Temat interpretacji

Czy w przypadku, gdy Spółka jest zobowiązana do zwrotu na rzecz pożyczkobiorcy całości lub części nadwyżki uzyskanej ceny sprzedaży nad wartością zobowiązania pożyczkobiorcy będzie ona uprawniona do pomniejszenia przychodów podatkowych rozpoznanych w związku ze zbyciem rzeczy o kwotę zwracaną pożyczkobiorcy, zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o PDOP? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 marca 2017 r. (data wpływu 5 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w przypadku, gdy Spółka jest zobowiązana do zwrotu na rzecz pożyczkobiorcy całości lub części nadwyżki uzyskanej ceny sprzedaży nad wartością zobowiązania pożyczkobiorcy będzie ona uprawniona do pomniejszenia przychodów podatkowych rozpoznanych w związku ze zbyciem rzeczy o kwotę zwracaną pożyczkobiorcy (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w przypadku, gdy Spółka jest zobowiązana do zwrotu na rzecz pożyczkobiorcy całości lub części nadwyżki uzyskanej ceny sprzedaży nad wartością zobowiązania pożyczkobiorcy będzie ona uprawniona do pomniejszenia przychodów podatkowych rozpoznanych w związku ze zbyciem rzeczy o kwotę zwracaną pożyczkobiorcy.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca oferuje swoim klientom m.in. usługi udzielania pożyczek. Spółka zawiera z klientami umowy pożyczki w rozumieniu art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.; dalej: Kodeks cywilny).

W przypadku części umów pożyczkowych, zabezpieczenie wierzytelności Spółki z tytułu tych umów dokonywane jest w drodze ustanowienia przez pożyczkobiorców (klientów Spółki) zastawu rejestrowego na majątku ruchomym zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 297 z późn. zm.; dalej: Ustawa o zastawie rejestrowym) lub przeniesienia własności rzeczy na podstawie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie pod warunkiem zawieszającym na podstawie przepisów Kodeksu Cywilnego.

Zawierane przez Spółkę z klientami umowy zastawu rejestrowego przewidują możliwość zaspokojenia Spółki (zastawnika) przez przejęcie przez Spółkę na własność przedmiotu zastawu rejestrowego zgodnie z przepisami Ustawy o zastawie rejestrowym (art. 22 i nast. Tej ustawy) lub przejęcia własności rzeczy w przypadku umowy przewłaszczenia zawartej pod warunkiem zawieszającym, w sytuacji, gdy dany klient (pożyczkobiorca) nie zaspokaja w całości lub w części wierzytelności Spółki z tytułu zawartej umowy pożyczki (tj. rat pożyczki) oraz wierzytelności pobocznych (np. naliczonych odsetek karnych) powstałych w związku ze świadczoną przez Spółkę usługą udzielenia pożyczki.

Przejęcie na własność przedmiotu zastawu rejestrowego przez Spółkę następuje we wskazanych wyżej przypadkach po upływie terminu wykonania zobowiązań z tytułu umowy pożyczki, które zostały zabezpieczone tym zastawem, z dniem złożenia przez Spółkę (zastawnika) oświadczenia na piśmie o przejęciu tego przedmiotu na własność natomiast w przypadku umowy przewłaszczenia własność przechodzi na Wnioskodawcę w momencie ziszczenia się warunku zawieszającego wskazanego w umowie pomiędzy stronami.

W razie przejęcia przez Spółkę na własność przedmiotu zastawu lub w przewłaszczenia dokonywana jest jego wycena przez biegłego rzeczoznawcę. Zasadą jest, że przejęte na własność przez Spółkę we wskazany wyżej sposób rzeczy Spółka zbywa na rzecz podmiotów trzecich. W praktyce może zdarzyć się, że Spółka zbędzie przejęty przedmiot zastawu lub przewłaszczenia za cenę inną niż wartość ustalona na moment jego przejęcia. Spółka może być zobowiązana do zwrotu na rzecz pożyczkobiorcy całości lub części nadwyżki uzyskanej ceny sprzedaży nad wartością zobowiązania pożyczkobiorcy, przy czym takie zobowiązanie Spółki może powstać albo być obliczone później niż następuje sprzedaż rzeczy.

W związku z powyższym zadano następujące m.in. pytanie:

Czy w przypadku, gdy Spółka jest zobowiązana do zwrotu na rzecz pożyczkobiorcy całości lub części nadwyżki uzyskanej ceny sprzedaży nad wartością zobowiązania pożyczkobiorcy będzie ona uprawniona do pomniejszenia przychodów podatkowych rozpoznanych w związku ze zbyciem rzeczy o kwotę zwracaną pożyczkobiorcy, zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o PDOP? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji należy dokonać korekty przychodów (pomniejszenia uprzednio rozpoznanego w związku ze zbyciem przedmiotu przychodu) w wysokości zwracanej pożyczkobiorcom nadwyżki powstałej w wyniku rozliczenia sprzedaży przedmiotów stanowiących zabezpieczenie umów pożyczek, na zasadach przewidzianych w art. 12 ust. 3j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: ustawa o PDOP).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP, przychodami są m.in. otrzymane pieniądze. Jak jednak spójnie przyjmuje się w orzecznictwie i doktrynie prawa, Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 2000 r., nr 54 poz. 654 ze zm.), do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika. (wyrok NSA z 27 listopada 2003 r., sygn. III SA 3382/02).

Zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o PDOP, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Jak Wnioskodawca wskazał, może nastąpić sytuacja, w której uzyskana przez Spółkę cena sprzedaży przedmiotu zabezpieczenia przekroczy kwotę należną Spółce z tytułu umowy pożyczki. W takim przypadku, zgodnie z postanowieniami umownymi, Spółka może być zobowiązana do zwrotu klientom powstałej w ten sposób nadwyżki. Kalkulacja i zwrot nadwyżki może nastąpić w późniejszym okresie rozliczeniowym niż okres, w którym Spółka rozpoznała przychód z tytułu sprzedaży przedmiotu zabezpieczenia.

W ocenie Wnioskodawcy, w przestawionej sytuacji należy dokonać korekty (obniżenia) pierwotnie rozpoznanego przychodu. Korekta nie będzie spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką i tym samym należy dokonać korekty zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o PDOP.

Mając na względzie powyższe Spółka uważa, że w przedstawionej sytuacji należy dokonać korekty przychodów (pomniejszenia uprzednio rozpoznanego w związku ze zbyciem przedmiotu przychodu) w wysokości zwracanej pożyczkobiorcom nadwyżki powstałej w wyniku rozliczenia sprzedaży przedmiotów stanowiących zabezpieczenie umów pożyczek, na zasadach przewidzianych w art. 12 ust. 3j ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej