Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie określenia, czy wydatki Spółki poniesione do Dnia Przejęcia na zakup związanych z Inwestycją używanych środków trwałych utracą na skutek zmiany statusu z MŚP na duże przedsiębiorstwo charakter wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia strefowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2016 r. (data wpływu 1 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia, czy wydatki Spółki poniesione do Dnia Przejęcia na zakup związanych z Inwestycją używanych środków trwałych utracą na skutek zmiany statusu z MŚP na duże przedsiębiorstwo charakter wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia strefowego (pytanie nr 2) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia, czy:

• utrata przez Spółkę statusu MŚP ma wpływ na wskaźnik maksymalnej intensywności dopuszczalnej pomocy publicznej przysługującej Spółce na podstawie Zezwolenia, w odniesieniu do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną poniesionych przed Dniem Przejęcia (pytanie nr 1);
• wydatki Spółki poniesione do Dnia Przejęcia na zakup związanych z Inwestycją używanych środków trwałych utracą na skutek zmiany statusu z MŚP na duże przedsiębiorstwo charakter wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia strefowego (pytanie nr 2);
• w odniesieniu do składników majątku stanowiących elementy Inwestycji, z którymi były związane wydatki inwestycyjne poniesione przed Dniem Przejęcia, obowiązek utrzymania ich własności przez Spółkę trwa przez okres 3 lat od dnia wprowadzenia tych składników do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (pytanie nr 3).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

A Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest spółką celową należącą do B S.A. (dalej: B). Spółka została utworzona w celu zapewnienia wsparcia logistycznego dla B w prowadzeniu działalności handlowej e-commerce.

Spółka będzie prowadziła działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie zezwolenia nr 274 z dnia 30 czerwca 2014 r. (dalej: Zezwolenie), na mocy którego została zobligowana m.in. do poniesienia na terenie strefy wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm., dalej: Rozporządzenie strefowe) w wysokości co najmniej 5.000.000,00 PLN w terminie do dnia 31 grudnia 2018 r. Inwestycja Spółki realizowana na podstawie Zezwolenia (dalej także jako: Inwestycja) jest zlokalizowana na terenie województwa C.

Na dzień uzyskania Zezwolenia, Spółka spełniała kryteria kwalifikacji do kategorii mikro, małego i średniego przedsiębiorstwa (dalej: MŚP) w rozumieniu art. 2 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 2 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych) (Dz. U. UE L 214/3, dalej: Rozporządzenie KE 800/2008). Konsekwentnie, na podstawie § 4 ust. 2 w zw. z ust. 1 rozporządzenia strefowego Spółce przysługiwała właściwa dla MŚP podwyższona intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą.

W dniu 15 stycznia 2016 r. D S.A. (dalej: D) nabyła większościowy pakiet akcji B od jej właścicieli. Na moment transakcji D nie spełniała i nie spełnia nadal kryteriów kwalifikacji do kategorii MŚP w rozumieniu przepisów rozporządzenia KE 800/2008.

Przed dniem 15 stycznia 2016 r. (dalej: Dzień Przejęcia), Spółka rozpoczęła realizację Inwestycji i poniosła szereg związanych z nią wydatków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy utrata przez Spółkę statusu MŚP ma wpływ na wskaźnik maksymalnej intensywności dopuszczalnej pomocy publicznej przysługującej Spółce na podstawie Zezwolenia, w odniesieniu do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną poniesionych przed Dniem Przejęcia?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 i 3 został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi. I tak, w zakresie pytania nr 1 interpretacja indywidualna wydana w dniu 30 sierpnia 2016 r. nr ILPB2/4510-1-6/16-2/KS, w zakresie pytania nr 3 interpretacja indywidualna wydana w dniu 30 sierpnia 2016 r. nr ILPB2/4510-1-6/16-4/KS.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.

Utrata przez Wnioskodawcę statusu MŚP nie ma wpływu na wskaźnik maksymalnej intensywności dopuszczalnej pomocy publicznej przysługującej Spółce na podstawie Zezwolenia, w odniesieniu do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną poniesionych przed Dniem Przejęcia.

2.

Wydatki Spółki poniesione do Dnia Przejęcia na zakup związanych z Inwestycją używanych środków trwałych nie utracą na skutek zmiany statusu z MŚP na duże przedsiębiorstwo charakteru wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia strefowego.

3.

W odniesieniu do składników majątku, stanowiących element inwestycji, z którymi były związane wydatki inwestycyjne poniesione przed Dniem Przejęcia, obowiązek utrzymania ich własności przez Spółkę trwa przez okres 3 lat od dnia wprowadzenia tych składników do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

1. Regulacje prawne dotyczące zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnienie obejmuje dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 282, dalej: ustawa o SSE), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Odrębnymi przepisami są w pierwszym rzędzie przepisy ustawy o SSE, w tym art. 12 ustawy o SSE, zgodnie z którym dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

W konsekwencji, to przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy o SSE, regulują wielkość zwolnienia podatkowego przysługującego na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a także warunki uznania kosztów inwestycji za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą, mające zastosowanie dla różnych kategorii przedsiębiorców. Aktem, który reguluje powyższe zagadnienie na dzień uzyskania Zezwolenia, jest Rozporządzenie strefowe.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia strefowego, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 ust. 1 rozporządzenia Strefowego.

Na mocy tego przepisu, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie SSE w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do przejęcia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Zgodnie z § 5 ust. 2 rozporządzenia strefowego, w przypadku nabycia środków trwałych duży przedsiębiorca strefowy jest zobligowany do utrzymania ich własności przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (pozostali przedsiębiorcy przez 3 lata). Jednocześnie, jak wynika z § 6 ust. 7 rozporządzenia Strefowego, środki trwałe nabywane przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni mają być nowe.

Jednocześnie intensywność pomocy publicznej zostaje określona w oparciu o § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia strefowego. Dla inwestycji przeprowadzanych na terenie województwa C intensywność w dniu wydania Zezwolenia była równa wartości bazowej, tj. 50% (na podstawie § 4 ust. 1 rozporządzenia strefowego), przy czym maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej małym przedsiębiorcom podwyższa się o 20 punktów procentowych, a w przypadku pomocy udzielanej średnim przedsiębiorcom o 10 punktów procentowych. Tym samym na moment uzyskania Zezwolenia Spółka (jako MŚP) uzyskała intensywność o wartości odpowiednio większej niż bazowa.

2. Definicja MŚP w Rozporządzeniu KE 800/2008.

Pojęcie MŚP dla potrzeb udzielanej pomocy regionalnej zostało zdefiniowane w Załączniku nr I do Rozporządzenia KE 800/2008 (dalej: Załącznik 1). Zgodnie z art. 2 ust. 1 Załącznika I do kategorii MŚP należą przedsiębiorstwa, które zatrudniają mniej niż 250 pracowników, i których roczny obrót nie przekracza 50 milionów EUR a/lub całkowity bilans roczny nie przekracza 43 milionów EUR.

Co istotne w badaniu pułapów zatrudnienia lub pułapów finansowych określonych w art. 2 Załącznika I uwzględnia się również dane przedsiębiorstw partnerskich lub powiązanych (art. 6 ust. 2 Załącznika 1), w szczególności pełne dane każdego przedsiębiorstwa, które jest bezpośrednio lub pośrednio powiązane z danym przedsiębiorstwem, jeśli dane te nie zostały podane wcześniej w ramach skonsolidowanego sprawozdania finansowego. Za przedsiębiorstwo powiązane w rozumieniu art. 3 ust. 3 pkt a Załącznika I uznaje się m.in. przedsiębiorstwo, które ma większość praw głosu w innym przedsiębiorstwie w roli udziałowca/akcjonariusza lub członka.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że w art. 4 ust. 2 Załącznika I określono moment utraty statusu MŚP: co do zasady, jeżeli w dniu zamknięcia ksiąg rachunkowych dane przedsiębiorstwo stwierdza, że w skali rocznej przekroczyło pułapy zatrudnienia lub pułapy finansowe określone w art. 2, lub spadło poniżej tych pułapów, uzyskanie lub utrata statusu MŚP następuje tylko wówczas, gdy zjawisko to powtórzy się w ciągu dwóch kolejnych okresów obrachunkowych. Przepisy nie regulują wprost zagadnienia utraty statusu MŚP na skutek zmian właścicielskich, w szczególności przejęcia danego podatnika, czy też grupy kapitałowej do której należy, przez innego dużego przedsiębiorcę. Taka właśnie sytuacja, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, miała miejsce w przypadku Spółki.

W kwestii tej zabrała jednak głos Komisja Europejska, czyli instytucja kontrolująca udzielanie pomocy publicznej w Państwach Członkowskich UE. Zgodnie ze sformułowanym przez nią stanowiskiem, powyższa reguła nie ma zastosowania wobec sytuacji przejęcia danego przedsiębiorstwa: Celem art. 4 ust. 2 definicji MŚP jest zapewnienie, aby przedsiębiorstwa, które odnotowują wzrost, nie były karane utratą statusu MŚP, o ile nie przekraczają odpowiednich pułapów lub progów przez dłuższy okres. Zgodnie z tym zamiarem art. 4 ust. 2 nie ma zastosowania w przypadku przedsiębiorstw, które przekraczają odpowiednie pułapy lub progi odnoszące się do MŚP w wyniku zmiany własności, w następstwie połączenia lub przejęcia, które to okoliczności zwykle nie są uważane za tymczasowe i nie są niestabilne (Poradnik dla użytkowników dotyczący definicji MŚP, Luksemburg: Urząd Publikacji Unii Europejskiej, 2015, s. 14). O ile tekst ten nie ma mocy wiążącej, prezentuje niewątpliwie stanowisko Komisji Europejskiej, które powinno posiadać doniosłe znaczenie przy wykładni przedmiotowych przepisów.

Mając na względzie powyższe regulacje, należy uznać, że D jest przedsiębiorstwem powiązanym dla Spółki, a w konsekwencji należy uwzględnić jego dane do badania pułapów zatrudnienia oraz pułapów finansowych Spółki. Tym samym, z Dniem Przejęcia Spółka jako pośrednio należąca do D, niebędącego MŚP, utraciła status MŚP i stała się dużym przedsiębiorcą w rozumieniu Rozporządzenia KE 800/2008.

3. Wpływ zmiany utraty MŚP na intensywność pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego na terenie SSE.

W związku z tym, że Wnioskodawca utracił status MŚP, Spółka pragnie wskazać, że na mocy § 5 ust. 1 rozporządzenia Strefowego, prawo do uzyskania pomocy publicznej w formie zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Oznacza to, że podstawowym warunkiem nabycia prawa do zwolnienia podatkowego jest poniesienie wydatków inwestycyjnych. Przepis ten jednocześnie jednoznacznie potwierdza, że moment poniesienia wydatku inwestycyjnego jest także momentem nabycia prawa do korzystania ze zwolnienia podatkowego w wysokości adekwatnej (z uwzględnieniem przysługującej przedsiębiorcy intensywności pomocy) dla wartości poniesionego kosztu. Fakt ten prowadzi do logicznego wniosku, że także na ten moment powinny być określane w szczególności również: (i) wartość pomocy publicznej wynikającej z poniesienia danego wydatku, (ii) wszelkie warunki uznania go za kwalifikujący się do objęcia pomocą publiczną a także (iii) dodatkowe warunki, które powinny zostać spełnione, aby prawo do korzystania z tej pomocy nie zostało utracone w przyszłości. Te trzy obszary dotyczą odpowiednio pytań 1-3 będących przedmiotem niniejszego wniosku.

Jednocześnie należy podkreślić, że wykładnia językowa powyższych przepisów nie pozwala na przyjęcia tezy, zgodnie z którą zmiana statusu przedsiębiorstwa powoduje zmianę wskaźnika intensywności ex tunc, tj. od dnia uzyskania zezwolenia. Wraz z poniesieniem kolejnych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, przed zmianą statusu z MŚP na duże przedsiębiorstwo, Spółka nabyła prawo do pomocy publicznej w wysokości stanowiącej iloczyn tych kosztów oraz wskaźnika intensywności obowiązującego w dniu wydania zezwolenia. Podobny pogląd wyraził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 30 czerwca 2015 r. sygn. IBPBI/2/4510-379/15/MS: Prawo do uzyskania pomocy publicznej według wskaźnika 65% nabyte przed datą zmiany statusu jest nabyte definitywnie i późniejsza zmiana statusu nie ma wpływu na kwotę zdyskontowanej pomocy do wykorzystania. Oznacza to, że cała zdyskontowana wartość pomocy publicznej, do której prawo nabył Wnioskodawca przed zmianą statusu pozostaje nadal do wykorzystania. Zmiana progu maksymalnej intensywności pomocy publicznej dotyczy wyłącznie równowartości inwestycji dokonywanej po dacie zmiany statusu i podlega rozliczeniu wg wskaźnika właściwego dla dużego podmiotu, tj. 50%. Do zbliżonego stanowiska powyższy organ przychylił się w interpretacji z 29 stycznia 2009 r. sygn. IBPBI/2/423-1002/08/CzP: Prawo do uzyskania pomocy publicznej według wskaźnika 65% nabyte przed datą zmiany statusu (tj. przed 01 stycznia 2009 r.) jest nabyte definitywnie i późniejsza zmiana statusu nie ma pływu na kwotę zdyskontowanej pomocy do wykorzystania.

Do podobnych wniosków prowadzi analiza następujących interpretacji:

1. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 23 lipca 2015 r. sygn. ITPB3/4510-462/15/MK;
2. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 lipca 2014 r. sygn. IBPBI/2/423-508/14/SD;
3. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 października 2011 r. sygn. IBPBI/2/423-833/11/CzP;
4. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 czerwca 2009 r. sygn. ILPB3/423-209/10-6/MM.

Również NSA w wyroku z 9 czerwca 2011 r. sygn. II FSK 214/10 wyraził następujące stanowisko: To, że Spółka w 2007 r. zmienia w rozumieniu omawianych przepisów status średniego przedsiębiorcy na dużego przedsiębiorcę należy do przedstawionego przez nią stanu faktycznego. Zatem po tej zmianie zastosowanie do Spółki mają te regulacje, które dotyczą tej kategorii przedsiębiorców prowadzących działalność na terenie KSSE. Spółka pragnie podkreślić, że wyrok dotyczył możliwości zakupu używanych środków trwałych przez dużego przedsiębiorcę, przy czym samo nabycie miało odbyć się po utracie statusu średniego przedsiębiorcy. Sąd stwierdził, że reżim prawny w kontekście uzyskanej pomocy publicznej trwa aż do momentu zmiany statusu przedsiębiorcy. A contrario można wnioskować, że do pomocy publicznej uzyskanej przed zmianą stosuje się regulacje odpowiednie dla średniego przedsiębiorcy.

Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 16 marca 2016 r. sygn. I SA/Gl 1229/15: Zmiana statusu powoduje, że dotyczą go [przedsiębiorcy - uwaga Wnioskodawcy] przepisy rozporządzenia w warunkach zgodnych ze zmienionym statusem i to od dnia zaistnienia takiej zmiany. Skutkiem takiej zmiany będzie m.in. zmiana wskaźnika intensywności pomocy, jednakże tylko w tej części inwestycji, która jest dokonywana po dniu utraty statusu średniego przedsiębiorcy, zaś cała zdyskontowana wartość pomocy publicznej pozostaje nadal do wykorzystania.

Powyższa analiza prowadzi zatem do wniosku, że utrata statusu MŚP nie powoduje utraty (ani zmniejszenia wartości) uzyskanego już prawa do korzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego, odpowiadającego wartości iloczynu kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną (poniesionych przed momentem utraty) oraz intensywności odpowiadającej MŚP.

4. Wskaźnik maksymalnej intensywności dopuszczalnej pomocy publicznej przysługującej Spółce w odniesieniu do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną poniesionych do Dnia Przejęcia.

Jak już wskazano, przed Dniem Przejęcia Spółka poniosła na terenie SSE pewne wydatki inwestycyjne, kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną. Tym samym, na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia strefowego uzyskała ona prawo do skorzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego w wysokości iloczynu powyższych kosztów oraz intensywności odpowiadającej wielkości przedsiębiorstwa na moment uzyskania Zezwolenia. Uzyskane w ten sposób prawo do pomocy publicznej ma charakter definitywny, przez co może zostać skonsumowane w kolejnych okresach rozliczeniowych, również po Dniu Przejęcia. Tym samym, w zgodzie z analizą przedstawioną powyżej, Spółka nie traci prawa do tak obliczonej pomocy publicznej z powodu utraty statusu MŚP.

Do podobnego poglądu prowadzi analiza stanowiska wyrażanego w interpretacjach przepisów prawa podatkowego Ministra Finansów, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 kwietnia 2016 r. sygn. IBPB-1-3/4510-115/16/AW: W opinii tut. Organu zmiana statusu przedsiębiorstwa ma wpływ na wskaźnik pomocy publicznej. Zmiana wskaźnika pomocy obowiązuje od momentu utraty statusu średniego przedsiębiorcy. Zatem, zdyskontowaną kwotę uzyskanej przed utratą statusu średniego przedsiębiorcy (a niewykorzystanej do tego dnia) pomocy publicznej należy rozliczyć według wskaźnika 50%, a kwotę pomocy, do której prawo Wnioskodawca uzyskał po uzyskaniu statusu dużego przedsiębiorcy rozliczyć wg wskaźnika 40%.

W konsekwencji utrata przez Wnioskodawcę statusu MŚP nie ma wpływu na wskaźnik maksymalnej intensywności dopuszczalnej pomocy publicznej przysługującej Spółce w odniesieniu do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną poniesionych przed Dniem Przejęcia.

5. Kwestia używanych środków trwałych.

Z przyczyn analogicznych do wskazanych powyżej w odniesieniu do intensywności pomocy, przysługującej Spółce w odniesieniu do wydatków poniesionych przed Dniem Przejęcia, utrata statusu MŚP nie powinna także wpływać z mocą wsteczną na warunki uznania poniesionych już wydatków za kwalifikujące się do objęcia pomocą. Zagadnienie to dotyczy w szczególności nowości środków trwałych, nabywanych w ramach Inwestycji, które w przypadku przedsiębiorstw dużych powinny być nowe.

Niezależnie od argumentacji przytoczonej już w poprzedniej części niniejszego wniosku należy dodatkowo wskazać na fakt, że uzyskując Zezwolenie, Spółka nie tylko nabyła określone prawa, lecz także zobowiązała się do wypełnienia warunków określonych w jego treści. Obejmują one m.in. obowiązek poniesienia wydatków inwestycyjnych o określonej wartości. Co szczególnie istotne, wartość ta została określona na podstawie oferty przedłożonej w ramach ubiegania się o Zezwolenie i dotyczy konkretnych planów inwestycyjnych Spółki, przedstawionych w Biznes Planie stanowiącym element dokumentacji przedłożonej w SSE. Mając na uwadze powyższe, Zezwolenie zostało udzielone na realizację konkretnego projektu inwestycyjnego, który nie powinien ulegać istotnym modyfikacjom. Oznacza to jednocześnie, że w sytuacji, gdyby elementem planowanej przez MŚP inwestycji były konkretne używane środki trwałe, podmiot ten zobowiązany byłby do nabycia w ramach realizacji inwestycji właśnie tych środków trwałych.

Nie sposób zatem uznać, że na skutek zmiany statusu przedsiębiorstwa już po uzyskaniu Zezwolenia, zmianie ulega także właściwa dla danego podatnika definicja wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą. Podejście takie mogłoby bowiem skutkować sytuacją, w której dany przedsiębiorca utraci całkowicie możliwość wykonania obowiązków wynikających z treści Zezwolenia, jako że:

• koszty związane z zakupem nowych środków trwałych nie będą stanowiły wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą (jako że nie są zgodne z zakresem inwestycji, na którą udzielono zezwolenie) a jednocześnie
• wydatki związane z zakupem używanych środków trwałych, mimo że są zgodne z zakresem rzeczowym inwestycji, na którą udzielono zezwolenia, nie będą uznawane za kwalifikujące się do objęcia pomocą na skutek uznania, że po utracie statusu MŚP w stosunku do danego przedsiębiorcy, również w odniesieniu do Zezwolenia uzyskanego jeszcze przed zmianą statusu, zastosowanie znajdą przepisy właściwe właśnie dla dużych przedsiębiorców.

Warto w tym kontekście zaznaczyć, że w wielu przypadkach nabycie nowego urządzenia jednakowego lub nawet porównywalnego do używanego, nie jest możliwe ze względu na wycofanie z oferty rynkowej na przykład na skutek rezygnacji z danego rodzaju technologii i zastąpienia jej inną bardziej nowoczesną. Co prawda problematyka ta nie dotyczy bezpośrednio sytuacji Spółki, jednak skutki zmiany statusu powinny być jednakowe dla wszystkich podatników, a sytuacje tego typu mogą dotyczyć wielu innych przedsiębiorców strefowych. Wskazany problem jest w ocenie Spółki istotnym argumentem przemawiającym za tezą, że raz określone warunki uznania wydatków za kwalifikujące się do objęcia pomocą w ramach danego zezwolenia strefowego (na moment jego udzielenia), nie powinny ulegać jakimkolwiek modyfikacjom na skutek późniejszych, ewentualnych zmian statusu beneficjenta tegoż zezwolenia.

Na marginesie Spółka pragnie wskazać, że analogiczne do obowiązujących w SSE warunki uznania wydatków za kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, obowiązują także w innych programach inwestycyjnej pomocy regionalnej. Jednocześnie, zgodnie z wiedzą Spółki, w przypadku przyznania np. dotacji przedsiębiorcy spełniającemu definicję MŚP i utraty przez niego tego statusu jeszcze w trakcie realizacji inwestycji, której dotyczyła dotacja, zmiana taka nie ma wpływu na wartość oraz warunki przyznanej dotacji. Przyjęcie odmiennych zasad w odniesieniu do przedsiębiorców strefowych nie tylko byłoby przejawem dyskryminacji tej grupy podatników, lecz również nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa regulujących warunki udzielania pomocy regionalnej, czy też zasady prowadzenia działalności na terenie SSE.

Konsekwentnie, Spółka pragnie wskazać, że jeśli prawo do korzystania z pomocy publicznej w odniesieniu do wydatków związanych ze środkami trwałymi nabytymi dla celów inwestycji na terenie SSE przed utratą statusu MŚP jest definitywne i nie ulega zmianie, to należy stwierdzić, że utrata statusu MŚP nie będzie wpływać na możliwość kwalifikacji wydatków inwestycyjnych związanych z nabyciem używanych środków trwałych, które zostały nabyte przed utratą statusu.

Tym samym, wydatki Spółki poniesione do Dnia Przejęcia na zakup związanych z Inwestycją używanych środków trwałych, nie utracą na skutek zmiany statusu z MŚP na duże przedsiębiorstwo, charakteru wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego.

6. Obowiązek utrzymania własności środków trwałych przez Spółkę.

Zgodnie § 5 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia strefowego, warunkiem korzystania ze zwolnienia jest utrzymanie własności składników majątkowych, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, przez okres 3 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (w przypadku dużych przedsiębiorców ten okres wynosi 5 lat). Co istotne, powyższy warunek nie wpływa bezpośrednio na możliwość kwalifikacji wydatków do kosztów objętych pomocą publiczną na moment ich poniesienia. Beneficjent nie musi bowiem oczekiwać upływu trzyletniego (bądź pięcioletniego w przypadku dużych przedsiębiorców) terminu, aby móc skorzystać z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego. Jak zostało już wskazane, podstawowym warunkiem do uzyskania prawa do korzystania z pomocy publicznej jest poniesienie wydatków inwestycyjnych, o których mowa w § 6 ust. 1 rozporządzenia Strefowego.

W kontekście powyższego, należy wskazać, że skutkiem niedopełnienia warunku utrzymania własności składników majątku przez podany okres jest utrata uzyskanego wcześniej prawa do korzystania ze zwolnienia podatkowego związanego z wydatkami inwestycyjnymi poniesionymi na dane składniki majątku.

Spółka pragnie ponownie podkreślić, że w jej ocenie, a także zgodnie ze stanowiskami prezentowanymi w licznych interpretacjach przez organy podatkowe oraz wyrokach przez sądy administracyjne, prawo do korzystania z pomocy publicznej w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych poniesionych przed utratą statusu MŚP, zostało definitywnie uzyskane, na zasadach właściwych dla tej wielkości przedsiębiorcy. Obowiązek utrzymania własności składników majątkowych związanych z wydatkami inwestycyjnymi jest natomiast ściśle związany z powyższym prawem. W rezultacie należy uznać, że jeśli uzyskane prawo nie ulega zmianie w wyniku utraty statusu MŚP, to również obowiązek utrzymania własności składników majątkowych ma charakter definitywny i nie ulega zmianie w wyniku utraty statusu MŚP.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, obowiązek utrzymania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne Wnioskodawcy poniesione przed Dniem Przejęcia, trwa przez okres 3 lat od dnia wprowadzenia tych składników do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Reasumując powyższą analizę, należy stwierdzić, że skoro utrata przez Spółkę statusu MŚP wywiera skutki prawne jedynie dla pomocy publicznej uzyskanej po Momencie Przejęcia, to tym samym:

1. utrata przez Wnioskodawcę statusu MŚP nie ma wpływu na wskaźnik maksymalnej intensywności dopuszczalnej pomocy publicznej przysługującej Spółce na podstawie Zezwolenia, w odniesieniu do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną poniesionych przed Dniem Przejęcia;
2. wydatki Spółki poniesione do Dnia Przejęcia na zakup związanych z Inwestycją używanych środków trwałych nie utracą na skutek zmiany statusu ze MŚP na duże przedsiębiorstwo charakteru wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia strefowego;
3. w odniesieniu do składników majątku, stanowiących element inwestycji, z którymi były związane wydatki inwestycyjne poniesione przed Dniem Przejęcia, obowiązek utrzymania ich własności przez Spółkę trwa przez okres 3 lat od dnia wprowadzenia tych składników do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu