w związku z prowadzoną gospodarką leśną. Przez cały okres użytkowania ww. dróg Nadleśnictwo przeprowadzało bieżące remonty i konserwacje nawierzchni, w celu utrzymania ich w stanie używalności i umożliwienia przejezdności, oczyszczało pasy drogowe z pojedynczych krzewów i drzew, odnawiało znaki drogowe, tablice itp. Nadleśnictwo posiadając drogi wewnętrzne, zamierza ujawnić takie drogi i przyjąć je na ewidencję środków trwałych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wskazać należy, że czynność polegająca na ujawnieniu środka trwałego i jego wprowadzeniu do stosownej ewidencji nie skutkuje powstaniem przychodu. Wnioskodawca był już wcześniej w posiadaniu ujawnionych środków majątkowych, a środki te nie zostały nabyte nieodpłatnie, to w dacie ich ujawnienia nie otrzymała jakiejkolwiek wartości skutkującej wzrostem majątku. Tym samym wartość ujawnionych dróg leśnych które cały czas były w posiadaniu Wnioskodawcy nie powoduje powstania przychodu podatkowego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej