Temat interpretacji

Czy stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia będzie skuteczne od dnia złożenia wniosku o wygaśnięcie Zezwolenia czy od dnia wydania stosownej decyzji przez ministra właściwego do spraw gospodarki? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 września 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 30 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, od którego momentu powstaje skutek wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, od którego momentu powstaje skutek wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji płytek ceramicznych. Działalność ta jest prowadzona na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na postawie zezwolenia nr xx/2004 (dalej: Zezwolenie). Zezwolenie dotyczy prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy, klasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług jako płytki ceramiczne (sekcja D, podsekcja DI, dział 26, grupa 26.3).

Określone w Zezwoleniu warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE to:

• poniesienie wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej równoważnej kwocie 4 680 000 EUR, obliczonej przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków,
• zatrudnienie na terenie strefy co najmniej 70 pracowników w terminie do 31 lipca 2005 r. i utrzymanie zatrudnienia na tym poziomie do 31 lipca 2010 r.
• przestrzeganie Regulaminu Strefy i innych prawnych regulacji dotyczących funkcjonowania strefy.

Spółka wypełniła warunki dotyczące poniesienia wydatków inwestycyjnych i zatrudnienia. Minęły też wymagane prawem minimalne okresy utrzymywania własności nabytych składników majątku w ramach wydatków kwalifikujących do objęcia pomocą oraz zatrudnienia (§ 5 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (), Dz. U. Nr 10 poz. 31 ze zm,, w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania Zezwolenia). Spółka korzystała z pomocy publicznej w formie zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych mającego zastosowanie do dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej w SSE na podstawie Zezwolenia. Przeciwko Wnioskodawcy nie toczy się postępowanie w sprawie cofnięcia Zezwolenia. Z uwagi na zbyt małą powierzchnią budynku zlokalizowanego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, modernizacja mieszczącego się w nim zakładu produkcyjnego jest ekonomicznie nieopłacalna. W związku z tym zarząd Spółki rozważa różne scenariusze dalszej działalności. Jednym z rozważanych rozwiązań jest zwrócenie się do Ministra właściwego do spraw gospodarki (aktualnie Minister Rozwoju) z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282, dalej: ustawa o SSE) i rezygnacja z dalszego korzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego. Wraz z wnioskiem o wygaszenie Zezwolenia, Spółka złoży stosowne oświadczenie o realizacji warunków udzielenia pomocy publicznej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia będzie skuteczne od dnia złożenia wniosku o wygaśnięcie Zezwolenia czy od dnia wydania stosownej decyzji przez ministra właściwego do spraw gospodarki? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że skutki wygaśnięcia Zezwolenia wystąpią od dnia złożenia przez Spółkę wniosku (dalej: Wniosek) do Ministra Rozwoju o stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia i rezygnacji z dalszego korzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego.

W zakresie momentu, od którego skuteczne jest wygaśnięcie Zezwolenia, Spółka podziela pogląd wyrażony przez NSA w wyroku z 19 grudnia 2012 r., sygn. akt II FSK 86/12, że decyzja o stwierdzeniu wygaśnięcia zezwolenia jest decyzją deklaratoryjną i wywołuje skutki ex tunc, poczynając od momentu, w którym powstały przesłanki wygaśnięcia tej decyzji, tj, w dacie, w której decyzja zezwalająca na działalność strefową stała się bezprzedmiotowa od momentu w którym uprawniony zrezygnował ze swojego uprawnienia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Tą datą jest dzień złożenia wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: updop), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj przychodów, z jakich ten dochód został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop).

Dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo 7a ust. 1, po odliczeniu () stanowi podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22 i art. 24a.

Jednocześnie należy wskazać, że dochód podatkowy może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania w szczególności na podstawie art. 17 ust.1 updop. Wymieniony przepis zawiera katalog dochodów wolnych od podatku. Stwierdzenie, że dochód jest wolny od podatku, należy odczytywać jako wyłączenie z podstawy opodatkowania dochodów o jakich mowa w tym przepisie. Należy też dodać, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe zawarte w updop podlegają bardzo ścisłej interpretacji ich zakres nie może być rozszerzany ani zawężany ze względu na zasadę tzw. powszechności i równości opodatkowania podatkiem dochodowym.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji płytek ceramicznych. Działalność ta jest prowadzona na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na postawie zezwolenia nr xx/2004. Zezwolenie dotyczy prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy, klasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług jako płytki ceramiczne (sekcja D, podsekcja DI, dział 26, grupa 26.3). Określone w Zezwoleniu warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE to:

• poniesienie wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej równoważnej kwocie 4 680 000 EUR, obliczonej przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków,
• zatrudnienie na terenie strefy co najmniej 70 pracowników w terminie do 31 lipca 2005 r. i utrzymanie zatrudnienia na tym poziomie do 31 lipca 2010 r.
• przestrzeganie Regulaminu Strefy i innych prawnych regulacji dotyczących funkcjonowania strefy.

Spółka wypełniła warunki dotyczące poniesienia wydatków inwestycyjnych i zatrudnienia. Minęły też wymagane prawem minimalne okresy utrzymywania własności nabytych składników majątku w ramach wydatków kwalifikujących do objęcia pomocą oraz zatrudnienia (§ 5 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej () w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania Zezwolenia. Spółka korzystała z pomocy publicznej w formie zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych mającego zastosowanie do dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej w SSE na podstawie Zezwolenia. Przeciwko Wnioskodawcy nie toczy się postępowanie w sprawie cofnięcia Zezwolenia. Z uwagi na zbyt małą powierzchnią budynku zlokalizowanego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, modernizacja mieszczącego się w nim zakładu produkcyjnego jest ekonomicznie nieopłacalna. W związku z tym zarząd Spółki rozważa różne scenariusze dalszej działalności. Jednym z rozważanych rozwiązań jest zwrócenie się do Ministra właściwego do spraw gospodarki (aktualnie Minister Rozwoju) z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia Zezwolenia na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych i rezygnacja z dalszego korzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego. Wraz z wnioskiem o wygaszenie Zezwolenia, Spółka złoży stosowne oświadczenie o realizacji warunków udzielenia pomocy publicznej.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 282, oraz z 2016 r., poz. 1020 i 1206), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Równocześnie art. 17 ust. 4 updop stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282, ze zm., dalej: SSE), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 i 2 SSE, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie danej strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot oraz warunki prowadzenia działalności.

Natomiast Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, w szczególności korzystanie ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednocześnie jednak pamiętać należy, że uzyskiwane z tego tytułu preferencje stanowią pomoc publiczną, niezgodną (co do zasady) z jednolitym wspólnym rynkiem w Unii Europejskiej. Z tego też względu szczegółowe warunki udzielania tej formy pomocy, w szczególności jej intensywność, są ściśle uregulowane przepisami prawa, których naruszenie grozi koniecznością zwrotu otrzymanej pomocy publicznej.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej wydawane jest na wykonywanie ściśle określonej działalności na terenie, konkretnej specjalnej strefy ekonomicznej. Zwolnienie ma bowiem charakter przedmiotowy i odnosi się do dochodów uzyskanych z określonego źródła działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem, że działalność ta jest prowadzona w określonym miejscu i na podstawie zezwolenia, a więc w jego ramach, w granicach zakreślonych przedmiotem działalności gospodarczej ujętym w zezwoleniu.

Należy wskazać, że zakończenie działalności w SSE może nastąpić na podstawie:

1. cofnięcia zezwolenia strefowego,
2. wygaśnięcia zezwolenia strefowego,
3. wygaszenia zezwolenia strefowego.

W omawianej sprawie rozważana kwestia dotyczy wygaszenia zezwolenia strefowego. Wygaszenie zezwolenia strefowego (art. 19 ust. 5 SSE), w odróżnieniu od jego cofnięcia (art. 19 ust. 3 SSE), nie ma charakteru sankcji za niespełnienie warunków określonych w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej w SSE.

Stosownie bowiem do art. 19 ust. 5 SSE, minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza wygaśnięcia zezwolenia na wniosek przedsiębiorcy (przypisek Organu: w formie decyzji), który nie skorzystał z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, na podstawie tego zezwolenia lub przedsiębiorcy, który skorzystał z pomocy publicznej udzielonej zgodnie z ustawą i spełnił wszystkie warunki określone w zezwoleniu oraz warunki udzielania pomocy publicznej, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4. Zatem wygaszenie zezwolenia wiąże się z dobrowolną rezygnacją przedsiębiorcy ze zwolnienia podatkowego na skutek okoliczności istotnych dla niego z punktu widzenia opłacalności prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE. Dla przedsiębiorcy ubiegającego się o wygaszenie zezwolenia strefowego znaczenie ma ustalenie, od którego momentu powstaje skutek wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zgodnie z poglądem wyrażonym w orzecznictwie decyzja ministra właściwego do spraw gospodarki w sprawie wygaśnięcia zezwolenia wywołuje skutki tzw. ex tunc. Oznacza to, że decyzja ta ma charakter deklaratoryjny i wywołuje skutek od dnia złożenia przez przedsiębiorcę wniosku o wygaszenie zezwolenia strefowego. Rezygnację uprawnionego z realizacji uprawnienia uznać należy za bezprzedmiotowość o charakterze przedmiotowym. Korzystanie z zezwolenia stało się dla przedsiębiorcy bezprzedmiotowe w dacie złożenia wniosku. Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

W zakresie przedmiotu wniosku dotyczącego pytania nr 1 wydano odrębne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach