Temat interpretacji

Czy wartość początkową Znaków Towarowych, będących przedmiotem Umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Nową Spółką, powinna zostać ustalona i wykazana dla celów amortyzacji podatkowej w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy w wysokości sumy wartości netto (tj. bez podatku od towarów i usług) kapitałowych części opłat za używanie tych Znaków ponoszonych przez Wnioskodawcę w podstawowym okresie Umowy, powiększonej o cenę netto wynikającą z opcji wykupu Znaków Towarowych po zakończeniu podstawowego okresu Umowy przez Wnioskodawcę?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2016 r. (data wpływu 17 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej Znaków Towarowych dla celów amortyzacji podatkowej  jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej Znaków Towarowych dla celów amortyzacji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

G. sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz dystrybucji wyrobów cukierniczych. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja ciasteczek na słodko, na słono oraz w wariancie fit. Spółka nieustannie rozszerza swoją działalność wprowadzając na rynek nowe produkty w ramach oferowanych kategorii produktowych oraz rozważa możliwość rozszerzenia działalności o całkiem nowe kategorie wyrobów cukierniczych.

W tym celu w czerwcu 2015 roku Spółka nabyła udziały w spółce A. Sp. z o.o., firmie cukierniczej, której flagowym produktem są krakersy. W związku z tym, Spółka zamierza obecnie skoncentrować produkcję i dystrybucję produktów słodkich pod marką G.. Natomiast produkty słone mają być co do zasady produkowane i sprzedawane pod marką A..

Ponadto na koniec 2015 roku nastąpiło połączenie Spółki ze spółką A. Sp. z o.o. celem koncentracji wszelkich aktywów i funkcji związanych z produkcją i dystrybucją produktów w jednym podmiocie. W wyniku połączenia Wnioskodawca jako spółka przejmująca stał się właścicielem i następcą prawnym wszystkich aktywów materialnych i niematerialnych stanowiących własność A. Sp. z o.o.

Jednocześnie Wnioskodawca planuje również ekspansję produktów Spółki na rynkach zagranicznych, w szczególności w wybranych krajach Europy Środkowo Wschodniej, gdzie obecnie zakładane są spółki zależne (co do zasady w formie spółek z ograniczoną odpowiedzialnością). Planuje się, że do głównych zadań tych spółek należeć będzie dystrybucja produktów Spółki oraz obsługa stałych, obecnych klientów Spółki na rynkach lokalnych, jak i pozyskiwanie nowych klientów celem zwiększenia sprzedaży produktów Spółki na tych rynkach. Natomiast klienci strategiczni mogą być obsługiwani centralnie bezpośrednio przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji, w związku z zakładanym dalszym rozwojem działalności gospodarczej, w szczególności dywersyfikacją portfela produktów i dalszym rozwojem obecnie posiadanych marek, w celu poprawienia efektywności sprzedaży, podjęta została decyzja o przeprowadzeniu reorganizacji działalności Wnioskodawcy. W ramach planowanej restrukturyzacji, Spółka zamierza skoncentrować posiadane obecnie prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawa własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.) obejmujące zarejestrowane lub zgłoszone do rejestracji w Urzędzie Patentowym RP lub/i w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) prawa do znaków towarowych (dalej: Znaki Towarowe) w jednym podmiocie poprzez wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci Znaków Towarowych do nowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Nowa Spółka), której będzie wspólnikiem.

Celem zapewnienia prawidłowego zarządzania, budowy wartości i rozwoju Znaków Towarowych, w zależności od ostatecznych ustaleń, do Nowej Spółki zostaną także przeniesieni wybrani lub wszyscy pracownicy Departamentu Marketingu, jak również wszelkie niezbędne umowy w tym zakresie. Wnioskodawca przewiduje, że transakcja aportu zostanie dokonana w 2016 roku. W konsekwencji, w wyniku dokonanej reorganizacji, Nowa Spółka będzie odpowiedzialna co do zasady za zarządzanie, budowanie wartości i rozwój Znaków Towarowych, prowadzenie działań o charakterze promocyjno-reklamowym Znaków Towarowych oraz kreowanie określonego wizerunku tych Znaków.

Dodatkowo, Nowa Spółka może również świadczyć usługi marketingowe na rzecz Wnioskodawcy, jak i spółek zależnych, w zakresie produktów Spółki. W takim przypadku, w zależności od ostatecznych uzgodnień, umowy marketingowe w tym zakresie będą zawierane przez Nową Spółkę. Wnioskodawca natomiast będzie mógł skupić swe zadania na produkcji i sprzedaży oferowanych przez niego produktów.

Wnioskodawca zaznacza, że składniki majątku, stanowiące Przedmiot aportu wnoszonego do Spółki zależnej nie będą stanowić przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z zm., dalej: Kodeks cywilny), ani jego zorganizowanej części w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT. Przedmiotem wkładu niepieniężnego będą wyłącznie wybrane aktywa, niestanowiące grupy składników majątkowych zorganizowanej w stopniu pozwalającym na prowadzenie z ich wykorzystaniem odrębnej działalności gospodarczej. Kwalifikacja tych składników jako niestanowiących zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie jest przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Ponadto dla celów aportu Znaki Towarowe zostaną wycenione według wartości rynkowej. Znaki Towarowe będą stanowić wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy o CIT. Znaki Towarowe mogą podlegać amortyzacji zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 4 w związku z art. 16h Ustawy o CIT.

Po przeprowadzeniu powyższego etapu restrukturyzacji, Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Nową Spółką umowę nienazwaną umożliwiającą Wnioskodawcy odpłatne korzystanie z posiadanych przez Nową Spółkę Znaków Towarowych (dalej: Umowa).

Umowa zostanie zawarta na czas określony. Planowany okres Umowy to minimum 5 lat, przy czym możliwe jest, że Umowa zostanie zawarta na dłuższy okres. Dodatkowo, Umowa będzie przewidywać, że prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej Znaków będzie przysługiwać Wnioskodawcy. Umowa będzie zawierała opcję wykupu Znaków Towarowych przez Wnioskodawcę po jej zakończeniu. W treści Umowy będzie wyszczególniony harmonogram uiszczania opłat, z podziałem na część kapitałową oraz odsetkową każdej opłaty.

Jednocześnie suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat należnych za użytkowanie przez okres obowiązywania Umowy oraz ceny, po której Spółka będzie mogła nabyć przedmiot użytkowania po zakończeniu Umowy, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług, odpowiadać będzie co najmniej wartości początkowej Znaków Towarowych równej wartości rynkowej tych Znaków ustalonej na podstawie wyceny przygotowanej przez niezależny podmiot na potrzeby aportu Znaków do Nowej Spółki. Tak skalkulowana suma opłat nie będzie uwzględniać ewentualnych płatności za dodatkowe świadczenia na rzecz Nowej Spółki czy kaucji, które ewentualnie naliczane będą odrębnie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość początkową Znaków Towarowych, będących przedmiotem Umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Nową Spółką, powinna zostać ustalona i wykazana dla celów amortyzacji podatkowej w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy w wysokości sumy wartości netto (tj. bez podatku od towarów i usług) kapitałowych części opłat za używanie tych Znaków ponoszonych przez Wnioskodawcę w podstawowym okresie Umowy, powiększonej o cenę netto wynikającą z opcji wykupu Znaków Towarowych po zakończeniu podstawowego okresu Umowy przez Wnioskodawcę...

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkowa Znaków Towarowych będących przedmiotem Umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Nową Spółką powinna zostać ustalona i wykazana dla celów amortyzacji podatkowej w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy w wysokości sumy wartości netto kapitałowych części opłat z tytułu używania tych Znaków, ponoszonych przez Wnioskodawcę w podstawowym okresie Umowy, powiększoną o cenę netto, po której Wnioskodawca będzie mógł nabyć te Znaki po zakończeniu Umowy.

Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) przewiduje w rozdziale 4a odrębny reżim rozpoznawania przychodów i kosztów dla celów podatkowych w odniesieniu do umów, które kwalifikują się jako umowy leasingowe w rozumieniu tej ustawy.

Definicja umowy leasingu dla potrzeb podatkowych przewidziana została w art. 17a pkt 1 Ustawy o CIT, zgodnie z którym przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w Kodeksie cywilnym, jak również każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron (finansujący), oddaje drugiej stronie umowy (korzystającemu) prawo od odpłatnego używania lub używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w tej Ustawie podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne (a także grunty i prawo wieczystego użytkowania gruntów).

Z powyższej definicji wynika, iż za umowę leasingu może zostać uznana również umowa, która nie stanowi umowy nazwanej leasingu w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, o ile spełnia ona warunki dla uznania jej za podatkową umowę leasingu. Ponadto przedmiotem leasingu podatkowego mogą być nie tylko środki trwałe, lecz także wartości niematerialne i prawne, jeżeli podlegają one amortyzacji podatkowej.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, celem Umowy, którą Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Nową Spółką będzie oddanie Znaków Towarowych przez Nową Spółkę do odpłatnego używania Wnioskodawcy. Ponadto, przedmiotem umowy będą prawa ochronne na Znaki Towarowe podlegające amortyzacji podatkowej. Zgodnie bowiem z art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy o CIT wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji stanowią prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) (dalej: Ustawa PWP).

Jak stanowi art. 120 Ustawy PWP, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 153 ustawy PWP). Prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 ustawy PWP).

Z powyższego wynika więc, że zarejestrowany znak towarowy stanowi podlegającą amortyzacji podatkowej wartość niematerialną i prawną. W związku z tym, może on stanowić przedmiot umowy leasingu dla celów podatkowych, co wynika wprost z literalnej wykładni art. 17a pkt 1 Ustawy o CIT. Z punktu widzenia przepisów Ustawy o CIT, dla zakwalifikowania danej umowy jako umowy leasingu dla celów podatkowych istotne jest bowiem jedynie, aby przedmiotem leasingu był składnik majątkowy, który zgodnie z obowiązującymi przepisami może podlegać amortyzacji podatkowej. A zatem, a contrario, w ocenie Wnioskodawcy, przedmiotem leasingu nie mogą być jedynie te wartości niematerialne i prawne, które z mocy przepisów Ustawy o CIT nie podlegają amortyzacji podatkowej. Krąg ten ograniczony jest więc zgodnie z art. 16c ustawy o CIT do następujących wartości niematerialnych i prawnych, jak m.in.:

• wartość firmy, jeżeli powstała w inny sposób niż nabycie przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części w drodze kupna, bądź przyjęcia do używania na podstawie umowy leasingu finansowego,

• składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia działalności, w której te składniki były używane.

Reasumując, w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym przedmiotem Umowy będą podlegające amortyzacji podatkowej prawa ochronne do Znaków Towarowych, które zgodnie z przepisami Ustawy o CIT podlegają amortyzacji podatkowej. W konsekwencji, z uwagi na fakt, iż zakres Umowy jest zgodny z zakresem określonym w definicji leasingu w Ustawie o CIT, a ponadto Ustawa o CIT dopuszcza leasing znaków towarowych, przedmiotowa Umowa stanowić będzie umowę leasingu dla celów podatkowych. A zatem konsekwencje podatkowe tej umowy należy rozpatrywać na podstawie przepisów Ustawy o CIT dotyczących leasingu.

Zgodnie z art. 17f ust. 1 Ustawy o CIT, do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat ustalonych w umowie leasingu, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
3. umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający.

Powyższy przepis wskazuje, w jaki sposób powinna być rozliczana umowa, która kwalifikuje się dla celów podatkowych jako leasing finansowy. Przy spełnieniu wszystkich warunków przewidzianych przez ustawodawcę, w przypadku takiej umowy przekazywane pomiędzy stronami opłaty (co do zasady w części stanowiącej spłatę wartości początkowej) pozostają neutralne podatkowo, natomiast obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych zostaje przeniesiony na korzystającego (tj. finansujący traci prawo do amortyzacji przedmiotu leasingu). Innymi słowy, zarówno podmiot finansujący, jak i korzystający są uprawnieni do rozpoznania w swojej ewidencji wartości początkowej przedmiotu umowy leasingu, przy czym finansujący nie będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tej wartości.

Wnioskodawca zaznacza jednak, że ustawodawca nie zawarł żadnych dyspozycji bezpośrednio odnoszących się do sposobu ustalenia wartości początkowej przedmiotu leasingu finansowego w ewidencji podatkowej korzystającego. Zdaniem Wnioskodawcy, sposób ustalenia wartości początkowej przedmiotu leasingu finansowego powinien zostać określony w oparciu o definicję pojęcia spłaty wartości początkowej, określoną w art. 17a pkt 7 Ustawy o CIT. Zgodnie z tą definicją, wartość początkowa przedmiotu leasingu powinna zostać ustalona zgodnie z art. 16g Ustawy o CIT.

Przepis art. 16g Ustawy o CIT ustanawia zasadę ogólną oraz zasady szczególne określania wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych dla celów podatkowych. Zaznaczyć przy tym należy, iż zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 3 Ustawy o CIT, składniki majątku, które nie stanowią własności podatnika, a są przez niego wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy leasingu przewidzianej w art. 17a pkt 1 Ustawy o CIT, są również uznawane za wartości niematerialne i prawne tego podatnika (niezależnie od przewidywanego okresu używania danego aktywa), o ile podatnik (korzystający) jest uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych w miejsce finansującego. Taka sytuacja będzie miała właśnie miejsce w przypadku Umowy, którą Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Nową Spółką. W konsekwencji Znaki Towarowe, których Wnioskodawca będzie używał na podstawie Umowy, ujęte zostaną w ewidencji podatkowej Wnioskodawcy jako wartości niematerialne i prawne. Oznacza to więc, że brak jest przeciwskazań do zastosowania w przedmiotowej sprawie regulacji art. 16g Ustawy o CIT dla ustalenia wartości początkowej Znaków Towarowych dla celów amortyzacji podatkowej przez Spółkę. Mając na uwadze zasadę uznawania racjonalności prawodawcy przy dokonywaniu wykładni norm podatkowych, przeciwne stanowisko musiałoby wynikać wprost z treści samego przepisu ogólnego lub z treści innego wprowadzonego do ustawy przepisu o charakterze szczególnym, co w omawianym przypadku nie ma miejsca.

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe, zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkowa Znaków Towarowych dla celów amortyzacji podatkowej powinna zostać określona w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 w związku z ust. 3 Ustawy o CIT, a więc w cenie nabycia tych Znaków. Przy czym cenę nabycia w tym przypadku stanowić będzie suma netto opłat za używanie Znaków Towarowych ponoszona przez Wnioskodawcę w podstawowym okresie Umowy, powiększona o cenę wynikającą z opcji wykupu Znaków Towarowych po zakończeniu podstawowego okresu Umowy przez Wnioskodawcę.

Należy przy tym zaznaczyć, że w przypadku leasingu finansowego ustawodawca rozróżnił rozliczenie części kapitałowej opłaty leasingowej (tj. części opłaty stanowiącej spłatę wartości początkowej) od części odsetkowej (tj. części opłaty stanowiącej wynagrodzenie finansującego). Część odsetkowa opłaty leasingowej stanowi bowiem (w przeciwieństwie do części kapitałowej) koszt podatkowy Wnioskodawcy w dacie jego poniesienia. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Umowy będącej przedmiotem niniejszego wniosku, część odsetkowa opłaty należnej od Wnioskodawcy na rzecz Nowej Spółki nie powinna być uwzględniana przy kalkulacji wartości początkowej Znaków Towarowych. Przyjęcie w tej mierze przeciwnego stanowiska prowadziłoby bowiem do dwukrotnego uwzględnienia tej części opłat leasingowych w kosztach podatkowych Wnioskodawcy raz jako kosztu opłaty leasingowej w jej części odsetkowej (rozpoznawanej dla celów podatkowych jako koszt w momencie poniesienia), natomiast kolejny raz w momencie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Znaków Towarowych.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, powinien on określić wartość początkową Znaków Towarowych będących przedmiotem Umowy w wysokości sumy netto kapitałowej części wszystkich opłat leasingowych należnych od Wnioskodawcy na rzecz Nowej Spółki w całym podstawowym okresie trwania Umowy oraz ceny netto, po której Wnioskodawca będzie miał prawo nabyć przedmiot Umowy po jej zakończeniu. Suma ta odpowiadać będzie bowiem co najmniej wartości rynkowej Znaków Towarowych ustalonej na podstawie wyceny przygotowanej przez niezależny podmiot na potrzeby aportu tych Znaków do Nowej Spółki.

Powyższe stanowisko potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych, jak na przykład:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 sierpnia 2015 roku, sygn. IBPB-1-2/4510-243/15/KP, w której stwierdzono, że: (...) W myśl art. 17a pkt 7 updop, ilekroć w rozdziale 4a jest mowa o spłacie wartości początkowej rozumie się przez to faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określoną zgodnie z art. 16g, w podstawowym okresie umowy leasingu; spłaty tej nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, o której mowa w art. 17d albo art. 17h. Powyższy przepis odsyła zatem w tym zakresie do zasad ogólnych wyrażonych w art. 16g updop. W myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 updop, wartością początkową w razie odpłatnego nabycia jest cena ich nabycia. Natomiast, zgodnie z art. 16g ust. 3 updop, cenę nabycia stanowi kwota należna zbywcy powiększona o koszty zawiązane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, pomniejszona o podatek od towarów i usług;

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 lipca 2015 roku, sygn. ILPB4/4510-1-146/15-4/MC, w której organ w całości uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, zgodnie z którym wartością początkową prawa ochronnego na znak towarowy, dla celów amortyzacji podatkowej u Wnioskodawcy będzie suma kapitałowych części rat leasingowych określonych przez strony Umowy na okres trwania Umowy. Kwota ta powinna zostać powiększona o ewentualną kwotę wynikającą z opcji wykupu, jeżeli zostanie ona określona w umowie leasingu finansowego;

• interpretacja Dyrektora Izby skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 czerwca 2015 roku, sygn. ITPB1/4511-484/15/MW, w której wskazano, iż W odniesieniu do ustalenia wartości początkowej przedmiotu leasingu, zauważyć należy; że w przypadku zawarcia umowy leasingu finansowego korzystający uiszcza ratę leasingową składającą się z części kapitałowej stanowiącej spłatę wartości przedmiotu leasingu oraz części odsetkowej stanowiącej wynagrodzenie leasingodawcy. Zatem, przy ustalaniu podstawy naliczania odpisów amortyzacyjnych należy wziąć pod uwagę, wyłącznie sumę kapitałowych części rat leasingowych, oraz ewentualnie kwotę wynikającą z opcji wykupu (jeżeli zostanie ona określona w umowie leasingu finansowego). Natomiast, część odsetkową raty leasingowej, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów - proporcjonalnie do posiadanego udziału w momencie poniesienia.

Reasumując Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wartość początkowa Znaków Towarowych, wykazana dla celów amortyzacji podatkowej w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy, powinna zostać ustalona w wysokości sumy wartości netto kapitałowych części opłat ponoszonych na rzecz Nowej Spółki w podstawowym okresie Umowy (w części kapitałowej) i ceny netto wynikającej z opcji wykupu Znaków Towarowych po zakończeniu podstawowego okresu Umowy. A zatem stanowisko Spółki przedstawione we wniosku należy uznać w całości za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia wartości początkowej Znaków Towarowych dla celów amortyzacji podatkowej, jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie